Δεν είναι κλισέ, πραγματικότητα (έχει αποδειχτεί πως) είναι. Από παιχνίδια όπως το αποψινό της ΑΕΚ με τον ΠΑΣ Γιάννινα στην OPAP Arena, ο – εκάστοτε – "μεγάλος" μόνο να χάσει έχει. Το κέρδος του θεωρείται αυτονόητο, οπότε κατ’ οποιονδήποτε τρόπο αν αυτό δεν προκύψει, τότε η ζημιά είναι πολλαπλάσια.

Και στην Ένωση, αν μη τι άλλο, αυτό το έργο σε πάνω κάτω ανάλογου πλαισίου αναμετρήσεις το έχουν ζήσει. Επαναλαμβανόμενα τα τελευταία χρόνια. Νωπές οι μνήμες της συζήτησης που ξεκίνησε αμέσως μετά την (παρότι χωρίς κόστος, μιας και η ΑΕΚ είχε προκριθεί στα προημιτελικά του θεσμού μετά το 4-0 του πρώτου αγώνα) ισοπαλία με την Κηφισιά παραμονές των περυσινών Χριστουγέννων.

Πιο μακρινές, αλλά ακόμη εντονότερες ως προς την έκταση τους οι συνέπειες της προπέρσινης (και πάλι χωρίς κόστος) ήττας από τον Απόλλωνα στη ρεβάνς και πάλι των "16" της τότε διοργάνωσης. Το τι ακολούθησε των συγκεκριμένων παιχνιδιών, το τι πληγές άνοιξαν, ακόμη μια επιβεβαίωση του κόστους που ενδεχομένως τέτοια, σε αρνητική έκβαση, να κρύβουν.

Απόψε ο ΠΑΣ, κακά τα ψέματα, πριν καν τη σέντρα δεν έμοιαζε ικανός να μπορεί να προβληματίσει την ΑΕΚ. Ομάδα που προέρχεται από επτά σερί εκτός έδρας ήττες, ομάδα που δεν έχει διπλό από τις αρχές Φεβρουαρίου, ομάδα που είναι η μόνη στο φετινό πρωτάθλημα που έχει δεχτεί γκολ σε όλες τις αγωνιστικές, ομάδα που – ξεκάθαρα – το μυαλό και την προσοχή της περισσότερο στο κυριακάτικο ντέρμπι ουράς με τον Ιωνικό το είχε, παρά στο να διεκδικήσει πρόκριση στο Κύπελλο.

Το ζητούμενο λοιπόν του Αλμέιδα στην καινοφανή για φέτος συνθήκη για τους "κιτρινόμαυρους", με δηλαδή παιχνίδι μεσοβδόμαδο για πρώτη φορά στη σεζόν, δεν ήταν απλώς και μόνο η πρόκριση. Ηταν να συνδυαστεί αυτή με την ενεργοποίηση όσων δεν έχουν ως τώρα χρόνο συμμετοχής, αλλά και τις ανάσες όσων έχουν περισσευούμενο.

Οι πρόσφατες θλάσεις των Τσούμπερ και Άμραμπατ αποτέλεσαν ένα κάποιο καμπανάκι για τα "κόκκινα" που (φαίνεται πως) δουλεύει και θέλει – βάσει της φιλοσοφίας του προπονητή της – να κινείται στο γήπεδο η ΑΕΚ. Δεν άλλαξαν όμως την σκοπιμότητα του Αργεντινού τεχνικού. Εννιά αλλαγές σε σχέση με την κυριακάτικη ενδεκάδα κόντρα στον Ατρόμητο.

Στην αποψινή βρέθηκε για πρώτη φορά μετά από 13,5 μήνες ο Κώστας Γαλανόπουλος. Ντεμπούταρε ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ. Ξεκίνησε για πρώτη φορά βασικός, παίρνοντας τα πρώτα του λεπτά μετά το δεκάλεπτο της πρεμιέρας, ο εορτάζων Γεράσιμος Μήτογλου.

