Φεστιβάλ ανόητων αποβολών

Το βλέπω από την αρχή της σεζόν, αλλά στα ματς της τελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος είχαμε ένα αληθινό φεστιβάλ ανοησίας: μιλάω για ανοησίες ποδοσφαιριστών που τιμωρήθηκαν με τις πλέον δικαιολογημένες (και για αυτό τις πλέον ασυγχώρητες) κόκκινες κάρτες. Σε κάθε πρωτάθλημα θα υπάρξουν κάμποσες αποβολές που οφείλονται στην έλλειψη καθαρού μυαλού: αλλά φέτος βλέπω πράγματα που δεν τα βάζει ο νους του ανθρώπου.

Στη Λειβαδιά ο Αρης προηγείται με 1-2, ελέγχει σε γενικές γραμμές το ματς και ο Μπουγαϊδης που μόλις επέστρεψε στην Ελλάδα αποφασίζει, έχοντας μάλιστα κίτρινη κάρτα, να σηκώσει στον αέρα τον Μουλόπουλο κι ενώ βρίσκεται γύρω στα τριάντα μέτρα μακριά από την περιοχή. Ο αμυντικός του Αρη σηκώνει πέφτοντας και το πόδι ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι θέλει να κάνει φάουλ: είναι κόκκινη απευθείας – η (δεύτερη) κίτρινη δεν σηκώνει συζήτηση.

Στην Ξάνθη ο Ντε Γκούζμαν σταματάει με το χέρι, σαν παίκτης του μπάσκετ, μια οριζόντια πάσα του Φουστέρ και στον Τσόρι και νόμιζα ότι θα φύγει στον αιφνιδιασμό. Λίγο αργότερα ο Χολέμπας αποφασίζει να τσεκάρει την αντοχή των γεννητικών οργάνων του Σολτάνι, ενώ η μπάλα είναι στην άλλη άκρη του γηπέδου και ο επόπτης μπροστά του: όλα αυτά κι ενώ δεν είχε προηγηθεί καμία απολύτως φασαρία με τον κυνηγό της Ξάνθης.

Στη Λεωφόρο το Σάββατο ο Βλαχοδήμος, επίσης «κιτρινισμένος», συνεχίζει να τρέχει με τη μπάλα και να βάλει γκολ, ενώ έχει υποδειχτεί σε θέση οφσάιντ, σαν να λέει στο Σιδηρόπουλο «απέβαλέ με».

Όλο αυτό το φεστιβάλ ανοησίας έχει ξεκινήσει νωρίς το Σάββατο στο ματς της Καλλονής με τον Απόλλωνα, στο οποίο αποβλήθηκε ο Δεληζήσης ρίχνοντας άνευ λόγου και αιτίας αγκωνιά στο Νιαμπούγιο. Ο Απόλλωνας κυκλοφόρησε, μέσω κύκλων, ότι θα ζητήσει να μην παίζει ο Σπάθας στα παιγνίδια του και κατηγόρησε τον παίκτη της Καλλονής για θέατρο, όπως κι ο ίδιος ο Δεληζήσης. Η διαμαρτυρία αυτή μαρτυρά άγνοια του κανονισμού: η χειρονομία και η απόπειρα αρκεί για την αποβολή. Δεν διαμαρτυρήθηκε φυσικά μόνο ο μπακ του Απόλλωνα. Στον Αρη διαμαρτύρονταν όλοι για μια φάση που είναι ο ορισμός της αποβολής.

Στην Ξάνθη ο Ντε Γκούσμαν δήλωνε αθώος: δεν είναι ο μόνος – μια εβδομάδα πριν για μια όμοια αποβολή του Βαγγέλη Μάντζιου, ο Νίκος Καραγεωργίου ήθελε να μπει μέσα στο γήπεδο και αποβλήθηκε χωρίς να βρει το θάρρος στη συνέντευξη τύπου να ζητήσει συγνώμη για τις υπερβολές του. Στην Ξάνθη την αποβολή του Χολέμπας χαρακτήρισε «υπερβολική» (αν όχι και άδικη) ο Σάββας Θεοδωρίδης, ενώ κι ο Βλαχοδήμος, όταν γκρίνιαζε στο Σιδηρόπουλο έμοιαζε ήρωας αρχαίας τραγωδίας που οι μοίρες αδίκησαν στη Λεωφόρο. Οι διαμαρτυρίες σε όλες αυτές τις φάσεις εξηγούν και το γιατί των ανόητων αποβολών: υπάρχει άγνοια των κανονισμών.

Δεν ξέρουν κανονισμούς

Οι περισσότεροι από τους παίκτες, (και δε μιλάω φυσικά για τους παράγοντες, που οι πιο πολλοί δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από τους απλούς οπαδούς), δεν γνωρίζουν τους κανονισμούς. Οι περισσότεροι παίκτες αντιμετωπίζουν το διαιτητή σαν κάποιον που δεν εφαρμόζει ένα κανονισμό, αλλά μπορεί να κρίνει κατά περίσταση και να κάνει πολιτική. Αν προσέξετε, στις πιο πολλές περιπτώσεις, κάθε παίκτης ρωτάει το διαιτητή «τι έκανα;» ζητώντας του μια εξήγηση, σαν ο διαιτητής να είναι υπάλληλος της πάλαι ποτέ δημοτικής αστυνομίας και ετοιμάζεται να του κόψει κλήση. Οι πιο πολλοί παίκτες θεωρούν το κοντρόλ με το χέρι κάτι αθώο.

