Ούτε παράδοση, ούτε παραλαβή μεταξύ Μέσι κι Εμπαπέ. Μόνο συνέχεια. Μεγαλείου

Ομαδικά, κάθε τουρνουά, κάθε διοργάνωση, δεν επιτρέπει εκ… κατασκευής περιθώρια ουσιαστικής συζήτησης. Μόνο what-ifs. Τι θα γίνονταν αν. Καλό και επικερδές για τα μέντιουμ, ανούσιο για την πραγματικότητα. Στο τελευταίο παιχνίδι, πάντα, φτάνουν οι καλύτεροι. Ή, για να διευρυνθεί το φάσμα, οι αποτελεσματικότεροι, οι συνεπέστεροι, οι σοβαρότεροι, οι ικανότεροι, οι τυχερότεροι.

Αυτοί τέλος πάντων που έχουν το πακέτο, έχουν what it takes για να φτάσουν στο τέλος του δρόμου και έτσι να ελπίζουν πως θα δείξουν, κορ α κορ πια, ποιος θα είναι ο μόνος καλύτερος, ο καλυτερότερος όλων. Αλλιώς, παγκόσμιος πρωταθλητής δεν έγινε κανείς, δεν γίνεται κανείς, δεν θα γίνει κανείς.

Αργεντινή και Γαλλία λοιπόν είναι οι καλύτερες του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Γι' αυτό και είναι στον τελικό. Αλλέως πως, ας ήταν άλλοι, όποιοι άλλοι. Οι Βραζιλιάνοι είχαν δρόμο που μόνοι τους να τον διάλεγαν, δεν θα τον έφτιαχναν έτσι. Και όμως, στο πιο αξιόπιστο εμπόδιο που συνάντησαν, σκόνταψαν, λύγισαν, δεν το πέρασαν. Για ακόμη μια φορά τα τελευταία χρόνια. Κόντρα στην ίδια Κροατία, που στην αμέσως επόμενη στροφή η "αλμπισελέστε" έκανε μια χαψιά.

Οι Άγγλοι την πάτησαν όπως πάντα την πατάνε οι Αγγλοι. Από τη βούλα. Μια ματιά όμως στο ρόστερ τους, στις ηλικίες των παικτών τους, στη δυναμική που συνεχώς αναπτύσσουν στις τελευταίες διοργανώσεις, απόρροια ότι φιλοξενούν και διαχειρίζονται το καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη, είναι τέτοια που το βλέπεις, το νιώθεις, το καταλαβαίνεις. Έρχονται. Δεν ήταν πρόπερσι στο σπίτι τους στο Euro, δεν ήταν τώρα στο Κατάρ. Θα είναι σε ενάμιση χρόνο στη Γερμανία ή σε τρεισήμισι στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βόρειας Αμερικής.

Από κοντά οι Γερμανοί. Δεν ήταν τώρα, δεν θα μπορούσε να είναι με φορ τον Νίκλας Φίλκρουγκ ή τον Τόμας Μίλερ, αλλά τα δομικά που τους λείπουν κανείς δεν ποντάρει πως δεν θα τα βρουν. Θα το ψάξουν, θα το βάλουν κάτω, θα το βρουν, θα κλείσουν τον κύκλο της αναζήτησης και θα ανοίξουν νέο επιτυχίας. Θέμα χρόνου είναι. Απλώς το πλήρωμά του δεν ήταν γραμμένο για τώρα.

Οι Πορτογάλοι πλήρωσαν το παρά. Την παραφιλολογία, την παρασυζήτηση, όλα παράταιρα με την αίσθηση ανωτερότητας που τους έδινε η ποιότητα και το βάθος του ρόστερ και των επιλογών τους. Στα χαρτιά –και ίσως μόνο όχι σε αυτά– είχαν το πληρέστερο ποιοτικά δυναμικό της διοργάνωσης.

