Αν το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό ήταν να διατηρήσει τις ελπίδες πρόκρισης στα νοκ-άουτ του Europa League από την εξόρμησή του στο "Θεράμικα", τότε, προφανώς μετά την ήττα από τη Βιγιαρεάλ, αυτό δεν επιτεύχθηκε.

Αν το ζητούμενο ήταν να δείξει στο γήπεδο πως τα όσα έγιναν την Κυριακή στο "Βικελίδης" (και όσα πρότερά του σημάδια είχαν διαφανεί), ήταν απλώς μια παρένθεση, τότε η… επίγευση των περίπου 100 λεπτών ποδοσφαίρου στο Λεβάντε, ήταν αυτή που δικαιώνει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος ήταν αυτός που κατηγορηματικά το είχε ισχυριστεί στη συνέντευξη Τύπου παραμονές της αποψινής αναμέτρησης.

Ο Παναθηναϊκός ως και το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου είχε αναδείξει όσα δυσλειτουργικά εμφανίζονται στο παιχνίδι του το τελευταίο διάστημα. Χωρίς καλά καλά να το καταλάβει, χωρίς σε καμία περίπτωση το "κίτρινο υποβρύχιο" να είναι σαρωτικό, κυριαρχικό, είχε φτάσει να κάνει πάρτι, όντας μπροστά στο 47’ μόλις με 3-0.

Πρώτα γιατί για ακόμη μια φορά – τη συγκεκριμένη μάλιστα σε σετ επίθεση, όχι απλώς σε transition – δεν έγινε ένα απλό φάουλ (από τον Μλαντένοβιτς εν προκειμένω) – που θα σταματούσε εν τη γεννέσει της οποιαδήποτε απειλή, που τελικά έφερε τον Παναθηναϊκό πίσω στο σκορ πριν το ημίωρο.

Μετά, το… συνηθισμένο τελευταία μπλακ-άουτ. Απώλεια οποιασδήποτε συγκέντρωσης, καμία συνέπεια, γρήγορα ήρθε το δεύτερο γκολ, με τα χειρότερα να φαίνεται πως ακολουθούν όταν στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, μετά από ένα ακόμη λάθος σε build up, ένα ακόμη δώρο, αυτή τη φορά από τον Αράο έγινε το 3-0 για τους Λεβαντίνους.

Εκεί, κακά τα ψέματα, κανείς δεν πρέπει να περίμενε αντίδραση. Και ο λόγος δεν ήταν το σκορ μόνο, αλλά και το ότι αυτή, απουσίαζε γενικότερα από τους "πράσινους". Αντίδραση οποιουδήποτε είδους. Είτε… αυτοσυντήρησης, επιβίωσης, για να αποφευχθούν τα χειρότερα δηλαδή, είτε – πόσο μάλλον – τέτοια που θα τους έφερνε στα χασομέρια να αναγκάζουν τη Βιγιαρεάλ να κάνει καθυστερήσεις για να κρατήσει τη νίκη.

Έγινε όμως. Ήρθε. Και αυτή ακριβώς η αντίδραση, αυτό το "σπάσιμο" της αλυσίδας που φτιάχνονταν από τα προηγούμενα, είναι το όφελος του Παναθηναϊκού. Μέχρι και απόψε, όταν κάτι (του) στράβωνε σε ένα παιχνίδι, τότε αυτό που ακολουθούσε, αυτό που γίνονταν ήταν πως θα (του)… στράβωνε περισσότερο.

Δεν έγινε – μέχρι τέλους - στο Λεβάντε. Εννοείται πως η αποψινή επιστροφή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι λόγος για πανηγυρισμούς. Ούτε κατά διάνοια. Ο Παναθηναϊκός πήγε να παίξει ρέστα στην Ιβηρική, ηττήθηκε και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Europa League. Οτιδήποτε άλλο, έπεται.

Αλλά, όταν από μια βραδιά που στο μέσο της έμοιαζε όχι απλώς να συνεχίζει, αλλά να εκφυλλίζει τα όσα είχαν προηγηθεί, ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στην Αθήνα, με το γαμώτο από τα επαναλαμβανόμενα λάθη του και το σιχτίρισμα για μερικά εκατοστά σε δυο φάσεις (στο γκολ του Αϊτόρ που ακυρώθηκε και στο πλασέ του Ισπανού που πέρασε άουτ) και για μισό κοντρόλ (του Ιωαννίδη στο τέλος), τότε, ναι, μπορεί να κρατήσει αυτή του την αντίδραση και κυρίως να πείσει – στο εσωτερικό του αρχικά και μετά εκτός οργανισμού - πως ό,τι προηγήθηκε του αποψινού παιχνιδιού, όντως ήταν κάτι συγκυριακό.

Επιβεβλημένη η ευρωπαϊκή συνέχεια

Και στο δια ταύτα πια. Σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης στον οποίο συμμετέχει μια ομάδα της La Liga και μια ομάδα της Ligue 1, δεν (μπορεί να) είναι ποτέ αποτυχία να τερματίζει μια οποιαδήποτε ελληνική στην 3η θέση.

Χαμένη ευκαιρία για μια αξιομνημόνευτη υπέρβαση, ναι, η φετινή αναμφίβολα ήταν για τον Παναθηναϊκό. Πόσο μάλλον συνεκτιμώντας την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν καθ’ όλη τη διάρκεια του φθινοπώρου και η Βιγιαρεάλ – το επιβεβαίωσε και η αποψινή εικόνα της, με τόση ανασφάλεια στο κάθε τι, ακόμη και όταν έφτασε να προηγείται με 3-0 - και η Ρεν, αλλά και με βάση το εντυπωσιακό και άκρως ελπιδοφόρο ξεκίνημα με τη σεπτεμβριανή επικράτηση επί των Λεβαντίνων στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Την 3η θέση, στην κλήρωση των ομίλων, λογικά οι "πράσινοι" - στην επιστροφή τους σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης – θα την… αγόραζαν. Και εύκολα. Σαφές πλέον ότι οι αντίπαλοί τους δεν ήταν θεριά άτρωτα και (τους) έδωσαν δικαιώματα για να διεκδικήσουν κάτι περισσότερο. Σαφέστερο ότι οι πρωτοπόροι της Super League από την στιγμή που δεν μπόρεσαν να τα εκμεταλλευτούν, δεν τα άξιζαν αυτά τα περισσότερα.

Τα… πρέποντα πλέον, συνίστανται ακριβώς στην εξασφάλιση της 3ης θέσης και το τσεκάρισμα του εισιτήριου για τη συνέχεια στα νοκ-άουτ του Conference League. Οτιδήποτε διαφορετικό, κόντρα στη Μακάμπι και σε ματς-τελικό εντός έδρας, τότε ναι, αυτό πια, θα συνιστά αποτυχία.

Ο Παναθηναϊκός ως το 47" του "Θεράμικα", πρέπει να βελτιωθεί για να την αποφύγει. Ο Παναθηναϊκός μετά το 47’, έδειξε πως (μπορεί να) βελτιώνεται ήδη.