Άρης: Ο Μπούργος δείχνει πως το καλό, μπορεί να γίνει καλύτερο
Μέσα σε δώδεκα μέρες, ο Αρης από εκεί που πλάναρε, χωρίς αισιοδοξία, την επόμενη σεζόν, βρίσκεται μια στροφή πριν την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου να ελπίζει βάσιμα για συμμετοχή στα playoffs, αφενός σώζοντας τη φετινή χρονιά, αλλά κυρίως διαφοροποιώντας τελείως το μομέντουμ που έτσι κι αλλιώς γεννήθηκε με την άφιξη του Χερμάν Μπούργος.
Πριν δώδεκα μέρες, στα Γιάννινα, τελείωσαν πολλά στον Αρη. Η, έστω, φάνηκε πως τελείωσαν. Ο μακροβιότερος τεχνικός των τελευταίων δεκαετιών της ιστορίας των "κίτρινων", ο Ακης Μάντζιος απομακρύνθηκε από τον πάγκο πληρώνοντας το μάρμαρο μιας ήττας που τότε έμοιαζε καταδικαστική για τις όποιες ελπίδες είχαν απομείνει για μια θέση στην εξάδα.
Και αυτό παρότι η συγκομιδή του Αρη στο γήπεδο ήταν 35 βαθμοί. Συγκομιδή που ακόμη και στο αποψινό σαββατοβράδο θα τον είχε εκεί, στην εξάδα, χωρίς καν να είχε δώσει τα τρία παιχνίδια που ακολούθησαν εκείνο κόντρα στους Ηπειρώτες. Αυτονόητο, παρότι μπακαλίστικο, πως κάτι τέτοιο συνεπάγεται – κοινώς – καλή ομάδα.
Ο Άρης δεν έχει κακή ομάδα
Ναι, ίσως οι καλοκαιρινές προσδοκίες να ήταν (ή να αποδείχτηκαν) υπερφίαλες, προφανώς τα κενά του ρόστερ να επιβεβαιώνουν πως ο καλοκαιρινός σχεδιασμός δεν ήταν ανάλογος της (διαφημισμένης) δαπάνης που τον συνόδευσε και γενικά, τα λογιών λογιών προβλήματα που για διάφορους λόγους και αιτίες κατά καιρούς εμφανίζονταν, όλα επιβάρυναν, επηρέασαν, αλλά τη μεγάλη εικόνα δεν την αλλάζουν.
Ο Αρης δεν είχε κακή ομάδα. Ο Αρης δεν έχει κακή ομάδα. Δεν είναι ομάδα για playouts. Ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Δώδεκα μέρες μετά από εκείνη την ήττα στα Γιάννινα, ο Αρης βρίσκεται εντός εξάδας, έχοντας κερδίσει επτά βαθμούς σε τρία παιχνίδια, τα δύο εκτός έδρας σε Τούμπα και απόψε στην Τρίπολη στον "τελικό" των playoffs με τον Αστέρα.
Στα δύο με τον Χερμάν Μπούργος στον πάγκο πέτυχε 5 γκολ. Στα προηγούμενα 10 της άφιξης του Αργεντινού προπονητή στο 2022, δεν είχε σκοράρει στα 8. Εύκολο, αυτόματο σχεδόν το πόρισμα που πιστώνει την αλλαγή στον Mono. Μα, ουσιαστικά αυτός, δεν άλλαξε τίποτα. Ιδιο σύστημα, ίδιες επιλογές, ίδιοι ρόλοι, ίδια – πάνω κάτω – τακτική βάση και προσέγγιση στα παιχνίδια με όσα ίσχυαν και ήταν ευδιάκριτα επί Μάντζιου. Ευδιάκριτα μεν, αλλά προβληματικά και – όπως αποδείχτηκε - μη αποδοτικά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη σε μια ομάδα. Δεν θα είναι σίγουρα η τελευταία. Μια αλλαγή, πόσο μάλλον μια τέτοια αλλαγή, με μια φιγούρα στον πάγκο απολύτως και παγκοσμίως αναγνωρίσιμη, ανανεώνει μυαλό, σκέψη, συναισθήματα και αυτό, σε μια δουλεμένη ομάδα – όπως αδιαμφισβήτητα είναι ο Αρης – φαίνεται αμέσως. Πρώτα στα αποδυτήρια, στο περιβάλλον της ίδιας της ομάδας και μετά στο γήπεδο, στο κοινό μάτι.
