Το μεγάλο ραντεβού της μπασκετικής Ευρώπης είναι πλέον προ των πυλών και σαν Έλληνες έχουμε την ευτυχία να εκπροσωπευόμαστε ποικιλοτρόπως και από τις τέσσερις ομάδες που συμμετέχουν σε αυτό το final four, προεξεχούσης της παρουσίας του Ολυμπιακού. Αν θα μπορούσαμε να βάζαμε ένα τίτλο που θα έδινε το στίγμα της παρουσίας των τεσσάρων ομάδων θα ήταν κλεμμένος από το κλασικό φιλμ νουάρ Καζαμπλάνκα " we will always have final four" μιας και όλοι οι εμπλεκόμενοι στη Μαδρίτη έχουν σχεδόν συνεχόμενες παρουσίες σε αυτό το ραντεβού.

Γράφει ο Βασίλης Φραγκιάς*

Αυτό ισχύει για τις τρεις από τις τέσσερις ομάδες, αφού ο Ολυμπιακός έχει δώσει το παρών σε τρία από τα τέσσερα τελευταία final four έχοντας κατακτήσει τα δυο, η Ρεάλ είναι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά κι εφέτος παρούσα και ελπίζει να καταφέρει να κερδίσει τον τίτλο ακριβώς 20 χρόνια μετά το τελευταίο της, έχοντας αντίπαλο στον πρώτο ημιτελικό τον άνθρωπο που το κέρδισε όντας προπονητής της το 1995. Μιλάμε όπως είναι φανερό για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς τον άνθρωπο με 8 τρόπαια στο θεσμό με 4 διαφορετικές ομάδες. Η Φενέρ είναι μεν πρωτάρα στο final four αλλά όχι με πρωτάρη προπονητή. Ο "μπαρουτοκαπνισμένος" Ζοτς κατάφερε αυτό που φαινότανε πολύ δύσκολο, να οδηγήσει του Τούρκους στο πρώτο Final four της ιστορίας τους. Λίγο νωρίτερα ο... "μαθητής" του θα βρίσκεται στο πάγκο της πλουσιότερης ομάδας της Ευρώπης της ρώσικης "αρκούδας", που κι αυτός με τη σειρά του θα προσπαθήσει να δώσει στη TΣΣΚΑ Μόσχας αυτό που της λείπει από το 2008, τον ευρωπαϊκό τίτλο. Ο Ιτούδης έδωσε μία διαφορετική φιλοσοφία στους Ρώσους καταφέρνοντας να κάνει την ΤΣΣΚΑ ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης. Και αν πολλοί λένε ότι τα χρήματα δεν φέρνουν της ευτυχία φέρνουν όμως τον Κιριλένκο έναν παίκτη που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες σε ένα παιχνίδι.

Πάμε να δούμε λοιπόν αναλυτικά τους δύο ημιτελικούς τις 15ης Μαΐου.

Ολυμπιακός vs ΤΣΣΚΑ

Δύο εξαιρετικοί Έλληνες προπονητές στους πάγκους των δύο ομάδων. Ο Ολυμπιακός μέσα από πολλά προβλήματα τραυματισμών και με άψογη διαχείριση από τον Σφαιρόπουλο κατάφερε να δώσει το παρών και σε αυτό το final four. Αν και φαντάζει το αουτσάιντερ μην βιαστεί κανείς να κάνει προγνωστικά πριν ηχήσει η κόρνα της λήξης. Η ομάδα του Πειραιά έχει στη φαρέτρα της το όπλο που λέγεται άμυνα και ως γνωστό με καλή άμυνα μπορείς να κατακτήσεις πρωταθλήματα, έχει ένα φυσικό ηγέτη που πλαισιώνεται από πολύ καλούς παίκτες που δείχνουν να είναι σε εξαιρετική κατάσταση βλ. Πρίντεζης, Μάντζαρης κ.α. και το κλειδί για αυτό το παιχνίδι είναι ο έλεγχος των ριμπάουντ άρα και του ρυθμού του παιχνιδιού.

Από την άλλη πλευρά η ΤΣΣΚΑ ελέω ελληνικής προπονητικής ομάδας γνωρίζει καλά το πώς θα πρέπει να αμυνθεί απέναντι στον Σπανούλη και να χρησιμοποιήσει το "μέγεθος" της όσον αφορά τα θεόρατα κορμιά για να μπορεί να ελέγξει την μάχη ειδικά στον αέρα. Ο Κιριλένκο, μιας και αναφερθήκαμε, έδωσε στη TΣΣΚΑ ένα επιπλέον όπλο αλλοιώνοντας το παιχνίδι της αντίπαλης ομάδας αφού είναι πανταχού παρών σε άμυνα κι επίθεση και αυτό θα είναι ένα από τα κομβικά σημεία της αναμέτρησης.

