Ο Κάρλος Καρβαλιάλ, στα 58 του, ενεργός προπονητικά, ανέλαβε τον Ολυμπιακό στις αρχές Δεκεμβρίου. Σε προστατευόμενο απολύτως επαγγελματικό περιβάλλον για κάθε Πορτογάλο που κατά καιρούς έχει πάρει το χρίσμα στους "ερυθρόλευκους", πόσο μάλλον στην τρέχουσα συγκυρία. Βρήκε ένα δεκαήμερο χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις για να δουλέψει στη νέα του ομάδα, να γνωρίσει και να γνωριστεί.

Το ντεμπούτο του το έκανε σε ένα κρίσιμο παιχνίδι, στο φινάλε των ομίλων του Europa League. Επιτυχημένο, χορταστικό, με τον Ολυμπιακό να κάνει το παραγωγικότερο φετινό ενενηντάλεπτό του και διαλύοντας την Μπάτσκα Τόπολα (5-2) να εξασφαλίζει την ευρωπαϊκή συνέχειά του.

Σκάρτες τρεις εβδομάδες μετά, οι "ερυθρόλευκοι" έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου από τις Σέρρες επικρατώντας στο γκολ (και με πέναλτι), κόλλησαν στο ζερό στο Περιστέρι και στο ποδαρικό της νέας χρονιάς ηττήθηκαν για πρώτη φορά μετά από πάνω από πέντε χρόνια στην επαρχία από τη Λαμία.

Και κάπως έτσι, μάνι μάνι, σε 20 μέρες περίπου, η διαφορά από την κορυφή της Stoiximan Super League διπλασιάστηκε (από -3 στο -6) και ο Πορτογάλος τεχνικός – κακά τα ψέματα, δεν χρειάζεται θεογνωσία για μια τέτοια εκτίμηση – στο επερχόμενο ντέρμπι με την ΑΕΚ, θα παίξει, ήδη, για την καρέκλα του.

Έχει χρόνο μέχρι τα ντέρμπι

Ο πρόλογος, μακροσκελής μεν, πλην όμως ενδεικτικός του πλαισίου στο οποίο (θα πρέπει να) αντιμετωπίζεται η νικηφόρα πρεμιέρα του Φατίχ Τερίμ στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Ο Τούρκος, στα 71 του, με διετή απραξία, ανέλαβε τους "πράσινους" την επόμενη των Χριστουγέννων. Σε κάθε άλλο παρά προστατευόμενο περιβάλλον, σε μια κίνηση δεδομένου ρίσκου από τον ιδιοκτήτη και μηδαμινής αποδοχής από την κοινή γνώμη του συλλόγου.

Είχε, πάνω κάτω, μια εβδομάδα και αυτός να γνωρίσει και να γνωριστεί. Να μάθει, να βρει πατήματα, να ξεκινήσει να προσαρμόζεται, ακόμη ακόμη και να θυμηθεί, νόρμες, ρουτίνες, ό,τι τέλος πάντων για μια διετία ξεθώριαζε στην καθημερινότητά του. Κανείς, ούτε σίγουρα και ο ίδιος ο "αυτοκράτορας" - παλιά καραβάνα γαρ – δεν μπορεί να περίμενε πως στο ντεμπούτο του θα παρουσίαζε κάτι… δικό του, κάτι συγκλονιστικά διαφορετικό από αυτό που παρέλαβε.

Έτσι κι άλλως, σύμφωνα με την αιτιολόγηση της διοικητικής απόφασης για την αλλαγή προπονητή, ο Τερίμ δεν ήρθε για να κερδίσει τον ΠΑΣ. Τέτοιας εμβέλειας αντιπάλους, ο Παναθηναϊκός δεν είχε κανένα πρόβλημα με τον Γιοβάνοβιτς να "καθαρίζει", ειδικά στην έδρα του, προσθέτοντας μάλιστα φέτος και επιβλητικές, χορταστικές εμφανίσεις στις νίκες του.

Στη Λεωφόρο τρία γκολ σημείωσε κόντρα στον Βόλο, πέντε κόντρα στον Ατρόμητο και στον Πανσερραϊκό, τέσσερα κόντρα στον ΟΦΗ. Δεν τίθεται συνεπώς ζήτημα εδώ, ακόμη ένα δηλαδή, ούτε κρίσης ούτε κριτικής ούτε συμπερασμάτων για την
"σβηστή", στον αυτόματο αποψινή επικράτηση κόντρα στον ουραγό της κατάταξης.