Πολλοί πιστεύουν ότι το να παίζεις με τους αγκώνες είναι «αντρικό παιγνίδι» και θεωρούν το κράτημα του αντιπάλου μέσα στην περιοχή απολύτως επιτρεπόμενο «μέχρι να εκτελεστεί το κόρνερ ή το φάουλ». Σε αρκετούς πήρε καιρό να καταλάβουν ότι δεν απαγορεύεται να πασάρεις τη μπάλα στον τερματοφύλακα, και ότι απλά είναι φάουλ αν αυτός την πιάσει με τα χέρια. Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι κάθε φάουλ πρέπει να τιμωρείται με κίτρινη κάρτα – φυσικά εκτός από αυτό που κάνουν οι ίδιοι.

Όλοι σχεδόν δεν γνωρίζουν πως οι χειρονομίες στο διαιτητή δεν επιτρέπονται: ελάχιστοι μαθαίνουν κιόλας από όσα σε άλλους συμβαίνουν. Θυμόσαστε τη φασαρία που έγινε πέρυσι, όταν ο Σαλπιγγίδης μούτζωσε το διαιτητή στο ματς με τον Πλατανιά; Ε, υπάρχει ένας παίκτης την Κυριακή που κάνει δυο φορές την ίδια περίπου χειρονομία και κακώς δεν τιμωρείται! Φυσικά δεν θυμάμαι οπαδό που να έχει κατηγορήσει για βλακεία ποδοσφαιριστή της ομάδας του – όσο μεγάλη κι αν είναι. Κανένας δεν έχει πρόβλημα όταν βλέπει ένα παίκτη να γδύνεται μετά από ένα γκολ, ή να παίρνει το σημαιάκι του κόρνερ για να πανηγυρίσει κι ας κοστίζουν αυτά κίτρινες κάρτες: βρίζεις το διαιτητή που εφαρμόζει τον κανονισμό και δίνεις άλλοθι στον παίκτη να κάνει χειρότερα.

Το ξέρει πρώτος ο Κύρος Βασσάρας!

Δεν τα ισχυρίζομαι αυτά χωρίς στοιχεία. Προ τριετίας ο Κύρος Βασσάρας, τότε αρχιδιαιτητής, είχε κάνει μια σειρά από σεμινάρια σε παίκτες όλων των ομάδων κάνοντας επισκέψεις στις προπονήσεις. Τους έδειχνεdvd, τους ενημέρωνε για αλλαγές στους κανονισμούς και συζητούσε μαζί τους: η άγνοια των περισσότερων ήταν εντυπωσιακή και από εκείνες τις επισκέψεις και τις ερωτήσεις των παικτών είχα μάθει αυτά που σας αναφέρω.

Ανάλογη άγνοια υπάρχει και για άλλου είδους κανονιστικά ζητήματα. Ο Ζιοβάνι π.χ δεν καταλάβαινε ότι αν αποβληθεί σε ένα ματς του Τσάμπιονς λιγκ θα εκτίσει την ποινή του στο Τσάμπιονς λιγκ κι όχι στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Στα τελικά τουEuroτου 2004, οι διεθνείς μας, λίγο πριν το ματς με τη Ρωσία, είχαν ζητήσει να μάθουν από το Θόδωρο Θεοδωρίδη, τότε υπεύθυνο διεθνών σχέσεων της ΕΠΟ, τι ισχύει στις ισοβαθμίες. Ο Θεοδωρίδης τους είχε εξηγήσει ότι με νίκη των Πορτογάλων κόντρα στην Ισπανία προκρινόμαστε κι αν χάσουμε από τους Ρώσους με 2-1. Κι όμως στο τέλος του ματς με τη Ρωσία ήταν σχεδόν όλοι περίλυποι νομίζοντας πως έχουν αποκλειστεί και χρειάστηκε να αρχίσει να πανηγυρίζει ο Καραγκούνης για να καταλάβουν ότι προκρίθηκαν. Κάτι ανάλογο διηγείται στη βιογραφία του και ο Ντέιβιντ Μπέκαμ. Παραδέχεται ότι το Νοέμβριο του 2001, μετά την ισοπαλία με την Ελλάδα, οι παίκτες της Εθνικής Αγγλίας, με πρώτο αυτόν, πίστευαν ότι η ομάδα τους αποκλείστηκε από τα τελικά του Μουντιάλ της Ιαπωνίας και της Κορέας!

Οι ποδοσφαιριστές όταν τελειώνουν τα ματς και οι προπονήσεις με το ποδόσφαιρο ασχολούνται ελάχιστα: οι πιο πολλοί δύσκολα βλέπουν και ματς στην τηλεόραση – αλλά αυτά θα σας τα γράψω άλλη φορά.Φέτος έχουμε πολλές αποβολές και πολλές κίτρινες κάρτες: κατά κανόνα ανόητες. Αν οι παράγοντες, αντί να σιγοντάρουν ανοησίες, έριχναν κανένα προστιματάκι, κάποιοι θα σοβαρεύονταν. Όχι πάντως όλοι: για μερικούς αυτό είναι αδύνατο…