Κάθε χρόνο μόλις βγει ο πρωταθλητής χειμώνα δημοσιεύω την ενδεκάδα των καλύτερων του πρώτου γύρου: βοηθά στο να γίνει και μια μικρή ανασκόπηση του τι περίπου είδαμε. Φυσικά πάντα εντός από τους έντεκα καλύτερους δημοσιεύω και τους έντεκα που με απογοήτευσαν, κυρίως γιατί περίμενα από αυτούς πιο πολλά.

Η ενδεκάδα μου παίζει και φέτος 4-2-3-1, που ακολουθούν οι πιο πολλές ομάδες. Φυσικά περιμένω τις ενστάσεις σας. Εχουμε και λέμε:

Τερματοφύλακας

Είχαμε εξαιρετικούς τερματοφύλακες στον πρώτο γύρο. Ο Λόρια (ΟΦΗ) ξεκίνησε πολύ καλά: αρχικά εντυπωσίασε. Ο Βελλίδης (ΠΑΣ Γιάννινα) για τρίτη σερί σεζόν κάνει πολύ καλό πρωτάθλημα και μαζί με τον Καντιμοίρη (Βέροια) και τον Γλύκο (ΠΑΟΚ) είναι οι τρεις καλύτεροι Έλληνες. Σταθερή αξία ο Μπρακάλι (Παναιτωλικός) και πολύ καλό πρωτάθλημα από τον Χογκ (Καλλονή), αλλά και τον Σηφάκη (Λεβαδειακός), που επιτέλους επέστρεψε σε επίπεδα απόδοσης σπουδαία. Στάσιμοι οι ταλαντούχοι μικροί Ελληνες (Γιαννακόπουλος και Παπαδόπουλος στον Πανιώνιο, Αθανασιάδης στον Πανθρακικό). Πολύ καλός ο Στυλ (ΠΑΟ) από τη στιγμή που καθιερώθηκε. Ο πρώτος γύρος ήταν βέβαια και πάλι του σταθερότατου Ρομπέρτο (Ολυμπιακός).

Απογοήτευση; Ο Τζέναμο. Εχασε τη φανέλα του βασικού στον Ατρόμητο χωρίς αυτός που την πήρε, ο Γκορμπούνοφ, να είναι κάτι σπουδαίο…

Δεξί μπακ

Ο Ελαμπντελαουί (Ολυμπιακός) είχε προσόντα, αλλά πρέπει να διορθώσει το αμυντικό του παιχνίδι. Ο Σκόνδρας (ΠΑΟΚ) έδωσε λύσεις στην αρχή, αλλά κάπου χάθηκε. Ο Μπούρμπος (ΠΑΟ) είναι μαχητής, αλλά τα καλά χρόνια πέρασαν. Τουλάχιστον δεν ταλαιπωρείται ο Τριανταφυλλόπουλος (ΠΑΟ) παίζοντας στην άκρη. Ο Μπέρτος (Ξάνθη) έχει καλά στοιχεία, αλλά νομίζω παίζει καλύτερα σαν στόπερ. Καλό πρωτάθλημα κάνει και ο Αντέζο (Καλλονή) και ο Γκόμεζ (Κέρκυρα), ενώ η αποκάλυψη είναι ο σταθερός Κιβρακίδης (Ατρόμητος). Αλλά ο καλύτερος ήταν ο Λούι (Αστέρας) που το μόνο που του λείπει είναι να βάζει και γκολ!

Απογοήτευση Ο Κίτσιου (ΠΑΟΚ): τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση, στεναχωριέμαι που βλέπω ότι έμεινε στάσιμος.

Αριστερό μπακ

Ο Παντελιάδης (Αστέρας), ξεκίνησε εντυπωσιακά, αλλά λίγο κουράστηκε: το ίδιο και ο Τασουλής (Πανιώνιος). Ο Μπεχαράνο (Παναιτωλικός) έχει τη μικρότερη προβολή και τη σταθερότερη απόδοση. Ο Στρούνα (ΠΑΣ) δίνει πάντα λύσεις, και σκίζεται. Χρήσιμος, αλλά λίγο πεσμένος, αφού τα καλύτερα χρόνια πέρασαν ο Ραούλ Μπράβο (Βέροια). Ψυχάρα ο γερόλυκος Μιλιάζες (ΟΦΗ). Ο Νάνο (Παναθηναϊκός) μασκαρεύει μέτριες αμυντικά επιδώσεις χάρη στα ωραία του στημένα. Ωστόσο εφέτος είδαμε δυο σπουδαία αριστερά μπακ: το Ρατς (ΠΑΟΚ) που μας δείχνει γιατί έκανε μεγάλη καριέρα και τον Μαζουακού (Ολυμπιακός) που τον περιμένει μια μεγάλη καριέρα αν βελτιώσει ένα δυο πράγματα. Ηταν σίγουρα ο πιο εντυπωσιακός.

