Από το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2021 μέχρι την Παρασκευή 17 Ιουνίου 2022 κράτησε το φετινό μαρτύριο για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Ήταν εκ προοιμίου γνωστό πως επρόκειτο για μια δύσκολη σεζόν, ο τρόπος που εξελίχθηκε όμως αποδείχθηκε ακόμη πιο επίπονος. Όχι μόνο γιατί υπήρξαν βραδιές στην EuroLeague που η ομάδα απείχε πολύ από το να θεωρηθεί ανταγωνιστική, αλλά γιατί αποδείχθηκε ένα σύνολο που παρουσίαζε μεγάλες (τεράστιες) αυξομειώσεις στην απόδοσή της, με τα "κάτω" να αποτελούν τον κανόνα και τα "πάνω" την εξαίρεση.

Ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε η σειρά των τελικών της Stoiximan Basket League δεν αποτελεί παρά την επιβεβαίωση πως το άθλημα είναι δίκαιο. Αυτός που αξίζει, κερδίζει στο τέλος της βραδιάς (και της σεζόν). Η διαφορά ποιότητας, βάθους, επιλογών και χαρακτήρα ήταν πολύ μεγάλη ανάμεσα σε Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ και Ολυμπιακό. Μαζί αδύνατη να καλυφθεί με οποιονδήποτε τρόπο, αφού όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους από νωρίς -επί της ουσίας από το περσινό καλοκαίρι.

Το θέμα για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ όμως δεν είναι τι συνέβη φέτος, αλλά τι μπορεί να κάνει στη διάρκεια της offseason προκειμένου να μην ξαναζήσει κάτι αντίστοιχο. Δεν είναι εύκολο κι απλό για τον οργανισμό και τους φιλάθλους του να αντέξουν ακόμη μια χρονιά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με την ήττα να γίνεται συνήθεια.

Είναι προφανές πως οι πράσινοι έχουν να κάνουν αρκετά πράγματα στη διάρκεια του καλοκαιριού προκειμένου -σε πρώτη φάση- να είναι ευθέως ανταγωνιστικοί έναντι του αιωνίου αντιπάλου, για τον οποίο τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά.

Πριν απ όλα όμως, καλούνται να επιλέξουν τον δρόμο που θέλουν να ακολουθήσουν. Ειδάλλως θα καταλήξουν (πάλι) σε αδιέξοδο.

Το χρήμα και το πρόγραμμα

Το προφανές σε ό,τι αφορά σε μια καλύτερη επόμενη μέρα περιλαμβάνει την αύξηση του ετήσιου προϋπολογισμού. Ήτοι, την επένδυση χρημάτων από κάποιο μεγάλο πορτοφόλι, σε τέτοιο βαθμό που θα καλυφθούν τα μεγάλα κενά στο έμψυχο δυναμικό και θα μειωθεί η απόσταση από τον Ολυμπιακό.

Αυτό συνεπάγεται είτε την επιστροφή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στα κοινά της ΚΑΕ Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ είτε την πώληση των μετοχών σε επενδυτή, που θα είναι σε θέση να επαναφέρουν σύλλογο στον σωστό (συνηθισμένο) δρόμο. Στην παρούσα φάση, ουδείς μπορεί να προδικάσει κάτι από τα δύο αφού ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ κρατάει κλειστά τα χαρτιά του. Από τη μία υπάρχει η τάση που εξέφρασε ο ίδιος προ διετίας περί οριστικής αποχώρησης, από την άλλη όμως όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο μήνα δείχνουν πως δεν (παρα)μένει αμέτοχος. Μένει βέβαια αυτό να αποδειχθεί στην πράξη, όταν θα έρθει η στιγμή του καθορισμού του αγωνιστικού προϋπολογισμού για το 2022/23.

Η λογική της λειτουργίας του οργανισμού αποκλειστικά με βάση τα έσοδα δεν είναι εύκολο να ευδοκιμήσει σε μια ομάδα που έχει μάθει να ζει από το πορτοφόλι του ιδιοκτήτη της. Πρόκειται άλλωστε για ένα άθλημα που δεν σε διασφαλίζει σε οικονομικό επίπεδο από τις χορηγίες, που δεν σου δίνει τη δυνατότητα να έχεις αυτές (τις χορηγίες) ως αποκλειστικό έσοδο για να είσαι σε θέση να διεκδικείς τίτλους.

Από την άλλη πλευρά, αυτός που δεν έχει τα χρήματα για να αγοράσει κάτι ακριβό, μπορεί να επενδύσει στο πρόγραμμα για να δημιουργήσει τις υπεραξίες που προσδοκά. Αυτό βέβαια προϋποθέσει σχεδιασμό σε βάθος, πίστη στο οργανόγραμμα και τα πρόσωπα, στις γνώσεις και τις εικόνες τους. Κάτι που ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ δεν έχει επιδείξει τα τελευταία χρόνια, είτε επειδή δεν βρήκε τους κατάλληλους είτε επειδή δεν είχε την υπομονή για να βγάλει το τελικό συμπέρασμά του.

Το παράδειγμα της Ζάλγκιρις των προηγούμενων ετών κι αυτό της Μπάγερν επί των ημερών του Μάρκο Πέσιτς και του Αντρέα Τρινκιέρι είναι τα πλέον ενδεικτικά από την EuroLeague. Ομοίως κι εκείνο της Άλμπα Βερολίνου, η οποία δομεί εδώ και πολλά χρόνια τις επιτυχίες που έχει καταγράψει στον Ιμάρ Οχέδα, τον άνθρωπο που έχει χαρακτηριστεί ως ο "Μόντσι της EuroLeague".

Ο πόιντ γκαρντ του front office

Μπορεί ο Αργύρης Πεδουλάκης να επωμιστεί τον ρόλο του δημιουργού σε επίπεδο προσώπων και να καθορίσει αυτός τις μεταγραφικές εξελίξεις, λειτουργώντας ως ο πόιντ γκαρντ του front office; Στο παρελθόν, έχει δείξει ότι διαθέτει το "μάτι" για να κρίνει ανάλογα -άσχετα που σε κάποιες περιπτώσεις, όπως το 2016/17, δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το δημιούργημά του με αποτέλεσμα την πρόωρη απόλυση.

Όπως και να έχει, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει λάθη γι ακόμη ένα καλοκαίρι. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο που θα φτάσουν στο ΟΑΚΑ, άπαντες θα πρέπει να λειτουργήσουν στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους. Τόσο ως μονάδες όσο κι ως επιμέρους στοιχεία ενός συνόλου.

Ειδάλλως, αντί για την επιλογή των δύο δρόμων, ο σύλλογος θα βρεθεί ξανά μπροστά σε αδιέξοδο. Με τη συνεπακόλουθη εσωστρέφεια, τον προβληματισμό και την αμηχανία της παρακολούθησης στην εξέλιξη του μεγάλου αντιπάλου, του Ολυμπιακού, ο οποίος (και) στη δεύτερη θητεία του Γιώργου Μπαρτζώκα λειτουργεί όπως πρέπει σε αγωνιστικό επίπεδο, όπως αρμόζει σε έναν μεγάλο οργανισμό.