Ο Παναθηναϊκός θέλει να ρίξει μια τελευταία ζαριά
Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ μπαίνει στη σειρά των τελικών με τον Ολυμπιακό, γνωρίζοντας πως θα έχει τα μαύρα πιόνια στην σκακιέρα, αλλά και την υποχρέωση να σεβαστεί τον εαυτό του. Γράφει ο Αλέξανδρος Τρίγκας.
Η ημιτελική σειρά της Stoiximan Basket League με τη Λάρισα τράβηξε (πολύ) περισσότερο απ ότι έπρεπε για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Όχι μόνο σε επίπεδο εντυπώσεων, αλλά και ενέργειας. Οι πράσινοι βγήκαν από μια πεντάδα αγώνων με τσαλακωμένη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση, κυρίως γιατί δημιούργησαν μια εικόνα αρκετά χειρότερη από αυτή που έπρεπε τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Έστω την ύστατη στιγμή όμως, στο Game 5 του ΟΑΚΑ, οι παίκτες του Γιώργου Βόβορα στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, ήταν όσο επιβλητικοί έπρεπε από την πρώτη στιγμή και τελείωσαν τη δουλειά με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι προφανές άλλωστε πως το τριφύλλι περισσότερα έχασε τις τελευταίες δύο βδομάδες, παρά κέρδισε.
Το μείζον όμως τι γίνεται από εδώ και πέρα. Όσα προηγήθηκαν μηδενική σημασία και αξία έχουν, πολύ απλά γιατί αυτό που διακυβεύεται πλέον (αρχής γενομένης από το Σάββατο 11 Ιουνίου στο ΣΕΦ) είναι ένας τίτλος.
Τα μαύρα πιόνια στην σκακιέρα
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδήμων ή να διαθέτει υψηλού επιπέδου γνώσεις για να "διαβάσει" πως ο Ολυμπιακός είναι το ακλόνητο φαβορί σε αυτή τη σειρά των τελικών. Πιο πολύ πρόκειται για ένα συμπέρασμα που εξάγεται με απόλυτη ευκολία, τόσο βάσει όσων είδαμε στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου όσο και της κατάστασης στην οποία βρέθηκαν οι δύο ομάδες στα ημιτελικά της Stoiximan Basket League.
Ο Γιώργος Βόβορας θα ξεκινήσει λοιπόν τους τελικούς, γνωρίζοντας εκ προοιμίου πως θα παίξει με τα... μαύρα πιόνια στην σκακιέρα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ενδεχομένως να μπορεί να ειπωθεί πως αυτά που θα έχει στη δική του πλευρά είναι επί της ουσίας λιγότερα σε σχέση με εκείνα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Κοινώς, το πρόβλημα που υφίσταται είναι τόσο ποιοτικό όσο και ποσοτικό.
Αυτό από μόνο του υποχρεώνει τον προπονητή του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ να "σκαλίσει" τόσο πολύ το μυαλό του ώστε να παρουσιάσει κάτι που μπορεί να αιφνιδιάσει και να προβληματίσει υπέρ το δέον την απέναντι πλευρά. Μόνο έτσι μπορούν οι πράσινοι να έχουν (πραγματική) τύχη στο ΣΕΦ, εν προκειμένω στο Game 1, και να κυνηγήσουν το μπρέικ. Μοιάζει ξεκάθαρο πως αν επιχειρήσουν να λειτουργήσουν "by the book" τότε θα περιμένουν απλά να μάθουν τη... λυπητερή.
Το θέμα βέβαια είναι αν υπάρχει κάτι τόσο ιδιαίτερο, κάτι τόσο εξεζητημένο που μπορεί να εμφανίσει ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ στο πρώτο συναπάντημα με τον Ολυμπιακό στη σειρά των τελικών. Την απάντηση μπορούν να την δώσουν μόνο οι τέσσερις προπονητές που απαρτίζουν το επιτελείο της ομάδας.
Ο εγωισμός και η υποχρέωση
Παρεμπιπτόντως, στο Game 5 με τη Λάρισα στο ΟΑΚΑ, το βράδυ της Τετάρτης 8 Ιουνίου, είδαμε για πρώτη φορά στη διάρκεια των ημιτελικών τους παίκτες του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ να αντιμετωπίζουν κάθε κατοχή (σε άμυνα και επίθεση) με εγωισμό -με την καλή έννοια. Ο τρόπος με τον οποίο μπήκαν στο παιχνίδι περνούσε το μήνυμα στους παίκτες του Φώτη Τακιανού πως η σειρά θα τελειώσει με τον δέοντα (για εκείνους) τρόπο.
Αρκεί αυτό για τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό; Ρητορικό το ερώτημα. Τίποτα από μόνο του δεν φτάνει. Η ενέργεια στην άμυνα και η διάθεση για υψηλά επίπεδα έντασης στις δύο πλευρές του παρκέ αποτελούν πάντως μια καλή βάση. Κυρίως για να πάρουν θάρρος και να νιώσουν καλύτερα. Όλοι μαζί κι ο καθένας ξεχωριστά.
Μετά από τέσσερις σερί ήττες από τον αιώνιο αντίπαλο, είναι δεδομένο πως το ψυχολογικό πλεονέκτημα (μαζί με το αγωνιστικό) βρίσκονται στην απέναντι πλευρά. Ποιος επαγγελματίας όμως μπορεί να αποδεχθεί την ήττα; Είναι λοιπόν (και) θέμα εγωισμού, το οποίο δημιουργεί μια συνεπακόλουθη ηθική υποχρέωση. Τόσο για το πρόσωπο που βλέπουν στον καθρέφτη όσο και γι αυτόν που κάθεται δίπλα τους, στα αποδυτήρια.
Την ώρα λοιπόν που όλη η Ελλάδα προβλέπει πως ο Ολυμπιακός θα είναι αυτός που κατακτήσει τα σκήπτρα του πρωταθλητή στη Stoiximan Basket League, ποιος δεν θα θελε να ρίξει μια τελευταία ζαριά με τους δικούς του κανόνες; Κι ό,τι γίνει...
