Ο Παναθηναϊκός βρήκε κάτι για να πιστέψει

Η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι με τη Ζενίτ ήρθε για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ σε κομβικό χρονικό σημείο. Όχι μόνο γιατί ο βαθμός δυσκολίας της συγκεκριμένης αναμέτρησης ήταν πολύ ψηλός, αλλά κατά βάση επειδή η ρωσική ομάδα είναι αντίπαλος που μπορούσε να εκθέσει την άμυνα ζώνης που εμπιστεύτηκε ο Δημήτρης Πρίφτης στα παιχνίδια με Μπάγερν και Ολυμπιακό (αμφότερα εκτός έδρας).

Ο λόγος; Ο προπονητής που βρισκόταν στον απέναντι πάγκο (βλ. Τσάβι Πασκουάλ) έχει αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν πως έχει την ικανότητα και το ταλέντο να βρει τη χαραμάδα που χρειάζεται για να γκρεμίσει το αντίπαλο προπύργιο.

Στην πράξη βέβαια, μόνο αυτό δεν έγινε. Με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο, το τριφύλλι αποτύπωσε ιδανικά στο παρκέ του ΟΑΚΑ τα προτερήματα της συγκεκριμένης τακτικής επιλογής του Δημήτρη Πρίφτη, κερδίζοντας το παιχνίδι, αλλά -κατά βάση- ακόμη περισσότερο χρόνο για τον εαυτό του. Κι αντίστοιχα την εμπιστοσύνη όλων των εμπλεκομένων στην προπονητική κατεύθυνση που έχει χαραχτεί εδώ και μια βδομάδα.

Αυτό σημαίνει ότι υπήρχε πρόβλημα στο συγκεκριμένο στοιχείο πριν από αυτή την τριάδα αγώνων; Όχι ακριβώς, αλλά είναι δεδομένο πως πλέον οι κοντοί των πρασίνων νιώθουν πολύ πιο άνετα με την άμυνα χώρου.

Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός πως οι δεδομένες αμυντικές αδυναμίες τους περιορίζονται στο ελάχιστο, αφού δεν υπάρχει πλέον η υποχρέωση ενός αέναου κυνηγητού στο πίσω μέρος του παρκέ, μιας διαρκούς προσπάθειας για άμυνα πάνω ή μακριά από την μπάλα.

Πλέον, άπαντες καλούνται να λειτουργήσουν κατά βάση με το μυαλό τους κι όχι τόσο με τα αθλητικά προσόντα τους. Γι αυτό κιόλας, παιδιά όπως ο Ντάριλ Μέικον κι ο Νεμάνια Νέντοβιτς έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται στο παρκέ περισσότερη ώρα απ' ότι πριν. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται (επίσης) για την παραγωγικότητα του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ.

Το ελιξίριο της πίστης

Στο Audi Dome είδαμε την αρχή, στο ΣΕΦ τα πρώτα διαπιστευτήρια και στο ΟΑΚΑ τη δυναμική της άμυνας χώρου που εμπιστεύεται πλέον ο Δημήτρης Πρίφτης. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα για ριζικές αλλαγές προσώπων στα αποδυτήρια (παρά την επικείμενη αποχώρηση του Γιόγκι Φέρελ), αυτό που έκανε ο Δημήτρης Πρίφτης ήταν να διαφοροποι τον τρόπο με τον οποίο άπαντες -οι περιφερειακοί κατά βάση- αμύνονται. Περιόρισε την υποχρέωση της ατομικής ευθύνης είτε πάνω είτε μακριά από την μπάλα, έβαλες άπαντες στη φιλοσοφία της αμυντικής συλλογικότητας και έδρεψε τις αντίστοιχες δάφνες.

Αντιλαμβανόμενοι άλλωστε πως δεν αποτελούν "πρόβλημα" για την ομάδα τους, κάποιοι από τους παίκτες του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ απώλεσαν ένα σημαντικό αγωνιστικό βάρος, γεγονός που του επέτρεψε να παρουσιαστούν στο παρκέ με μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

Κι αν στο ΣΕΦ άπαντες πίστεψαν (έστω λίγο) παραπάνω στον εαυτό τους, το βράδυ της Πέμπτης 25 Νοεμβρίου αυτό που φάνηκε στο παρκέ του ΟΑΚΑ ήταν η πλήρης αποδοχή και εμπιστοσύνη στις "διαταγές" του Δημήτρη Πρίφτη. Η πίστη στο τακτικό πλάνο δείχνει να είναι τέτοια άλλωστε, που συνηγορεί στο γεγονός πως (σχεδόν) άπαντες νιώθουν άνετα με αυτό που καλούνται να υπερασπιστούν.

Η προσαρμοστικότητα είναι το παν

Από την έναρξη κιόλας της σεζόν, ένα θέμα που παραμένει στον "αφρό" για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ είναι αυτό των αγωνιστικών χαρακτηριστικών του υπάρχοντος έμψυχου δυναμικού. Πού υπάρχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα, πού εντοπίζονται κενά και πώς θα γίνει το κατάλληλο πάντρεμα σε περιφέρεια και ρακέτα.

