Μαθήματα τακτικής σε αγγλικό έδαφος

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητή στο ποδόσφαιρο; Μπορεί να επηρεάσει μία ομάδα ακόμα κι αν την αναλάβει στη μέση της σεζόν; Είναι πολύ εύκολο να απαντήσει κανείς σε αυτές τις ερωτήσεις παρατηρώντας τη φετινή Premier League και την εικόνα των 20 ομάδων που συμμετέχουν σε αυτή.

Όπως είναι λογικό και φέτος υπήρχαν κάποιοι που εντυπωσίασαν και άλλοι που απογοήτευσαν. Η μεγάλη διαφορά, όμως, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αφορά στη νοοτροπία των ομάδων. Τα τελευταία χρόνια είναι γεγονός πως και στην Αγγλία οι προπονητές/μάνατζερ απολύονται με μεγάλη ευκολία, όμως, τη φετινή σεζόν κάποιοι ιδιοκτήτες πέρασαν στο άλλο άκρο.

Υπήρξαν απολύσεις χωρίς κανέναν ποδοσφαιρικό λόγο ή προσλήψεις που αποδείκνυαν πως οι ομάδες δεν έχουν πλάνο. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι Γουέστ Μπρομ, Φούλαμ, Τότεναμ, Κάρντιφ, Σουόνσι και Νόριτς. Μάλλον δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως από τις προαναφερθείσες όλες πλην της Τότεναμ κινδυνεύουν με υποβιβασμό. Την ίδια στιγμή υπήρξαν και ομάδες που λόγω των προπονητών τους έλαμψαν όπως οι Λίβερπουλ, Έβερτον και Σαουθάμπτον. Πάμε, επομένως,να δούμε τι έχουν κάνει όλοι όσοι έκατσαν φέτος σε πάγκο ομάδας της Premier League.

Άρσεναλ - Μία από τα ίδια

Τι είδαμε από τη φετινή Άρσεναλ που δεν είχαμε δει τα προηγούμενα χρόνια; Η αλήθεια είναι πως ο Αρσεν Βενγκέρ απογοήτευσε και πάλι. Μπορεί η σεζόν να κλείσει -επιτέλους- με έναν τίτλο, όμως, οι "κανονιέρηδες" δε διεκδίκησαν το πρωτάθλημα μέχρι τέλους ούτε φέτος. Ο Αλσατός έχει τεράστιο μερίδιο για το πώς προετοίμασε την ομάδα του στα μεγάλα παιχνίδια χάνοντας εν τέλει όλα τα εκτός έδρας (Μάντσεστερ Σίτι, Λίβερπουλ, Τσέλσι, Έβερτον). Από εκεί και πέρα, προφανώς και οι τραυματισμοί δυσκόλεψαν το έργο του, αλλά και αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο στην Άρσεναλ. Αν υπάρχει κάτι θετικό, αυτό είναι ότι συνέθεσε ένα εξαιρετικό κεντρικό αμυντικό δίδυμο (Κοσιελνί - Μερτεζάκερ), το οποίο εκτέθηκε κάποιες φορές από τις επιλογές του Αλσατού και τους παίκτες του κέντρου. Στα αρνητικά και ο τρόπος χρησιμοποίησης του Τσάμπερλεϊν, ο οποίος τις περισσότερες φορές έδειξε πάρα πολύ καλά στοιχεία.

Άστον Βίλα - Βαρομετρικό χαμηλό

Μόνο απογοητευτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η φετινή χρονιά της Άστον Βίλα και αυτός είναι ο λόγος που έχουν ήδη αρχίσει να βγαίνουν φήμες για την απόλυση του Πολ Λάμπερτ. Μπορεί οι "χωριάτες" φέτος να μην ανησυχούν όσο πέρυσι για τον υποβιβασμό, όμως, η βελτίωση ήταν ελάχιστη. Για δεύτερη χρονιά ο Λάμπερτ δεν έκανε μεταγραφές ουσίας πηγαίνοντας σε παίκτες - ρίσκο και αυτό του κόστισε. Δεν πήρε από τον Μπεντέκ όσα θα περίμενε και δεν ανέδειξε νέους πρωταγωνιστές. Βελτίωση στο αμυντικό κομμάτι υπάρχει, αλλά στην επίθεση ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Επιπλέον, το "Βίλα Παρκ" είναι η αγαπημένη έδρα κάθε φιλοξενούμενου, αφού 10 εξ αυτών έχουν φύγει με το διπλό!