Απογοήτευση; Εκείνος ο καλός παίκτης που λέγεται Σπυρόπουλος (ΠΑΟΚ) τι έχει πάθει; Και πως γίνεται να μαλώνει τόσο συχνά με προπονητές;

Κεντρικός αμυντικός

Είχα συνηθίσει να βλέπω πιο καλούς στόπερ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Ταυλαρίδης (Ατρόμητος) έκανε καλύτερο πρώτο γύρο από τον Λαζαρίδη και τον Φυντανίδη και για αυτό πήγε στον ΠΑΟ. Ο Ετζεγκουέλε (Παναιτωλικός) έδεσε την άμυνα της ομάδας του Χάβου: αξίζει μια ευκαιρία σε μεγαλύτερη ομάδα. Σταθερότατοι ο Τομάς (Λεβαδειακός), ο αγέραστος Τζημόπουλος (ΠΑΣ) και ο Βαλλιός (Καλλονή). Μαθαίνουν τη θέση και βελτιώνονται ο σκόρερ στο ντέρμπι Αυλωνίτης (Ολυμπιακός) και ο Γούτας (Ξάνθη). Χτύπησε πάνω που προσαρμόζονταν ο Μποτία (Ολυμπιακός). Αλλά ο καλύτερος όλων ήταν ο τεράστιος Γκοϊάν (Αστέρας). Με αυτόν στο γήπεδο η ομάδα του Βεργέτη δεν έχασε κανένα ματς!

Απογοήτευση; Ο Αμπτουλαγιέ Μεϊτέ έπαιξε λίγο σχετικά στον ΟΦΗ. Είχα χρόνια να δω έγχρωμο παίκτη με τόσα παραπανήσια κιλά…

Λίμπερο

Λίμπερο δεν υπάρχουν αλλά δεν υπάρχει και άλλος όρος για να περιγράψεις αυτόν που κατευθύνει την άμυνα. ΟΑμπιντάλ (Ολυμπιακός) δεν έκανε τα καλύτερα του ματς στην Ελλάδα αλλά είχε κάποιες στιγμές ποιότητας. Ο Αναστασιάδης (Καλλονή) είναι καλός, αλλά λιγάκι αργός. Μια χαρά είδα το Σιόβα (Ολυμπιακός) στα ματς που έπαιξε. Αφανής ηγέτης ο γίγαντας Κούσας (Παναιτωλικός): και σκληρό παιδί. Είναι καλός παίκτης ο Μπανανά (Πλατανιάς). Πάντα σπουδαίος ο Βίτορ (ΠΑΟΚ): μπορεί φέτος να μην έχει πετύχει τα γκολ που πέτυχε πέρυσι, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ την άμυνα του ΠΑΟΚ χωρίς αυτόν. Ομως ο καλύτερο ήταν ο προκάτοχός του και πλέον ηγέτης της άμυνας του ΠΑΟ Γκόρντον Σίλντενφελντ.

Απογοήτευση. Η άμυνα του Πανιωνίου είναι μια διαρκής απογοήτευση. Μήπως τελικά ο Παντίδος, που την κατευθύνει, είναι χαφ και κακώς ταλαιπωρείται σε μια θέση που δεν ξέρει;

Αμυντικός χαφ

Έτρεξε πολύ ο Σιώπης (Πανιώνιος), όπως και ο Τετέ (Πλατανιάς). Έπαιξε με μυαλό πριν τραυματιστεί ο Τζιώλης (ΠΑΟΚ) που έκανε μερικές από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του. Τρέχει για όλους ο Λαγός (ΠΑΟ). Σταθερές αξίες ο Ζησόπουλος (Αστέρας) και ο Μπαλάφας (Βέροια). Ψυχάρες ο Μακρής (ΟΦΗ) και ο ακούραστος Δώνης (ΠΑΟ). Αποκάλυψη ο Χαρίσης (ΠΑΣ): στα Γιάννινα έχουν ένα θησαυρό. Έκαναν πολλά και καλά μοιραζόμενοι τη θέση ο (σκόρερ φέτος!) Εντινγκα και ο Μιλιβόγεβιτς (Ολυμπιακός). Αυτός ο δεύτερος έλυσε πολλά προβλήματα στον Ολυμπιακό: είναι μάλλον ο καλύτερος.

