Στην Αγγλία η Τσέλσι οδηγεί την κούρσα από την αρχή. Ο Μουρίνιο έκανε το περασμένο καλοκαίρι δύο - τρείς πολύ καλές επιλογές – Φάμπρεγκας, Ντιέγκο Κόστα, Κουρτουά του έδωσαν πολλά.

Όμως το βασικό είναι ότι η ομάδα παίζει περισσότερο ελεύθερο ποδόσφαιρο κι αυτό φαίνεται: μπορεί αυτή η ελευθερία κινήσεων, που οι παίκτες του απολαμβάνουν, να μην ήταν αρκετά χρήσιμη στο Τσάμπιονς λιγκ, βοηθάει όμως τους μπλε να κερδίσουν διαδικαστικά και εύκολα πολλές μικρές ομάδες της Πρέμιερ λιγκ, παίζοντας κάτι που μοιάζει με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Στην Ιταλία η Γιουβέντους κάνει έναν μεγάλο περίπατο. Στην αρχή της χρονιάς πολλοί αμφισβητούσαν την ικανότητα του Αλέγκρι να διαδεχτεί τον Αντόνιο Κόντε και προέβλεπαν ότι η φυγή του προπονητή θα στοιχίσει στην Γιουβέντους τίτλους καθώς η ομάδα θα δυσκολεύονταν χωρίς τον καπετάνιο της: δεν συνέβη τίποτα από αυτά. Η «Κυρία» κέρδισε ένα από τα πιο εύκολα πρωταθλήματα της ιστορίας της και δεν αποκλείεται να κάνει και νταμπλ. αφού έχει φτάσει και στον τελικό του Κυπέλλου. Κάτι ανάλογο θα συμβεί στη Γερμανία και με την Μπάγερν Μονάχου.

Οι Βαυαροί έχουν κερδίσει το πρωτάθλημα πριν από τα Χριστούγεννα. Κυνηγάνε και φέτος το Κύπελλο - πέρα φυσικά από το Τσάμπιονς Λίγκ. Στην Ισπανία έχουμε επίσης τα γνωστά: μετά την περσινή παρένθεση της κατάκτησης του τίτλου από την Ατλέτικο Μαδρίτης, φέτος αυτόν θα τον κερδίσει ή η Μπαρτσελόνα ή η Ρεάλ. Στη Γαλλία υπήρξαν κάμποσες συγκινήσεις μέχρι τώρα. Αρχικά η Μαρσέιγ και στη συνέχεια η Λυών έδειξαν στην Παρί τα δόντια τους, αλλά μόλις γύρισαν οι τραυματίες η πρωταθλήτρια πήρε κεφάλι.

Στην Πορτογαλία η πρόοδος της νεανικής Πόρτο είναι δεδομένη αλλά δεν της αρκεί να πάρει κεφάλι: η Μπενφίκα θα πανηγυρίσει ένα ακόμα τίτλο – τον κερδίζει ευκολότερα από πέρυσι. Στα τέσσερα από τα έξι μεγάλα πρωταθλήματα (ιταλικό, γερμανικό, γαλλικό, πορτογαλικό) θα έχουμε τον ίδιο πρωταθλητή με πέρυσι. Στο πέμπτο, το ισπανικό, πρωταγωνιστούν πάλι οι συνήθεις ύποπτοι. Στο έκτο, το αγγλικό, τον τίτλο παίρνει αυτός που από την αρχή περίμεναν όλοι: ας μην ξεχνάμε ότι πέρυσι η Τσέλσι έπαιξε στον ημιτελικό του Τσάμπιονς λιγκ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο σημάδι προόδου για μια ομάδα.

Αλλάζει επίπεδο, αν

Λέγαμε τις προάλλες για τα χρήματα του Τσάμπιονς λιγκ: για αυτές τις ομάδες τα έσοδα από το Τσάμπιονς λιγκ κάνουν μικρή διαφορά. Όμως η παρουσία τους στο Τσάμπιονς λιγκ είναι ικανή για να της εκτοξεύσει αγωνιστικά – σε σημείο που αντιπάλους στα εθνικά τους πρωταθλήματα μπορεί να έχουν μόνο αν σε αυτά βρεθούν ομάδες που στην Ευρώπη κι αυτές διακρίνονται. Οι ιστορίες αυτές δείχνουν πως ως ομάδα, δεν σε αλλάζουν επίπεδο τόσο τα χρήματα, όσο το «τρίψιμο» σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση, που επιβάλει στους παίκτες να βελτιώνονται για να σταθούν σε αυτή και στους προπονητές να δουλεύουν σοβαρότερα.