Μία ομάδα που ξέρει πως οι πιο αποτελεσματικοί χειριστές/εκτελεστές (βλ. Ντάριλ Μέικον και Νεμάνια Νέντοβιτς) είναι ταυτόχρονα το "σημάδι" του αντιπάλου, δεν έχει την ευχέρεια να τους "εκμεταλλευτεί" στον δέοντα βαθμό. Γι αυτό κιόλας, στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν ο Δημήτρης Πρίφτης έμοιαζε να αποφεύγει τη συνύπαρξη του Ντάριλ Μέικον με τον Νεμάνια Νέντοβιτς για συνεχόμενα λεπτά.

Τι έκανε λοιπόν ο προπονητής του τριφυλλιού; Από την στιγμή που δεν μπορούσε να βγει στην αγορά άμεσα και να ξοδέψει όσα χρειάζεται για να βρεθεί η απαραίτητη ισορροπία, τράβηξε το χαρτί της άμυνας χώρου (ζώνη). Χρησιμοποίησε δηλαδή μια εναλλακτική προσέγγιση για να αυξήσει την αποδοτικότητα στις δύο πλευρές του παρκέ.

Η δουλειά του προπονητή (ειδικά σε αυτό το επίπεδο) επιτάσσει άλλωστε την προσαρμοστικότητα στις εκάστοτε συνθήκες και την αποφυγή κάθε είδους δογματισμού στο παιχνίδι. Κι αυτό έκανε ο Δημήτρης Πρίφτης.

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ προσέφυγε λοιπόν σε μια κατεύθυνση που ενδεχομένως δεν θεωρούνταν η προφανής μέχρι πριν από μερικές ημέρες. Με αφορμή τον δεδομένο προβληματισμό για τα πιο ισορροπημένα δίδυμα σε περιφέρεια και ρακέτα λοιπόν, έπαιξε το χαρτί μιας σύνθετης άμυνας ζώνης, προκειμένου να κρύψει τις βασικότερες αδυναμίες των "βασικών" του -τέτοιοι λογίζονται ο Ντάριλ Μέικον με τον Νεμάνια Νέντοβιτς, κι ας ξεκινά ο δεύτερος σχεδόν κάθε αγώνα από τον πάγκο. Με τις πράξεις του, εξυπηρέτησε λοιπόν τη βασική υποχρέωση για κάθε προπονητή: βρήκε λύση στο υφιστάμενο πρόβλημα.

Η αποτελεσματικότητα γιγάντωσε την εμπιστοσύνη

Για κάθε προπονητική ιδέα/επιλογή όμως υπάρχει κάτι ακόμη πολύ σημαντικό: η εμπιστοσύνη από τους παίκτες προς αυτή. Εν προκειμένω λοιπόν, οι πράσινοι είδαν από πολύ νωρίς τα οφέλη όσων σχεδίασαν ο Δημήτρης Πρίφτης κι οι συνεργάτες του. Η αντίθεση στην εικόνα του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ σε Κάουνας και Μόναχο ήταν άλλωστε τόσο έντονη που δεν χρειάζονταν περισσότερες εξηγήσεις/συζητήσεις από την πλευρά του 53χρονου τεχνικού.

Τα γεγονότα μιλούσαν από μόνα τους, με γλαφυρότητα. Για να ακολουθήσουν η νίκη στο ΣΕΦ επί του Ολυμπιακού κι ο τρόπος διαχείρισης του αγώνα με τη Ζενίτ στο ΟΑΚΑ προκειμένου να επιβεβαιώσουν τον παραπάνω κανόνα.

Κερδίζει χρόνο για τα υπόλοιπα

Κάπως έτσι, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ βρέθηκε να κάνει δύο σερί νίκες και να βελτιώνει σημαντικά την αυτοπεποίθησή του, δείχνοντας ταυτόχρονα προς όλους (ακόμη κι εντός των πράσινων αποδυτηρίων) πως έχει σφυγμό. Για μια ομάδα που στερείται ταλέντου όμως, το μείζον είναι πως μέσα από την αποτελεσματικότητα της αμυντικής συμπεριφοράς αυξάνεται (sic) ο διαθέσιμος χρόνος για την εύρεση των κατάλληλων επιθετικών αυτοματισμών.

Το ένα φέρνει το άλλο κι ως εκ τούτου καμουφλάρονται οι αδυναμίες, τόσο στη δημιουργία όσο και στην εκτέλεση.

Είναι σαφές άλλωστε πως -τουλάχιστον στην παρούσα φάση- αυτό που "βολεύει" τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ είναι οι αγώνες του να οδηγούνται σε όσο το δυνατόν λιγότερες κατοχές. Κι αυτό γιατί όσο μειώνεται ο αριθμός των εκτελεσμένων επιθέσεων, τόσο περιορίζεται η πιθανότητα εμφανούς έκθεσης της διαφοράς ποιότητας σε σχέση με τους αντιπάλους.

Μπορεί αυτή η άμυνα ζώνης (2-1-2) να αποτελέσει το άρμα μάχης των πρασίνων για το υπόλοιπο της φετινής σεζόν; Μοιάζει δύσκολο αφού από ένα σημείο κι έπειτα, οι αντίπαλοι θα προσαρμοστούν και θα βρουν σταδιακά τα "τρωτά" σημεία της άμυνας. Μέχρι τότε όμως, ο Δημήτρης Πρίφτης ευελπιστεί πως θα έχει προλάβει να βελτιώσει τη συνολική εικόνα της ομάδας του (σε άμυνα και επίθεση), αλλά και να βρει την επόμενη πατέντα.