Παναθηναϊκός: Το βράδυ που δεν μπορούσε να αποφύγει τη μοίρα του
Η εντός έδρας ήττα από τη Βιλερμπάν μπορεί να κριθεί ως φυσιολογικό αποτέλεσμα (sic) για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, βάσει της εικόνας των ομάδων τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Το "δάσος" της αναμέτρησης, ο προβλεπόμενος τρόπος ήττας και το χαμηλό ελληνικό ταβάνι. Γράφει ο Αλέξανδρος Τρίγκας.
Η Βιλερμπάν πέρασε νικηφόρα από το ΟΑΚΑ το βράδυ της Παρασκευής 30 Οκτωβρίου, κυρίως γιατί απέδειξε στο παρκέ πως είναι ανώτερη ως σύνολο από τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Η γαλλική επικράτηση ήταν απολύτως δίκαιη βάσει εικόνας, αναμενόμενη και υπενθύμισε σε όλους ποια είναι η απόσταση που χωρίζει το τριφύλλι από τους μνηστήρες της οκτάδας στην EuroLeague.
Το δέντρο και το δάσος
Το +26 επί της Αναντολού Εφές ενδεχομένως να δημιούργησε την (ψευδ)αίσθηση πως ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ είναι καλύτερος από αυτό που έχει δείξει ως τώρα, στον πρώτο μήνα της EuroLeague. Στην ουσία του πράγματος βέβαια, οι πράσινοι ανήκουν στην τρίτη ταχύτητα των ομάδων της διοργάνωσης και δεδομένα δεν μπορούν να θεωρηθούν ανώτεροι ως σύνολο σε σχέση με τη Βιλερμπάν.
Η μεγάλη εικόνα, το δέντρο, άλλωστε δείχνει ότι η γαλλική ομάδα μπορεί να διεκδικήσει μια θέση στην οκτάδα της regular season. Κάτι που επουδενί είναι σε θέση να καταφέρει (ή έστω να πλησιάσει) ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ με την υπάρχουσα σύνθεση του έμψυχου δυναμικού του.
Τι σημαίνει αυτό; Η Βιλερμπάν απλά επιβεβαίωσε στο παρκέ του ΟΑΚΑ πως είναι καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ.
Ήττα με τον προβλεπόμενο τρόπο
Αν υπάρχει κάτι το οποίο περίμεναν όλοι στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αυτό ήταν η ένταση της Βιλερμπάν στις δύο πλευρές του παρκέ, η προδιάθεση για transition και οι προσωπικές φάσεις των κοντών της. Ο Έλι Οκόμπο και ο Κρις Τζόουνς ταίριαξαν σχεδόν ιδανικά και γι' αυτόν τον λόγο έχουν καταφέρει να μπουν -πολύ γρήγορα- στη συζήτηση για το καλύτερο περιφερειακό δίδυμο της EuroLeague.
Αμφότεροι λοιπόν, χτύπησαν την άμυνα του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ με τον προβλεπόμενο τρόπο: με προσωπικές φάσεις. Η περιφέρεια των πρασίνων είναι -έτσι κι αλλιώς- προβληματική σε ό,τι έχει να κάνει με την προσωπική άμυνα, αφού ούτε ο Ντάριλ Μέικον ούτε ο Νεμάνια Νέντοβιτς, αλλά ούτε κι ο Γιόγκι Φέρελ είναι παιδιά που μπορούν να παρέχουν ασφάλεια στο πίσω μέρος του παρκέ.
Αν κοιτάξει κάποιος την στατιστική, θα διαπιστώσει πως οι 12 ασίστ της Βιλερμπάν είναι πολύ χαμηλό νούμερο. Στην πραγματικότητα όμως, οι παίκτες του Τι Τζέι Πάρκερ δεν χρειάστηκαν να δώσουν περισσότερες, αφού -ειδικά- ο Οκόμπο έδειχνε να νιώθει άνετα με τον τρόπο που εξελισσόταν το παιχνίδι. Τα στατιστικά του άλλωστε συνηγορούν σε αυτό.
