Είναι κατόρθωμα. Σε σειρά παιχνιδιών αρχικά με ομάδα επιπέδου Super League 2 (Μπόρατς) και απόψε, στην Στοκχόλμη με την Τζουργκάρντεν, ομάδα δηλαδή με την ψυχολογία στα τάρταρα, με υπηρεσιακό προπονητή, με μεγάλη γκρίνια, με σημαντικότατες ελλείψεις, με δύο μόνο νίκες τον τελευταίο ενάμιση μήνα σε όλες τις διοργανώσεις (μία κόντρα στην ουραγό του εκεί πρωταθλήματος και μία κόντρα σε αντίπαλο χαμηλότερης κατηγορίας), ο Παναθηναϊκός να έχει έναν (1) βαθμό.

Εκτός κάδρου το οτιδήποτε έχει να κάνει με το μεσαίο παιχνίδι αυτής της σειράς. Δεν μπαίνει σε συζήτηση, έστω και η εμφάνιση κόντρα στην Τσέλσι. Η σούμα όμως και σε επίπεδο απόδοσης και σε επίπεδο συγκομιδής, αμείλικτη. Κόντρα σε αυτούς τους αντιπάλους, οι πράσινοι έχουν κατακτήσει έναν (1) βαθμό και βρίσκονται στην 31η θέση της κατάταξης της League Phase του Conference League επί συνόλου 36 ομάδων.

Και έτσι, κάτι που προεξοφλήθηκε στο άκουσμα της κλήρωσης των Κυπελλούχων Ελλάδας ως ένας περίπατος για την απ’ ευθείας πρόκριση στην τελική 16αδα της διοργάνωσης, πλέον είναι σφόδρα και βάσιμα συζητήσιμο το αν μπορεί να καλυφθεί το σημαντικότατο χαμένο έδαφος ακόμη ακόμη και για τη συμμετοχή στα παιχνίδια της ενδιάμεσης νοκ-άουτ φάσης.

Κατόρθωμα ακόμη μεγαλύτερο να μην δημιουργεί η εικόνα, οι εμφανίσεις, η αύρα, το οτιδήποτε βγάζει στο γήπεδο (και όχι μόνο) ο Παναθηναϊκός έστω και θεωρητικές βεβαιότητες ακόμη και όταν το εναπομείναν πρόγραμμα περιλαμβάνει διαδοχικά αντιπάλους όπως Ελσίνκι (εντός έδρας), Νιου Σεντς (εκτός έδρας) και Ντίναμο Μινσκ (εντός).

Εννοείται πως ο τελευταίος που ευθύνεται είναι ο Ρουί Βιτόρια. Ο Πορτογάλος, στην εβδομάδα που έχει αναλάβει τα ηνία των πράσινων έχει περισσότερες ώρες πτήσεων και ταξιδιών από αντίστοιχες προπονήσεων. Και, γενικότερα, είναι προφανές πως για τα όσα μέχρι τώρα συμβαίνουν (και) στη φετινή σεζόν, δεν μπορεί να ευθύνεται μόνο ο εκάστοτε που κάθεται στον πάγκο του Παναθηναϊκού.

Δεν γίνεται, δεν ισχύει η κατ’ αποκλειστικότητα προσωποποίηση των ευθυνών, ούτε και η a la carte νομή τους.

Μια από τα ίδια, αλλά…

Απόψε, αυτό που επίλεξε να κάνει ο νιόφερτος τεχνικός ήταν ακριβώς ό,τι έκανε και στον Βόλο. Για πρώτη φορά μετά από τα παιχνίδια Νο2 (ρεβάνς με Μπότεφ) και Νο3 (πρώτο με Άγιαξ) της σεζόν, κατακαλόκαιρο, ο Παναθηναϊκός παρατάχθηκε με την ίδια, απαράλλαχτη ενδεκάδα σε δεύτερη σερί αναμέτρηση.