Ένας άλλωστε από τους λόγους που επιλέχθηκε το συγκεκριμένο timing για την αλλαγή προπονητή ήταν επειδή ακριβώς ο νιόφερτος θα ξεκινούσε τη θητεία του με δύο εντός έδρας παιχνίδια (ακολουθεί το κυριακάτικο με τον Παναιτωλικό) πριν πέσει στα βαθιά των ντέρμπι που θα κρίνουν εν πολλοίς και τη δική του τύχη και πορεία, αλλά κυρίως τη φετινή δυναμική της ομάδας.

Γι’ αυτά τα ντέρμπι - πάντα επικαλούμενος τα όσα επικοινωνιακά προτάθηκαν ως δικαιολογία - "επειδή δεν τα κέρδιζε" ενισχύθηκε η απόφαση για αποπομπή Γιοβάνοβιτς και γι’ αυτά τα ντέρμπι - επειδή από αυτά περνάει το πρωτάθλημα και σε αυτή τη νοοτροπία του πρωταθλητισμού είναι νοτισμένος - ήρθε ο Τερίμ.

Τότε συνεπώς θα κριθεί το τι μπόρεσε να περάσει, το τι άλλαξε, το τι έφερε μαζί του ο πολύπειρος Τούρκος τεχνικός. Δεν είναι μακριά, ναι, το πρώτο με τον Ολυμπιακό σε μια εβδομάδα έρχεται, αλλά εκ των πραγμάτων, αυτός είναι όλος κι όλος ο χρόνος που έχει, το περιθώριο που του δόθηκε.

Αναμενόμενο να μην (μπορεί τόσο νωρίς και να μην έχει και λόγο να) πειράξει πολύ και πολλά από την ομάδα του, από την ομάδα που παρέλαβε. Τα μέτρα για παράδειγμα που θα κινηθεί ο Μπερνάρ στο γήπεδο, ελάχιστη διαφορά κάνουν στο σύνολο. Και σίγουρα ούτε για αστείο δεν μπορούν να σταθούν ως συγκλονιστική καινοτομία ή έστω διαφοροποίηση ειδικά εφόσον κάτι τέτοιο δοκιμάζονταν και στην εποχή Γιοβάνοβιτς.

Η επιλογή του Μπρινιόλι στην εστία, ναι, είναι κάτι, μια επιλογή σαφής ειδικά συνυπολογίζοντας τι είχε προηγηθεί. Ίσως να είναι και το μόνο από τα όσα αποψινά καταγραφήκαν για πρώτη φορά στην εποχή Τερίμ. Τα υπόλοιπα – π.χ. ο Βιλένα δηλαδή στο αρχικό σχήμα αντί του Τσέριν, ακόμη ακόμη και η παραμονή του Σπόραρ στον πάγκο καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα – δεν θεωρούνται καινοφανή. Και αν για κάποιους είναι, δεν είναι ικανά να διαμορφώνουν ουσιαστικές διαφορές.

Πόσο μάλλον στον τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού ή στην προσέγγισή του. Αυτό για να αλλάξει, να αποκτήσει υπόσταση και να προσαρμοστεί στη φιλοσοφία του νιόφερτου προπονητή, δεν γίνεται μέσα σε μια εβδομάδα και ούτε σε ένα ενενηντάλεπτο. Πόσο μάλλον όταν – επαναλαμβάνεται για να εμπεδωθεί -… δεν χρειάζεται κιόλας να αλλάξει.

Ο Τερίμ δεν είναι άπειρος, αφελής ή εμπαθής. Δεν έχει κολλήματα, καταλαβαίνει που και γιατί ήρθε και δεν πρόκειται να "κάψει" το παραμικρό για να πετύχει. Το ξεστόμισε χωρίς περιστροφές και στην παρουσίασή του. Παρέλαβε μια καλή ομάδα, από έναν προπονητή, ο οποίος πανθομολογούμενα και αποδεδειγμένα έκανε πολύ καλή δουλειά.

Προφανώς και δεν χρειάζεται να την αλλάξει στις βασικές ρυθμίσεις της. Σε πρώτη φάση – και εκεί βρισκόμαστε ακόμη και θα βρισκόμαστε τουλάχιστον μέχρι τα ντέρμπι – τη διαχειρίζεται, επιδιώκοντας να αξιοποιήσει τη συλλογική μνήμη και αντανακλαστικά που ως οργανισμός έχει η ομάδα από την πρότερη μεθοδολογία, εμπλουτίζοντας τα, σταδιακά με δικές του πινελιές.

Όταν (χρονικοϋποθετικό) αυτές κυριαρχήσουν, δεν θα χρειάζονται κείμενα και αναλύσεις που στα μέρη μας ειδικά φτουραίνουν με τη μέρα κιόλας, αλλά θα φανεί, άμεσα και ξεκάθαρα στον καμβά.