Με βάση όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής στην EuroLeague, η εκτός έδρας νίκη της Ζενίτ επί του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ είναι από τα πλέον... αναμενόμενα αποτελέσματα. Αν κρίνουμε μάλιστα από την εικόνα των ομάδων τις τρεις τελευταίες εβδομάδες, τότε το διπλό έμοιαζε αδύνατο να αμφισβητηθεί κατά κάποιον τρόπο από την ελληνική ομάδα.

Κι αν η αλλαγή προπονητή δημιουργούσε την (ψευδ)αίσθηση πως μπορούσε να αλλάξει κάτι, στην πράξη αποδείχθηκε πως μόνο αυτό δεν συνέβη. Η διαφορά άνοιξε απότομα από τα πρώτα λεπτά κι η εικόνα ήταν τόσο κακή που έκανε τον Δημήτρη Διαμαντίδη να φύγει για τα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ στο 33ο λεπτό.

Μερικά δευτερόλεπτα αρκούσαν για να περιγράψουν την ιστορία.

ΣΑΝ ΠΡΟΒΑΤΟ ΕΠΙ ΣΦΑΓΗ

Αν όλοι περίμεναν κάτι μετά την απομάκρυνση του Γιώργου Βόβορα από τον πάγκο της ομάδας, αυτό ήταν η αντίδραση των παικτών του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ. Ειδικά στην εκκίνηση του αγώνα, προκειμένου πάρει το μήνυμα κι η Ζενίτ. Στην πράξη βέβαια μόνο αυτό δεν φάνηκε στο παρκέ του ΟΑΚΑ, στο οποίο οι φιλοξενούμενοι έκαναν επίδειξη δύναμης και ετοιμότητας -πνευματικής, τακτικής και σωματικής.

Από πολύ νωρίς φάνηκε πως το μυαλό των πρασίνων ήταν... αλλού. Στο πώς (δεν) διάβαζαν τις φάσεις, στο πώς (δεν) πάσαραν την μπάλα γρήγορα, στο πώς (δεν) είχαν αποστάσεις. Απέναντι σε μια ομάδα που έπαιξε πάρα πολύ κλειστά σε όλα τα πικ εν ρολ του τριφυλλιού και είδε τους περιφερειακούς της να κάνουν υποδειγματική δουλειά στην άμυνα μακριά από την μπάλα.

Τι είχε να αντιπαραβάλλει σε αυτό ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ; Την έλλειψη στοιχειώδους επικοινωνίας, αποκορύφωμα της οποίας ήταν το hedge out που... τόλμησε να παίξει η ελληνική ομάδα στο πρώτο μισό της τρίτης περιόδου. Εκεί όπου κάθε φορά, ο Κέβιν Πάνγκος έβρισκε τρόπο να κάνει τη δουλειά του. Είτε εκμεταλλευόμενος την τεράστια απόσταση ανάμεσα στον κοντό και τον ψηλό του τριφυλλιού για να το "κόψει" στη μέση με ντρίμπλα (split) είτε κάνοντας τη μία ντρίμπλα παραπάνω που χρειαζόταν για να δώσει χρόνο στον ψηλό του να κόψει βαθιά στο καλάθι, εκεί όπου ο αμυντικός της αδύνατης πλευράς ερχόταν πάντα... δεύτερος.

Το πρόβλημα βέβαια δεν ήταν το είδος άμυνας που επελέγη για το πικ εν ρολ της Ζενίτ, αλλά το πώς αυτό εφαρμόστηκε σε κάθε περίπτωση. Οι πράσινοι δοκίμασαν τρεις διαφορετικές αντιμετωπίσεις, ουδεμία όμως υποστηρίχθηκε απ' όλους στο παρκέ με τον δέοντα τρόπο, προκειμένου να προκύψει (αμυντικό) κέρδος.

Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ παρουσιάστηκε σε έναν αγώνα κομβικής ψυχολογικής σημασίας σαν πρόσφατο επί σφαγή. Το αποδεικνύει το γεγονός πως η Ζενίτ είχε 1.12 πόντους ανά κατοχή στο σαραντάλεπτο, όταν σε ολόκληρο τον πρώτο γύρο μετρούσε 1 πόντο ανά κατοχή στην EuroLeague.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΑ ΕΛΕΓΕ ΟΛΑ

Ακόμη κι αν κάποιος δεν μπει σε τακτικής φύσεως ζητήματα, είναι πολύ εύκολο να διαβάσει την ψυχολογία και την κατάσταση που επικρατεί στα πράσινα αποδυτήρια. Μία γενικότερη παγωμάρα, που δημιουργούσε εν εξελίξει της αναμέτρησης την αίσθηση πως δεν μπορεί να αλλάξει κάτι.