Αναλώθηκαν όμως στα καπρίτσια του κορυφαίου της ιστορίας τους και στη δίνη που έχουν συνηθίσει να (τους) προκαλεί όσο παίζει. Ξεκάθαρο πως πια ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν τους παρασέρνει, παρά τους στροβιλίζει, αποτρέποντας τον καλπασμό των καθαρόαιμων αυτής της φουρνιάς. Μπορούν, ναι, να σέρνουν τον οποιοδήποτε. Φρενάρονται όμως όταν το κάνουν. Και αυτό, όπως φάνηκε, τους καθιστά τρωτούς.

Οι Ισπανοί μοιάζουν κολλημένοι σε κάτι που δεν τσουλάει. Που παίζουν, που υποστηρίζουν πια μόνο αυτοί. Σε ένα ποδόσφαιρο, σε ένα τουρνουά, που κανείς δεν ήθελε την μπάλα στα πόδια του, σε μια διοργάνωση που όλοι τον χώρο ήθελαν, αυτόν επιδίωκαν να βρουν, πρώτα όμως δίνοντάς τον στον αντίπαλο, αυτοί έμειναν στο δικό τους στιλ. Το τίκι τάκα μπορεί να μην έχει πεθάνει (ακόμη), όμως είναι σαφές και σε αυτούς πως για να υπηρετηθεί θέλει εκσυγχρονισμό. Και σίγουρα όχι επιλογές αντιπάλων. Αυτές, καρμικά, τιμωρούνται.

Ο κορυφαίος του τώρα με τον κορυφαίο του αύριο. Ό,τι κι αν γίνει

Αργεντινή – Γαλλία λοιπόν. Οι καλύτεροι. Των καλύτερων. Λιονέλ Μέσι και Κιλιάν Εμπαμπέ. Λογικό να προσωποποιείται ο τελικός στους δύο. Και των παραστατών τους όμως είναι επίσης. Που μοιάζουν τόσο πολύ αγωνιστικά. Από τη μία ο Ολιβιέ Ζιρού, να τρώει και να παίζει ξύλο, να απασχολεί πάντα έναν (ή και περισσότερους) για δώσει τετραγωνικά στο υπερηχητικό στ' αριστερά να γκαζώσει, ν' αλωνίσει.

Από την άλλη ο Χουλιάν Άλβαρες. Τον έψαχναν χρόνια οι Λατίνοι. Μοιάζει να τον βρήκαν. Το συμπλήρωμα στην επίθεση που αναζητούσε ο Μέσι, αυτός που θα μπορούσε να ακουμπήσει, αλλά και αυτός στον οποίο μπορεί να στηριχτεί. Σε τούτο το τουρνουά, ο επιθετικός της Μάντσεστερ Σίτι είναι ακριβώς αυτά.

Ο Αντουάν Γκριεζμάν από τη μία, που με τους πετεινούς στο στήθος μεταμορφώνεται, μπαίνει σε διάσταση ηγετική, (καθ)οδηγεί, εμπνέει, δίνει λύσεις και ουσία. Οι Ροντρίγκο ντε Πολ, Αλέξις Μακ Άλιστερ, Ένσο Φερνάντες από την άλλη, που δέχτηκαν ρόλο, θέση και λογική στο γήπεδο. Τρέχουν, κόβουν, ράβουν, υπάρχουν μόνο και μόνο για να κάνουν, σωματοφύλακες γαρ, τη ζήση στο χορτάρι του… Ντ' Αρτανιάν όσο το δυνατόν ευκολότερη και έτσι πιο ωφέλιμη για την Αργεντινή.

Αλλάζει όμως τη μοίρα των δυο πρωταγωνιστών, την υπόσταση τους και την από τη Δευτέρα πορεία τους, ό,τι και αν γίνει απόγευμα Κυριακής; Ο Μέσι προφανώς θα γίνει Θεός για τους συμπατριώτες του. Και έτσι θα έχουν δύο. Η ανεπανάληπτη κλάση του όμως, το ανυπέρβλητο στάτους του δεν χρειάζεται πια καμία κούπα, ακόμη και τη μόνη που του λείπει, για να αναδειχθούν.