Σε ό,τι πόνταρε τις μάρκες του την Κυριακή, πόνταρε και την Πέμπτη. Το είπε άλλωστε παραμονές της αποψινής αναμέτρησης. Ποιότητα και ουσία. Το μόνο που ζητούσε, αλλά ξεκάθαρα το περίμενε σε ατομικό επίπεδο, το οποίο – στα χαρτιά – είναι υπέρτερο του ό,τι διαθέτει η Τζουργκάρντεν.

Τα βρήκε από αυτόν που διανύει το παραγωγικότερο φεγγάρι της (ουσιαστικά) ενήλικης καριέρας του. Στο 16’ άνοιξε το σκορ στο "Πανθεσσαλικό" ο Τζούριτσιτς, στο 14’ στην Tele2 Arena.

Αυτό όμως ήταν όλο για τους πράσινους. Κάτι άλλο θετικό, πέραν του… μοναχικού συνολικά Ουναχί, ο Παναθηναϊκός δεν είχε να δείξει. Ευκαιρία άλλη, φάση καλά καλά, δεν έβγαλε ούτε μία στο ενενηντάλεπτο. Τελική δεν έκανε μετά το τέταρτο του παιχνιδιού. Και το χειρότερο; Τα ίδια που επέτρεψαν στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου στους Θεσσαλούς στο πρωτάθλημα, τα ίδια επέτρεψαν και στους πρωτευουσιάνους της Σουηδίας.

Η διαφορά είναι, προφανώς, αυταπόδεικτη. Απόψε είχαν μια ανώτερη από τον Βόλο ομάδα απέναντί τους, μια ομάδα που έπαιζε με 11 και όχι με 10, μια ομάδα που όταν μυρίστηκε αίμα, όταν αντιλήφθηκε ότι με δυναμισμό, με ποδοσφαιρικό "μπούλινγκ" θα λυγίσει τους soft αντιπάλους της, το έκανε.

Και μια ομάδα που εκμεταλλεύτηκε όσα δομικά, κατασκευαστικά τόσο συνολικά όσο και ατομικά, πληγώνουν τον Παναθηναϊκό από το ξεκίνημα της χρονιάς. Στην άκρη το κωμικό γκολ της ισοφάρισης, στην άκρη και το επαναλαμβανόμενο για νιοστή φορά – ως φάση - γκολ της ανατροπής.

Ενδεικτική και μόνο μία στιγμή, πριν δέσει το γλυκό για τους πράσινους, ενώ το σκορ ήταν ακόμη 1-1. Ο 18χρονος αριστερός μπακ της Τζουργκάρντεν, ο Κοσούγκι πήρε την μπάλα από την περιοχή της ομάδας του και έκανε κούρσα εξήντα μέτρων. Ανενόχλητος.

Ο μόνος που τον κυνήγησε ήταν ο Ιωαννίδης. Κανείς άλλος. Ο μόνος, χωρίς προφανώς να είναι "ευθύνη" του. Και το έκανε ως την περιοχή του Ντραγκόφσκι. Και έτσι, μόνο έτσι, με τη δική του φούρια (και νεύρο) κατάφερε να τον περιορίσει – όχι να τον σταματήσει – ώστε να ανακόψει την επέλασή του πριν μπει πια στο "κουτί".

Μαγικά ραβδάκια, αυτονόητα, δεν υπάρχουν στο ποδόσφαιρο, όπως ξεστόμισε ο Βιτόρια στη συνέντευξη Τύπου της Τετάρτης. Δεν γίνεται όμως και να χρειάζονται, να επικαλούνται για τα ποδοσφαιρικά αυτονόητα.

Και όταν αυτά τα αυτονόητα επαναλαμβανόμενα δεν ικανοποιούνται, από κάθε μεριά, από κάθε κομμάτι που στελεχώνει ένα ποδοσφαιρικό τμήμα, διαδοχικά όχι μόνο από ένα ή έναν, τότε το αποτέλεσμα θα είναι ο Παναθηναϊκός να ξεπερνάει στην ως τώρα κατάταξη του Conference League μόνο ομάδες όπως η Ντίναμο Μινσκ, η Λάρνε και η Πετροκούμπ.