Γουέστ Μπρομ - Έγκλημα... χωρίς τιμωρία

Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πως γίνεται να απολύεις τον προπονητή που την περσινή χρονιά σε οδήγησε στην όγδοη θέση. Ο Στιβ Κλαρκ απομακρύνθηκε χωρίς κανέναν λόγο από τη Γουέστ Μπρομ, η οποία θα ήταν δεδομένα σε πολύ καλύτερη θέση με εκείνον. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό ήταν πως αντικαταστάθηκε από τον Πέπε Μελ, έναν άνθρωπο που όχι μόνο δεν ήξερε το αγγλικό ποδόσφαιρο, αλλά ούτε καν τη γλώσσα! Ο Ισπανός θέλει να αλλάξει κάποια πράγματα και αυτή που την πληρώνει είναι η ομάδα. Ο τρόπος που χάθηκαν οι τρεις βαθμοί με Κάρντιφ και Τότεναμ ήταν εντυπωσιακός και δείχνει την... προσπάθεια που καταβάλουν οι "μπάγκις" για να πέσουν. Πιθανότατα θα σωθούν, όμως, λόγω μετά τη νίκη τους επί της Γουέστ Χαμ και αυτό θα οφείλεται κυρίως στο αρκετά καλό ρόστερ που έχουν και στη δουλειά που έκανε για περισσότερο από έναν χρόνο ο Κλαρκ.

Γουέστ Χαμ - Τον κράτησαν και δικαιώθηκαν

Είναι μία από τις ελάχιστες ομάδες που αντί να ακολουθήσει τη μόδα των απολύσεων αποφάσισε να κρατήσει τον Σαμ Άλαρνταϊς. Η χρονιά δεν άρχισε καλά για τα "σφυριά", όμως, ο Άγγλος τεχνικός είχε κάθε δίκιο με το μέρος του, αφού δεν μπορούσε να υλοποιήσει όσα είχε στο μυαλό του λόγω των πολλών τραυματισμών. Η σωτηρία επί της ουσίας ήρθε ξεκούραστα με τους Λονδρέζους τον Φεβρουάριο να φτάνουν και τις τέσσερις νίκες σερί. Μπορεί να μην παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο η Γουέστ Χαμ και να διαμαρτύρονται οι οπαδοί της, όμως, ο Άλαρνταϊς γνωρίζει πώς να παίρνει αυτό που θέλει τόσο από τα παιχνίδια όσο και από τους παίκτες του αποδεικνύοντας ξανά πως του ταιριάζουν αυτού του επιπέδου οι ομάδες.

Έβερτον - Η ισπανική λάμψη

Πόσοι περίμεναν ότι ο διάδοχος του Ντέιβιντ Μόγιες με το καλημέρα θα εντυπωσιάσει; Ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ έβαλε τα δυνατά του και δικαιολογημένα συγκαταλέγεται στους προπονητές της χρονιάς. Το δημιούργημά του είναι εξαιρετικό και θελκτικό στο μάτι κάθε οπαδού. Τελικά η πίεση, όπως είχε παραδεχτεί και ο ίδιος, λύγισε την Έβερτον, όμως, και μόνο που έφτασε ως εδώ είναι εξαιρετικό. Έχει βάλει τη δική του σφραγίδα στο παιχνίδι της Έβερτον, έχει αναδείξει νέους πρωταγωνιστές όπως οι Μπάρκλεϊ, στον οποίο ο Μόγιες δεν έδινε ευκαιρίες, και Στόουνς, ενώ βελτίωσε θεαματικά άλλους όπως ο Κόουλμαν.

