Μια σεζόν σε 90 λεπτά

Ο τελικός του Κυπέλλου κόντρα στη φιλότιμη Ξάνθη ήταν το τελευταίο ματς της σεζόν για τον Ολυμπιακό και συγχρόνως έμοιαζε να είναι μία περίληψη ολόκληρης της χρονιάς του σε ότι τουλάχιστον είχε να κάνει με τις υποχρεώσεις του στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με μεγάλη θέληση να παίξει ποδόσφαιρο, αλλά έμοιαζε πολύ προβλέψιμος στη μεσαία γραμμή, πολύ αγχωμένος στην άμυνα και χωρίς πολλή προσωπικότητα στην επίθεση.

Παρόλα αυτά έκλεισε το πρώτο μέρος προηγουμένως κυρίως γιατί εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες της αντιπάλου του: ο Ολυμπιακός λάθη σπανίως συγχωρεί. Ακολούθησε στο δεύτερο ημίχρονο ένα σουλούπωμα κυρίως στην άμυνα, μια επίδειξη ποιότητας του Τσόρι, αρκετή καθοριστική βοήθεια από τον πάγκο του που του επέτρεψε να φτάσει στο στόχο του σχετικά εύκολα κι ένα φινάλε με σημάδια χαλαρότητας: ό,τι είδαμε σε ενενήντα λεπτά στο ΟΑΚΑ κόντρα στη Ξάνθη, ήταν αυτό ακριβώς που παρακολουθήσαμε απο τον Ολυμπιακό στην Ελλάδα ολόκληρη τη σεζόν!

Εύκολες ή λάθος ερμηνείες

Ήταν παράξενη η χρονιά του Ολυμπιακού που ολοκληρώθηκε και για αυτό το λόγο είναι αρκετά δύσκολο να την αποτιμήσει κανείς χωρίς να κάνει λάθος. Ακόμα και το τελικό 3-1 στο χθεσινοβραδινό παιχνίδι του ΟΑΚΑ είναι ένα αποτέλεσμα που μπορεί να σε παρασύρει σε λάθος ερμηνείες. Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο υπέφερε το πρέσινγκ της Ξάνθης στη μεσαία γραμμή και δεν έμοιαζε προετοιμασμένος στην πιθανότητα να βρεθούν ο Εντινγκά και ο Μιλιβόγεβιτς αντίπαλοι με τρείς μέσους. Το τρικ του Λουτσέσκου να χρησιμοποιήσει ταυτόχρονα τουςΒασιλακάκη, Παπαστεριανό και Ομπόντο, παίζοντας χωρίς τον Καπετάνο και με τρείς χύμα παίκτες στην επίθεση (Κλέιτον – Σολτάνι – Λουσέρο) έμπλεξε αρκετά τον Ολυμπιακό, που περίμενε να δει την Ξάνθη κλεισμένη στο καβούκι της. Με τον Φουστέρ εκτός αγώνα, τον Ντοσεβί να παίρνει τη μπάλα σπάνια, τον Τσόρι να ψάχνει χώρους και τους Σαλίνο και Μαζουακού να μην αναλαμβάνουν επιθετικές πρωτοβουλίες, ο Ολυμπιακός έμοιαζε για ένα ημίχρονο με ομάδα που τώρα ξεκίνησε την προετοιμασία της, μολονότι έδινε το τελευταίο ματς της σεζόν!

Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού

Οιταραχές στην άμυνα και τα πολλά κόρνερ που η Ξάνθη κέρδισε ήταν σημάδια άγχους, αλλά και αδυναμίας διαχείρισης της μπάλας –Μιλιβόγεβιτς και Εντινγκά πρόσφεραν οργανωτικά ελάχιστα. Κι όμως αρκούσε ένα λάθος του Μπέρτου στο 45' για να ανοίξει το σκορ ο Ολυμπιακός και να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά: στο δεύτερο ημίχρονο, πατώντας καλύτερα στα μετόπισθεν και με τον Μιλιβόγεβιτς να κλέβει μπάλες, οι κυνηγοί του έγιναν πιο δραστήρια και όταν ο Φορτούνης μπήκε στη θέση του Φουστέρ ο έλεγχος του παιγνιδιού υπήρξε απόλυτος, καθώςείχε προηγηθεί και το καταπληκτικό γκολ του Τσόρι που έδιωξε κάθε πιθανότητα μετατροπής του ματς σε θρίλερ.

Η συνολική εικόνα του αγώνα είναι για μένα ίδια με τη συνολική εικόνα της σεζόν: ο Ολυμπιακός έχει καλούς παίκτες κι αρκεί η καλή απόδοση μερικών από αυτούς για να κερδίσει εύκολα αντιπάλους κατά βάση κατώτερους, όμως σε όλη την σεζόν δεν είδαμε το δέσιμο που σε μια ομάδα είναι απαραίτητο. Ο Ολυμπιακός παραμένει μια ομάδα χαρισματικών (αλλά όχι σταθερών) μονάδων – στην επικαιρότητα του μοιάζει σαν να μην πέρασε μιαμέρα από το Σεπτέμβρη που η σεζόν ξεκίνησε. Η διαφορά είναι ότι το Σεπτέμβρη το να ποντάρεις στα κέφια των παικτών σου για να κερδίζεις είναι απαραίτητο, καθώς ελπίζεις πως όσο η σεζόν τρέχει η ομάδα θα δέσει: στο τέλος της σεζόν, όταν οι εμπνεύσεις του Τσόρι παραμένουν ο μοναδικός τρόπος για να παίξεις καλά στην επίθεση, θα πρέπει να προβληματιστείς για το χρόνο που σπατάλησες.

