Το "Παύλος Γιαννακόπουλος" ολοκληρώθηκε με τον Παναθηναϊκό να κάνει το 2/2 και να δείχνει ιδιαίτερη προσαρμοστικότητα, σε γρήγορο και αργό ρυθμό. Απέναντι στην Μπάγερν, τον είδαμε να πατάει περισσότερο το γκάζι και να επενδύει στην επίθεσή του, ενώ κόντρα στην Αναντολού Εφές η άμυνα ήταν αυτή που ξεχώρισε, στον δρόμο προς τη φιλική νίκη.

Το αποτέλεσμα μικρή σημασία έχει μεν, από την άλλη βέβαια είναι σημαντικό για μια (τόσο) νέα ομάδα να μάθει να κερδίζει. Να αποκτήσει τη συνήθεια να κλείνει τα παιχνίδια με τον δέοντα τρόπο και να παίρνει αυτό που θέλει, ακόμη κι αν δεν αποδίδει στον επιθυμητό βαθμό.

Με τον επόμενο αγώνα να έχει επίσημο χαρακτήρα άλλωστε, αυτό που μετράει θα είναι το αποτέλεσμα. Πλέον, ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε μια διαδικασία όπου κάθε νίκη θα του προσφέρει περισσότερο χρόνο για να διαμορφώσει τις ισορροπίες στο rotation και θα δώσει τη δυνατότητα στον Εργκίν Αταμάν να βάλει -από νωρίς- το τρένο στις ράγες.

Τα σημεία αναφοράς σε περιφέρεια και ρακέτα

Σε πρώτη φάση πάντως, εξ όσων είδαμε στο ΟΑΚΑ το προηγούμενο διήμερο, ο Εργκίν Αταμάν βρήκε τα σημεία αναφοράς σε περιφέρεια και ρακέτα. Πέραν του Κώστα Σλούκα βεβαίως, που έτσι κι αλλιώς είναι... μια κατηγορία μόνος του.

Ο λόγος για τον Κάιλ Γκάι και τον Ματιάς Λεσόρ, οι οποίοι ανέλαβαν περισσότερες ευθύνες/πρωτοβουλίες και έδειξαν να νιώθουν αρκετά καλά με τον ρόλο που τους έχει δοθεί.

Ειδικότερα ο πρώτος εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την απουσία του Λούκα Βιλντόσα και τα έξτρα λεπτά συμμετοχής που βρήκε εξαιτίας της ατυχίας του συμπαίκτη του. Έπαιξε με αυτοπεποίθηση, πήρε σουτ που χαρακτηρίζονται ως "δικά του" και με την εν γένει εικόνα του έδειξε πως δεν θα είναι, τελικά, η εύκολη επιλογή για "κόψιμο" στις εγχώριες διοργανώσεις.

Το θέμα στην προκειμένη περίπτωση βέβαια είναι αν θα μπορέσει να είναι εξίσου λειτουργικός και αποδοτικός όταν επιστρέψει ο Λούκα Βιλντόσα στο rotation. Πολύ απλά γιατί θα πάρει μερικά από τα λεπτά συμμετοχής που είχε απέναντι σε Μπάγερν Μονάχου και Αναντολού Εφές, μαζί με μερικές κατοχές στο φινάλε των αγώνων.

Η μπάλα σε ασφαλή χέρια

Από και πέρα, αυτό που μπορεί να ειπωθεί με ασφάλεια είναι πως ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει πρόβλημα στις τελευταίες κατοχές. Τα προηγούμενα χρόνια η έλλειψη ταλέντου καθιστούσε προφανείς τις επιλογές των προπονητών. Κάτι που μείωνε ακόμη περισσότερο τον βαθμό αποτελεσματικότητας, δεδομένης της προσήλωσης και της στόχευσης της αντίπαλης άμυνας.

Τούτο δεν υπάρχει πλέον ως συνθήκη αφού η περιφερειακή γραμμή του Παναθηναϊκού είναι γεμάτη από παίκτες που έχουν την ικανότητα, το ταλέντο και την οξυδέρκεια να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις σε ένα σαραντάλεπτο.

Με τον Κώστα Σλούκα να είναι ο πρώτος και κύριος. Το ανάποδο λέι απ που πέτυχε στο φινάλε δεν είναι κάτι που βλέπουμε για πρώτη φορά. Καταδεικνύει όμως ότι ο 33χρονος περιφερειακός έχει -από νωρίς- επωμιστεί τον ρόλο του closer για τους πράσινους. Αυτού δηλαδή που θα "κλείνει" τους αγώνες, με τις αποφάσεις του.

Η πρώτη δύσκολη εξίσωση

Με το Super Cup να είναι προ των πυλών πλέον και τον πρώτο τίτλο της σεζόν να βρίσκεται μπροστά, ο Εργκίν Αταμάν καλείται να δώσει απαντήσεις στην πρώτη δύσκολη εξίσωση. Αυτή των ξένων.

Οι επτά διαθέσιμοι για τον Παναθηναϊκό θα γίνουν έξι εντός της δωδεκάδας στη Ρόδο. Όπερ και σημαίνει πως ο έμπειρος τεχνικός καλείται να αποφασίσει ποιος θα μείνει εκτός από το πρώτο μεγάλο ραντεβού της νέας αγωνιστικής περιόδου. Εφόσον φυσικά ο Λούκα Βιλντόσα προλάβει να ανακάμψει από τον τραυματισμό στον αστράγαλο -ειδάλλως, διαγράφεται αυτόματα το δίλημμα για τον προπονητή του Παναθηναϊκού.

Πριν από το "Παύλος Γιαννακόπουλος" το όνομα του Κάιλ Γκάι ενδεχομένως να ήταν αυτό που θα προέκυπτε πιο αβίαστα ως το πιθανότερο να "κοπεί" από τη δωδεκάδα. Πλέον όμως, οι ισορροπίες είναι διαφορετικές κι ο βραχύσωμος γκαρντ απέδειξε πως θα αυξήσει τον βαθμό δυσκολίας της απόφασης του προπονητή του.