Κάρντιφ - Έχοντας πάρει διαζύγιο με τη λογική

Δύσκολα μπορεί κανείς να μιλήσει με ποδοσφαιρικά κριτήρια για την Κάρντιφ. Ο άνθρωπος που την ανέβασε και λατρευόταν από τους φιλάθλους, Μάλκι Μακάι, απολύθηκε χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος. Απλώς έκανε το λάθος να τα βάλει με τον Βίνσεντ Ταν, ιδιοκτήτη της ομάδας. Από εκεί και πέρα, η Κάρντιφ με εκείνον στο τιμόνι ήταν μία σκληροτράχηλη ομάδα που πιθανότατα δε θα έπεφτε. Ωστόσο, ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, που τον διαδέχτηκε, έβαλε εξ αρχής πλώρη για την Championship. Μοιάζει περισσότερο με μαθητευόμενος μάγος παρά με προπονητής. Δεν έχει την απαιτούμενη εμπειρία, ενώ ακόμα και το όποιο ταλέντο του έχει πνιγεί λόγω της πολύ μεγάλης πίεσης που υπάρχει. Δεν έχει δείξει τίποτα στο διάστημα που βρίσκεται στην Αγγλία παρόλο που πήγε εκεί με τις καλύτερες συστάσεις.

Κρίσταλ Πάλας - Η επιβράβευση της σωστής επιλογής

Αν υπάρχει μία ομάδα που πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένη από την αλλαγή προπονητή αυτή είναι η Κρίσταλ Πάλας. Ο Ίαν Χόλογουεϊ για άλλη μία φορά αποδείχτηκε πολύ soft με αποτέλεσμα η ομάδα του να δέχεται πάρα πολύ εύκολα γκολ και να φαντάζει ως πρώτο φαβορί για υποβιβασμό. Όποιον και να αναλάμβανε τις τύχες της στη συνέχεια έμοιαζε καταδικασμένος. Όχι όμως και ο Τόνι Πούλις, ένας προπονητής που δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ. Όταν πήγε εκεί στα τέλη Νοεμβρίου, η Πάλας είχε μόλις επτά βαθμούς και τώρα έχει 43! Γι' αυτό και μόνο αν βαθμολογούσα τους προπονητές θα του έβαζα 10. Κατάφερε χωρίς να περιμένει μέχρι τέλους να σώσει την ομάδα με το χειρότερο ρόστερ της κατηγορίας τη στιγμή που κινδυνεύουν άλλες όπως οι Γουέστ Μπρομ και Σουόνσι.

Λίβερπουλ - Ο άνθρωπος που είχε όραμα

Μπορεί να έδινα το 10αρι στον Πούλις, όμως, προπονητής της χρονιάς για μένα είναι ο Μπρένταν Ρότζερς, όπως εξήγησα πριν λίγες μέρες. Ο Βορειοϊρλανδός από την πρώτη μέρα που πήγε στο Άνφιλντ είχε ένα πλάνο στο μυαλό του και αυτό έχει κάνει τη Λίβερπουλ να οδηγεί την κούρσα της φετινής Premier League δύο αγωνιστικές πριν το τέλος. Κατά διαστήματα έβγαλε λαγούς από το καπέλο του με τις διάφορες αλλαγές συστημάτων, αλλά και με τη χρησιμοποίηση παικτών όπως οι Στέρλινγκ και Φλάναγκαν. Αν υπάρχει ένα ψεγάδι αυτό αφορά στην αδυναμία του να βελτιώσει την αμυντική συμπεριφορά της Λίβερπουλ, η οποία εκτός των άλλων δε μπορεί να είναι κυνική και να σκοτώνει τα παιχνίδια παρουσιάζοντας αφέλεια. Το τελευταίο πλήρωσε κόντρα στην Τσέλσι.