Η εικόνα του Νεμάνια Νέντοβιτς ήταν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Ο παίκτης που πριν από δεκαπέντε μέρες ζητούσε την μπάλα σχεδόν σε κάθε κατοχή για να τα βάλει με την άμυνα της Μακάμπι Τελ Αβίβ, αυτή τη φορά δεν είχε το κουράγιο να πάρει ανάλογες ευθύνες. Εκτός ρυθμού, εκνευρισμένος και δίχως τρόπο να ξεφύγει από το overplay των περιφερειακών της Ζενίτ. Ακόμη και τα φάουλ που έκανε στο τρίτο δεκάλεπτο υποδείκνυαν την ψυχολογική του κατάσταση. Ήταν παθητικός σε βαθμό που δεν τον έχουμε ξαναδεί φέτος.

Η ΨΑΛΙΔΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΒΔΟΜΑΔΑ

Μετά κι απ' όσα (δεν) έγιναν απέναντι στη Ζενίτ λοιπόν, παγιοποιείται η αίσθηση πως εδώ και ένα τρεις βδομάδες, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ είναι σε κάθετη πτώση. Το εντός έδρας παιχνίδι με την Άλμπα ήταν το τελευταίο... κανονικό που είδαμε από το τριφύλλι, αφού από εκεί κι έπειτα η καθίζηση είναι τόσο μεγάλη, που κάθε βδομάδα είναι χειρότερη από αυτή που προηγήθηκε και καλύτερη από εκείνη που ακολουθεί. Κάτι που δίνει την αίσθηση πως πλέον η ψαλίδα με τις υπόλοιπες ομάδες μεγαλώνει. Σε ανησυχητικό μάλιστα βαθμό.

Το χειρότερο για τους πράσινους είναι πως αυτά που έρχονται είναι πολύ πιο δύσκολα και απαιτητικά, από αυτό που συνάντησαν το βράδυ της Πέμπτης 7 Ιανουαρίου στο ΟΑΚΑ. Ούτε η Βιλερμπάν μπορεί να θεωρηθεί του χεριού του (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όσα έγιναν στο Astroballe), ούτε καν η Χίμκι (υποδέχεται αμφότερες). Γιατί μπορεί η ρωσική ομάδα να είναι ακόμη πιο απογοητευτική από τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ φέτος, έχει όμως το επιθετικό ταλέντο να κάνει τεράστια ζημιά σε μια τόσο αφελή άμυνα, όπως αυτή του τριφυλλιού.

Αυτά είναι τα... απλά του προγράμματος που ακολουθεί εν συγκρίσει με τα υπόλοιπα. Ποια είναι αυτά; Η Φενέρμπαχτσε (εκτός), η Ρεάλ Μαδρίτης (εκτός), η Βαλένθια (εντός), ο Ολυμπιακός (εκτός) και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας (εκτός).

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πως αν δεν μπει άμεσα ένα τέλος στον αγωνιστικό κατήφορο, τότε αυτά που έρχονται θα προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά. Σε κάθε τομέα.

Ο ΟΝΤΕΝΤ ΚΑΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΣΙΑΣ

Κάπως έτσι, όλοι βρίσκονται στο σημείο να περιμένουν πώς και πώς τον επόμενο προπονητή του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ.

Με την αλλαγή σκυτάλης να μην έχει επισημοποιηθεί ακόμη (σ.σ.: τις προσεχείς ώρες αναμένεται να προκύψει το happy end), αυτό που πρέπει να καταστεί σαφές είναι πως ο Όντεντ Κάτας δεν είναι ο Μεσσίας που θα αλλάξει δραματικά την εικόνα. Ούτε την εμπειρία από την EuroLeague έχει, ούτε είναι από το πρώτο προπονητικό ράφι.

Γι αυτό άλλωστε δεν έχει βγει ποτέ από το Ισραήλ για να εργαστεί ως προπονητής.

Την ίδια ώρα μάλιστα, θα κληθεί να δουλέψει με ένα ρόστερ που δεν πρόκειται να υποστεί αλλαγές. Τουλάχιστον όχι στο εγγύς μέλλον, αφού ο πράσινος προϋπολογισμός δεν είναι ευέλικτος για να επιτρέψει οποιαδήποτε προσπάθεια για ανακάτεμα της τράπουλας. Γεγονός που -από μόνο του- ανεβάζει κι άλλο τον βαθμό δυσκολίας του έργου που θα αναλάβει ο 46χρονος τεχνικός, αλλά και την ανάγκη για οξεία προπονητική παρέμβαση.