Η Μπαρτσελόνα έχει τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου, τον ασταμάτητο Λίονελ Μέσι. Αλλά και η Γιουβέντους έχει τον καλύτερο τερματοφύλακα, δηλαδή τον «Σούπερμαν» Τζίτζι Μπουφόν, ένα καλό λόγο για να είναι κάπως αισιόδοξη» έγραψε χθες η ιταλική Κοριέρε Ντε Λο Σπορτ κάνοντας μια ωραία σύνθεση του τελικού που θα δούμε το βράδυ.

Ενώ πάνω από πενήντα χιλιάδες Ιταλοί και Ισπανοί χαλάνε με τις φωνές τους τον κόσμο το Βερολίνο σκεφτόμουν πόσο διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων είναι οι δυο παίκτες στους οποίους οι φιναλίστ στηρίζονται.

Ένα βαρετά καλό παιδί

Ο Μέσι εκτός γηπέδου πρέπει να είναι από τις πιο βαρετές περιπτώσεις ποδοσφαιριστή που θυμάμαι. Σχεδόν ποτέ δεν έχει πει κάτι αξιομνημόνευτο: ακόμα και τώρα οι δηλώσεις του για τον τελικό είναι ένα κράμα των πλέον συνηθισμένων κλισέ που ακούς σε αυτές τις περιπτώσεις. «Η Γιουβέντους είναι δυσκολοκατάβλητη ομάδα και θα χρειαστεί πολύ προσπάθεια για να κερδίσουμε». «Σε ένα τελικό δεν υπάρχουν φαβορί». «Δεν θέλω να μιλήσω ειδικά για κάποιον από τους αντίπαλους αμυντικούς, είναι όλοι πολλοί καλοί παίκτες». «Είμαι ευτυχισμένος γιατί έπαιξα με τον Τσάβι, αλλά και γιατί έκανα πολλές προπονήσεις μαζί του». «Η Μπαρτσελόνα είναι το σπίτι μου και η οικογένεια μου».

Αν όλοι μιλούσαν έτσι δεν θα υπήρχε λόγος να γίνονται συνεντεύξεις Τύπου. Ο Μέσι ( δίνει 2.10 να σκοράρει) δεν έχει σχεδόν ποτέ απασχολήσει εξώφυλλα με τα αισθηματικά του, δεν αποβάλλεται, δεν τα βάζει με διαιτητές, δεν έχει προσωπικές έχθρες, δεν έχει κάνει μεγάλες μεταγραφές, δεν έχει τσακωθεί δημοσίως με προπονητές: ψιθυρίζεται πως στην αρχή της σεζόν είχε κάποιες διαφωνίες με τον Λουίς Ενρίκε, αλλά ποτέ δεν εκφράστηκαν αυτές δημόσια. Μια ιστορία φοροδιαφυγής είναι όλο κι όλο το ψεγάδι που μπορεί να βρεις σε μια εικόνα καλού παιδιού που στιγμές στιγμές μοιάζει ανυπόφορη.

Το μεγάλο παλιόπαιδο

Ο Μπουφόν ( στο 5.20 να μην δεχθεί γκολ η Γιουβέντους) αντίθετα είναι γεννημένος για να δίνει πρωτοσέλιδα. «Η ταπεινότητα είναι για τους άγιους» έχει πει κάποτε, υπονοώντας ότι άγιος δεν είναι. Πιτσιρικάς σε ένα ματς με την Πάρμα κόντρα στην Ιντερ, το 1998 αποκρούει ένα πέναλτι του Ρονάλντο και αρπάζει από την εξέδρα μια φανέλα του Σούπερμαν δείχνοντας την και φωνάζοντας «αυτός είμαι εγώ»! Ψώνιο από μικρός, ίσως γιατί η οικογένεια του ολόκληρη, διακρίνοντας από νωρίς τα κληρονομικά του χαρίσματα τον μεγάλωσε για να γίνει «Νούμερο ένα». Στη Γιουβέντους δικαίως τον υπεραγαπούν: όταν το 2006, μετά τον υποβιβασμό, ανακοίνωσε την απόφαση του να μείνει, αγόρασαν σελίδες στις μεγαλύτερες ιταλικές εφημερίδες και δημοσίευσαν σε αυτές τις ευχαριστίες τους. Δεν έγινε κάτι τέτοιο ούτε για τον Αλεξ Ντελ Πιέρο.

Είναι σταρ και τρελόπαιδο. Το 2000, όταν είχε χάσει εξαιτίας ενός τραυματισμού τα τελικά του Euro, είχε πει ότι παρά τις μεγάλες εμφανίσεις του Τόλντο η θέση στην Εθνική είναι δικής του και θα είναι για καμιά δεκαπενταριά χρόνια: δικαιώθηκε. Το 1999 αποκαλύφθηκε ότι πλαστογράφησε το απολυτήριο Λυκείου για να γραφτεί στη Νομική της Πάρμα: τον πιάσανε και πλήρωσε ένα μεγάλο για να μην μπει φυλακή.

