Τίμησαν όλοι το ποδόσφαιρο
Ο Αντώνης Καρπετόπουλος γράφει για τις καλές εμφανίσεις των ομάδων στα Κύπελλα Ευρώπης. Όχι ότι ξεχνάει τα αποτελέσματα, αλλά αναρωτιέται τι θα γινόταν αν η Τότεναμ είχε μια έδρα σαν το Θεόδωρος Κολοκοτρώνης;
Το τελευταίο τριήμερο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων οι ελληνικές ομάδες είχαμε τις ήττες του Ολυμπιακού από την Γιουβέντους, του Παναθηναϊκού από την PSV, του Αστέρα από την Τότεναμ και την ισοπαλία του ΠΑΟΚ με τη Φιορεντίνα.
Μολονότι οι ομάδες ξεκινούσαν από μια διαφορετική αφετηρία (άλλο είναι να αγωνίζεσαι στο Τορίνο με την Γιουβέντους που καίγεται για νίκη, άλλο το να παίζεις με την Φιορεντίνα μετά από ήττα στο πρώτο ματς, κι άλλο να είσαι γηπεδούχος…) εν τούτοις τα παιγνίδια τους είχαν μια σπάνια ομοιότητα: σε όλα χάθηκαν στις λεπτομέρειες αποτελέσματα που θα ήταν σπουδαία. Ο Ολυμπιακός τρόμαξε για πέντε λεπτά τους Ιταλούς, όταν και προηγήθηκε με 2-1.
Ο ΠΑΟΚ κρατούσε τη νίκη μέχρι το 89΄στην Φλωρεντία. Ο ΠΑΟ έδειξε στην PSV ότι άνετα μπορεί να παίξει ολλανδικά ακολουθώντας για 70 λεπτά το ρυθμό της. Ο Αστέρας είχε στο δεύτερο ημίχρονο μια αντίδραση που θα τη ζήλευαν και οι Εγγλέζοι: μάλιστα έφτασε κοντά στο να ισοφαρίσει στις καθυστερήσεις. Η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είναι μια καταγραφή από ξερά αποτελέσματα – δεν είναι και δεν θα γίνει κάτι σαν το δελτίο τιμών του Χρηματιστηρίου ή το Χρυσό Οδηγό. Οι εμφανίσεις μετράνε πιο πολύ από τις νίκες και τις ήττες και ο πρωταρχικός σκοπός των ομάδων πρέπει να είναι το να πρωταγωνιστούν σε ματς που μένουν στην μνήμη των οπαδών τους, αλλά και γενικά των ποδοσφαιρόφιλων: θα λεγα πως υπό αυτό το πρίσμα αυτό ήταν ένα πολύ καλό τριήμερο για όλους. Προσθέτω επίσης πως ανεξάρτητα με το τι θα γίνει τελικά και με το πόσοι θα προκριθούν ή θα αποκλειστούν (για την ώρα μόνο ο Παναθηναϊκός δεν έχει ελπίδες), όλοι μα όλοι έχουν κάνει φέτος βήματα μπροστά. Ο Ολυμπιακός με τις νίκες του κόντρα στην πρωταθλήτρια Ισπανίας και την πρωταθλήτρια Ιταλίας συνέχισε το καλύτερο σερί ευρωπαϊκών αποτελεσμάτων στην ιστορία του.
Πρωτάρης, αλλά όχι φοβισμένος
Ο Αστέρας έδειξε και στη φάση των ομίλων ότι δεν είναι ένας φοβισμένος πρωτάρης, αλλά μια ομάδα ώριμη με μέλλον λαμπρό και θεμιτές φιλοδοξίες. Ο ΠΑΟΚ ήδη έχει κάνει καλύτερα ματς στο Γιουρόπα Λιγκ από αυτά που έκανε πέρυσι – και τα κάνει με μια ομάδα που προκαλεί ενδιαφέρον και θαυμασμό κι όχι μόνο γιατί είναι στην Ελλάδα πρώτη χωρίς τις αλόγιστες περσινές σπατάλες. Κι ο ΠΑΟ μπορεί για πρώτη φορά στην ιστορία του να έχει αποκλειστεί από το Γιουρόπα Λιγκ μόλις μετά από τέσσερις αγωνιστικές, ωστόσο η γενικότερη παρουσία του αποτελεί ένα βήμα μπροστά, αν αναλογιστεί κανείς ότι πέρυσι δεν πήρε πιστοποιητικό συμμετοχής. Φυσικά όλοι θα μπορούσαν να έχουν πάει και καλύτερα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παραμένουν οι εκπρόσωποι μιας χώρας που περνά τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην μεταπολεμική ιστορία της: σε οποιαδήποτε άλλη χώρα με ανάλογη πενταετή οικονομική ύφεση, ποδόσφαιρο δεν θα υπήρχε!
Οποιος δεν καταλαβαίνει το είδος της δυσκολίας ας σκεφτεί για να το καταλάβει ότι τα σταθερά έσοδα των ομάδων αυτών (από τηλεοπτικά συμβόλαια, εισιτήρια, χορηγίες κτλ) είναι πάνω από 30% μειωμένα σε σχέση με το 2008, (όταν και πάλι είχαμε πολυάριθμη παρουσία στους ομίλους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων): θέλω να πω ότι σε πείσμα της λογικής και κόντρα στη θέληση πολλών που θα θελαν το ελληνικό ποδόσφαιρο να πεθάνει, αυτό, στο δύσκολο μετερίζι της Ευρώπης, δείχνει σημάδια ανάκαμψης.