Η θυσία του Δημήτρη Πρίφτη
Έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας, ο Δημήτρης Πρίφτης έμοιαζε υποχρεωμένος να πάρει μια σημαντική απόφαση στην τελευταία περίοδο: είτε να κλείσει τον αγώνα με τον Κέντρικ Πέρι στη θέση του πόιντ γκαρντ, για να αυξήσει την πίεση πάνω στον Έλι Οκόμπο (χάνοντας όμως παράλληλα επιθετική απειλή) είτε να επενδύσει στα δύο βαριά χαρτιά του (βλ. Ντάριλ Μέικον και Νεμάνια Νέντοβιτς), προσδοκώντας να πάρει από αυτούς περισσότερα απ όσα θα χάσει.
Η νευρικότητα και το πρόβλημα που παρουσιάστηκε στη λήψη αποφάσεων όμως, έκανε αμφότερους να μοιάζουν πολύ πιο ευάλωτοι στο πίσω μέρος του γηπέδου. Όχι ότι δεν προσπάθησαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να (καθ)οδηγήσουν τα πράγματα προς άλλη κατεύθυνση, απλά από ένα σημείο κι έπειτα ήταν εμφανές πως η έλλειψη αθλητικότητας και μεγέθους έναντι του Οκόμπο αρκούσε για να τους μετατρέψει σε "σημάδι" της Βιλερμπάν, παρά σε πηγή περισσότερων κινδύνων.
Ουδείς όμως μπορεί να ψέξει τον προπονητή του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ για τις αποφάσεις που πήρε, για τον τρόπο που αντιμετώπισε το παιχνίδι. Το κάθε άλλο, δοκίμασε όσα περισσότερα μπορούσε βάσει των συνθηκών που είχαν διαμορφωθεί στην αναμέτρηση, διαχειρίστηκε τους παίκτες του με τέτοιο τρόπο που έδειχνε ότι αναζητούσε σε κάθε περίπτωση την ιδανική φόρμουλα.
Είδαμε τους πράσινους να πηγαίνουν με δύο φόργουορντ στη ρακέτα (βλ. Οκάρο Γουάιτ και Τζέρεμι Έβανς), είδαμε τον Ιωάννη Παπαπέτρου να πηγαίνει στο "4" σε κοντό σχήμα, είδαμε τον Ντάριλ Μέικον να παίζει δίπλα στον Νεμάνια Νέντοβιτς (αλλά και τον Χάουαρντ Σαντ-Ρος στον ρόλο του πόιντ γκαρντ), είδαμε τον Οκάρο Γουάιτ να αφήνει τη θέση του πάουερ φόργουορντ για να μαρκάρει τον Οκόμπο στα τελευταία λεπτά.
Το χαμηλό ταβάνι δεν αλλάζει σε ένα βράδυ
Η διαβολοβδομάδα αφήνει μια περίεργη γεύση στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, ο οποίος είδε το +26 επί της Αναντολού Εφές να αποτελεί μακρινό παρελθόν σε επίπεδο συναισθημάτων και ψυχολογίας. Ναι, μπορεί η εντός έδρας ήττα από τη Βιλερμπάν να αποτελεί πισωγύρισμα ως ένα βαθμό για τους πράσινους, από την άλλη όμως δεν παύει να είναι αποτέλεσμα που δικαιολογείται απ όσα έχουν προηγηθεί στη φετινή αγωνιστική περίοδο.
Το (χαμηλό) ταβάνι των πρασίνων δεν αλλάζει επίπεδο άλλωστε σε ένα βράδυ, ακόμη κι αν αυτό αφορά σε θρίαμβο επί των Πρωταθλητών Ευρώπης με +26 στο ΟΑΚΑ.
Παρόλ' αυτά, υπάρχει κάτι ακόμη που πρέπει να επισημανθεί: η ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ καθόλη τη διάρκεια της αναμέτρησης ήταν τέτοια που επιβεβαίωσε τους ισχυρούς δεσμούς που υπάρχουν ανάμεσα στο αγωνιστικό τμήμα και τους φιλάθλους του τριφυλλιού. Η αύρα που υπήρχε ήταν τέτοια που δεν άφηνε την παραμικρή αμφιβολία αναφορικά με το αν ο κόσμος είναι πράγματι στο πλευρό του Δημήτρη Πρίφτη και των παικτών του.