Ένα από τα κλειδιά του παιχνιδιού θα είναι η αγωνιστική κατάσταση που θα βρίσκονται τα μεγάλα ονόματα των ομάδων. Ο Ολυμπιακός όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι έχει δείξει διάφορες προσαρμογές, έχει συγκεκριμένη ταυτότητα, παίζει physical game, αντιμετωπίζει ανάλογα με τον αντίπαλο τα pick n’ roll (αλλαγές ή hedge out), καλύπτει το low post με παγίδες πολλές φορές και γενικά έχει μια πολύ καλή αμυντική λειτουργία. Στην επίθεση ο Σπανούλης είναι το σημείο αναφοράς αλλά όπως προαναφέραμε η κατάσταση των περισσοτέρων παικτών και το φορμάρισμα τους δείχνει αυτή την εποχή σε υψηλά standards. Το ότι δε πάει με την... ετικέτα του φαβορί σαφέστατα του δίνει μεγάλο προβάδισμα γιατί η πίεση του αποτελέσματος στον πρώτο ημιτελικό θα είναι μεγαλύτερη στην άλλη πλευρά.

Ρεάλ VS Φενέρ

Η οικοδέσποινα της διοργάνωσης δεν έχει δικαίωμα αποτυχίας σε αυτό το final four και ο Πάμπλο Λάσο το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα κι αυτό φαίνεται εδώ και καιρό στο πρόσωπό του, για κάποιον που παρατηρεί, η πολύ μεγάλη πίεση που έχει να διαχειριστεί. Οι Μαδριλένοι με βαρύγδουπα ονόματα στο ρόστερ και παίζοντας γρήγορο θεαματικό και εν πάση περιπτώσει θελκτικό μπάσκετ, δεν έχουν καταφέρει να πείσουν ότι θα κάνουν περίπατο στην ηλιόλουστη Μαδρίτη κερδίζοντας το τρόπαιο που τόσο τους λείπει. Στο κομμάτι της επίθεσης της αρέσει να τρέχει σε ανοικτό γήπεδο, έχει απίστευτο επιθετικό ταλέντο αλλά κατά την γνώμη μου η αμυντική της λειτουργία δεν είναι σκληρή, και σκληρή εννοούμε όχι μόνο σωματικά αλλά και πνευματικά. Στο καλό επιθετικό της βράδυ μπορεί να διαλύσει οποιαδήποτε ομάδα αλλά μπορεί στο κακό της βράδυ να χάσει εξίσου εύκολα. Η διαχείριση της πίεσης θα είναι το κομβικό σημείο σε αυτό τον ημιτελικό αλλά και εν γένει σε αυτό το Final four εφόσον προχωρήσει.

Οι Τούρκοι, στην απέναντι πλευρά, λένε ότι πάνε να το διασκεδάσουν αλλά ξέροντας τον Ζοτς είμαι σίγουρος ότι λίγο πριν πάει για ύπνο θα σκέφτεται πως μπορεί να σηκώσει τον 9ο τίτλο της καριέρας του σε επίπεδο Euroleague. Για το Σέρβο προπονητή έχω την αίσθηση ότι κάθε final four είναι ακόμα μια μέρα στο γραφείο. Οι Τούρκοι θα είναι "διψασμένοι" και σχετικά απελευθερωμένοι από το άγχος αφού ελάχιστοι πιστεύουν ότι μπορούν να φτάσουν στην κατάκτηση του τροπαίου και αυτό ίσως τους δώσει το κάτι παραπάνω για να πετύχουν το στόχο τους.

Συμπερασματικά, τα φαβορί είναι ωραία για τα χαρτιά, όμως η πραγματικότητα στα final four είναι διαφορετική γιατί μην ξεχνάμε ότι είναι παιχνίδια μιας βραδιάς. Η ομάδα που θα είναι στο καλύτερο βράδυ της έχει και την μεγαλύτερη τύχη. Θυμηθείτε πέρυσι όταν το απόλυτο αουτσάιντερ, η Μακάμπι Τελ Αβιβ, ήταν η νικήτρια και κατέκτησε τον τίτλο. Ο Ολυμπιακός, ο Ιτούδης, ο Ζήσης, ο Μπουρούσης εκπροσωπούν το καλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που λέγεται μπάσκετ σε μια μεγάλη γιορτή του αθλητισμού. Ευχή προσωπική και όλων των Ελλήνων υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων είναι να δούμε τον Σπανούλη το βράδυ στις 17ης Μαΐου να σηκώνει τη κούπα στον ουρανό της Μαδρίτης.

* Ο Βασίλης Φραγκιάς είναι προπονητής της Εθνικής ομάδας του Κατάρ