Ξεχωριστός ο Μακσίμοβιτς, αλλά πλέον όχι και ο μόνος στον Παναθηναϊκό
Το χρονικό σημείο της συμφωνίας του Παναθηναϊκού με τον Νεμάνια Μακσίμοβιτς, να τον "κλείσει" δηλαδή από τώρα για το καλοκαίρι, το πλαίσιο που συνολικά έπεισε τον Σέρβο και η εικόνα που πια αναδεικνύεται τόσο με τη δική του παρουσία, αλλά όχι μόνο αυτής, στα αποδυτήρια, σημειολογικά τα κρατούμενα μιας ξεκάθαρης πλέον προσπάθειας αγωνιστικής αναβάθμισης.
Δεν ξέρω τι ακριβώς περιλάμβανε το ενδεχόμενο "ψηστήρι" από Τζούρισιτς και Μλαντένοβιτς στο νέο μεταγραφικό απόκτημα του Παναθηναϊκού, Νεμάνια Μακσίμοβιτς. Δεν ξέρω πόσο περισσότερο μπορεί να βάρυνε από -για παράδειγμα- την σχέση ζωής, συγγενική ουσιαστικά, του σκόρερ του νικητήριου γκολ της Σερβίας στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος U20 το 2013 με τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς.
Χωριό που φαίνεται όμως, κολαούζο δεν θέλει. Στα μάτια μου, εδώ, δεν έχει σημασία το τι, αλλά το ποιοι, το πού και το πώς. Ο Τζούρισιτς, ο οποίος παίζει στην ίδια πάνω κάτω θέση, έχοντας τον ίδιο πάνω κάτω ρόλο, με μια χειμερινή προσθήκη ανάλογης βαρύτητας με του Μακσίμοβιτς, του αρχηγού της Εθνικής, Τάσου Μπακασέτα.
Ο Μλαντένοβιτς, ο οποίος δεν μπορεί, κάτι θα έχει ακούσει για την αναζήτηση των "πράσινων", κυρίως σε φόντο καλοκαιρού, για έναν αριστερό μπακ και την ενδεχόμενη επίδραση που κάτι τέτοιο μπορεί να έχει στο στάτους και στην ιεραρχία των υφιστάμενων ακραίων αμυντικών των πρωτοπόρων του πρωταθλήματος.
Παρέμειναν τέτοιοι μετά την κυριακάτικη επικράτηση κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης. Απαιτητικό το πλαίσιο του παιχνιδιού, απαιτητικότερα τα αγωνιστικά δεδομένα με τα οποία ο Παναθηναϊκός έφτασε στη σέντρα, οι Αρκάδες δεν διευκόλυναν, με γκολ και ασίστ όμως του ερχόμενου από τον πάγκο Αϊτόρ, (προσυπο)γράφτηκε το 2-0.
Αϊτόρ και Γεντβάι
Του Αϊτόρ. Που σε μια φανταστική -δημοσιογραφική αδεία…- ψηφοφορία για το ποιος στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού θα ήταν πιο προσκολλημένος στην προηγούμενη προπονητική εποχή, ποιος πιθανώς ευνοήθηκε περισσότερο από κάθε άλλον ενόσω στα ηνία ήταν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, θα διεκδικούσε άνετα πρωτιά.
Αυτός που όταν οι "πράσινοι" έμπαιναν στο αεροπλάνο αναχώρησης για το βασικό στάδιο της πρώτης καλοκαιρινής προετοιμασίας με τον Σέρβο τεχνικό ήταν που άκουγε αρμοδίως στα ερτζιανά και διάβαζε στις ιστοσελίδες, για το ανεξήγητο της απόφασης να συμπεριληφθεί στην αποστολή. Και λίγους μήνες μόνο μετά αποθεωνόταν και αναγνωριζόταν ως αδιαμφισβήτητος MVP του Παναθηναϊκού.