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Λανθασμένες προσδοκίες και αρνητικά ρεκόρ

Δε χρειάζεται να συζητήσουμε αν η απόλυση του Ντέιβιντ Μόγιες ήταν σωστή. Ήμουν από αυτούς που πίστευαν πως ο 50χρονος είναι ένας καλός προπονητής, αλλά με ταβάνι. Αυτό φρόντισε να αποδείξει φέτος φανερώνοντας πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες ενός τόσο μεγάλου συλλόγου. Τα τακτικά λάθη ήταν πάρα πολλά, όπως και οι αλχημείες που έκανε στην προσπάθειά του να βρει σταθερή τετράδα στην άμυνα και δίδυμο στη μεσαία γραμμή. Κατέρριψε πολλά αρνητικά ρεκόρ, ενώ ακόμα και η βελτίωση της Γιουνάιτεντ σε κάποια από τα τελευταία παιχνίδια οφειλόταν περισσότερο στον τραυματισμό του Φαν Πέρσι και λιγότερο στον ίδιο. Αν πρέπει κανείς να του πιστώσει κάτι, τότε αυτό είναι ότι έδωσε ευκαιρίες στον Γιανουζάι και ότι συνειδητοποίησε πως χρειάζεται ριζική αλλαγή στο ρόστερ της ομάδας, καθώς παίκτες όπως οι Εβρά, Βίντιτς και Φέρντιναντ δεν μπορούν να προσφέρουν πια.

Μάντσεστερ Σίτι - Ο "μηχανικός" και τα προβλήματα

Δε χρειάζεται να μπούμε σε συγκρίσεις με τον προκάτοχό του, είναι δεδομένο πως πλέον η Μάντσεστερ Σίτι έχει κανονικό προπονητή. Ωστόσο, είδαμε από τον Μανουέλ Πελεγκρίνι λιγότερα απ' όσα θα περιμέναμε. Για κάποιους μήνες η Σίτι ήταν όντως μηχανή παραγωγής γκολ και θεάματος. Κάποια στιγμή, όμως, σταμάτησε κι αυτό. Η τραγική εκτός έδρας εικόνα των πρώτων αγώνων βελτιώθηκε, όμως, τα πολλά ατομικά λάθη συνεχίζονται ακόμα με αποκορύφωμα τα παιχνίδια κόντρα σε Λίβερπουλ και Σάντερλαντ. Η τυφλή εμπιστοσύνη στον Ντεμιτσέλις μου φαίνεται ακατανόητη όπως και η επιμονή στο δίδυμο Τουρέ - Φερναντίνιο τη στιγμή που χωρίς τρίτο παίκτη είναι πασιφανές πως υπάρχει μεγάλο κενό μεταξύ μεσαίας γραμμής και άμυνας. Η πρώτη χρονιά στο Νησί πάντα είναι αναγνωριστική, αλλά βάσει του υλικού που έχουν οι "πολίτες" θα έπρεπε να είναι σαφώς καλύτεροι και κυρίως πιο σοβαροί έστω κι αν τελικά καταλήξουν πρωταθλητές.

Νιούκαστλ - Επειγόντως μαθήματα ψυχραιμίας

Προπονητής γρίφος... Πριν από δύο χρόνια ο Άλαν Πάρντιου πήρε το βραβείο του καλύτερου τεχνικού της χρονιάς και πέρυσι λίγο έλειψε να υποβιβαστεί με τη Νιούκαστλ. Φέτος άργησε λίγο, αλλά βρήκε το κλειδί, που ήταν η τριάδα στο κέντρο με τους Τιοτέ, Καμπάιγ και Σισοκό. Αυτή έσπασε τον Ιανουάριο, όταν ο δεύτερος πουλήθηκε στην Παρί Σεν Ζερμέν, ενώ στη συνέχεια ήρθε και ο τραυματισμός του Λοΐκ Ρεμί. Οι συγκεκριμένες δύο απώλειες ήταν πολύ μεγάλες, όμως, και ο Άγγλος τεχνικός κάπου το έχασε στη συνέχεια. Από την αρχή της νέας χρονιάς μετράει μόλις τέσσερις νίκες, δεν έχει καθαρό μυαλό και αυτό αποτυπώθηκε περίτρανα όχι μόνο στις επιλογές του αλλά και στο περιστατικό με τον Μάιλερ εξαιτίας του οποίου τιμωρήθηκε με επτά αγωνιστικές.

