Το Game 4 των τελικών με τον Ολυμπιακό ήταν καρμπόν (πριν ξεκινήσει) με εκείνο της σειράς με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, πριν από ένα μήνα. Ζωής και θανάτου. Επιβίωσης απέναντι σε μια ομάδα που είχε το match ball κι έδειχνε να νιώθει πιο άνετα.

Σε αμφότερες περιπτώσεις, ο Παναθηναϊκός AKTOR πήρε τη νίκη. Η μία (στο Βελιγράδι) τού άνοιξε τον δρόμο προς την κατάκτηση του έβδομου ευρωπαϊκού τροπαίου. Η άλλη (στο Φάληρο) έφερε τα πάνω κάτω στους τελικούς της Stoiximan Basket League και του έδωσε το δικαίωμα να παίξει για τον τίτλο μπροστά στο κοινό του.

Τα συνεχόμενα καλάθια του Τζέριαν Γκραντ στην τρίτη περίοδο, οι σπουδαίες άμυνες του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, τα ηρωϊκά καλάθια του Κέντρικ Ναν. Όλα έπαιξαν τον ρόλο τους για την επιστροφή του Παναθηναϊκού AKTOR από την κόλαση. Μα πάνω απ' όλα, αυτό που έκρινε τα πάντα δεν είχε να κάνει με το αγωνιστικό, αλλά με το πνευματικό.

Πολύ απλά γιατί ο τρόπος με τον οποίο ο Εργκίν Αταμάν κι οι παίκτες του διαχειρίστηκαν τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν στο παιχνίδι, ήταν... όλα τα λεφτά. Η απόδειξη της σκληράδας, της προσωπικότητας, του εγωισμού. Από την αρχή ως το τέλος.

Σκληρός, όσο χρειαζόταν

Η εκκίνηση του αγώνα βρήκε τον Παναθηναϊκό AKTOR να έχει 2/2 λάθη, αλλά σταδιακά να σκοράρει με συνέπεια. Όχι βέβαια ότι τα καλάθια που πέτυχε προέκυψαν μέσα από καλή κυκλοφορία της μπάλας και ανισορροπία της αντίπαλης άμυνας, αλλά σε αυτό το σημείο της χρονιάς, ουδεμία σημασία είχε πώς έμπαινε η μπάλα στο καλάθι.

Το μείζον ήταν πως -σε πρώτη φάση- η επιλογή να δώσει το σουτ στον Τόμας Γουόκαπ δεν απέδωσε, αφού ο διεθνής γκαρντ είχε 2/2 τρίποντα στο πρώτο δεκάλεπτο, βοηθώντας συνολικά την ομάδα του να χτίσει το μομέντουμ και την αυτοπεποίθησή της.

Το βασικότερο ζητούμενο βέβαια δεν ήταν όσα γίνονταν στην επίθεση (αν και τα τέσσερα λάθη ήταν τεράστιο νούμερο για την κρισιμότητα του αγώνα), όσο στην άμυνα αφού ο Ολυμπιακός είχε εντυπωσιακά ποσοστά στα σουτ εντός παιδιάς (9/14).

Η "σκιά" και το plan b

Όσο περνούσε η ώρα μάλιστα, η αδυναμία του Παναθηναϊκού AKTOR να αμυνθεί στο πικ εν ρολ γινόταν όλο και πιο χαρακτηριστική. Με τον κοντό να παίζει "σκιά" (να προσπαθεί να σπάσει το σκριν δηλαδή και να ακολουθεί τον αντίπαλό του), οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα ένιωσαν πιο άνετα από ποτέ. Ειδικά ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος, ο οποίος είχε την τάση να κρατάει τον εκάστοτε αντίπαλο (κυρίως τον Κώστα Σλούκα και τον Κέντρικ Ναν) στην πλάτη του, ολοκληρώνοντας με επιτυχία τη μία φάση μετά από την άλλη.

Με τα περισσότερα εκ των βασικών ζητουμένων να μην είναι υπέρ του, ο Εργκίν Αταμάν πήγε στο plan b σε ό,τι αφορά στη ρακέτα: Χουάντσο Ερνανγκόμεθ στο "4" και Ντίνος Μήτογλου στο "5". Ο λόγος; Να υποχρεωθεί ο Νίκολα Μιλουτίνοβ να βγει μακριά από τη ρακέτα ή έστω να βρει περισσότερους χώρους ο Ντίνος Μήτογλου στην περιφέρεια.

Η απόφαση του Εργκίν Αταμάν λειτούργησε στο φινάλε της δεύτερης περιόδου, αλλά όσο η άμυνα έπαιρνε βαθμό κάτω από τη βάση, τίποτα δεν ήταν αρκετό. Η στατιστική τα λέει όλα: 51 πόντοι με 12/19 δίποντα, 6/9 τρίποντα και 12 ασίστ για 2 λάθη (!) ο Ολυμπιακός στην ανάπαυλα. Κάτι που έσβησε μονομιάς τόσο τα 8/13 τρίποντα του Παναθηναϊκού AKTOR όσο και το γεγονός πως στη δεύτερη περίοδο περιόρισε τα λάθη στο μισό (2).

