Θα μπορούσε κάλλιστα το σημείωμα του πρωινού της Πέμπτης για τα πεπραγμένα του απόβραδου της Τετάρτης, απλώς να επαναληφθεί για το αποψινό. Αυτούσιο πρακτικά με μετρημένες διαφοροποιήσεις. Αλλαγή από πληθυντικό σε ενικό, αλλαγή από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ σε Παναθηναϊκό, αλλαγή από Μπόρατς Μπάνια Λούκα και Ίντερ Εσκάλδες σε Μπότεβ Πλόβντιβ. Και θα ήταν αρκετό.

FIFA virus "βαφτίστηκε" το ότι προκαλείται στους συλλόγους στη διάρκεια της σεζόν όταν προκύπτουν υποχρεώσεις εθνικών ομάδων και απουσίες διεθνών. Πόσο, αυτές οι διακοπές και αυτές οι απουσίες, αλλοιώνουν τον ρυθμό, αλλάζουν τη φόρμα και την αγωνιστική κατάσταση, επηρεάζουν τόσο ώστε να δικαιολογηθεί ο χαρακτηρισμός "ιός".

Summer virus. Άλλος ιός αυτός. Καλοκαιρινός. Γνωστός, δεν κάνει διακρίσεις και κατά πως φαίνεται το τελευταίο διήμερο, "χτυπάει", με ίδια συμπτωματολογία, επαναλαμβανόμενα, τις ελληνικές ομάδες.

Χτύπησε και τους Κυπελλούχους Ελλάδας. Φούρια, διάθεση, ορμητικότητα, χωρίς όμως συνέχεια και διάρκεια στις στιγμές της… ανοσίας. Έλλειψη καθαρού μυαλού και ευθυκρισίας. Λάθη και δώρα ικανά όχι μόνο να αλλάξουν τη ροή μόνο ενός ενενηντάλεπτου, αλλά περισσότερων και έτσι να ναρκοθετήσουν, από νωρίς, με το καλημέρα, χρονιά ολόκληρη στη φάση της επίδρασης. Διπροσωπία το ρεζουμέ.

Ιδέες υπάρχουν, η εφαρμογή δεν γίνεται με το καλημέρα να είναι ολόσωστη

Οι "πράσινοι" στο πρώτο ημίχρονο της φετινής πρεμιέρας τους, στην επιστροφή στο σταθερά μη ταιριαστό, μη συμβατό ποδοσφαιρικά σε βραδιές σαν την αποψινή Ολυμπιακό Στάδιο, έδωσαν μερικά ξεκάθαρα δείγματα της φιλοσοφίας και της προσέγγισης του νέου προπονητή τους.

Προσπάθεια να παίξουν περισσότερο με τον χώρο και όχι (κατ’ ανάγκη) με την μπάλα. (Επιδίωξη για) Άμεσο ποδόσφαιρο, πίεση ψηλά, αναζήτηση της μεγάλης μπαλιάς, ανεβάσματα των ακραίων αμυντικών, όλα καθοδηγούμενα από τα μέτρα που θα πάρει στο γήπεδο ο ("σύρτης" και φέτος) Αράο.

Δεν ήταν άσχημα. Ιδέες είναι ξεκάθαρο πως υπάρχουν. Φαίνεται και φαίνονται. Και είναι και καλές ιδέες, σύγχρονες, ελπιδοφόρες. Ιδέες μάλιστα που αναδείχτηκαν έστω μερικώς σε ένα και μόνο ημίχρονο, χωρίς κανέναν από τους νιόφερτους. Χωρίς τον αρχισκόρερ και επιδραστικότερο ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού (Ιωαννίδη) και χωρίς τον συνδετικό κρίκο στο κέντρο (Τσέριν).

Η αποτελεσματικότητα και η επιτυχία στην εκτέλεσή τους, αναμενόμενα, δεν γίνεται στο πρώτο επίσημο παιχνίδι ούτε τη βάση να πιάσει. Οτιδήποτε παραπανίσιο, θα είναι αφύσικο τέτοια εποχή.

