Μοιάζει με αντικειμενική αλήθεια πως το βράδυ της 30ης Μαρτίου είδαμε το χειρότερο φετινό πρόσωπο του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ. Ούτε το -24 του Astroballe, ούτε το -26 της Ulker Sports Arena συγκρίνονται με αυτά που (δεν) έγιναν στο ΟΑΚΑ απέναντι στην Μπασκόνια.

Κι αυτή η προσέγγιση δεν έχει να κάνει με την επιδερμική ανάγνωση της τελικής διαφοράς της ήττας, αλλά με την εικόνα, με την εμφάνιση ενός συνόλου που -πέραν της ποιότητας- δεν είχε τη διάθεση και τον εγωισμό για να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στον αντίπαλο. Σε τέτοιο βαθμό που για αρκετή ώρα στο δεύτερο μέρος έμοιαζε απλά να παρακολουθεί τις εξελίξεις, αντί να τις καθορίζει.

Το μείζον -και πλέον ανησυχητικό- για το τριφύλλι δεν είναι η ήττα, ως αποτέλεσμα. Κατά βάση άλλωστε το "L" μπαίνει δίπλα σε κάθε αγωνιστική υποχρέωση για την EuroLeague τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Αυτό που προβληματίζει περισσότερο από κάθε άλλο είναι η εικόνα και ο τρόπος με τον οποίο ήρθε το -15 από την ομάδα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς.

Ήταν εμφανές άλλωστε πως κόντρα σε ένα σύνολο που δεν ανήκει στο πρώτο ράφι της διοργάνωσης, οι πράσινοι εμφανίστηκαν πιο παθητικοί ακόμη κι από τα παιχνίδια με τον Ερυθρό Αστέρα και την Αναντολού Εφές.

ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΟΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ

Την παραμονή του αγώνα, ο Όντεντ Κάτας τόνισε πως προτεραιότητα για την ομάδα του είναι ο τρόπος με τον οποίο θα προστατεύσει την μπάλα προκειμένου να μην δώσει αφορμές για ανοιχτό γήπεδο στην ισπανική ομάδα. Αυτό βέβαια δεν έγινε στην πράξη, αφού οι παίκτες του Ντούσκο Ιβάνοβιτς ξεπέρασαν τον μέσο όρο στα κλεψίματα (9 έναντι 8.23) και πάνω σε αυτό δόμησαν την κυριαρχία τους, μετά το πρώτο δεκάλεπτο. Το γεγονός πως σημείωσαν 19 πόντους από λάθη αντιπάλου περιγράφει ανάγλυφα την εικόνα (κι εδώ, η Μπασκόνια ξεπέρασε τον φετινό μέσο όρο των 13.81 πόντων από λάθη αντιπάλου) κι έρχεται να επιβεβαιώσει πως δεν έγινε τίποτα απ' όσα είχε επισημάνει.

Όσα πλεονεκτήματα κι αν προσφέρει το tall ball σε κάποιες περιπτώσεις (σε αυτό στράφηκε ο 46χρονος τεχνικός από την στιγμή που τραυματίστηκε ο Νεμάνια Νέντοβιτς), άλλα τόσα -κι ακόμη περισσότερα- είναι τα μειονεκτήματά του απέναντι σε ομάδες με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Μπασκόνια. Τότε δηλαδή που είναι απαραίτητη σε υπερθετικό βαθμό η παρουσία ικανών χειριστών/δημιουργών, εν γένει παικτών που μπορούν με την μπάλα στα χέρια να κατευθύνουν την επίθεση και να προσφέρουν την απαιτούμενη ασφάλεια στην κυκλοφορία της μπάλας.

