Παιχνίδι σαν το αποψινό στο Περιστέρι, το πρώτο με τον Ατρόμητο για τους 16 του Κυπέλλου Ελλάδας Betsson, δεν έχει στο πρόγραμμά του ο Παναθηναϊκός (τουλάχιστον) για τον επόμενο μήνα. Παιχνίδι δηλαδή που είχε, εκ των πραγμάτων, δικαίωμα στο λάθος, στο στραβοπάτημα (και συνεπώς δυνατότητα διόρθωσής του στον επαναληπτικό, αν και εφόσον γίνονταν), περιθώριο που δεν θα δοθεί στους πράσινους στα επόμενά τους σε πρωτάθλημα και Conference League.

Παιχνίδι όμως που είχε, που ανέδειξε αρκετά για τους Κυπελλούχους Ελλάδας. Πρώτα και κύριο, το αποτέλεσμα, που τους δίνει ξεκάθαρο προβάδισμα για πρόκριση στα προημιτελικά. Δεύτερο, και εξίσου σημαντικό, ο τρόπος που αυτό το αποτέλεσμα ήρθε. Ανατροπή ο Παναθηναϊκός φέτος δεν έχει κάνει. Πουθενά.

Η τελευταία του ανάγεται στα μέσα του περασμένου Απριλίου στη φιλοξενία, τότε, της Λαμίας στο πρωτάθλημα. Ένα μήνα πιο πίσω, στις αρχές Μαρτίου, σημειώθηκε η τελευταία που έχουν καταφέρει παίζοντας εκτός έδρας, στο ντέρμπι κόντρα στον Ολυμπιακό.

Τρόπος που επιπλέον υπογραμμίζεται με την εικόνα. Οι πράσινοι ανέτρεψαν τα εις βάρος τους δεδομένα βγάζοντας και ολοκληρώνοντας πιθανότατα τις δύο καλύτερες επιθέσεις τους στη σεζόν. Ακριβώς όπως θέλει ο – κάθε – προπονητής. Γρήγορη μετάβαση, σωστές κινήσεις χωρίς την μπάλα, αξιοποίηση του χώρου, ιδανικές επιλογές στην τελική πάσα και στην τελική προσπάθεια, εστία, γκολ.

Ακόμη περισσότερο τονίζεται από τις συνθήκες που διαμορφώνονταν μέχρι να συντελεστεί αυτή η ανατροπή. Γκρίνια, νεύρα, ένταση. Δικαιολογημένα εν πολλοίς (στη μη αποβολή του Μπρόρσον) ή τουλάχιστον συζητήσιμα (στο πέναλτι που ζήτησαν στο μαρκάρισμα του Ουναΐ – έστω δεν είναι, όπως χρεώθηκε, "θέατρο" του Μαροκινού), αλλά σε κάθε περίπτωση νεύρα.

Και για μια ομάδα, η οποία – κακά τα ψέματα – καιρό τώρα, ειδικά όταν προκαλούνται από διαιτητικές αποφάσεις, δεν έχει μάθει, συνολικά, να τα διαχειρίζεται αποτελεσματικά, να τα ξεπερνάει γρήγορα.

Ο Παναθηναϊκός απόψε το έκανε. Ποδοσφαιρικά. Αυτονόητα καθοριστικό το timing της ισοφάρισης, σαφέστατα επηρέασε ψυχολογία και μομέντουμ στο δεύτερο ημίχρονο (όπου δεν επιτράπηκε το παραμικρό στους Περιστεριώτες), η αλήθεια όμως είναι πως από τα μέσα του πρώτου κιόλας, φαίνονταν διαθέσεις και τάσεις.

Τα σημάδια εν όψει Ιανουαρίου

Και όλα αυτά, με τον Ρουί Βιτόρια να αξιοποιεί το (προαναφερθέν) πλαίσιο του συγκεκριμένου παιχνιδιού και να επιβεβαιώνει εκ νέου τα δικά του λεγόμενα, "ανοίγοντας" ακόμη περισσότερο το rotation. Και από τούτη την απόφασή του και από τις επιλογές του, είτε σε επίπεδο σύνθεσης αποστολής είτε ενδεκάδας είτε ακόμη ακόμη και διαχείρισης κατά τη διάρκεια του ενενηντάλεπτου, προκύπτουν διαπιστώσεις. Τουλάχιστον.