Νόριτς - Καναρίνια σε απόγνωση

Άρχισε τη σεζόν χωρίς τον καλύτερο επιθετικό του, Χούπερ, και παρόλα αυτά επέμενε στο 4-4-2. Δεν πήρε στόπερ το καλοκαίρι, ενώ τον Ιανουάριο κατέληξε στον επιρρεπή στα λάθη Γιόμπο. Αντιμετώπιζε με αφέλεια τα εκτός έδρας παιχνίδια με αποτέλεσμα η ομάδα του να διασύρεται συχνά και να έχει τη χειρότερη εκτός έδρας άμυνα μετά τη Φούλαμ. Δεν έδειξε σημάδια βελτίωσης συγκριτικά με την περσινή σεζόν ούτε πήρε απ' όλους όσα θα μπορούσε. Ωστόσο, δε βρίσκω καμία λογική στην απόλυσή του από τη στιγμή που τα τέσσερα τελευταία παιχνίδια των "καναρινιών" ήταν με Λίβερπουλ, Γιουνάιτεντ, Τσέλσι και Άρσεναλ. Αντιθέτως, αυτή η κίνηση τους έφερε ένα βήμα πιο κοντά προς τον υποβιβασμό όπως αποδείχτηκε και δια του αποτελέσματος.

Σάντερλαντ - Πληρώνοντας τα λάθη του καλοκαιριού

Δεν υπήρχε πιο καταστροφικό πέρασμα προπονητή φέτος από αυτό του Πάολο Ντι Κάνιο στη Σάντερλαντ. Ο Ιταλός άλλαξε όλη την ομάδα με αποτέλεσμα να χαθεί η συνοχή που υπήρχε. Στη συνέχεια τσακώθηκε με αρκετούς παίκτες, έχασε εντελώς τα αποδυτήρια και τα αρνητικά αποτελέσματα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Ο Γκας Πογιέτ που τον διαδέχτηκε είχε πολύ δύσκολο έργο. Προσωπικά περίμενα κάτι ακόμα από τον Ουρουγουανό, ο οποίος όμως συμμάζεψε τις "μαυρόγατες" και κυνηγάει ένα θαύμα. Το πρόσφατο πείραμα με τριάδα στη άμυνα απέτυχε παταγωδώς και μόλις το άλλαξε η ομάδα του πήρε την ισοπαλία κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι, νίκη στο Λονδίνο επί της Τσέλσι και τρίποντο στον... τελικό με την Κάρντιφ. Η σωτηρία πλέον δε φαντάζει απίθανη και στη Σάντερλαντ έχουν κάθε δικαίωμα να ονειρεύονται μετά τα τελευταία αποτελέσματα.

Σαουθάμπτον - Ο Αργεντινός και τα παιδιά των "Αγίων"

Είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές της φετινής Premier League. Η Σαουθάμπτον με τον Μαουρίσιο Ποτσετίνο έκανε τη δική της υπέρβαση και έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Ο Αργεντινός έφτιαξε μία ομάδα πρότυπο και παράλληλα εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο τις εξαιρετικές ακαδημίες των "Αγίων". Έδωσε ευκαιρίες στους Γκάλαχερ, Γουόρντ Πράουζ και Τσέιμπερς, ενώ βελτίωσε θεαματικά και τους υπόλοιπους. Ο Λαλάνα κάνει πιθανότατα την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, ενώ το ίδιο ισχύει και για τον άτυχο λόγω του πρόσφατου τραυματισμού του Ροντρίγκεθ. Επίσης, εντυπωσιακό το γεγονός πως η Σαουθάμπτον έκανε το παιχνίδι της όπου κι αν πήγε, κυκλοφορώντας εξαιρετικά την μπάλα και δημιουργώντας ευκαιρίες. Πρέπει, μάλιστα, να πιστωθεί στον Ποτσετίνο ότι κράτησε την ομάδα παρά τις σοβαρές διοικητικές αλλαγές που έγιναν και την αναστάτωση που υπήρξε πριν λίγο καιρό.