Απογοήτευση; Για την ώρα ο Μαντούρο (ΠΑΟΚ). Κίνηση παλαίμαχου, σουλούπι παραθεριστή, προσφορά ελάχιστη.

Κόφτης - οργανωτής

Ο Αγκιλέρα (Πλατανιάς) κάνει ακόμα αυτή τη δουλειά εξαιρετικά. Ο Κουρμπέλης (Αστέρας) είναι κομπιούτερ, αλλά είναι «γυάλινος». Ο Πίτου Γκαρσία (Ατρόμητος) με τα πάνω του και τα κάτω του, όπως και ο Κασάμι (Ολυμπιακός) που νοιώθει «δεκάρι»: το ίδιο και ο Κονέ (Λεβαδειακός). Ο Κεϊτά (Καλλονή) πιστεύει ότι είναι ο Τουρέ: δεν είναι, αλλά δεν είναι και κακός παίκτης. Ωραία πράγματα έχει κάνει στην Κέρκυρα ο Ναγιάρ. Θα λείψει από τον Αστέρα ο Ουσέρο. Ο Μανιάτης (Ολυμπιακός) και ο Τζανδάρης (ΠΑΟΚ) δεν είναι οργανωτές, ούτε κόφτες: είναι εσωτερικοί μέσοι που τρέχουν αρκετά. Στους καλύτερους έντεκα είναι όμως ο Κάτσε (ΠΑΟΚ). Είναι λιγότερο σκληρός από προηγούμενα χρόνια, μοιράζει σωστά τη μπάλα και βάζει και γκολ! Κι έχει να μάθει κι ακόμα πολλά.

Απογοήτευση:.Κάποτε «έτρωγε παιδιά», αλλά για τον Οράσιο Καρντόζο (Κέρκυρα) οι καλύτερες μέρες πέρασαν. 'Επαιξε βασικός στα τρία πρώτα ματς της σεζόν, έκτοτε μπαινοβγαίνει στην ενδεκάδα ψάχνοντας κυρίως καυγάδες.

Δεξί χαφ εξτρέμ

Ο συναγωνισμός είναι τρομερός. Ο Σαλπιγγίδης (ΠΑΟΚ) κάνει ηρωϊκά πράγματα έχοντας χάσει όμως τη σταθερότητα του στο σκοράρισμα. Ο Ντοσεβί (Ολυμπιακός) δεν ξέρει τι σημαίνει σκοράρω: κρίμα γιατί κάνει πολλά σωστά. Ο Ζέκα παίζει πιο πολύ σαν εσωτερικός μέσος (ΠΑΟ) και είναι ο μόνος αναντικατάστατος του Αναστασίου. Αποκάλυψη της χρονιάς για το πάθος ο Τσουράκης (Πλατανιάς). Βαρόμετρο του Ατρόμητου ο Ούμπιντεζ και του Λεβαδειακού ο Βούκσεβιτς. Χάρμα ο Λούκας Βιγιαφάνες (Παναιτωλικός). Μεγάλη σεζόν κάνει ο Καλτσάς (Βέροια), αλλά ζούμε τη χρονιά του Μάσα (Αστέρας) που δεν έχει κάνει ούτε ένα λάθος ματς και μας έχει κάνει να ξεχάσουμε τον Ντε Μπλάσις!

Απογοήτευση; Ο Μπαντιμπανγκά. Ξεκίνησε εντυπωσιακά τον Αύγουστο, αγνοείται η τύχη του. Προσόντα πολλά, μυαλό καθόλου.