Κι όμως. Σε ακραίες στελεχιακά συνθήκες, χωρίς να μοιάζει -για την ώρα πάντα- πως αποτελεί εκλεκτή προτεραιότητα για μια θέση στα άκρα της επιθετικής τριπλέτας, μπήκε χτες στο παιχνίδι, το "καθάρισε", αναδεικνύοντας εκ νέου το στάτους του.
Προσφέροντας την ασίστ για το δεύτερο γκολ στον Τιν Γεντβάι. Αυτός και αν άκουσε. Δικαιολογημένα τα περισσότερα. Χωρίς όμως κανένα ελαφρυντικό. Επισημάνθηκε και σε πρότερο σημείωμα: δεν υπάρχει δυσκολότερη θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο από αυτήν του αριστερού στόπερ σε άμυνα τεσσάρων για έναν δεξιοπόδαρο.
Δεν είναι τυχαίο που στο πολυποίκιλο αγωνιστικό παλμαρέ του σε επίπεδο θέσεων και ρόλων, ο Κροάτης αμυντικός δεν είχε χρόνο συμμετοχής ως αριστερός στόπερ ερχόμενος στον Παναθηναϊκό. Μετά τον τραυματισμό του Μάγκνουσον όμως, κάποιος έπρεπε να κάνει τη δουλειά. Και εφόσον κανείς άλλος δεν ήταν ούτε πρόθυμος, αλλά ούτε και εμπιστοσύνης, την ανέλαβε.
Μαθαίνοντάς την εξ αρχής. Και υπέφερε. Από την στιγμή όμως που ανέλαβε ο Τούρκος τεχνικός, τοποθετήθηκε εκεί που αισθάνεται πιο άνετα, εκεί που αποδίδει καλύτερα. Όχι χαριστικά, αλλά γιατί φαίνεται πως από τους τρεις που δυναμικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κεντρικοί αμυντικοί (πολύ νωρίς για να αποτελέσει κομμάτι της εξίσωσης ο νιόφερτος Ακαϊντιν), χωρίς φανφάρες, ο Κροάτης με τον (αυτόν στ’ αριστερά του πια) Αράο είναι οι καλύτεροι, οι αποδοτικότεροι, οι χρησιμότεροι στο σύνολο.
Η σημειολογία του timing της συμφωνίας με τον Μακσίμοβιτς
Αυτό ακριβώς μοιάζει το μεγαλύτερο, το σημαντικότερο θετικό διάνυσμα της, ούτε καν μηνιαίας παρουσίας Τερίμ στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Η έλλειψη πίεσης -οι παραστάσεις του είναι τέτοιες που δεν νιώθει πως κρίνεται από οτιδήποτε στον Παναθηναϊκό. Και, όντως, η υστεροφημία του δεν εξαρτάται από το τι θα κάνει στα μέρη μας-, πόσο μάλλον οποιουδήποτε φόβου για οποιοδήποτε ρίσκο (παρότι δεν θα του βγαίνουν πάντα), η φρέσκια οπτική του, η καθιερωμένη για κάθε καινούργιο ανανεωτική προσέγγιση και η μέχρι στιγμής ευθυκρισία του, είναι τα πιο ξεκάθαρα δείγματα του Τούρκου προπονητή.
Δείγματα που αποτυπώνονται στο χορτάρι με την αποτελεσματικότητα των επιλογών του. Μεμονωμένα, αλλά και ομαδικά. Δείγματα που φαίνεται πως γρήγορα -με τη βοήθεια των αποτελεσμάτων, που πάντα συμβάλλου στο ταχύτερο φιλτράρισμα των πάντων- περνάνε και στο γκρουπ.
Και πιθανότατα (γίνεται να) φτάνουν ως και Μαδρίτη μεριά. Αν υπάρχει κάτι που όντως μπορεί να γείρει την πλάστιγγα υπέρ μιας ελληνικής ομάδας, αγωνιστικά και μόνο προσεγγίζοντάς το, από έναν μπαρουτοκαπνισμένο στη La Liga ποδοσφαιριστή, ο οποίος μπορεί να επιλέξει ό,τι και όπου γουστάρει για να συνεχίσει την καριέρα του, είναι το πλαίσιο, η προοπτική που παρουσιάζεται και προσμετράται.