Το 2001 ήθελε να παίζει με τη φανέλα με το νούμερο 81, νούμερο που στην ιδιαίτερη γλώσσα των ιταλών φασιστών παραπέμπει στον Αδόλφο Χίτλερ: αποδείχτηκε πως ο Μπουφόν για αυτό δεν είχε ιδέα, αλλά είχε γίνει στην Ιταλία χαμός. Το 2005 κατηγορήθηκε ότι έπαιζε στοίχημα και μάλιστα και ματς της Γιούβε – τη γλύτωσε. Το 2011, μετά από μια εργένικη ζωή που θύμιζε σταρ του Χόλλυγουντ, παντρεύτηκε την Ρωσία υπερμοντέλα Ελενα Σερεντόβα, τις έκανε δυο παιδιά σε χρόνο ρεκόρ και τη χώρισε το 2013, γιατί όπως είπε «αυτός δεν κάνει για σπίτι». Εχει κάνει τον παρουσιαστή τηλεοπτικών εκπομπών, έχει παίξει σε ταινίες, έχει υπάρξει η ακριβότερη μεταγραφή τερματοφύλακα, έχει πει πως ούτε από τον πατέρα του δεν έχει δεχτεί παραίνεση να μείνει σιωπηλός όταν κάποτε στη Γιούβε επέβαλαν απαγόρευση δηλώσεων.

Η τεράστια διάρκεια

Ο Μπουφόν και ο Μέσι δεν μοιάζουν σε τίποτα, εκτός από ένα – αυτό που ξεχωρίζει και καταξιώνει τους μεγάλους, δηλαδή τη διάρκεια. Ο Μέσι από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε είναι πρωταγωνιστής απόλυτος – επιτυχίες (με τη Μπαρτσελόνα) και αποτυχίες (με την Εθνική Αργεντινής) (υπερ)αναλύονται – αλλά κυρίως είναι οι τίτλοι του που σε αφήνουν άφωνο: απόψε διεκδικεί το τέταρτο Τσάμπιονς λιγκ της καριέρας του, όταν γίγαντες όπως ο Μαραντόνα πχ δεν έχουν αγωνιστεί ούτε σε ημιτελικό.

Ο Μπουφόν θέλει το πρώτο του, όμως έχει κερδίσει οτιδήποτε άλλο: στα 17 χρονια της καριέρας του είναι «νούμερο ένα» το μαρτυρούν οι παρουσίες σε πέντε τελικά παγκοσμίων κυπέλλων, οι αμέτρητοι τίτλοι με τη Γιούβε, η κατάκτηση του Μουντιάλ με την τεχνικά φτωχότερη Ιταλία όλων των εποχών το 2006, οι δεκάδες διακρίσεις σε προσωπικό επίπεδο. Χθες ο Νεϊμάρ είπε ότι αν βάλεις ένα γκολ στον Μπουφόν το θυμάσαι πάντα: του χει βάλει ένα στον τελικό του Confederation Cup προ διετίας – το θεωρεί κάτι σαν παράσημο.

Πρώτη φορά αντίπαλοι

Οι δυο είναι σύμβολα των ομάδων τους και παίζουν πρώτη φορά αντίπαλοι. Ο Μέσι μετέτρεψε τη loser Μπαρτσελόνα των ιστορικών χαμένων τελικών σε ένα σύμβολο κυριαρχίας: τα κατορθώματα του την έκαναν πιθανότατα την πιο αγαπημένη ομάδα του καιρού μας στα μάτια των ουδέτερων. Ο Μπουφόν από την άλλη στα 36 του ίσως είναι ο καλύτερος παίκτης της Γιουβέντους – σίγουρα είναι το απόλυτο σύμβολό της. Δεν παίζει για να γίνει συμπαθής, αλλά για να κερδίσει, απαιτεί σεβασμό, δεν τα παρατάει ποτέ, επανέρχεται όταν θεωρείς ότι τελείωσε, δεν σηκώνει κουβέντα: όλα αυτά ισχύουν και για αυτόν αλλά και για τη Μεγάλη Κυρία.

Σήμερα θα παίξουν στον τελικό, ο γελαστός υπέροχα αποτελεσματικός, αλλά πάντα προβλέψιμος στις δηλώσεις του Μέσι και ο αλαζόνας, υπερόπτης, εγωιστής, αλλά τεράστιος νικητής και μοναδικός στο είδος του Μπουφόν. Και οι δυο σπάνιοι και οι δυο επιτυχημένοι και οι δυο παίκτες που γράψανε την ιστορία του ποδοσφαίρου του καιρού μας. Υπάρχει μια ιταλική παροιμία που λέει ότι «οι δρόμοι για τον παράδεισο είναι αμέτρητοι»: η περίπτωση των δυο δείχνει πως μπορείς να τα καταφέρεις και ως καλό παιδί και ως τρελόπαιδο. Μόνο που δυστυχώς απόψε το δρόμο για να κατακτήσει το Τσάμπιονς λιγκ θα τον βρει μόνο ο ένας από τους δυο.