Στου δρόμου τα μισά

Το εντυπωσιακότερο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών παρακολουθούμε φέτος στην Premier League. Μετά το τέλος του πρώτου γύρου η διαφορά του πρώτου από τον όγδοο είναι στους εννιά βαθμούς, ενώ τόσοι βαθμοί χωρίζουν και την ουραγό Σάντερλαντ από τη δέκατη Χαλ!

Γίνεται αντιληπτό πως αναμένεται να δοθεί πολύ μεγάλη μάχη σε όλα τα επίπεδα και πως τα πάντα είναι πιο ρευστά από κάθε άλλη φορά συγκριτικά με τα τελευταία χρόνια.

Με το τέλος του πρώτου γύρου όλοι λίγο πολύ έχουμε βγάλει κάποια συμπεράσματα, επομένως, πάμε να δούμε μαζί μία μία τις 20 ομάδες, τα θετικά και τα αρνητικά τους, αυτούς που ξεχωρίζουν και εκείνους από τους οποίους περιμένουμε περισσότερα. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, πάντως, ότι λόγω των πολύ μικρών διαφορών που υπάρχουν ανάμεσα στις ομάδες, κάποια πράγματα μπορούν να αλλάξουν με μία-δύο προσθήκες. Να σημειωθεί ότι μετά από κάθε ομάδα ακολουθεί ένα βίντεο με τον παίκτη που κάνει τη διαφορά ως τώρα ή την καλύτερη στιγμή της σεζόν.

Άρσεναλ

Μπορεί να μην είναι η ομάδα με τις μεγαλύτερες δυνατότητες, αλλά είναι με διαφορά η πιο σταθερή. Το καλοκαίρι δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θεωρούσαν πως η χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη για τους "κανονιέρηδες", οι οποίοι έχουν ξεπεράσει -σχεδόν- κάθε προσδοκία. Η μεταγραφή του Μεσούτ Εζίλ ήταν κλειδί όχι μόνο επειδή βοήθησε αγωνιστικά, αλλά και γιατί τονώθηκε η ψυχολογία παικτών και οπαδών και αντιστράφηκε το όλο κλίμα που είχε δημιουργηθεί μετά την ήττα από την Άστον Βίλα στην πρεμιέρα.

Από εκεί και πέρα, εξαιρετικά βελτιωμένο είναι το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Λονδρέζων, ανεβασμένος σε σχέση με πέρυσι ο Ολιβιέ Ζιρού, ενώ αποκάλυψη είναι ο Άαρον Ράμσεϊ. Η συμβολή του είναι τεράστια σε όσα έχει καταφέρει ως τώρα η ομάδα του. Πολύ δύσκολα θα βγει εκτός τριάδας, αλλά δεν είμαι σίγουρος πως θα αντέξει μέχρι τέλους στη μάχη του τίτλου. Πάντως, είναι σημαντικό ότι παίρνει νίκες ακόμα και όταν δεν παίζει καλά, όπως έγινε με Νιούκαστλ ή Κρίσταλ Πάλας.

Άστον Βίλα

Είναι ελαφρώς βελτιωμένη σε σχέση με πέρυσι, κάτι αναμενόμενο. Ωστόσο, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι ο περσινός μπόμπερ Κριστιάν Μπεντέκ θα έχει μόλις τέσσερα γκολ. Αυτό έχει στοιχίσει πολύ στη Βίλα σε συνδυασμό με την τραγική εντός έδρας συγκομιδή της. Δεν είναι η πρώτη χρονιά που παρουσιάζει πρόβλημα στα εντός έδρας παιχνίδια της, όμως, ο Πολ Λάμπερτ οφείλει να βρει μία λύση προκειμένου να σωθεί χωρίς άγχος η ομάδα του.

Από εκεί και πέρα, οι "χωριάτες" διανύουν μία πολύ κακή περίοδο με τέσσερις ήττες και μία ισοπαλία στα πέντε τελευταία απέναντι σε ισοδύναμες ομάδες (σ.σ. εξαίρεση αποτελεί το παιχνίδι με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Τα αμυντικά κενά σε αυτές τις αναμετρήσεις ήταν πολλά και σημαντικά, όμως, ακόμη κι έτσι η Βίλα δε θυμίζει την περσινή ομάδα που κατά περιόδους έδειχνε σημάδια διάλυσης. Αν ανεβεί ο Μπεντέκ και μαζί του και οι Γκάμπι Αγκμπονλαχόρ και Αντρέας Βάιμαν, τότε τα χέρια του Λάμπερτ θα λυθούν. Μεσοαμυντικά δύσκολα θα σουλουπωθεί περισσότερο η κατάσταση, εκτός κι αν αποκτηθεί παίκτης.

Γουέστ Μπρομ

Αν η Άστον Βίλα τρέχει ένα αρνητικό σερί, τότε τι να πει και η Γουέστ Μπρομ των 9 παιχνιδιών χωρίς νίκη. Η ομάδα που έπαιξε εξαιρετικά στο "Ολντ Τράφορντ" και πήρε τη νίκη, αυτή που έκοψε βαθμούς από την Άρσεναλ και της στέρησαν τη νίκη με ανύπαρκτο πέναλτι στο "Στάμφορντ Μπριτζ", παρουσιάζεται ανεξήγητα προβληματική τελευταία. Το βασικό πρόβλημα είναι πως δέχεται σταθερά γκολ και δεν είναι εύκολο να βρίσκει κι εκείνη πάντα τον δρόμο προς τα δίχτυα.