Πόσο περισσότερο πια; Νόημα στο ποδόσφαιρο, στα σπορ, δεν έχει η σύγκριση, το μέτρο στους κορυφαίους. Πού μπαίνει και πού σταματά το υποδεκάμετρο και το ζύγι. Έτσι, μπακαλίστικα, μετράται η μεγαλοφυΐα, η ποίηση, η διάνοια, η έμπνευση; Ή, όπως αλλιώς; Ούτε καν.

Άλλες εποχές, άλλα τα δεδομένα της κάθε μιας, άλλοι και οι κορυφαίοι της. Ο Μέσι είναι αυτός της εποχής που παίζει. Τελεία, παύλα, αλλαγή παραγράφου. Και δεν θα πάψει να είναι ακόμη και αν χάσει και δεύτερο τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ούτε και θα γίνει περισσότερο αν τον κερδίσει.

Ο Εμπαπέ είναι ο επόμενος. Δεν το έδειξε στο Κατάρ. Το έδειξε από τη Ρωσία. Είναι πιο μπροστά από όλους τους άλλους που θα πάρουν την σκυτάλη από τους κορυφαίους των δύο πρώτων δεκαετιών του 21ου αιώνα. Ταιριαστός με την εποχή του. Με τη φούρια της τρομακτικής σωματοδομής του. Με την αδυσώπητη δύναμη των νιάτων του. Προϊόν εργαστηριακά τελειοποιημένο, συμπληρώνοντας ιδανικά το προικισμένο, αφειδώς, τάλαντο.

Ο Γάλλος είναι παγκόσμιος πρωταθλητής. Από τα 20 του έγινε. Αν παραμείνει την Κυριακή, απλώς, θα κατοχυρώσει από τώρα, πριν καν συμπληρώσει το πρώτο τρίτο της καριέρας του πως αυτός είναι –δεν θα είναι, είναι ήδη– το σημείο αναφοράς των πάντων για τα επόμενα δύο τρίτα. Μα, αλήθεια, ακόμη και αν δεν γίνει, ακόμη και αν αρκεστεί ως φιναλίστ, τι αλλάζει στην τροχιά του; Με χίλια πάει. Με χίλια θα συνεχίσει. Τι να του πει ένα σαμαράκι, ένα φρενάρισμα;

Ούτε παράδοση λοιπόν, αν γίνει, ούτε παραλαβή, εφόσον συμβεί. Απλώς, συνέχεια. Μεγαλείου. Στην καταλληλότερη σκηνή, σε μια σπανιότατη συγκυρία και ακόμη σπανιότερη συνύπαρξη, στο πιο ταιριαστό παλκοσένικο. Στον τελικό ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Το SPORT24 στο Μουντιάλ 2022

Το SPORT24 παίζει μόνο Μουντιάλ 2022 και σε πάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο ! Δες αναλυτικά το Πρόγραμμα του Μουντιάλ και τα αποτελέσματα των αγώνων του Μουντιάλ, Παρακολούθησε το Μουντιάλ live στο Matchcenter, κάνε εγγραφή στα push notifications του SPORT24 και στο Youtube κανάλι για να ενημερώνεσαι και να μη χάνεις καμία αθλητική στιγμή!

SPORT24 LIVE MUNDIAL SHOWS

Συντονιστείτε στις 4 καθημερινές εκπομπές του SPORT24 για το Μουντιάλ: Mundial Morning Show (10:00 - 11:00), The Show Must Go On (12:00 - 14:00), Pame Stoixima Pre Game Show (15:30 - 16:00), Game Night (22:45 - 00:15).

Δείτε την Game Night: