"Δύο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα". Αυτοί οι δύο στίχοι της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, που τραγούδησε για πρώτη φορά ο Στέλιος Καζαντζίδης, περικλείουν όλο το νόημα της ζωής του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Δεν πρόκειται για υποκειμενικό αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλά για την ομολογία του ίδιου στη μεγάλη συνέντευξη που έδωσε στο SPORT24, στο Βελιγράδι.

Μία αποστολή που μόνο απλή υπόθεση δεν ήταν, δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν σε παγκόσμιο επίπεδο λόγω του κορονοϊού. Μία αποστολή όμως που άξιζε κάθε λεπτό. Την έκανε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς να αξίζει. Μετά από πέντε δεκαετίες στους πάγκους, είναι σαφές πως έχει δώσει εκατοντάδες συνεντεύξεις στην καριέρα του. Εν προκειμένω όμως, το μείζον ήταν ο τρόπος και ο τόπος με τον οποίο επέλεξε να μιλήσει. Στο σπίτι του.

Ο χώρος λοιπόν στον οποίο πραγματοποιήθηκε αυτή η συνέντευξη αρκούσε για να σου μεταφέρει το μεγαλείο της οικογένειάς του, αλλά και για να καταδείξει σε όλους (ακόμη και στον πιο αδαή) ποιες είναι οι δύο μεγάλες αγάπες του: το μπάσκετ και τα περιστέρια. Αυτά είναι τα δύο στοιχεία που κυριαρχούν σε κάθε γωνία σχεδόν του σπιτιού του, δίνοντας την κατάλληλη "τροφή" για τη συζήτηση που ακολούθησε και διήρκησε περίπου τέσσερις ώρες.

Το μεγαλύτερο παράσημο της καριέρας του

Σε όλη αυτή την τεράστια διαδρομή, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς κέρδισε δεκάδες τίτλους και διακρίσεις, υπέγραψε συμβόλαια πολλών εκατομμυρίων και συναναστράφηκε με τις μεγαλύτερες μπασκετικές προσωπικότητες του πλανήτη. Το μεγαλύτερο παράσημο που κρατά ο ίδιος όμως δεν είναι ούτε τα λεφτά, ούτε οι τίτλοι. Είναι οι σχέσεις.

"Απ’ όλες τις συνεργασίες που έχεις, αυτό που μένει στο τέλος είναι η φιλία. Αν μιλάμε για στιγμές δόξας, εγώ πάντα σκέφτομαι πώς φτάσαμε με κάθε ομάδα εκεί και πώς συνεχίσαμε στη ζωή και γίναμε παραπάνω από φίλοι" είπε ο ίδιος, θέλοντας από νωρίς κιόλας να καταδείξει τι είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη αξία για τον ίδιο.

Αρχοντικός όσο λίγοι

Μία προέκταση αυτού είναι ο τρόπος με τον οποίο κυκλοφορεί στον χώρο. Αρχοντικός όσο λίγοι, μια πολύ σπουδαία προσωπικότητα που τη νιώθεις με το που μπει στο δωμάτιο. Κι αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με τα χρήματα, ούτε με τη δόξα. Έχει να κάνει με τον χαρακτήρα και τις εμπειρίες της ζωής.

Εμπειρίες που προέκυψαν σε όλη αυτή τη διαδρομή εν πολλοίς χάρη στον αδελφό του, τον Πίβα. "Είναι κάτι πολύ σημαντικό που το καταλαβαίνω στην ψυχή μου. Ο αδελφός μου, ο Πίβα, ήταν πολύ μεγάλος προπονητής. Ήταν ένας άνθρωπος που πιστεύω ότι από ένα ποτήρι νερό μπορούσε να φτιάξει παικταράδες" ήταν οι πρώτες κουβέντες που είπε στη συνέντευξη. Λόγια καρδιάς που θα μπορούσε να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε αν άκουγε τη φωνή του, την στιγμή που τα έλεγε.

Εγκάρδιος και με την ίδια στάση ζωής

Για δεκαετίες ολόκληρες, ένα πράγμα τον χαρακτήριζε: η αγάπη του για τον νεαρό αθλητή και το πάθος που έχει προκειμένου να τον βελτιώσει. "Στην Ελλάδα έλεγαν "ο Ντούντα δεν ξέρει από βεντέτες". Το έχεις ακούσει αυτό; Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Έλεγαν ότι είμαι τύραννος με τους παίκτες, ότι τους βρίζω και πόσα ακόμη. Εγώ όμως, αυτό που ζητούσα πάντα από τους παίκτες μου ήταν να δώσουν πιο πολλά στο γήπεδο" ανέφερε σε ένα κομμάτι της συνέντευξης ο ίδιος.

Αυτή η αγάπη λοιπόν για τη βελτίωση, αυτό το πάθος να κάνει τον παίκτη του καλύτερο είναι κάτι που διατηρεί ακόμη ως στάση ζωής. Ακόμη κι όταν μιλάμε για μια συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο από την Ελλάδα. Σε κάθε επικοινωνία που είχαμε πριν, αλλά και μετά από την αποστολή στο Βελιγράδι, μια φράση επαναλάμβανε διαρκώς: "Φίλε, εγώ να σε βοηθήσω θέλω, είσαι νέο παιδί και έχεις όνειρα".

Αυτό από μόνο του αρκούσε για να αποβάλλει οποιοδήποτε (φυσιολογικό) άγχος και να μετατρέψει τη συνέντευξη σε συζήτηση μεταξύ δύο ανθρώπων που μοιράζονται το ίδιο πάθος για την πορτοκαλί μπάλα.

Ελληνική φιλοξενία στη Σερβία

Κάτι ακόμη: τόσο ο ίδιος όσο κι οι γιοι, αλλά κι η σύζυγός του, υποδέχθηκαν το SPORT24 με τέτοια θέρμη που καταδεικνύει από τι πάστα είναι φτιαγμένοι. Γι αυτό κιόλας, ως επιμύθιο στη συνέντευξη υπάρχει το "ευχαριστώ" σε αυτούς, ιδίως στον Πέτρο και τον Παύλο, τους γιους του.

Η ελληνική φιλοξενία είναι γνωστή ανά τον πλανήτη, δεν περίμενα όμως πως θα τη βιώσω σε τέτοιο βαθμό σε σερβικό έδαφος. Με καθαρό βλέμμα και αγάπη προς τον καλεσμένος τους. Όπως κι ο ίδιος ο Ντούντα.