Χουάντσο και Γκραντ άλλαξαν τα πάντα

Με την επιστροφή από τα αποδυτήρια, ήταν σαν να βγήκε άλλη ομάδα. Ο Παναθηναϊκός AKTOR γύρισε στις δικές του εργοστασιακές ρυθμίσεις, με τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ να κάνει τη διαφορά. Η ευελιξία που δίνει στους πράσινους στην άμυνα στο "4" είναι σημαντική, αφού μπορεί να κυνηγάει είτε τον Άλεκ Πίτερς είτε τον Κώστα Παπανικολάου στην περιφέρεια.

Ιδίως τον δεύτερο, από την στιγμή που ο Ολυμπιακός πήγε ξανά σε small ball. Η απόφαση του Γιώργου Μπαρτζώκα να παίξει (ως συνήθως) με τα σχήματα της front line δεν απέδωσε με τον ίδιο τρόπο, αντιθέτως επέτρεψε στον Εργκίν Αταμάν να "κρύψει" τον Ντίνο Μήτογλου (ήταν φορτωμένος με φάουλ) και σταδιακά να δει τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ να κάνει μια από τις πιο πληθωρικές αμυντικές εμφανίσεις της σεζόν.

Για να συμβούν όλα αυτά βέβαια και να προκύψει η ολική ανατροπή στα δεδομένα του αγώνα, υπήρχε ακόμη ένας χαμάλης (sic) που έβαλε το... χεράκι του. Ο λόγος για τον Τζέριαν Γκραντ, που κράτησε όρθια μια ολόκληρη ομάδα με τις προσωπικές φάσεις που είχε μετά από την ανάπαυλα. Σε στιγμές που ο Κέντρικ Ναν έμοιαζε εγκλωβισμένος κι ο Κώστας Σλούκας ήταν στον πάγκο, ο Τζέριαν Γκραντ έπραξε τα (επιθετικά) δέοντα.

Κι όπως άλλαξε ελαφρώς την ψυχολογία με το buzzer beater που σημείωσε στο φινάλε του πρώτου μέρους, αντίστοιχα βοήθησε άπαντες στην πράσινη πλευρά να ηρεμήσουν και να πιστεύουν λεπτό με το λεπτό όλο και περισσότερο πως μπορεί να γίνει η δουλειά.

Από την Uber Arena στο ΣΕΦ

Από εκεί και πέρα, με το παιχνίδι στην τελική ευθεία το αξιοσημείωτο της υπόθεσης για τον Παναθηναϊκό AKTOR ήταν η ψυχραιμία που είχε. Σε πάγκο και παρκέ.

Με τον Κέντρικ Ναν να μην βλέπει κανέναν απέναντί του (ειδικά από την στιγμή που ο Ολυμπιακός κόντυνε υπερβολικά με τον Κώστα Παπανικολάου στο "4" και τον Άλεκ Πίτερς στο "5"), να επιτίθεται συνέχεια κατά μέτωπο και να σκοράρει με λέι απ ή mid range shots. Κάτι που δυσκολευόταν να κάνει όσο βρισκόταν ο Νίκολα Μιλουτίνοβ στο παρκέ.

Ακόμη κι όταν τα φάουλ άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο, με τον Ολυμπιακό να σκοράρει σχεδόν αποκλειστικά από την γραμμή και να μένει ζωντανός, ουδείς παρεκτράπηκε. Δεν έχασε τον αυτοέλεγχό του. Γι αυτό κιόλας, στην τελική ευθεία οι αποφάσεις στην επίθεση ήταν οι σωστές. Ακόμη κι αν οι βολές στο φινάλε δεν κατέληγαν στον στόχο με την ίδια συνέπεια (σ.σ.: για πρώτη φορά φέτος ο Κέντρικ Ναν είχε 0/2 από την γραμμή).

Όλα ήταν θέμα τιμής

Όλα αυτά επιβεβαιώνουν την αίσθηση που είχε δημιουργηθεί ήδη από το Game 3 της σειράς των τελικών. Οι παίκτες του Εργκίν Αταμάν αντιμετωπίζουν τους αγώνες με τον Ολυμπιακό ως θέμα τιμής. Ο προσωπικός εγωισμός έχει χτυπήσει κόκκινο γιατί ουδείς δέχεται την απώλεια του τίτλου στη Stoiximan Basket League. Το μέταλλο, που λέμε, ήταν "εκεί" τόσο στο ΟΑΚΑ όσο και στο ΣΕΦ.

Για να έχει πλέον ο Παναθηναϊκός AKTOR την ευκαιρία να βάλει το "τικ" στη μοναδική... εκκρεμότητα που έχει σε σειρές τελικών απέναντι στον Ολυμπιακό. Να κατακτήσει τον τίτλο, γυρίζοντας από την κόλαση του 0-2 απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο.