Τα μαθηματικά – πόσο μάλλον τα σύνθετα για τα συνηθισμένα στο ποδόσφαιρο – δεν γίνεται να απασχολούν την καθημερινότητα, τη λογική, τον σχεδιασμό οποιουδήποτε προπονητή. Μέσες άκρες, το επιβεβαίωσε για τον εαυτό του ο Ρουί Βιτόρια στη συνέντευξη Τύπου παραμονές του τελευταίου παιχνιδιού του Παναθηναϊκού στη League Phase του Conference League κόντρα στη Ντινάμο Μινσκ.

Νέτα σκέτα το ξεστόμισε ο Πορτογάλος, όταν ρωτήθηκε για το κατά πόσο τον απασχολεί η… Τσέλσι και πως, ενδεχομένως, με γκολ, με πολλά γκολ, με συνδυασμό αποτελεσμάτων (σε έντεκα άλλα παιχνίδια μάλιστα) θα μπορούσαν οι πράσινοι να την αποφύγουν. Όχι άμεσα, αλλά μετά από… έναν γύρο, τον ενδιάμεσο των νοκ-άουτ, μετά.

Το αν, πως, πότε, με ποιον τρόπο θα βρεθεί ο οποιοσδήποτε στον δρόμο τους στην τελική 16αδα της διοργάνωσης, σε δυόμιση μήνες από τώρα, είναι πρακτικά και ουσιαστικά παντελώς αδιάφορο για τον (εκάστοτε) προπονητή. Ακόμη περισσότερο για κάποιον που βρίσκεται στα ηνία μόλις ενάμιση μήνα, πόσο μάλλον σε μια ομάδα, η οποία πριν αναλάβει ήταν αμφίβολο – και "κατόρθωμά" της προφανώς… - αν θα έφτανε να εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή συνέχειά της.

Πολύ μακρινός ο ορίζοντας του Μαρτίου. Για τον Βιτόρια, για τον Παναθηναϊκό, πρώτα και πάνω απ’ όλα ήταν η… Πέμπτη. Πρώτο και κύριο ζητούμενο η νίκη κόντρα στην πρωταθλήτρια Λευκορωσίας. Απλά. Και όχι για την… Τσέλσι, αλλά για ένα τσουβάλι λόγους, που δεν είχαν να κάνουν με το ποιος θα περίμενε στον… μεθεπόμενο γύρο της διοργάνωσης.

Και μετά από την Πέμπτη, ο ορίζοντας πήγαινε, πηγαίνει αυτομάτως ως την Κυριακή. Το πολύ. Στη φιλοξενία της Καλλιθέας. Της ίδιας Καλλιθέας που στις αρχές Σεπτεμβρίου προκάλεσε το πιο σοκαριστικό χτύπημα στην – ως τότε – ψυχολογία όλου του οργανισμού.

Ξεκάθαρο το μήνυμα, η προτεραιότητα και η λογική από τον καταρτισμό κιόλας της αποψινής ενδεκάδας. Επτά αλλαγές σε σχέση με το προ τετραήμερου παιχνίδι στη Λιβαδειά.

Αλλιώς, δεν βγαίνει. Οι Κυπελλούχοι Ελλάδας θα φτάσουν στις διακοπές με εννιά παιχνίδια σε λιγότερο από έναν μήνα.

Ενεργοποίηση όσων περισσότερων γίνεται. Ανεξαρτήτως της κρισιμότητας – με ή χωρίς εισαγωγικά – του εκάστοτε παιχνιδιού. Ακόμη και αν αυτό μπορεί να ορίσει – με χίλιες μια διαφορετικές παραμέτρους – κάτι τόσο μακρινό όσο μια αντίπαλος στους 16.

