One Ιωαννίδης show: Νιώθει και είναι unplayable
Η πληρέστερη εμφάνιση της καριέρας του Φώτη Ιωαννίδη δεν υπογράμμισε μόνο την αγωνιστική αναβάθμισή του σε στάτους unplayable, συνέβαλε καταλυτικά και στην εντυπωσιακή επικράτηση του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και έτσι πλέον στην εκ νέου αλλαγή συσχετισμών στην κούρσα του πρωταθλήματος, με τους "πράσινους" - εξαιτίας του αρχισκόρερ τους – σε πολύ πιο διεκδικητική θέση.
Το πρώτο πιάτο της πρεμιέρας των playoffs είχε λίγο από Λιβάι. Αλλά παράλληλα και… πολύ. Ένα τέταρτο του χρειάστηκε, δύο φάσεις, για να επιβεβαιώσει γιατί είναι unplayable, από οποιονδήποτε, οπουδήποτε και οποτεδήποτε στο πρωτάθλημα.
Δεν πέρασαν παρά λίγες ώρες για να αποδειχθεί πως δεν είναι ο μόνος. Άπαιχτος, με τη βούλα πια, είναι και ο Φώτης Ιωαννίδης, ο οποίος προσωποποίησε με μια κυριαρχική εμφάνιση την εντυπωσιακή επικράτηση του Παναθηναϊκού στο Φάληρο επί του Ολυμπιακού.
Ξέχωρα τα γκολ. Ήταν παντού. Έκανε τα πάντα. Να βγει αυτός μπροστά όταν οι "ερυθρόλευκοι" προηγήθηκαν. Και με το δικό του ανέβασμα να ανεβάσει τους πάντες. Να δημιουργήσει. Την ισοφάριση. Να αλλάξει το μομέντουμ. Σε κάθε δρασκελιά του, με ή χωρίς την μπάλα, να τον νιώθουν όχι μόνο οι αντίπαλοι στόπερ, αλλά όλοι. Είτε στο γήπεδο, είτε ακόμη και στους καναπέδες των σπιτιών μέσω από την κάμερα.
Τέτοια η επίδρασή του. Ξεχώριζε. Κυριαρχούσε. Δεν ήταν τα γκολ. Στο δεύτερο, εννοείται πως είναι μέσα στον υπέροχο συνδυασμό των "πράσινων", οι οποίοι - όπως στο διακοπέν ντέρμπι του φθινοπώρου, όπως η Μακάμπι την περασμένη Πέμπτη - τον Ροντινέι και τα ανεβάσματά του στόχευσαν, υπερφορτώνοντας στη δεξιά πλευρά του Ολυμπιακού.
Στο τρίτο, απλώς βρίσκεται εκεί που πρέπει για να πάρει την ασίστ του Μπερνάρ και να αποδώσει στους πανηγυρισμούς με χειρονομία και αγγλικά - "εσύ κι εγώ" – τα δέοντα για ακόμη ένα εξαιρετικό, γεμάτο, μεστό παιχνίδι από τον αναγεννημένο Βραζιλιάνο.
Αλλά αυτό, το γκολ, είναι η… δουλειά του. Το όλον, δεν αποτυπώνεται στο πόσο καλά την κάνει, επαναλαμβανόμενα και αποδεδειγμένα πια, αλλά καταγράφεται από την πληρότητά του στο κάθε τι. Στο πως θα κρατήσει την μπάλα, στο πως θα την σπάσει, στο πως θα αντιληφθεί κινήσεις συμπαικτών και αντιπάλων, στο πως θα πιέσει, θα βάλει το κορμί του, θα μανουριάσει, θα πιέσει, θα πρεσάρει, ακόμη ακόμη και στο πότε θα γυρίσει πίσω για να καλύψει, να μαρκάρει, να διώξει.
Ακόμη ακόμη και από την στάση των αντιπάλων του. Ακόμη και όσων δεν τον ξέρουν και πρώτη φορά τον συναντούν στο χορτάρι. Τον μετράνε μια, τον μετράνε δυο, βλέπουν πως δεν… βγαίνει και αποτραβιούνται.
