Παναθηναϊκός: Μια αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι
Η αύρα του Στέφαν Γιόβιτς ομόρφυνε το βράδυ του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ με την Μπασκόνια. Η αφορμή για ένα (κρυφό) χαμόγελο και η ευκαιρία που προέκυψε μέσα από το πρόβλημα. Γράφει ο Αλέξανδρος Τρίγκας.
Η αλήθεια είναι πως ο Δημήτρης Πρίφτης δεν περίμενε τόσο εύκολη εξέλιξη στο παιχνίδι με την Μπασκόνια. Γι' αυτό κιόλας είχε καταρχάς στο μυαλό του να διαχειριστεί με διαφορετικό τρόπο τον Στέφαν Γιόβιτς, δίνοντας στον 31χρονο πόιντ γκαρντ λιγότερα λεπτά συμμετοχής -κι αυτά σπαστά μέσα στο σαραντάλεπτο.
Το γεγονός όμως πως η διαφορά άνοιξε από νωρίς κι η ταχύτητα που παιζόταν το παιχνίδι ήταν αρκετά πιο χαμηλή από τα συνηθισμένα, βοήθησε προκειμένου το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ να περάσει μερικά λεπτά περισσότερα στο παρκέ του ΟΑΚΑ.
Η εξαγωγή συμπερασμάτων αναφορικά με αυτά που μπορεί να δώσει ο Στέφαν Γιόβιτς σε αυτή την ομάδα είναι αδύνατη, όταν μιλάμε για μια εμφάνιση. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για αθλητή που επέστρεψε στην δράση μετά από έξι μήνες. Στην ουσία του πράγματος, το καλό με τον Στέφαν Γιόβιτς είναι πως δεν χρειάζεται να δώσει διαπιστευτήρια στο παρκέ, όπως οι προκάτοχοί του, για να (δια)φανεί πόσο σημαντικός μπορεί να γίνει για το σύνολο.
Είναι προφανές πως θα έχει επιτελικό ρόλο στο rotation και θα καθορίσει την πορεία της υπόλοιπης σεζόν, εφόσον είναι υγιής και ο αγωνιστικός ρυθμός του συμβαδίσει με αυτόν των υπολοίπων.
Η αφορμή να σκάσει ένα χαμόγελο
Η αλήθεια είναι πως ο τελευταίος ενάμισης μήνας ήταν αρκετά επίπονος για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Η βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό και η άνευ όρων παράδοση σε Αρμάνι Μιλάνο και ΤΣΣΚΑ Μόσχας είχαν ξεθωριάσει τα κεκτημένα του διπλού στο ΣΕΦ. Μοιραία και δικαιολογημένα από την στιγμή που οι πράσινοι καλούνταν σε κάθε περίπτωση να υπερβούν εαυτούς, επί καθημερινής βάσης.
Το τελευταίο δεκαήμερο όμως, δόθηκαν δύο αφορμές για να σκάσει ένα χαμόγελο ο Δημήτρης Πρίφτης. Όχι εμφανώς, αλλά εσωτερικά. Η πρώτη στην Κωνσταντινούπολη λόγω της εμφάνισης (παρά την ήττα από την Αναντολού Εφές), η δεύτερη το βράδυ της Παρασκευής 28 Ιανουαρίου κόντρα στην Μπασκόνια, καθώς η καλή εμφάνιση συνοδεύτηκε από πειστική νίκη.
Για μια ομάδα λοιπόν, που στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν μοιάζει να είναι βυθισμένη στα προβλήματα και τις (αγωνιστικές) ελλείψεις της, αίφνης προέκυψε μια καλή αφορμή για να αντιμετωπίζει με αισιοδοξία τα μελλούμενα.
Η ευκαιρία μέσα από το πρόβλημα
Παρεμπιπτόντως, εσχάτως προέκυψε ένα χρήσιμο συμπέρασμα μέσα από τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν λόγω της απουσίας του Γιώργου Παπαγιάννη. Κι αυτό είχε να κάνει με το πόσο αποδοτικοί μπορεί να είναι ως δίδυμο ο Οκάρο Γουάιτ με τον Τζέρεμι Έβανς στην πράσινη πεντάδα.
Όχι, σε βαθμό ικανό να κουβαλήσει την ομάδα για την υπόλοιπη σεζόν (σ.σ.: ο Γιώργος Παπαγιάννης παραμένει το "Α" και το "Ω" της front line), αλλά με τη λογική πως ένα δίδυμο που προέκυψε -σε τέτοιο βαθμό- ως plan b για τη διαχείριση ενός προβλήματος, εξελίχθηκε σε προοπτική όχι απαραίτητα... ανάγκης.
Πάντα με την υποσημείωση σε αυτή την περίπτωση, πως τόσο ο Λεωνίδας Κασελάκης όσο και ο Βασίλης Καββαδάς λειτουργούν ως αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις για τη γραμμή των ψηλών. Έστω για δέκα λεπτά.