Ο καθρέφτης δείχνει τον σημαντικότερο αντίπαλο του Ολυμπιακού

Δεν έγινε σοφότερος σήμερα ο Ολυμπιακός. Γνώριζε εδώ και καιρό, τι τον περίμενε. Συγκεκριμένες, μετρημένες οι επιλογές από τις οποίες θα παρουσιάζονταν ο πρώτος ευρωπαϊκός αντίπαλός του. Σήμερα απλώς περιορίστηκαν από την τριάδα, στο ζευγάρι: Γκενκ ή Σερβέτ.

Δεν έχει νόημα να καταγράφουν προτιμήσεις, επιθυμίες, κρίσεις. Το καλοκαίρι στις διεθνείς διοργανώσεις έχει άλλους νόμους, δεν υπακούει σε καμία κανονικότητα, είναι συνθήκη αυτόνομη, ξέχωρη από οτιδήποτε άλλο.

Εκμηδενίζει διαφορές, δεν αναγνωρίζει μπάτζετ και μηδενικά, επιβραβεύει πίστη, συνέπεια, μέθοδο, προγραμματισμό, υπομονή, πιστώνει την εμπειρία και τη συνοχή, προτιμάει τους χαμηλούς τόνους, παρά τις αδόκιμες και παντελώς άκαιρες υπερβολές.

Ναι, είναι σαφές, ακόμη και αντανακλαστικά, χωρίς οποιαδήποτε διαδικτυακή αναζήτηση, πως η Γκενκ μοιάζει πιο… απωθητική. Ομάδα που εξελίσσεται, αποκτώντας ειδικά την τελευταία πενταετία στάτους διεκδικήτριας (τουλάχιστον) τίτλων.

Ομάδα που αυτή ακριβώς η εξέλιξή της περνάει, σαφώς με μεγαλύτερη χρονοκαθυστέρηση και όχι την ανάλογη σταθερότητα και στις εκτός βελγικών συνόρων εμπειρίες της. Σίγουρα δεν τρομάζει, αλλά δείχνει σε αυτή την εξελικτική διαδικασία να βρίσκεται πιο μπροστά από τη Σερβέτ.

Όχι πως οι "γκρενάτ" είναι ανυπόληπτοι. Ξεχάστε το, αυτά δεν υπάρχουν καλοκαιριάτικα. Ναι, δεν έχουν τις εμπειρίες και την υπόσταση της Γκενκ (γι’ αυτό και στη μεταξύ τους κόντρα δικαιολογημένα λογίζονται ως αουτσάιντερ), αλλά κάθε τι γύρω από την καθημερινότητα του ελβετικού συλλόγου φωνάζει πως έρχονται.

Και όχι αρχικά σε διεθνές φόντο, αλλά πρωτίστως εγχώριο, ελβετικό, με ξεκάθαρη φιλοδοξία εκεί σιγά σιγά να κλείσουν την ψαλίδα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικό, ενισχυτικό πως η Σερβέτ δεν έχει αγωνιστεί ποτέ σε ομίλους διεθνών διοργανώσεων.

Ρένε Βάιλερ νέος στη Λουκέρνη το ’18, Ρενέ Βάιλερ νέος στη Σερβέτ το ‘23

Το πιο ιδιαίτερο ενδεχομένως ως προς την προοπτική να είναι αυτή η αντίπαλος των "ερυθρόλευκων" είναι η σύμπτωση: 2018, το ξεκίνημα του Πέδρο Μαρτίνς στον πάγκο του Ολυμπιακού, με νέο τελείως πρότζεκτ και αγωνιστικό κύκλο, τον έφερε απέναντι σε ελβετική ομάδα, την Λουκέρνη, η οποία τότε είχε νέο προπονητή, τον Ρενέ Βάιλερ.

Πέντε χρόνια αργότερα, το ξεκίνημα του νιόφερτου Ντιέγκο Μαρτίνεθ στα ηνία του Ολυμπιακού, φέρνει τους "ερυθρόλευκους" και πάλι απέναντι σε ελβετική ομάδα, η οποία όπως και πριν πέντε χρόνια, θα έχει στον πάγκο της έναν νέο προπονητή, τον – καλά μαντέψατε – Ρενέ Βάιλερ.

