Την παραμονή του αγώνα με τη Ζάλγκιρις, ο Γιώργος Βόβορας εστίασε στην υποχρέωση για καλή άμυνα και συγκέντρωση στο πίσω μέρος του παρκέ. Στην πράξη, στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα με τη λιθουανική ομάδα, μόνο αυτό δεν έδειξε ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ. Η ήττα ήρθε ως κάτι αναπόφευκτο, κι αν κάποιος εστιάσει στα 13/20 τρίποντα με τα οποία έκλεισαν οι φιλοξενούμενοι ως στατιστικό στοιχείο που δεν συνάδει με το... φυσιολογικό, θα είναι σαν να αγνοεί την ουσία του προβλήματος.

ΣΑΡΑΝΤΑ ΛΕΠΤΑ ΣΤΟ REPEAT

Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ δεν κατάφερε σε κανένα σημείο του αγώνα να έχει ρυθμό ταυτόχρονα στις δύο πλευρές του παρκέ. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, κάτι από τα δύο υστερούσε σε σημαντικό βαθμό -υπήρχαν διαστήματα που αμφότερα υπολειτουργούσαν.

Η απογοητευτική εκκίνηση και τα δικαιώματα που έδωσε πολύ γρήγορα το τριφύλλι στη λιθουανική ομάδα έδωσε τη θέση της στην αστοχία από την περιφέρεια (8/28 τρίποντα). Κι όταν η άμυνα έφτανε σε επίπεδα ικανά να φέρουν την αλλαγή σκηνικού, η απουσία ενός παίκτη για να βάλει ένα ή δύο μεγάλα σουτ, δημιουργούσε έναν φαύλο κύκλο, αφού οι παίκτες του Μάρτιν Σίλερ ξανάβρισκαν τον τρόπο να χτίσουν το προβάδισμά τους.

Κάπως έτσι, το τριφύλλι έβλεπε την ίδια κατάσταση να επαναλαμβάνεται διαρκώς μέσα στο σαραντάλεπτο, σαν να παιζόταν το ίδιο έργο στο repeat.

ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΟ TSR ΜΕ ΑΙΤΙΑ

Λίγο πριν βγει ο πρώτος γύρος της regular season στην EuroLeague, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ είναι προτελευταίος στο True Shooting Ratio (δίποντα, τρίποντα, ασίστ) με 46.47% -πάνω μόνο από την Άλμπα Βερολίνου. Κι αυτό έχει εξήγηση αφενός λόγω της στατικότητας στην επίθεση, όσο και στο γεγονός πως η γενικότερη έλλειψη ταλέντου έχει κατευθύνει την επίθεση σε τέτοιο σημείο, όπου η εξάρτηση από τις αποφάσεις και την αποτελεσματικότητα του Νεμάνια Νέντοβιτς και του Ιωάννη Παπαπέτρου είναι το "Α" και το "Ω".

Αυτοί οι δύο καθορίζουν τα επιθετικά δεδομένα σε κάθε αγώνα. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε πολλές περιπτώσεις, από την στιγμή που ο βαθμός δυσκολίας των προσπαθειών τους είναι τόσο μεγάλος, που εκ των πραγμάτων η αποτελεσματικότητά τους μειώνεται. Όπως έγινε στο παιχνίδι με τη Ζάλγκιρις.

Ο πρώτος, για παράδειγμα, βγαίνει κάθε βράδυ στο παρκέ με την υποχρέωση να βάλει μεγάλα σουτ, να τρυπήσει μια προσαρμοσμένη άμυνα και να χρησιμοποιήσει την ικανότητά του στο isolation ως πολιορκητικό κριό. Ο δεύτερος, από την άλλη, είναι εξ ορισμού αναγκασμένος να λειτουργήσει τόσο ως δημιουργός όσο και ως εκτελεστής. Σχεδόν με την ίδια ποσόστωση.

ΑΡΓΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΣ

Για πολλοστή φορά τη φετινή σεζόν λοιπόν, φάνηκε πόσο μεγάλη είναι η εξάρτηση του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ από την επιθετική δράση και αποτελεσματικότητα του Νεμάνια Νέντοβιτς. Σε ένα παιχνίδι που ο 29χρονος γκαρντ ήταν κακός και δεν είχε τα νούμερα των προηγούμενων αγώνων, οι πράσινοι δεν είχαν εναλλακτικές στην εκτέλεση.