Σουόνσι - Έγκλημα και... τιμωρία;

Μπορεί να μην πήρε το βραβείο αλλά ο Μίκαελ Λάουντρουπ ήταν πέρυσι για μένα ο προπονητής της χρονιάς στην Premier League. Η ομάδα που είχε φτιάξει ήταν εξαιρετική, όμως, φέτος τα προβλήματα ήταν πολλά. Από τη μία το Europa League, το οποίο έπρεπε να διαχειριστεί η Σουόνσι και από τις άλλη οι διάφορες προστριβές εντός των αποδυτηρίων. Η φιλοσοφία του Δανού δεν άλλαξε, όμως, τα αποτελέσματα δεν ήρθαν. Η απουσία του Μίτσου κόστισε και δεν ήταν η μόνη λόγω τραυματισμού. Ο Λάουντρουπ είχε πολλά ελαφρυντικά, αλλά η διοίκηση της ομάδας αντί να τον στηρίξει προσπάθησε να τον αντικαταστήσει με έναν άνθρωπο που μέχρι πρότινος ήταν παίκτης. Είναι δύσκολο να κρίνει κανείς τον Μονκ, δεδομένου ότι δεν είναι προπονητής και δεν έχει καμία επαφή με το αντικείμενο. Τώρα προσπαθεί να γίνει και τα πρώτα του βήματα δεν είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά.

Στόουκ - Άλλαξε και δεν του κόστισε

Προσωπικά δεν πιστεύω τον Μαρκ Χιουζ, όμως, η πρώτη του χρονιά στη Στόουκ μόνο επιτυχημένη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ο Τόνι Πούλις έγραψε τη δική του ιστορία εκεί και θα ήταν δύσκολο για τον οποιονδήποτε τον διαδεχόταν. Ο Ουαλός προσπάθησε ν' αλλάξει λίγο τη φιλοσοφία της ομάδας και τα κατάφερε. Εννοείται πως και φέτος οι "πότερς" ήταν σκληροί, αλλά προσπάθησαν να παίξουν και ποδόσφαιρο. Προς αυτή την κατεύθυνση ήταν και οι μεταγραφές των Αρναούτοβιτς, Ασαϊντί και Οντεμβίγκι, με τον τελευταίο να έχει βοηθήσει πολύ. Η παραμονή επετεύχθη με χαρακτηριστική άνεση και ο Χιουζ έχει κάθε λόγο να νιώθει ικανοποιημένος με όσα έκανε.

Τότεναμ - Από το(ν) κακό (;) στον χειρότερο

Στους περισσότερους για όλα έφταιγε ο Αντρέ Βίλας Μπόας. Ωστόσο, όπως διέρρευσε κι αργότερα ο μεταγραφικός σχεδιασμός δεν ήταν δικός του. Ευθύνη φέρει στο ότι δεν πάτησε πόδι προκειμένου να πάρει τους παίκτες που ήθελε, αλλά από εκεί και πέρα το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν το ρόστερ και οι επιλογές που έγιναν το καλοκαίρι. Αν ψάχνουμε για λάθη στον Πορτογάλο, το μεγαλύτερο ήταν πως δεν μπόρεσε να εντάξει τον Αντεμπαγιόρ στην ομάδα και να πάρει πράγματα από τον Αφρικανό. Αυτό είναι ίσως και το μοναδικό θετικό του Τιμ Σέργουντ. Ο Άγγλος πρώην παίκτης προσπαθεί να παίξει ένα ποδόσφαιρο άλλης δεκαετίας και δικαιολογημένα αποτυγχάνει. Μπορεί πολλοί να κατηγορούσαν τον Βίλας Μπόας για την άμυνα στη σέντρα αλλά κι εκείνος το ίδιο πράττει. Πρέπει να του πιστωθεί η βελτίωση που έχει ο Έρικσεν, ο οποίος είναι ίσως το μόνο κέρδος στη φετινή Τότεναμ.