Εκεί που αξίζει να σταθεί κανείς είναι στην αδικαιολόγητη -κατ' εμέ- απόλυση του Στιβ Κλαρκ, του ανθρώπου που οδήγησε τους "μπάγκις" στην όγδοη θέση της Premier League πέρυσι. Στο μόνο που διαφωνούσα με τον Κλαρκ ήταν στο ότι έδωσε ελάχιστες ευκαιρίες στον Ματέι Βίντρα, τον καλύτερο παίκτη της περσινής Championship. Πολλά θα εξαρτηθούν πλέον από το ποιος θα είναι ο επόμενος τεχνικός της Μπρομ, ενώ αξίζει να προσέξει κανείς τον Σέιν Λονγκ, την τριάδα που παίζει πίσω του (Μπεραϊνό, Αμαλφιτανό, Σεσενιό) και τον Γιουσούφ Μουλουμπού.

Γουέστ Χαμ

Η χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη για τη Γουέστ Χαμ και ο λόγος είναι απλός. Ο Σαμ Άλαρνταϊς στήριξε τα πάντα στον Άντι Κάρολ και δε σκέφτηκε ένα Plan B. Ο Άγγλος επιθετικός δεν έχει παίξει ούτε μία φορά ως τώρα και άξιος αντικαταστάτης του δεν υπάρχει. Το αποτέλεσμα ήταν να κάνουν κινήσεις πανικού τα "σφυριά" αποκτώντας πρώτα τον -άφαντο- Μλάντεν Πέτριτς και στη συνέχεια τον Κάρλτον Κόουλ, που όλο το καλοκαίρι δεν μπορούσε να βρει ομάδα. Ο Άλαρνταϊς έφτασε να παίζει μέχρι και 4-6-0, το οποίο δεν είχε επιτυχία πέρα από το εντυπωσιακό διπλό στο "Γουάιτ Χαρτ Λέιν".

Ένα ακόμη αρνητικό που καλείται να αντιμετωπίσει ο Άλαρνταϊς είναι οι πολλοί τραυματισμοί σημαντικών παικτών όπως οι Ρικάρντο Βαζ Τε και Στιούαρτ Ντάουνινγκ. Σε αντίθεση με άλλους συλλόγους η Γουέστ Χαμ είναι αποφασισμένη να στηρίξει τον προπονητή της και για μένα καλά κάνει. Οι Λονδρέζοι έχουν πολύ καλό υλικό για να πέσουν, ενώ αξίζει να προσέξει κανείς τους Μομό Ντιαμέ και Ραβέλ Μόρισον, με τον δεύτερο να αποτελεί μία από τις αποκαλύψεις της χρονιάς.

Έβερτον

Το δημιούργημα του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ έχει καταφέρει να στρέψει πάνω του τα φώτα με τις ως τώρα εμφανίσεις. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην τετράδα και θα παλέψει μέχρι τέλους για την παραμονή της σ' αυτή. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να αφήσει εκτός Champions League μία εκ των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή Λίβερπουλ, αλλά αν συνεχίσει έτσι και στον δεύτερο γύρο, τίποτα δεν αποκλείεται. Στα παιχνίδια με τους "μεγάλους" έχει παρουσιαστεί ιδιαίτερα ανταγωνιστική, αλλά θα πρέπει να μην κάνει στραβοπατήματα ούτε στα εύκολα ματς.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που πρέπει να βγάλει κανείς το καπέλο του στον Μαρτίνεθ, όπως η μετάλλαξη του Σίμους Κόουλμαν ή η επιμονή του στην απόκτηση του Τζέιμς ΜακΚάρθι, όμως, για μένα τίποτα δε συγκρίνεται με τη στήριξη του στον Ρος Μπάρκλεϊ. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί την τελευταία τριετία -μετά το ντεμπούτο του κόντρα στην ΚΠΡ- δε δόθηκαν ευκαιρίες στον νεαρό από τον Ντέιβιντ Μόγιες. Τέλος, δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς τον εντυπωσιακό -και φέτος- Ρομελού Λουκακού.

Κάρντιφ

Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς ποδοσφαιρικά για την Κάρντιφ με όλα όσα έχουν γίνει από τον Βινσέν Ταν. Η απόλυση του Μάλκι Μακάι ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Δεν πίστευα στην αρχή της σεζόν πως οι Ουαλοί μπορούν να υποβιβαστούν, όμως, αυτό δεν αποκλείεται να γίνει από τη στιγμή που ο Ταν είναι διατεθειμένος να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Θα πρέπει να επιστρέψει η ηρεμία στην ομάδα και να αποκτηθεί ένας καλός τεχνικός.