Κυρίως γιατί δεν υπήρχε άλλος για να χτυπήσει τη λιθουανική άμυνα από έξω προς τα μέσα, είτε με προσωπική φάση είτε μέσα από το πικ εν ρολ. Οι παίκτες του Μάρτιν Σίλερ προσαρμόζονταν δίχως ιδιαίτερα προβλήματα και δεν σταμάτησαν να δίνουν μικρές βοήθειες (με jump to the ball) από τη δυνατή πλευρά. Με 8/28 τρίποντα για το τριφύλλι άλλωστε, δεν είχαν παρά να νιώθουν καλύτερα με τον εαυτό τους και τις αποφάσεις που είχαν πάρει.

Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ είναι πως δύο μήνες μετά την έναρξη της σεζόν, η στατικότητα στην επίθεση δεν έχει περιοριστεί, σχεδόν στο ελάχιστο. Τέσσερις παίκτες "βιδωμένοι" στο παρκέ να περιμένουν το αποτέλεσμα της δράσης του ενός, πολλές φορές με αποστάσεις μάλιστα που δεν ευνοούν ούτε κατά διάνοια την προϋπόθεση για έξτρα πάσα και δημιουργία ελεύθερου σουτ.

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ

Από την εκκίνηση κιόλας της σεζόν ήταν εμφανές πως ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ διαθέτει ένα από τα πιο φτωχά -σε επίπεδο ποιότητας- ρόστερ της EuroLeague. Όχι απαραίτητα επειδή επιβεβαιώνεται η θεωρία του "ό,τι πληρώνεις, παίρνεις" όσο γιατί παίκτες που ο Γιώργος Βόβορας υπολόγιζε ως ενεργά κομμάτια του rotation, έχουν απογοητεύσει.

Ο Μάρκους Φόστερ και ο Ζακ Όγκαστ είναι οι δύο πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, αφού επί της ουσίας -δεδομένης της κάκιστης απόδοσής τους έως τώρα έχουν- δεν έχουν επιτρέψει στον 43χρονο τεχνικό να πάει βαθιά στον πάγκο του για να βρει λύσεις και να εφαρμόσει εναλλακτικά πλάνα.

Κι όσο περνούν οι αγωνιστικές κι οι υπόλοιπες ομάδες βρίσκουν ρυθμό, επιστρέφοντας στα φυσιολογικά -προ κορονοϊού- επίπεδα έντασης, τόσο πιο εμφανής είναι η έλλειψη ποιότητας.

Είναι κακό αυτό; Όχι, βάσει των χρημάτων που μπορούσαν να δαπανηθούν στην αγορά το καλοκαίρι. Όσο πιο γρήγορα το αποδεχθούν όλοι, τόσο το καλύτερο. Από την άλλη όμως, ουδείς μπορεί να παραβλέψει πως σε πολλές περιπτώσεις, οι παίκτες του τριφυλλιού είναι πολύ μακριά από τα επίπεδα αμυντικής έντασης και συγκέντρωσης που απαιτούνται γι αυτό το επίπεδο.

Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το λέι απ που σημείωσε ο Μάριους Γκριγκόνις στα δύο λεπτά για το τέλος της πρώτης περιόδου. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ τον άφησαν να τρέξει όλο το γήπεδο με την μπάλα και να βάλει δύο εύκολους πόντους, παρά το γεγονός πως είχαν να δώσουν τρία (3) φάουλ, πριν στείλουν τους φιλοξενούμενους στην γραμμή των βολών. Η έκρηξη του Γιώργου Βόβορα σε εκείνο το σημείο ήταν αναπόφευκτη.

Το καράβι του τριφυλλιού συνεχίζει να ταξιδεύει σε δύσκολες θάλασσες, πολύ περισσότερο από την στιγμή που αδυνατεί να έχει ένταση για σαράντα λεπτά και να αυξήσει τον αριθμό των παικτών που έχουν σημαντικό ρόλο στο rotation. Κι όταν ακολουθεί η Ρεάλ Μαδρίτης, τότε οι παθογένειες που υπάρχουν είναι εύκολο να αποτυπωθούν με τρόπο που θα πονέσει πολύ περισσότερο.