Αριστερό χαφ εξτρέμ

Με τα πάνω του και τα κάτω του ο Σολτάνι (Ξάνθη) - στη μέρα του έχει τρελάνει κόσμο, όπως και ο Ντουμίτρου (Βέροια). Μου αρέσει πάντα ο Κολοβός (Πανιώνιος), που όμως φέτος είναι λίγο ατομιστής. Ταλαιπωρήθηκε πολύ φέτος ο πάντα χρήσιμος Φουστέρ (Ολυμπιακός). Ξεκίνησαν καλά αλλά έπεσαν ο Μακ (ΠΑΟΚ), ο Χαβίτο (Κέρκυρα) και ο Χαντί (Εργοτέλης), ενώ πιο σταθερός σε σχέση με πέρυσι είναι ο "υδραυλικός" Τσάβες (ΠΑΣ Γιάννινα) που πλέον παίζει πίσω από τον φορ Ιλιτς. Με σκαμπανεβάσματα και ο εσωτερικός χαφ Πράνιτς (ΠΑΟ) και ο εξτρέμ Κλωναρίδης (ΠΑΟ). Ανεβαίνει ο Μιλούνοβιτς (Πλατανιάς) που παίζει δίπλα στον Τόρες σε πολλές θέσεις. Αλλά είδαμε τον καλύτερο Γιαννιώτα (Αστέρας), που αν συνεχίσει έτσι θα φτάσει στην Εθνική.

Απογοήτευση: Με όσα μας έχει δείξει ο Αφελάι. Ασταθής, νευρικός, μουρμούρης. Να δούμε αν όντως ήταν το πρόβλημα ο Μίτσελ, γιατί το επίπεδό του δεν συζητιέται: αν βρει ρυθμό μπορεί να γίνει ο MVP του β γύρου. Ο Ντουρμάζ που επίσης έχει κάνει λίγα δεν στοιχίζει 2 εκατ. (και βάλε) το χρόνο.

Δεκάρι

Ο Ιμπαγάσα (Πανιώνιος) εξακολουθεί να παραδίδει μαθήματα. Ο Ζορμπάς (Κέρκυρα) έχει ήδη πετύχει το πιο ωραίο γκολ του πρωταθλήματος. Ο Κάσες στον Πανθρακικό προσπαθεί να βρει σταθερότητα: η ποιότητα δεν του λείπει. Ο Πέτριτς, όταν έχει τα κέφια του, παίζει σαν δεκάρι – κρυφό φορ πολύ διδακτικά. Ο Μερεμπασβίλι είναι δύσκολο να σώσει τον ΟΦΗ μόνος του. Ομόρφυνε το παιγνίδι της Ξάνθης ο Σίλβα Κλέιτον κι ο Λεοζίνιο είναι το βαρόμετρο της Καλλονής. Θα μπορούσε να είναι στους 11 ο Μάρτιν Ρόλε (Αστέρας) ή ο αέρινος Νικολάς Μαρτίνεζ (Παναιτωλικός), όμως θα ήταν αδικία για το Τσόρι (Ολυμπιακός) που έχει κάνει σπουδαίο πρώτο γύρο.

Απογοήτευση: Ο σπουδαίος εκείνος ταλαντούχος Ανδρέα Τάτος (Ατρόμητος). Δεν παίρνει πρωτοβουλίες, κάνει λίγα, χρειάζεται μια ένεση ηθικού, επειγόντως.

Σέντερ φορ

Ο Ιγκορ (Πανθρακικός) κρατάει ζωντανές τις ελπίδες του Πανθρακικού και ο Γιασούφ είναι ο μόνος του Εργοτέλη που ξεχώρισε. Ο Καϊκούτ (Κέρκυρα) έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Ο Καρέλης (ΠΑΟ) έκανε ένα τεράστιο βήμα μπροστά. Μοχθεί ο Τόρες (Πλατανιάς) και δίνει λύσει ο Γιάννου (Πανιώνιος), αλλά και ο Μπαράλες (Αστέρας) που είναι πιο καλός από τον Πάρα. Ψυχάρα ο Ιλιτς (ΠΑΣ Γιάννινα) καθοριστικός ο Μάντζιος (Λεβαδειακός) και ο Ναπολεόνι (Ατρόμητος). Ξαναγεννήθηκαν ο Καπετάνος (Ξάνθη) και ο Κάμπορα (Βέροια). Ο Μπέργκ (ΠΑΟ) έχασε πολλά ματς: θα ρεφάρει τις εντυπώσεις στο β γύρο. Ο Μήτρογλου (Ολυμπιακός) έφτασε τα 10 γκολ σε καταστάσεις μουρμούρας, ο Αθανασιάδης (ΠΑΟΚ) ξεκίνησε εντυπωσιακά, αλλά χάνεται ως αριστερό εξτρέμ: από αυτόν προτιμώ τον Περέιρα (ΠΑΟΚ) που έκανε σπουδαίο πρώτο γύρο.

Α πογοήτευση: Ο καλός Πετρόπουλος. Του έχω τεράστια εκτίμηση για να του συγχωρήσω τόσο μέτριες εμφανίσεις. Κι ας τον αδίκησε συχνά ο Γκατούζο…