Πολλοί στάθηκαν στις λεπτομέρειες των αγώνων μιλώντας για τα τελικά αποτελέσματα – στο διαβολικό π.χ γκολ της ισοφάρισης του Λιορέντε στο Τορίνο, ή στο γκολ οφσάιντ που δέχτηκε ο ΠΑΟ, ή στις χαμένες ευκαιρίες του Αστέρα κτλ.
Οι μικρές λεπτομέρειες
Εγώ θα στεκόμουν σε κάποιες άλλες λεπτομέρειες που μετά από αυτή τη σεζόν θα πρέπει οι ομάδες να προσέξουν, ώστε να είναι μελλοντικά καλύτερες: η προσοχή σε αυτές θα μετατρέψει κάποτε ήττες πικρές σε θριάμβους μεγάλους. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει μελλοντικά να προσέξει λίγο περισσότερο τον προγραμματισμό του ώστε να μην υποχρεώνεται εκ των πραγμάτων ν αλλάζει κάθε καλοκαίρι πάρα πολύ.
Ο ΠΑΟΚ θα ήταν σημαντικά ανώτερος αν το περασμένο καλοκαίρι πρόσθετε στο ρόστερ του δυο παίκτες, όχι απαραίτητα ακριβούς, αλλά από αυτούς που θέλει ο Αναστασιάδης. Θα ήταν επίσης σίγουρα καλύτερος αν πέρυσι αντί να πετάει χρήματα σε δανεικούς και μισθοφόρους έφτιαχνε επιτέλους το προπονητικό κέντρο που η ομάδα έχει ανάγκη. Το ίδιο και ο ΠΑΟ.
Αν θέλει πραγματικά κάποια στιγμή να παίζει καλύτερο ολλανδικό ποδόσφαιρο από την PSV πρέπει οι παιδικές και οι εφηβικές ομάδες του να έχουν ξανά στη διάθεσή τους εγκαταστάσεις, όπως είχαν κάποτε στην Παιανία. Και φυσικά, αν ο Αστέρας είχε πάντα στο γήπεδό του τον κόσμο που τόσο όμορφα τον στήριξε κόντρα στην Τότεναμ θα είχε ήδη μπει στο κλαμπ των μεγάλων ελληνικών ομάδων καιρό τώρα: λίγα άλλωστε του λείπουν.
Τι θα έκαναν οι ξένοι;
Οι ελληνικές ομάδες κοίταξαν στα μάτια αντιπάλους με ιστορία και μπάτζετ τεράστια. Πάντα αναρωτιόμουνα τι θα έκαναν οι ομάδες αυτές αν είχαν τις δυσκολίες των δικών μας, αλλά και πόσο καλύτερες θα ήταν οι δικές μας αν είχαν απλά τις εγκαταστάσεις και την οργάνωση των αντιπάλων τους. Η Φιορεντίνα, όταν αντιμετώπισε κάποτε τις οικονομικές δυσκολίες του ΠΑΟ, διαλύθηκε. Η Γιούβε το γήπεδο - στολίδι της το έφτιαξε σε ενάμισι χρόνο: ο ΠΑΟ την τριετία της πολυμετοχικότητας, αντί να φτιάξει το δικό του υπερσύγχρονο γήπεδο στο Βοτανικό τότε που λεφτα υπήρχαν, αγόραζε το Ροντρίγκο Σόουζα και θεωρούσε τρόπο διοίκησης το δημόσιο ξεκατίνιασμα των μετόχων του.
Είμαι βέβαιος ότι αν η Τότεναμ είχε έδρα το Θόδωρος Κολοκοτρώνης δύσκολα θα έπαιζε στην Ευρώπη και απορώ γιατί ο ΠΑΟΚ, αντί να βρει δυο ανθρώπους να τον βοηθήσουν να φτιάξει το ευρωπαϊκό του προφίλ, νομίζει πως το μυστικό της επιτυχίας είναι ν ασχολείσαι μερόνυχτα με τους Γκαγκάτσηδες, ελπίζοντας να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Παρά την υστερία που χαρακτηρίζει ένα ποδόσφαιρο όπως το δικό μας, στο ευρωπαϊκό τριήμερο που προηγήθηκε αποδείχτηκε ότι οι ομάδες μας έχουν και αρετές και δυνατότητες χάρη στους ποδοσφαιριστές και στους προπονητές τους και όχι χάρη στους διευθυντές επικοινωνίας, τους στρατευμένους ντελάληδες και στους υπεύθυνους διαιτησίας που εδώ πρωταγωνιστούν. Φέτος η ιστορία έγραψε ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε στο Φάληρο και τρόμαξε στο Τορίνο την πρωταθλήτρια Ιταλίας, ο ΠΑΟΚ έφτασε δυο λεπτά από το να κερδίσει την Φιορεντίνα που στόχο έχει την κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ, ο Αστέρας σφυροκόπησε για ένα ημίχρονο μια πάμπλουτη ομάδα όπως η Τότεναμ κι ο ΠΑΟ της λιτότητας κοίταξε στα μάτια δυο φορές την πρωτοπόρο στην Ολλανδία PSV.
Ολες αυτές οι ομάδες παίρνουν μέρος στο κατασυκοφαντημένο, αλλά σκληρό ελληνικό πρωτάθλημα, το οποίο έστειλε στην Ευρώπη φέτος εκπροσώπους που τιμούν το ποδόσφαιρο. Ξέρετε γιατί; Γιατί είναι ένα πρωτάθλημα που κυρίως αυτοί που το λοιδορούν, θα έδιναν και την ψυχή τους για να το κατακτήσουν…