Στο "Καραϊσκάκης", ο Ιωαννίδης δεν ήταν απλώς το γνωστό, φετινό… γκρέιντερ. Δεν χρειάστηκε να γίνει τέτοιο για να παρασύρει ό,τι βρήκε ή βρέθηκε μπροστά του. Το, τα, τους παρέσυρε άμα τη εμφανίσει. Απλώς και μόνο επειδή ήταν, ένιωθε και είναι unplayable. Η εξέλιξή του εγγυάται πως δεν θα μείνει πολύ στα μέρη μας για να ταλαιπωρεί (αμυνόμενους) με αυτό το στάτους.
Και πραγματικά, ένα από τα whatif's τούτης της χρονιάς θα αφορά το τι θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερα, διαφορετικά για την ομάδα σε αυτόν τον μήνα που πέρασε ο αρχισκόρερ του Παναθηναϊκού στα πιτς εξαιτίας της βιασύνης να μπει και να παίξει για ένα εικοσάλεπτο κόντρα στον Ατρόμητο στο Κύπελλο Ελλάδας Betsson.
Έτσι όπως το πάει όμως, μπορεί και να μην χρειαστεί αυτό το whatif. Μόνος του, με το καλημέρα στα playoffs, άλλαξε τη ρότα. Νωρίς για να θεωρηθεί τελεσίδικο, αλλά συνυπολογίζοντας τον δρόμο που είχε διανύσει ο Παναθηναϊκός για να φτάσει στο "Καραϊσκάκης", συνεκτιμώντας το ότι βρέθηκε και πίσω στο σκορ, μεγάλη, πολύ μεγάλη υπόθεση.
Πόσο μάλλον γνωρίζοντας πια οι "πράσινοι" πως με δύο ακόμη νίκες στις επόμενες αγωνιστικές στα ντέρμπι με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ στο "σπίτι" τους, θα βρεθούν στην κορυφή του πρωταθλήματος. Και μετά, ακολουθούν τέσσερα παιχνίδια με Λαμία και Άρη.
Ρε πως αλλάζει, αμέσως, με έναν Ιωαννίδη, η κουβέντα.
Πόσο μάλλον συνειδητοποιώντας από την πρώτη κιόλας αγωνιστική αυτού έξτρα γύρου, πως η διαφορά σε δαύτη, από τους φορ έγινε. Από το τι έκαναν και τι δεν έκαναν. Με δύο ξεκίνησε ο Μεντιλίμπαρ ελπίζοντας να χτυπήσει εκεί που χτύπησαν οι προηγούμενοι, στην ανασταλτική αστάθεια του Παναθηναϊκού.
Το άουτ πλασέ του Ναβάρο στα χασομέρια του πρώτου ημιχρόνου και το πλασέ του Ελ Κααμπί στα μέσα του δεύτερου (σε φάση που πάντως πιθανότατα δεν θα μετρούσε αφού είχε προηγηθεί χέρι στην ανάκτηση της μπάλας από τον Ναβάρο), ό,τι πήρε ο Βάσκος από δαύτους.
Λίγο. Όταν, δημιουργικά, τα περιμένεις όλα, στα καλά και στα ζόρια, από (έναν) δεξιό μπακ, τότε φαίνεται πως ό,τι παθογένεια προϋπήρχε, δεν έγιανε στον μήνα πάνω. Δεν θα μπορούσε κιόλας. Και πλέον, με τον Ολυμπιακό από Πέμπτη σε Κυριακή να μετράει 4+3 (γκολ στην άμυνα), να μένει εκτός ευρωπαϊκής συνέχειας και στο -5 από την κορυφή του πρωταθλήματος, το ζητούμενο είναι η σύνεση. Για αρχή.
"Εννιάρι" δεν είχε πάλι ο ΠΑΟΚ. Στο ζερό έμεινε. Για δεύτερο σερί παιχνίδι. Χωρίς μάλιστα να του φτάσει ώστε να πάρει έστω τον βαθμό από τον συμπολίτη του, γιατί ο φορ αρχισκόρερ του πρωταθλήματος του Άρη, ο Λορέν, τη μία μπάλα που πήρε και έπρεπε – βάσει θέσης, ρόλου και ποιότητας - να τελειώσει, την τελείωσε κρίνοντας το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης και αλλάζοντας χρώμα στην κορυφή της κατάταξης.
Όχι και της βραδιάς όμως. Αυτό το πρόσφερε το onemanshow του Ιωαννίδη.