Απτά, όχι στη θεωρία. Ο Παναθηναϊκός "έκλεισε" τον Σέρβο από τώρα για το καλοκαίρι. Για την επόμενη τριετία. Ο Παναθηναϊκός έπεισε τον Σέρβο από τώρα για το καλοκαίρι. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει ως τότε στο πρωτάθλημα. Τον Μακσίμοβιτς όμως τον έπεισε από τώρα για να υπογράψει.
Αυτό λοιπόν που προφανώς πιστώνεται ήταν πως κάτι είδε, κάτι του παρουσιάστηκε τόσο επαρκές, ώστε να πει το ναι σε πρόταση ελληνικής ομάδας από τις 21 Ιανουαρίου αποδεχόμενος πρόταση με ορίζοντα καλοκαιριού. Αν στο εναπομείναν διάστημα της τρέχουσας μεταγραφικής περιόδου οι "πράσινοι" πείσουν τη Χετάφε για να τον εντάξουν από τώρα στο δυναμικό τους, άλλη ιστορία. Η σημειολογία δεν αφορά το συγκεκριμένο ενδεχόμενο.
Ο Μακσίμοβιτς ποτέ στο κορυφαίο επίπεδο που αγωνίστηκε, δεν βρίσκονταν σε ομάδα που όχι διεκδικούσε τίτλους, αλλά έστω κυνηγούσε ευρωπαϊκές συμμετοχές. Ο Παναθηναϊκός του μεταγραφικού (και όχι μόνο) γεναριάτικου all in σε επίπεδο ενίσχυσης, προφανώς (και) κάτι παραπάνω από μια άμεση τέτοια προοπτική φαίνεται πως προσφέρει.
Επιπρόσθετα, η παρουσία ενός προπονητή, για τον οποίο και τα πατριωτάκια του διεθνή Σέρβου (εδώ, ναι, κολλάνε) μπορούν να του μεταφέρουν καλά και ευήκοα παρά το δικό τους στάτους, αλλά και αμερόληπτα, ο ίδιος ο Σέρβος μπορεί να διαπιστώσει -μέρες κρατάει η ενδελεχής έρευνά του για το κάθε τι γύρω από τον Παναθηναϊκό- πως το όλον που δημιουργείται συμβάλλει στην ομαλότερη μετάβαση από το προηγούμενο status quo, επηρεάζει.
Ειδικά όταν ξεκάθαρα, όλη αυτή η επιδιωκόμενη αναβάθμιση, γίνεται σε μια γλώσσα που επαγγελματίες, ειδικά κορυφαίου επιπέδου, καταλαβαίνουν. Money talks. Όχι όμως στον αέρα, αλλά εμπράκτως. Ο Μακσίμοβιτς είχε και έχει καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ηγετικά χαρακτηριστικά και προσωπικότητα.
Μεταφράζεται στο συμβόλαιο που του προσφέρθηκε. Πόσο μάλλον όταν γυρίζοντας δίπλα του στα νέα πλέον αποδυτήρια, ένα τέτοιο σαν τον δικό του συμβόλαιο δεν θα είναι το μόνο. Τέτοιο ηγετικό ρόλο, σαν τον δικό του, δεν θα είναι ο μόνος που (του δόθηκε να) έχει.
Και αυτό πιθανότατα είναι το σημαντικότερο για την επόμενη, είτε είναι από πρωτομηνιά Φεβρουαρίου, είτε από πρωτομηνιά Ιουλίου, μέρα στον Παναθηναϊκό. Πως δηλαδή μπορεί να προσφέρει πακέτο τέτοιο που όχι μόνο να κάνει μια υπέρβαση, να φέρει επικρατώντας του ανταγωνισμού έναν Μακσίμοβιτς, αλλά να του προσφέρει για να τον πείσει και να τον υπογράψει, παρέα με περισσότερους.