Επίσης για πρώτη φορά στην αρχική ενδεκάδα μετά την ήττα από τον Βόλο βρέθηκε ο Μάνταλος, επέστρεψαν έχοντας ξεπεράσει τους τραυματισμούς τους οι Στάνκοβιτς, Τζαβέλλας, ο Μιχάλης Κοσίδης συνδύασε την παρθενική "ενδεκαδάτη" παρουσία του με το πρώτο του γκολ σε επίπεδο πρώτης ομάδας, ενώ μέχρι και ο Αλεξάντερ Φράνσον υπενθύμισε την παρουσία του "γράφοντας" τη μεγαλύτερη χρονικά συμμετοχή του ερχόμενος από τον πάγκο.

Σερί πέντε νικών για δεύτερη φορά μετά το πρωτάθλημα του 2018

Από τους μόλις δύο που παρέμειναν βασικοί σε σχέση με το παιχνίδι της Κυριακής, ο Ελίασον αντικαταστάθηκε μετά το πέναλτι που κέρδισε και "κλείδωσε" έτσι τη νίκη-πρόκριση της ΑΕΚ, αφήνοντας μόνο τον Αραούχο να βγάζει ενενηντάλεπτο, σε μια εμφανή επιδίωξη του Αλμέιδα να δώσει στον συμπατριώτη του χώρο και χρόνο για να βρει ένα γκολ, να "ξεμπουκώσει".

Δεν έγινε, μα κάτι άλλο που να εντάσσεται στην κατηγορία των όσων ζητούμενων δεν επιτεύχθηκαν στην αποψινή αναμέτρηση, δύσκολα βρίσκεται. Ναι, η ΑΕΚ δεν έπαιξε στις εντάσεις των προηγούμενων παιχνιδιών της, αλλά με τόσες αλλαγές θα ήταν αφύσικο να τις πετύχει. Δεν χρειάστηκαν έτσι κι αλλιώς, παρότι είναι αλήθεια πως ορισμένα ευκρινέστατα πλέον χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της διατηρήθηκαν.

Παρά τις αλλαγές, παρά την παντελή αίσθηση απειλής από τον αντίπαλο, παρά τους σαφέστατα χαμηλότερους ρυθμούς με τους οποίους οι "κιτρινόμαυροι" κινήθηκαν, οι επιθέσεις τους γίνονταν με 7-8 ποδοσφαιριστές, το όσο το δυνατόν πιο άμεσο transition αναζητούνταν σε κάθε ευκαιρία, όπως και το κάθετο παιχνίδι, η πίεση ψηλά (έστω και όχι με την ίδια ένταση, δεν χρειάστηκε απόψε) πάγια και σταθερή, ρόλοι που υπηρετούνται όχι ανάλογα με τα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε ποδοσφαιριστή, αλλά βάσει του συνολικού τακτικού πλάνου του προπονητή.

Πλάνου που δεν έχει να κάνει με ένα παιχνίδι, ενενήντα λεπτά, αλλά είναι σαφές από την μέχρι στιγμής παρουσία και προσέγγιση της ΑΕΚ, πως στόχος είναι να υπηρετηθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Όχι συγκυριακά, όχι μεμονωμένα. Και όσο αποφεύγονται παραστρατήματα – οποιουδήποτε είδους – τότε η Ένωση θα παραμένει στη ρότα που ο προπονητής της θέλει. Κάτι που, ειδικά εφόσον επιτεύχθηκε, δεν επηρεάζεται από μια διαδικαστική, στο ρελαντί πρόκριση στους "16" του Κυπέλλου, με τις συνθήκες ενός αγώνα όπως του αποψινού.

Το γεγονός όμως ότι αυτή ήρθε με την ΑΕΚ να πετυχαίνει πέμπτη σερί νίκη σε όλες τις διοργανώσεις (οι τέσσερις προηγούμενες στο πρωτάθλημα) για πρώτη φορά μετά τον Ιανουάριο του 2021 και για μόλις δεύτερη μετά την κατάκτηση του τελευταίου της πρωταθλήματος, το 2018, είναι ίσως η ενδεικτικότερη υπογράμμιση πως αυτή η ρότα μοιάζει όλο και περισσότερο πειστική για τη δυναμική που συνεχώς αναπτύσσει.