Πίσω από τους πρώτους

Δείτε τι γίνεται πίσω από τους πρώτους. Πίσω από την Τσέλσι υπάρχουν η Αρσεναλ και η Σίτυ που παίζουν στο Τσάμπιονς λιγκ συνέχεια και την τετράδα συμπληρώνει η κατεξοχήν αγγλική ομάδα του Τσάμπιονς λιγκ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που σε αυτό ανήκει και σε αυτό επιστρέφει. Η Λίβερπουλ που βρέθηκε φέτος στο Τσάμπιονς λιγκ μετά από καιρό, όχι μόνο σε αυτό απέτυχε, αλλά η δυσκολία της παρουσίας της στοίχισε και την πιθανότητα να κάνει κάτι καλό στην Αγγλία. Στη Γερμανία η Μπάγερν έχει τεράστια απόσταση από ομάδες που δεν μπόρεσαν να φτάσουν στα προημιτελικά του Τσάμπιονς λιγκ, παρόλο που σαν ατμομηχανή η Μπάγερν σε αυτό τις τραβάει. Όταν οι διάφορες Μπορούσια Ντόρτμουντ, Μπάγερ Λεβερκούζεν, Σάλκε κτλ, θα κάνουν στο Τσάμπιονς λιγκ σπουδαία πράγματα, θα αποκτήσει και η Μπάγερν στη Μπουντεσλίγκα ανταγωνισμό.

Το ίδιο συμβαίνει και με την Παρί. Φέτος ξεκίνησε τη σεζόν με τραυματίες και κουρασμένος στο μουντιάλ παίκτες. Η Μαρσέιγ κατέθεσε τον ενθουσιασμό της και το πάθος του Μπιέλσα: ωραία είναι αυτά αλλά για να ρθεις τρίτος. Η Λιόν, με μια νεανική ομάδα, είχε ενέργεια για ξόδεμα, αλλά στα δύσκολα δεν νομίζω πως θα ανταποκριθεί: η Παρί από τη Μασσαλία πέρασε κάνοντας ένα ματς μεγάλης αγωνιστικής έντασης, σαν αυτά που έδωσε φέτος με την Μπάρτσα και την Τσέλσι. Στην Ισπανία η Ατλέτικο έμεινε κοντά στη Ρεάλ παρά τη φυγή του Κόστα και του Κουρτουά: αν καθιερωθεί στο Τσάμπιονς λιγκ στην Ρεάλ και στη Μπάρτσα θα γίνει τσιμπούρι. Ακόμα και η Μπενφίκα στην Ευρώπη έχτισε την τωρινή της στόφα: έχανε τους τελικούς του Γιουρόπα λιγκ, αλλά έφτανε σε αυτούς. Η τριβή της με τις μεγάλες διοργανώσεις και τους μεγάλους πόνους που αυτές καμιά φορά προκαλούν, ήταν αυτό που ως ομάδα την ωρίμασε. Το κακό για την πρωταθλήτρια Πορτογαλίας είναι ότι και η μεγάλη ανταγωνίστρια που λέγεται Πόρτο επέστρεψε: φέτος στην Ευρώπη πήγε πολύ καλά – κι αυτό είναι ένα σημάδι ότι επιστρέφει.

Ο σωστός στόχος

Ακουσα το Γιάννη Αναστασίου στις δηλώσεις του στην ανανέωση του συμβολαίου του με τον ΠΑΟ να λέει ότι του χρόνου στόχος του είναι το πρωτάθλημα και μια διάκριση στην Ευρώπη. Θα λεγα ότι στο σημείο που βρίσκεται ο ΠΑΟ χρειάζεται πρώτα μια διάκριση στην Ευρώπη. Σε αυτή μπορεί να επενδύσει για να κάνει και σοβαρό πρωταθλητισμό. Το αντίθετο, λένε τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, δύσκολα γίνεται…