Τσέλσι - Special στην τακτική, αλλά χωρίς φαντασία

Όλα είναι θέμα απαιτήσεων. Όταν κάποιος είναι κατά κοινή ομολογία ο καλύτερος προπονητής του κόσμου, τότε και οι απαιτήσεις σου είναι μεγαλύτερες. Τι παρουσίασε ο Ζοζέ Μουρίνιο όμως; Μία πολύ σοβαρή ομάδα, εξαιρετική για μεγάλα παιχνίδια και knock out η οποία δεν έχει καθόλου φαντασία στο παιχνίδι της, περιμένει τα πάντα από τον Αζάρ και δυσκολεύεται με τους μικρούς. Ποδοσφαιρικά ανεξήγητες οι παραχωρήσεις των Λουκακού και Μάτα ειδικά βλέποντας τις επιλογές του. Μέχρι να πουλήσει τον Ισπανό ισχυριζόταν πως το κάνει γιατί θέλει να στηρίξει τον Οσκάρ, ο οποίος πλέον μένει εκτός σε κάθε μεγάλο παιχνίδι. Τον εξέθεσαν και παίκτες όπως ο Μπα, τον οποίο είχε τελειωμένο για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Σαφώς και είναι μαγκιά να διεκδικεί Champions League και πρωτάθλημα ταυτόχρονα, αλλά είπαμε μιλάμε για τον καλύτερο προπονητή του κόσμου. Και το φετινό του πλάνο έχει αρκετά ψεγάδια...

Φούλαμ - Ο κακός, ο βοηθός και ο πελαγωμένος

Αν υπάρχει μία ομάδα χωρίς κανένα απολύτως πλάνο αυτή είναι η Φούλαμ. Μόνη σωστή επιλογή ήταν ίσως η απόλυση του Μάρτιν Γιολ γιατί ο Ολλανδός οδηγούσε τους Λονδρέζους στην Championship με μαθηματική ακρίβεια. Χωρίς να έχει πολύ καλούς μέσους επέλεγε να παίζει με δύο και να χάνει κάθε φορά το κέντρο. Η ομάδα του δεχόταν γκολ με χαρακτηριστική ευκολία κι εκείνος δεν έλεγε ν' αλλάξει. Ο Ρενέ Μόιλεστεν συνειδητοποίησε το πρόβλημα, ενεργοποίησε τον Καραγκούνη και έκανε τριάδα στο κέντρο. Ακόμα και σε παιχνίδια που έχανε η ομάδα του όπως το εντός έδρας από την Τότεναμ, ήταν ανταγωνιστική. Ωστόσο, αποφάσισε κάποια στιγμή να αφήσει τη συγκεκριμένη λογική και το πλήρωσε. Όσο για τον Φέλιξ Μάγκατ, προσπαθεί με κινήσεις πανικού να σώσει τη Φούλαμ. Βάζει μικρούς χωρίς εμπειρίες, το ψάχνει για να βρει σταθερές και ίσως στο τέλος τα καταφέρει.

Χαλ - Δυναμική επιστροφή

Τελευταία του δουλειά στην Premier League ήταν η Σάντερλαντ, την οποία κράτησε και τις δύο χρονιές στην κατηγορία χωρίς όμως να εντυπωσιάσει. Ο Στιβ Μπρους πέρυσι πήρε την άνοδο με τη Χαλ και φέτος εντυπωσίασε τους πάντες. Ο σύλλογος δεν κινδύνεψε επί της ουσίας παρόλο που πολλοί θεωρούσαν πως θα υποβιβαστεί, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία του βρίσκεται και στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας. Ο Άγγλος τεχνικός παρουσίασε μία ομάδα πολύ πειθαρχημένη, ενώ με τις προσθήκες των Λονγκ και Γέλαβιτς προσπάθησε να λύσει και το πρόβλημα στο γκολ. Η Χαλ μπορεί να μην παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο, αλλά είναι πολύ σοβαρή και βάζει δύσκολα σχεδόν σε όποιον την αντιμετωπίσει.

Όποιος έχει κουράγιο για ερωτήσεις, παρατηρήσεις, διαφωνίες ή διάλογο μπορεί να με βρει στο Twitter: @antonis_tsir