Έπρεπε να περάσει κάτι παραπάνω από ένας μήνας προκειμένου ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ να ξαναγευτεί τη χαρά της νίκης. Από το εντός έδρας παιχνίδι με τη Φενέρμπαχτσε στο ΟΑΚΑ στις 22 Οκτωβρίου είχαν να χαμογελάσουν οι πράσινοι, κι αλήθεια είναι πως εκείνο το βράδυ έμοιαζε πολύ μακρινό.

Κυρίως γιατί οι δύο αγώνες σε Βαλένθια και Βιτόρια έπληξαν πολύ την ψυχολογία και αλλοίωσαν τη μεγάλη εικόνα για το τριφύλλι. Αυτή της αμυντικής προσήλωσης, της ενέργειας και της διάθεσης.

ΤΟ ROTATION ΕΚΛΕΙΣΕ ΑΠΟΤΟΜΑ

Σε πρώτη φάση, κι από την στιγμή που ο Μάρκους Φόστερ δεν βρισκόταν στην εξίσωση (ελέω του τραυματισμού στον αριστερό αστράγαλο), ο Γιώργος Βόβορας προτίμησε να κλείσει το rotation. Τα επίπεδα της έντασης δεν έπεφταν, ένα γεγονός που τον οδήγησε στην απόφαση να πάει... μέχρι τέλους με τους παίκτες που έδειχναν πιο έτοιμοι για να κάνουν τη δουλειά.

Το σημαντικό για τον 43χρονο τεχνικό είναι πως πολλοί από αυτούς που ήρθαν από τον πάγκο (βλ. Λευτέρης Μποχωρίδης) ή είχαν αναβαθμισμένο ρόλο στο συγκεκριμένο παιχνίδι (βλ. Γιώργος Καλαϊτζάκης, Μπεν Μπεντίλ) έφεραν σε πέρας την αποστολή τους. Ποσοτικά και ποιοτικά άλλωστε, το ρόστερ του τριφυλλιού είναι περιορισμένο (σε σχέση με τον ανταγωνισμό), γεγονός που συνεπάγεται πως ουδείς περισσεύει. Κι αυτό δεν είναι κλισέ.

Όλα φυσικά ξεκινούσαν από τη δουλειά που γινόταν στο πίσω μέρος του παρκέ, κάτι που αποτυπώθηκε στην φτωχή στατιστική (4/14 σουτ, 7 λάθη) του Γουέιντ Μπάλντουιν. Οι πράσινοι είχαν διαρκώς ένα χέρι μπροστά του για να κρύβει το καλάθι και να αλλοιώνει τις γωνίες πάσας, έως ότου φτάσουμε στο hedge out στα όρια της παγίδας, που αποτέλεσε την αιτία των τριών μαζεμένων λαθών στις αρχές της τρίτης περιόδου. Τότε, που το μυαλό του είχε πλέον "χαλάσει" για τα καλά.

Ο ΝΕΝΤΟΒΙΤΣ ΠΗΡΕ Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ Η ΑΜΥΝΑ

Ο Νεμάνια Νέντοβιτς ξέρει καλά ότι αποτελεί τον πρώτο στόχο της αντίπαλης άμυνας. Όχι μόνο της Μπάγερν, που βρέθηκε απέναντί του πριν από μερικές ώρες, αλλά γενικά. Γι αυτό, φροντίζει να οδηγεί τα πράγματα εκεί που τον βολεύουν. Εν προκειμένω, επέλεξε πρώτα τη δημιουργία και μετά στράφηκε στην εκτέλεση.

Δεδομένου ότι η γερμανική άμυνα ήταν έτοιμη να τον αναχαιτίσει με επιθετικό τρόπο (hedge out πάνω στην μπάλα, help and recover μακριά από αυτή), φρόντισε στην αρχή να... φτιάξει τους συμπαίκτες του. Δίχως να επιδοθεί σε υπερβολές, που θα έκαναν την Μπάγερν να νιώσει δικαιωμένη για την τακτική προσέγγισή της και να επιμείνει σε αυτή.

Κι αφού σταδιακά το μυαλό (των αντιπάλων) κουραζόταν και το σώμα δεν αντιδρούσε με την ίδια ταχύτητα, αποφάσισε να κάνει αυτό που ξέρει: να εκτελέσει. Από την στιγμή που ο ίδιος ένιωθε καλά και έβλεπε πως η αντιμετώπιση πάνω του έχει αλλάξει, χτύπησε... στο ψαχνό.

