Ο Παναθηναϊκός πήρε το εισιτήριο για τον τελικό του Super Cup, σε βάρος του ΠΑΟΚ. Όχι κάτι που επί της ουσίας αποτελεί είδηση για την ομάδα που διαχειρίζεται ο Εργκίν Αταμάν.

Το συγκεκριμένο σύλλογο είναι άλλωστε υποχρεωμένο να διεκδικήσει τους τέσσερις τίτλους της φετινής αγωνιστικής περιόδου, ανεξαρτήτως αντιπάλων και συνθηκών. Κουβαλάει ένα "πρέπει" από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας, ένα "πρέπει" με το οποίο θα πρέπει να αποδεχθεί μέχρι το φινάλε της σεζόν.

Ο ημιτελικός με τον ΠΑΟΚ δεν προσφέρει την απαραίτητη ασφάλεια για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Όχι λόγω της ποιότητας του Δικεφάλου, αλλά επειδή μιλάμε για το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς, δίχως τον Ιωάννη Παπαπέτρου, τον Ντίνο Μήτογλου και τον Αλεκσάνταρ Μπαλτσερόφσκι στο rotation.

Παρόλ' αυτά, υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία μπορεί να σταθεί κάποιος:

• Η παρουσία του Κώστα Σλούκα στην πεντάδα καθιστά σαφές πως ο Παναθηναϊκός θα επενδύσει πολύ στο πικ εν ρολ. Με κάθε τρόπο. Είτε για να εκτελέσει ο ίδιος είτε για να βρεθούν οι εύκολοι πόντοι του ψηλού και τα ανοιχτά σουτ των περιφερειακών. Οι 6 ασίστ που είχε ο διεθνής γκαρντ στην πρώτη περίοδο δείχνουν την αρχική στόχευση.
• Ο Ματιάς Λεσόρ έχει εξελίξει αρκετά το παιχνίδι του εδώ και μερικούς μήνες, δεν είναι (τόσο) μονοδιάστατος όσο στο παρελθόν. Ταυτόχρονα όμως, είναι ο πρώτος κερδισμένος από την ικανότητα των κοντών του Παναθηναϊκού στο κομμάτι της δημιουργίας. Τελείωσε τις περισσότερες φάσεις στο πρώτο μέρος, οπότε και κυριάρχησε.
• Ο Κάιλ Γκάι εκμεταλλεύτηκε (sic) στο έπακρο τον χώρο που του δημιούργησε ο τραυματισμός του Λούκα Βιλντόσα τις τελευταίες δύο εβδομάδες, ώστε να διεκδικήσει -και να πάρει επάξια- μεγαλύτερο ρόλο στο rotation, περισσότερα σουτ και να φτιάξει την αυτοπεποίθησή του.
• Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ θα έχει τις στιγμές του, αλλά η δική του επιρροή δεν καταγράφεται αποκλειστικά από την στατιστική. Σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί το "τυράκι" για την αντίπαλη άμυνα, προκειμένου να περιοριστούν οι βοήθειες (από τον παίκτη του) είτε από τη δυνατή είτε από την αδύνατη πλευρά.
• Ο Τζέριαν Γκραντ και ο Μάριους Γκριγκόνις φαίνεται πως θα υπηρετήσουν έναν δευτερεύοντα ρόλο (δημιουργικά και εκτελεστικά), πλην όμως μοιάζουν να έχουν αποδεχθεί την κατάσταση.

Η ποιότητα δεν φαίνεται μόνο στην πεντάδα

Ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε λοιπόν μόνο γιατί η βασική πεντάδα έχει πολύπλευρο ταλέντο, αλλά κι επειδή ο πάγκος του δεν θυμίζει σε τίποτα αυτόν του πρόσφατου παρελθόντος. Σε επίπεδο ονομάτων και βιογραφικού ξεπερνά ακόμη κι αυτόν του 2016/17, όταν ο Τσάβι Πασκουάλ διαχειρίστηκε ένα εξαιρετικά ποιοτικό σύνολο (σ.σ.: εκείνη η ομάδα χτίστηκε βεβαίως από τον Αργύρη Πεδουλάκη).

Το instant scoring του Λούκα Βιλντόσα, οι άμυνες ψηλά του Κώστα Αντετοκούνμπο και η πολύπλευρη συνεισφορά του Τζέριαν Γκραντ καταδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο μπορεί φέτος ο Παναθηναϊκός να διαχειριστεί τις κακές βραδιές.

Να φέρει δηλαδή από τον πάγκο κάποιους παίκτες που έχουν τον τρόπο και τα χαρακτηριστικά να αλλάξουν τον ρυθμό.

Η αποτύπωση της πραγματικότητας

Το αποτέλεσμα του τελικού με τον Ολυμπιακό δεν θα προδικάσει την πορεία μιας ολόκληρης σεζόν. Είναι προφανές πως η νίκη θα φτιάξει ακόμη περισσότερο την ψυχολογία όλων εντός του οργανισμού του Παναθηναϊκού, θα ισχυροποιήσει έτι περαιτέρω το hype που υπάρχει γύρω από το σύνολο που διαχειρίζεται ο Εργκίν Αταμάν.

Το αντίθετο όμως, δεν θα φέρει την καταστροφή. Κι ούτε θα πρέπει να καταγραφεί ως πρόβλημα μείζονος σημασίας, εφόσον χαθεί ο πρώτος τίτλος της σεζόν.

Ναι, ο Παναθηναϊκός χτίστηκε με τα πιο ακριβά υλικά της δεκαετίας, αλλά η φυσιογνωμία του έμψυχου δυναμικού και ο (μεγάλος) αριθμός των νέων μελών στα πράσινα αποδυτήρια καταδεικνύει πως ο χρόνος θα λειτουργεί υπέρ του. Αν, τώρα, κάθε βδομάδα που περνά συνδυάζεται κι από δύο νίκες, όλα θα γίνουν πιο απλά...