Ετρεξε τελικά μόνος

Η ομάδα έχει το δικαίωμα να πανηγυρίσει το νταμπλ – είχε τραυματισμούς, αναποδιές, δυσκολίες και ό,τι τα κατάφερε πιστώνεται σε όλους: όμως το εφετινό νταμπλ του Ολυμπιακού είναι κυρίως η απόδειξη της ελάχιστης προόδου των ανταγωνιστών του. Η Ξάνθη, που από τον Ολυμπιακό έχει δεχτεί φέτος 8 γκολ σε τρία παιγνίδια, έριξε μια τεσσάρα στον ΠΑΟΚ και απέκλεισε τον Παναθηναϊκό στο κύπελλο, αφού προηγουμένως του έκανε κι αυτού ένα χουνέρι στο πρωτάθλημα: η σύγκριση των εμφανίσεών της και των αποτελεσμάτων της στα ματς που έδωσε μετον Ολυμπιακό και στα ματς που έδωσε με τους ανταγωνιστές του, μαρτυρά ένα πρόβλημα έλλειψης ανταγωνισμού – στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός φέτος δεν βελτιώθηκε γιατί ο μόνος του σοβαρός αντίπαλος ήταν ο εαυτός του. Αυτός ο αντίπαλός δεν σε κάνει καλύτερο – απλά κάποια στιγμή σοβαρεύεσαι και κάνεις ένα νταμπλ σβηστά και χαλαρά, τρέχοντας μόνος.

Η απονομή του Κυπέλλου (video)

Δεν είναι τόσο απλό

Μοιάζει εύκολη η βελτίωση του Ολυμπιακού, αλλά δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι εύκολο να πεις ότι με ένα καλό παίκτη σε κάθε γραμμή η ομάδα θα είναι του χρόνου δυνατότερη. Είναι επίσης εύκολο να προβλέψεις ότι με κάμποσα ελληνόπουλα μπορεί να αποκτήσεις περισσότερο πάθος ως ομάδα και να μην έχεις την μπλαζέ εικόνα, που έκανε έξω φρενών πολλές φορές τον κόσμο. Είναι ακόμα πιο εύκολο να καταλήξεις ότι χρειάζεσαι ένα άλλο προπονητή που να αγαπάει το επιθετικό ποδόσφαιρο πιο πολύ από τον Περέιρα, που μου μοιάζει ένας Ζαρντίμ μεγραβάτα. Αλλά όλα αυτά, όπως εύκολα μπορεί να γίνουν πράξη, άλλο τόσο εύκολα μπορεί να οδηγήσουν να φτιάξεις μια ομάδα εξίσου προβλέψιμη αν δεν αλλάξει ο προσανατολισμός: ο Ολυμπιακός πρέπει να γυρίσει στον καιρό του Βαλβέρδε, δηλαδή στον καιρό που το να παίζεις σωστά επιθετικό ποδόσφαιρο ήταν σημαντικότερο από το να κερδίζεις. Φέτος τα πήρε όλα, όμως ο κόσμος του δεν είναι στερημένος από τίτλους για να πανηγυρίζει κύπελλα και οι νίκες που δεν δημιουργούν ενθουσιασμό ξεχνιούνται γρήγορα. Φέτος – παραδόξως – η ομάδαχρειάστηκε να κάνει το νταμπλ για να σώσει την σεζόν της: αν έστω έχανε από την Ξάνθη, η μουρμούρα θα ήταν ανυπόφορη γιατί πέρα από νίκες υπήρξαν λίγα που ο κόσμος κράτησε.

Ο Ολυμπιακός θα ενισχυθεί μεταγραφικά. Πρώτα πρώτα θα γλυτώσει από κάμποσους που φέτος είχαν μεγάλες προσωπικές ατζέντες, έβαλαν το συμφέρον τους πιο ψηλά από αυτό της ομάδας, χάλασαν συχνά το κλίμα. Είναι επίσης βέβαιο ότι θα ρθούν πάλι καλοί παίκτες, δηλαδή και φιλόδοξοι νέοι και ξένοι με βιογραφικά. Όμως για να έχει του χρόνου μια καλύτερη χρονιά ο Ολυμπιακός πρέπει ο στόχος της ομάδας να είναι να παίξει ειδικά στην Ελλάδα ωραιότερο ποδόσφαιρο: πιο οργανωμένο, πιο επιθετικό, πιο αποτελεσματικό. Κι αυτό ξέρετε δεν είναι
αποτέλεσμα μεταγραφών, είναι κυρίως διοικητική απαίτηση…