Η ΤΣΣΚΑ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Το παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ μπορεί να χαρακτηριστεί ως ορόσημο για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο Χάουαρντ Σαντ Ρος στην επίθεση. Ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο του έδινε η ρωσική άμυνα το σουτ, αλλά πολύ περισσότερο το γεγονός πως δεν ευστόχησε σε καμία από τις οκτώ προσπάθειες που πήρε εντός παιδιάς (0/4 δίποντα, 0/4 τρίποντα), υποχρέωσαν τον Γιώργο Βόβορα να ακολουθήσει μία πολύ διαφορετική φιλοσοφία για εκείνον, από εκεί κι έπειτα.

Η μπάλα έμεινε μεν στα χέρια του πρώην παίκτη της ΑΕΚ, όχι όμως με τον ίδιο τρόπο. Το πικ εν ρολ περιορίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό, η υποχρέωση της δημιουργίας σε πρώτο χρόνο σχεδόν εξαλείφθηκε και κάπως έτσι, η επιθετική συνεισφορά του 29χρονου γκαρντ/φόργουορντ έγινε πολύ πιο ουσιαστική.

Η στατιστική αποτυπώνει το αποτέλεσμα. Τι έχει συμβεί μετά το παιχνίδι με την ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη; Ο Χάουαρντ Σαντ Ρος μετράει 39 πόντους με 7/9 δίποντα, 6/13 τρίποντα, 7/10 βολές, 21 ασίστ, 8 κλεψίματα και 5 λάθη σε τέσσερις αγώνες.

ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ

Στα δύο παιχνίδια που προηγήθηκαν επί ισπανικού εδάφους, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ παρουσιάστηκε πολύ μακριά από τη λογική του. Με το μυαλό κατά βάση στην επίθεση, δίχως ενέργεια και εγωισμό στην άμυνα. Παρασύρθηκε από την (ψευδ)αίσθηση πως έχει το επιθετικό ταλέντο για να "χτυπήσει" ομάδες, όπως η Βαλένθια και η Μπασκόνια. Κάτι που πλήρωσε πολύ ακριβά. Με την εικόνα του (ιδίως στην τέταρτη περίοδο των δύο αγώνων) και τους 90+ πόντους στην άμυνα.

Απέναντι στην Μπάγερν τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Οι κοντοί έβγαιναν πολύ επιθετικά από τα off ball screen μαζί με τον αντίπαλό τους, είχαν πάντα ένα χέρι να ακολουθεί τον χειριστή της μπάλας μετά το πικ εν ρολ και επέτρεψαν στον Γιώργο Παπαγιάννη να παίξει άμυνα για... έναν, κι όχι για δύο -πάνω στον χειριστή και τον ψηλό που κόβει προς το καλάθι.

Οι αριθμοί δεν λένε ψέματα! Οι πράσινοι, που δέχονταν 1.17 πόντους ανά κατοχή σε Fonteta και Fernando Buesa Arena, επέστρεψαν στον αμυντικό μέσο όρο (0.92 πόντοι ανά κατοχή με Μπάγερν), που τους επιτρέπει να νιώθουν καλά και τους δίνει το δικαίωμα να παίρνουν νίκες. Κι από εκεί ξεκίνησαν (πάλι) όλα.

ΣΕ ASTROBALLE ΚΑΙ MEDIOLANUM FORUM ΚΡΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ

Μετά τον αγώνα με την Μπάγερν, ο Γιώργος Βόβορας επεσήμανε πως όλοι στο εσωτερικό του τριφυλλιού αντέδρασαν ως οικογένεια. Τα πράσινα αντανακλαστικά λειτούργησαν με υποδειγματικό τρόπο, ο εγωισμός επανεμφανίστηκε και η δουλειά έγινε, όπως ήθελαν όλοι.

Αυτό είναι το ένα κομμάτι. Το άλλο έχει να κάνει με τη διάρκεια που απαιτείται, για ναφανεί αν παρένθεση ήταν όσα έγιναν στην Ισπανία ή το σαραντάλεπτο στο ΟΑΚΑ. Όχι σε επίπεδο αποτελέσματος, αλλά στο κομμάτι της ενέργειας και της μαχητικότητας.

Ουδείς κρίνει άλλωστε τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ της φετινής αγωνιστικής περιόδου με βάση την επιθετική παραγωγικότητα ή τους (πολλούς ή λίγους) τρόπους δημιουργίας και εκτέλεσης. Η μονάδα μέτρησης για οποιοδήποτε σχόλιο είναι η συμπεριφορά στην άμυνα, όπως αυτή φάνηκε απέναντι σε Χίμκι, Μπαρτσελόνα, Φενέρμπαχτσε και Μπάγερν.

Photo Credits: Eurokinissi