Νέος προπονητής, σίγουρη νίκη, λέει ένα ρητό στην Ισπανία, εκεί που ο Μπούργος πέρασε σχεδόν όλα του τα χρόνια στους πάγκους στο πλευρό του Ντιέγκο Σιμεόνε. Δεν εξετάζει ούτε προσμετρά ιδιαιτερότητες και συνθήκες, γενικά οτιδήποτε ποδοσφαιρικά μετρήσιμο. Απλώς καταγράφει αυτήν ακριβώς την αλλαγή του αέρα που πολλές φορές είναι επιβεβλημένη για διαφορετικές ανάσες και συνεπώς, διαφορετική περπατησιά και αποτελέσματα.
Ο Μπούργος ήρθε με "λευκή" επιταγή
Αυτό έκανε και ο μπαρουτοκαπνισμένος Μπούργος, ο οποίος πέραν της προπονητικής καθημερινότητας και της ρουτίνας στη μεθοδολογία του, πέραν του ψυχολογικού μπουσταρίσματος όλων (παικτών, κόσμου, διοίκησης), απαραίτητο ειδικά σε ποδοσφαιριστές που ήταν άφαντοι φέτος, δεν χρειάστηκε κάτι περισσότερο, δραστικότερο. Δεν μπορούσε, δεν μπορεί κιόλας. Δεν γίνεται.
Δεν είναι τυχαίο πως ακόμη και μετά την επικράτηση κόντρα στον Ατρόμητο την περασμένη Τετάρτη, μίλησε για δικαιωματική και άξια παρουσία του Αρη στην εξάδα. Πλέον, απόψε, είναι εκεί οι "κίτρινοι" έχοντας πλέον αυτοί τον έλεγχο της μοίρας τους. Μπορεί το φινάλε της κανονικής περιόδου την επόμενη Κυριακή να μην τους βρει εκεί τελικά. Ακόμη και αν τα καταφέρουν και συμμετάσχουν στα playoffs, τίποτα δεν διασφαλίζει πως θα κερδίσουν ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Ο Μπούργος ήρθε με "λευκή" επιταγή για να τα αλλάξει όλα στη δομή και στη φιλοσοφία του συλλόγου. Κοινοποιήθηκε άλλωστε ως βασικό μοτό της ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας του Αρη. Η ομάδα που διαχειρίζεται, ακόμη, δεν είναι δική του. Δεν έγινε μετά την "τριάρα" επί του Ατρόμητου, ούτε και έγινε με το διπλό στην Τρίπολη. Δεν θα γίνει, το μόνο σίγουρο, ούτε και στο υπόλοιπο της φετινής σεζόν είτε αυτό φέρει τον Αρη στην εξάδα, είτε τελικά τον αφήσει εκεί που τον παρέλαβε.
Δεν είναι αυτό το κριτήριο. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Φαίνεται από τις αρχικές του επιλογές και συμπεριφορά πως η μαγιά υπάρχει. Γνωρίζει τον τρόπο που μπορεί να τη διαχειριστεί και να την "φουσκώσει", όπως το νικηφόρο του ξεκίνημα και ειδικά αποτελέσματα σαν το σημερινό στην Τρίπολη αποδεικνύουν. Γνωρίζει πως έχει μια καλή ομάδα στα χέρια του.
Και αυτό πάντα αποτελεί μια εξαιρετική βάση για να δημιουργηθεί μια ακόμη καλύτερη.