Οιωνοί, συμπτώσεις, κυκλικότητα (και) της ποδοσφαιρικής ζωής, όλα μέρος και κομμάτι του όλου που λέγεται καλοκαιρινά προκριματικά και εν πολλοίς, από τόσο νωρίς σε μια σεζόν, φτάνει να ορίζει και να δίνει πρόσημο σε ολάκερη. Αγωνιστικά, εμπορικά, οικονομικά, σε πρεστίζ, γόητρο, ηρεμία και απαραίτητο χρόνο.

Όλα ανεξαιρέτως χρειάζονται στον Ολυμπιακό. Και όλα, κακά τα ψέματα, κρίνονται από το τι θα κάνει στα τέσσερα ευρωπαϊκά παιχνίδια του τον Αύγουστο. Μια πρόκριση, εξασφαλίζει ομίλους. Όποιους ομίλους, Europa ή Conference. Σημαντικό.

Σημαντικότερο το περυσινό πάθημα. Για κρίσεις, για συγκρίσεις, για κακοτοπιές, για το κάθε τι. Σε μισή ντουζίνα αναμετρήσεις με Μακάμπι Χάιφα, Σλόβαν Μπρατισλάβας, Απόλλων Λεμεσού, ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε ούτε μια φορά στα 90 ή 120 λεπτά και χρειάστηκε δις τη διαδικασία των πέναλτι για να φτάσει στους ομίλους του Europa League.

Είπαμε, το καλοκαίρι επιβραβεύει τον προγραμματισμό, τη συνέπεια, όχι την αστήριχτη βεβαιότητα και τον τυχοδιωκτισμό. Και σήμερα που μιλάμε ο Ολυμπιακός έχει αρκετή δουλειά μπροστά του ώστε να φτάσει εκεί που χρειάζεται σε 49 βράδια, στο πρώτο του ευρωπαϊκό ραντεβού.

Ξεκίνησε ορθολογικά, ναι. Πρώτα τεχνικός διευθυντής, μετά ο προπονητής. Πλέον, επιβάλλεται (και) ταχύτητα. Στις επιλογές, στην υλοποίηση του αγωνιστικού σχεδιασμού, στη διαμόρφωση του ρόστερ πάνω στις επιθυμίες και τις απαιτήσεις των Κορδόν – Μαρτίνεθ.

Το θετικό, κρίνοντας αποκλειστικά από τον μόνο δεδομένο αριθμό που σήμερα υπάρχει, τις ημερομηνίες δηλαδή, είναι πως ο Ολυμπιακός με την εξαίρεση του καλοκαιριού του covid και της καραντίνας, ποτέ άλλοτε από το 2015 και μετά (οπότε αγωνίστηκε απ’ ευθείας σε ομίλους) δεν έχει ξεκινήσει Αύγουστο τα προκριματικά.

Πάντα τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου έμπαινε στη διεθνή βάσανο. Αυτές οι έξτρα δέκα μέρες, δύο εβδομάδες, πολύτιμες. Κάθε μέρα σε μια καλοκαιρινή προετοιμασία, κάθε προπόνηση, κάνει (ή μπορεί να κάνει) διαφορά.

Αρκεί να αξιοποιηθεί, να εκμεταλλευτεί, ειδικά συνυπολογίζοντας τον πανταχού παρόντα αντίλογο: το ελβετικό πρωτάθλημα ξεκινάει 22 Ιουλίου, το βελγικό, την αμέσως επόμενη εβδομάδα.

Δεν τίθεται θέμα λοιπόν ετοιμότητας για όποια από Γκενκ ή Σερβέτ εμφανιστεί τελικά στον δρόμο του Ολυμπιακού. Έτοιμες θα είναι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία.

Το ζητούμενο εδώ, αλλά και κάθε καλοκαίρι, αυτό που εν πολλοίς θα κρίνει πράγματα και καταστάσεις, είναι ο Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός που μόλις ξεκινάει έναν νέο κύκλο, να είναι – κατά το δυνατόν – από την πλευρά του έτοιμος να ανταποκριθεί στις πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις των προκριματικών.

Ανεξαρτήτως αντιπάλου.

Γιατί και αυτό, είναι μια από τις καλοκαιρινές επιταγές, ένας ακόμη από τους ποδοσφαιρικούς νόμους του θέρους: ο μεγαλύτερος αντίπαλος κάθε ομάδας τέτοια εποχή φαίνεται στον καθρέφτη της.