Πρώτα λοιπόν το ποδόσφαιρο. Όχι μαθηματικά και εξισώσεις. Η ανάγκη και η εξυπηρέτηση της συνέχειας. Αυτό έκανε ο Παναθηναϊκός, αυτό πρόταξε και ο προπονητής του. Και ας ξένισε – κακά τα ψέματα, αρχικά – η επιλογή του, οι αποφάσεις του. Για τον κάθε προπονητή η ανοιξιάτικη συζήτηση ενώ καλά καλά δεν έχουμε φτάσει Χριστούγεννα, είναι μάταιη, ανώφελη.

Για τον Βιτόρια, αυτό που (λογικά πρέπει να) μετράει είναι η διασφάλιση της συνέχειας. Τα τεκμήρια πως χριστουγεννιάτικα η κατάσταση, η απόδοση, η εικόνα, είναι καλύτερα από τα όσα ίσχυαν στην… παρέλαση που προηγήθηκε. Και παράλληλα, πως προσφέρει, απόψε, τώρα, τα εχέγγυα, τις βάσεις για να φτάσει ως εκείνα τα μακρινά ανοιξιάτικα, με μεγαλύτερη βελτίωση, με μεγαλύτερη συνέχεια, με μεγαλύτερη συνέπεια.

Το κομψοτέχνημα απόδειξη επιστροφής του Ιωαννίδη

Και αυτό, όντως, απόψε έγινε. Και επειδή έγινε με σαφή ιεράρχηση, με ξεκάθαρη στόχευση, με ποδοσφαιρική λογική, επιτεύχθηκαν παραπάνω από ένα από τα ζητούμενα του παιχνιδιού. Ακόμη και το… ανοιξιάτικο, αφού τότε, ο μπαμπούλας (Τσέλσι) δεν θα βρεθεί στον δρόμο των πράσινων, μετά το παραγωγικότερο φετινό βράδυ τους.

Με αυτοματισμούς δείγμα της δουλειάς που συντελείται και αποτυπώνεται πια στο χορτάρι (στο πρώτο γκολ). Με τον Ουναχί, στην καρδιά των πάντων, να κόβει και να ράβει. Με τον Τετέ να επανέρχεται, σε αποδοτικές για την ομάδα εμφανίσεις μετά την παραμονή του, ενδεικτικά και καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης, στον πάγκο κόντρα στον Λεβαδειακό.

Με τον Μαξίμοβιτς, παιχνίδι το παιχνίδι, να κερδίζει ολοένα και περισσότερο σε αυτοπεποίθηση, σε ανάσες, να εμπεδώνει ακόμη και σε όσους αμφέβαλλαν πως ο ρόλος του, η χρησιμότητά του, τα μέτρα του στο γήπεδο αυτά ακριβώς είναι: από τη μία περιοχή, στην άλλη.

Με το "εννιάρι", τα "εννιάρια", τα εκάστοτε "εννιάρια" και την τόσο συζητημένη φέτος τροφοδοσία και αποτελεσματικότητά τους, να βρίσκουν δίχτυα για τρίτο σερί παιχνίδι. Και μάλιστα και οι δύο που αγωνίστηκαν.

Και, φυσικά, τον Ιωαννίδη, την αγωνιστική και ψυχολογική ατμομηχανή αυτής της ομάδας, να επιβεβαιώνει, με το κομψοτέχνημά του, ιδανικό κατευόδιο για το ’24 (ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει κόσμο την Κυριακή λόγω της τιμωρίας που επέβαλλε η ΔΕΑΒ) πως ό,τι ήταν, ό,τι (τον) προβλημάτισε, πάει, πέρασε. Επέστρεψε.

Θέματα, εννοείται πως υπήρχαν και απόψε. Αλλά γι’ αυτά, στο φινάλε, υπάρχει ο Ιανουάριος και μια μεταγραφική περίοδος μπροστά αν όχι για να λυθούν, τουλάχιστον για να λειανθούν.

Ειδικά τώρα, που ο ορίζοντας, ακόμη και ευρωπαϊκά, νοητά, δεν τρακάρει σε κανέναν μαρτιάτικο μπαμπούλα.