Κόντρα όμως σε μια σαφώς υποδεέστερη – πλην όμως ποδοσφαιρική, με συγκεκριμένη στόχευση και αρχές στο χορτάρι – ομάδα αρκούσε απλώς και μόνο μια χαρακτηριστική ανάδειξη συγκεκριμένων παραδειγμάτων. Όπως το high press του Τζούρισιτς που έφερε το πέναλτι και το 2-0 πριν βγει το ημίχρονο.

Είπαμε όμως, η εκτέλεση τέτοια εποχή (δεν γίνεται παρά να) χωλαίνει. Μοιραία. Ξεκάθαρο πως ακόμη και το κατέβασμα στην περιοχή του Αράο για να πάρει αυτός την πρώτη πάσα και από εκείνον να ξεκινήσει το build up είναι μια ακόμη ιδέα, μια εναλλακτική της αμεσότητας, ένα plan b.

Σε δαύτο συνεπάγεται, πως οι στόπερ θα απλωθούν στα άκρα και μαζί με τον Βραζιλιάνο θα χαμηλώσουν και οι υπόλοιποι του κέντρου. Εφαρμόστηκε, όμως δεν εκτελέστηκε σωστά (λάθος πάσα του Βιλένα, κλέψιμο, 2-1) και από τη μείωση της Μπότεβ, άλλαξε η εικόνα, η ψυχολογία, η αυτοπεποίθηση, το παιχνίδι ολόκληρο. Όχι πως ως τότε οι "πράσινοι" είχαν ανάλογη απόδοση στο δεύτερο ημίχρονο. Κάθε άλλο.

Έδειχναν όμως να ελέγχουν, έστω και με κατεβασμένες πολύ στροφές, έστω και χωρίς να τους βγαίνουν πράγματα, την κατάσταση. Μετά, δεν έλεγξαν τίποτα. Ούτε το μυαλό. Ούτε τις θέσεις, ούτε τίποτα (χαρακτηριστικό παράδειγμα η φάση του αρχικά καταλογισμένου πέναλτι των Κυπελλούχων Βουλγαρίας, που τελικά σωστά αναιρέθηκε μετά την υπόδειξη του VAR).

Τουλάχιστον ο Παναθηναϊκός απέφυγε τα χειρότερα, κρατώντας – όπως και οι πρώτοι δύο του περυσινού πρωταθλήματος την Τετάρτη – αβάντζο ενός γκολ. Μόνο ενός γκολ. Διαφορά που ανεξαρτήτως τι και ποιον έχεις απέναντι, δίνει δικαιώματα, επιτρέπει όνειρα και ελπίδες, γιγαντώνει – στην άλλη πλευρά προφανώς… - φιλοδοξία και πίστη.

Και επιβάλλει εν όψει της ρεβάνς στη Φιλιππούπολη, προφανώς κατά τι πιο βελτιωμένη εφαρμογή των (νέων) ιδεών, χωρίς σώνει και ντε περισσότερη διάρκεια και αποτελεσματικότητα (δεν μπορούν να γίνουν συγκλονιστικά περισσότερα σε μια εβδομάδα. Και στο τέλος τέλος δεν χρειάζονται κιόλας), αλλά τουλάχιστον μεγαλύτερη συνέπεια, συγκέντρωση και σοβαρότητα.

Και εξυπνάδα, όπως ο τεχνικός της Μπότεβ έσπευσε να ζητήσει από τους παίκτες του ήδη για την επόμενη εβδομάδα.

Αυτά είναι τα αντίδοτα στον "καλοκαιρινό ιό". Αυτά χρειάζεται να περισσεύουν στην καλύτερη, στην ποιοτικότερη ομάδα για να κάνει τη δουλειά. Δεν έγινε – απόψε – ευκολότερο για τον Παναθηναϊκό (όπως και για παράδειγμα για τον Άγιαξ, στο γκολ επικράτησε και ο "Αίαντας" της Βοϊβοντίνα στο Άμστερνταμ) , αλλά άλλος δρόμος δεν υπάρχει.