Ιανουάριος έρχεται άλλωστε.

Σαφές λοιπόν το που κατατάσσει στη σειρά των κεντρικών αμυντικών τον Έρικ Πάλμερ Μπράουν. Μπήκε στην αποστολή την Κυριακή, σε τέτοιο αγωνιστικό πλαίσιο όπως το αποψινό, ο Αμερικάνος έμεινε εκτός, παραμένοντας έτσι αισίως ανενεργός για κοντά δεκαπέντε μήνες.

Τη δεδομένη στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει διαθέσιμους, ενεργούς, τρεις μόλις στόπερ. Κανέναν αριστεροπόδαρο. Και κανέναν που να θέλει, που να βολεύεται να παίζει εκεί, στα αριστερά της καρδιάς της οπισθοφυλακής.

Και είναι ακόμη πιο σαφές πως η λύση Αράο, η επιλογή του δηλαδή να αγωνιστεί ως κεντρικός αμυντικός, δεν περνάει από το μυαλό του Πορτογάλου τεχνικού. Μόνο "έξι", πάντα "έξι" χρησιμοποιεί τον Βραζιλιάνο. Η κολώνα του. Είτε πρόκειται για doordie παιχνίδι στην Ευρώπη, είτε ένα πιο… χαλαρό, όπως το αποψινό, όπου μάλιστα, ακόμη και έτσι, ο Λατίνος το έβγαλε ολόκληρο.

Ανάλογο το συμπέρασμα και για τον Φίλιπ Μαξ. Μετά το πρώτο του ενενηντάλεπτο στην χρονιά, στο πρώτο από τα δύο διαδοχικά ραντεβού με τον Ατρόμητο σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, κρίθηκε πως δεν ήταν σε θέση να συμπεριληφθεί έστω στην αποστολή, για ένα δεύτερο στη σειρά παιχνίδι. Ενδεικτικό.

Αν έστω δεν "φωνάζει" τι θέλει, τότε μάλλον το δείχνει η προτεραιοποίηση και η σειρά που σιγά σιγά δομεί στο ρόστερ του ο Βιτόρια. Διακηρυγμένη – και οφθαλμοφανής – η πρόθεση των πράσινων να προσθέσουν φορ στην επερχόμενη χειμερινή μεταγραφική περίοδο.

Θα είναι ένας, θα είναι δύο, εξαρτάται από το αν οι φευγάτοι από το καλοκαίρι και προφανώς όχι επαρκείς για να υπηρετήσουν θέση βασικού, υφιστάμενοι Νο2 και Νο3 στην ιεραρχία, θα βρουν ομάδες για να συνεχίσουν άλλου. Διόρθωση – εφόσον συντελεστεί – μιας εσφαλμένης επιλογής, αξιολογικής και στελεχιακής το καλοκαίρι.

Δεν ήταν η μόνη. Το που υπάρχει συζήτηση, ερωτηματικό, έλλειμμα, το που χρειάζονται περαιτέρω διορθωτικές κινήσεις (μάλλον) φαίνεται. Ακόμη και σε μια καλή βραδιά, συνολικά, για τον Παναθηναϊκό. Ή καλύτερα, ακριβώς σε μια τέτοια βραδιά. Που πολλά απ’ όσα κηρύττει ο προπονητής του, που προσπαθεί να περάσει, να ξεπεράσει, φάνηκαν – και πάλι – να συμβαίνουν.

Εξασφαλίζοντας έτσι, το λιγότερο. Ένα ακόμη δηλαδή παιχνίδι, κόντρα στη σειρά των mustwin που ακολουθούν, όπου θα υπάρχει – για ακόμη μια βραδιά – περιθώριο διαχείρισης, μια σχετική (όσο δηλαδή την επιτρέπει το αποψινό προβάδισμα) άνεση.

Αυτό που χωρίς ενοχές ποντάρεται από απόψε κιόλας, είναι πως ο προπονητής του Παναθηναϊκού θα περιμένει στον επαναληπτικό, από εκεί ήδη, στις αρχές του χρόνου – και του χειμερινού παζαριού - να έχει στη διάθεσή του περισσότερες επιλογές ώστε να την αξιοποιήσει αποτελεσματικότερα.