Απέναντι στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ των περιορισμένων επιλογών στο "1" και το "2" λοιπόν, η Μπασκόνια επένδυσε ακόμη περισσότερο στις επιθετικές άμυνες (βλ. hedge out), για να κόψει στη μέση το passing game των γηπεδούχων και να (τους) οδηγήσει σε βεβιασμένες επιλογές και σουτ υπό κακές προϋποθέσεις. Κι από την στιγμή που το πλάνο λειτούργησε, το ντεπόζιτο της ισπανικής ομάδας γέμισε με αυτοπεποίθηση. Εξ ου τα 14/20 τρίποντα.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΤΑ "ΛΑΘΗ"

Σε συνέχεια αυτού, το γεγονός πως στην στατιστική υπηρεσία καταγράφηκαν δώδεκα (12) λάθη) από τους παίκτες του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ (αριθμός που δεν είναι ικανός να καταδικάσει μια ομάδα σε ήττα, πολύ περισσότερο σε εντός έδρας συντριβή) δεν λέει όλη την αλήθεια για την αποτελεσματικότητα της ισπανικής άμυνας και την αφέλεια της ελληνικής επίθεσης.

Εν προκειμένω το μεγαλύτερο πρόβλημα είχε να κάνει με τα "λάθη" που αφορούσαν στο κομμάτι των αποφάσεων, σε αυτά δηλαδή που καταγράφουν μόνο τα μέλη του τεχνικού επιτελείου στη διάρκεια και μετά το τέλος του αγώνα. Η αδυναμία στο "διάβασμα" και η καθοδήγηση των κατοχών σε σημεία του παρκέ όπου υπάρχει πλεονέκτημα (βλ. το low post σε ψηλές πεντάδες) εξελίσσονται σε ζητήματα που αναζητούν ακόμη λύση.

Αυτή δεν μπορεί να δοθεί από τους υπάρχοντες παίκτες. Πολύ απλά γιατί οι κοντοί που διαθέτει το τριφύλλι δεν "υποχρεώνουν" την αντίπαλη άμυνα να προβληματιστεί. Κι ως εκ τούτου να μπει σε διαδικασία να "δώσει" κάτι. Στον οποιονδήποτε.

Μία ομάδα που αποδεδειγμένα δεν έχει το ταλέντο και την ικανότητα στην πάσα (ούτε την περιφερειακή απειλή για να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα σε δεύτερο χρόνο), ήταν φυσιολογικό να εγκλωβιστεί και να οδηγηθεί για πολλοστή φορά στην επιμονή στην ντρίμπλα. Σε κουραστικό μάλιστα επίπεδο, σε πολλά σημεία του αγώνα.

Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΕΧΕΙ ΦΩΛΙΑΣΕΙ ΣΤΟ ΟΑΚΑ

Σε μια χρονιά που εκ προοιμίου ήταν δύσκολη, οι παίκτες του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ φαίνονται ανήμποροι να αντιδράσουν σε πολλές περιπτώσεις. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το αγωνιστικό, αλλά -πολύ περισσότερο και- με το ψυχολογικό. Ο τρόπος με τον οποίο έκλεισαν το παιχνίδι με την Μπασκόνια, στην τελευταία περίοδο, είναι μια μικρή μόνο αποτύπωση της απογοήτευσης που δείχνει να έχει φωλιάσει στο ΟΑΚΑ τις τελευταίες εβδομάδες.

Έχει διαφορά άλλωστε η θεωρία του πράγματος και η συζήτηση για τον τρόπο διαχείρισης των (πολλών) ηττών που περίμεναν όλοι πως θα έρθουν, από την ουσιαστική συμβίωση με το "πρόβλημα". Εν προκειμένω, το τριφύλλι μοιάζει όχι απλά να έχει αποδεχθεί τη μοίρα του, αλλά πολύ περισσότερο να μην έχει το ψυχικό σθένος να παλέψει για το αντίθετο.

Σε τέτοιο βαθμό που το καρέ αγώνων που απομένει για να πέσει η αυλαία στην EuroLeague μοιάζει με υποχρέωση που πρέπει να βγει, όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα -για το τριφύλλι.

Photo Credits: Eurokinissi