Το θετικό για την Κάρντιφ είναι ότι και καλή ομάδα έχει και χρήματα να δαπανήσει στο μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου. Θα πρέπει να κάνει 1-2 προσθήκες μεσοεπιθετικά, αφού σκοράρει πολύ δύσκολα. Φρέιζερ Κάμπελ και Πίτερ Οντεμβίγκι είναι ικανοί επιθετικοί και έχουν παρατάσεις, όμως, θα πρέπει και κάποιος να δημιουργήσει τις φάσεις. Ο Κιμ κινείται σε ρηχά νερά φέτος και έτσι όλο το βάρος πέφτει στον πολύ καλό Τζόρντον Ματς. Ακόμη, στους διακριθέντες κατατάσσονται οι Πίτερ Γουίτιγχαμ, Στίβεν Κόκερ και Ντέιβιντ Μάρσαλ.

Κρίσταλ Πάλας

Στην αρχή της σεζόν η σωτηρία έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Για δεύτερη φορά ο Ίαν Χόλογουεϊ απογοήτευσε με την αφέλεια που έστηνε την ομάδα του. Ωστόσο, με την αλλαγή προπονητή η Πάλας είναι αγνώριστη. Παρουσιάζει επιτέλους ένα αξιόμαχο και ανταγωνιστικό σύνολο, το οποίο έχει τον τρόπο του να παίρνει αποτελέσματα, όπως έκανε πρόσφατα στο Μπέρμιγχαμ κόντρα στην Άστον Βίλα. Κάπου εδώ να προσθέσουμε ότι ο Τόνι Πούλις δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ.

Ωστόσο, είναι δεδομένο πως το ρόστερ της Πάλας είναι ένα από τα χειρότερα στην Premier League, ενώ ερωτηματικό αποτελεί το αν υπάρχει η δυνατότητα να ενισχυθεί. Δεν γίνεται να κάνουν συνέχεια υπέρβαση οι παίκτες, θα πρέπει να υπάρξουν και δύο-τρεις παίκτες με ποιότητα. Τζερόμ Τόμας, Τζέισον Πάντσεον, Μαρουάν Σαμάκ και Μπάρι Μπάναν είναι καλοί παίκτες, αλλά κανείς τους δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά ακόμα και σε παιχνίδια με αντιπάλους ίδιου βεληνεκούς. Πιστεύω πως η Πάλας θα δώσει μάχη μέχρι τέλους και αν τελικά το καταφέρει θα αξίζουν συγχαρητήρια στον Πούλις.

Λίβερπουλ

Τα δύο παιχνίδια με τις Μάντσεστερ Σίτι και Τσέλσι ήταν ιδανικά για να βγάλει κανείς συμπεράσματα και να επιβεβαιώσει όσα ήδη γνωρίζαμε. Η Λίβερπουλ είναι ικανή να δεχτεί γκολ με κάθε τρόπο, ενώ δεν έχει επιλογές ειδικά από τη στιγμή που τραυματίστηκαν οι Στίβεν Τζέραρντ και Ντάνιελ Στάριτζ. Μεσοεπιθετικά ο Μπρένταν Ρότζερς έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και σε αυτό εννοείται πως βοηθάει πάρα πολύ ο Λουίς Σουάρες που είναι φανταστικός. Ωστόσο, οι "κόκκινοι" θα πρέπει να πάρουν γκολ και από τους μέσους (συμπεριλαμβανομένου του Φιλίπε Κοουτίνιο), ενώ και ο Ραχίμ Στέρλινγκ οφείλει να βελτιώσει τα τελειώματά του.

Αξίζει αν είσαι ουδέτερος να δεις τα παιχνίδια της Λίβερπουλ, αφού παίζει πολύ καλό ποδόσφαιρο τόσο εντός όσο και εκτός έδρας, όμως, θα πρέπει να μάθει πώς να "κλέβει" βαθμούς, όταν χρειάζεται. Για να γίνει αυτό είναι επιτακτική η βελτίωση στην αμυντική λειτουργία και στις στημένες φάσεις. Η μάχη για την τετράδα θα είναι άκρως ενδιαφέρουσα και η ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ μπορεί να χαμογελάσει στο τέλος, αν σταματήσει να δέχεται φθηνά γκολ και αν εισακούσει η διοίκηση τον Ρότζερς που θέλει -τουλάχιστον- τρεις παίκτες.

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Εκμεταλλευόμενη το εύκολο πρόγραμμα που είχε στο τέλος του πρώτου γύρου η Γιουνάιτεντ πήρε τέσσερις νίκες στη σειρά και πλησίασε στο -3 από την τετράδα. Ωστόσο, αυτό είναι μάλλον το δέντρο και όχι το δάσος. Ακόμα και στα παιχνίδια με τις Χαλ και Νόριτς δεν έπαιξε καλά, δέχτηκε πολύ μεγάλη πίεση κατά διαστήματα και παράλληλα έδειξε και πάλι τρωτή. Δυσκολεύεται πολύ να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα, ενώ είναι εύκολο για την εκάστοτε ομάδα να της κάνει φάση.

Συν τοις άλλοις, εξαρτάται υπερβολικά από τον Γουέιν Ρούνεϊ, ο οποίος πάντως τα πηγαίνει περίφημα. Το καλό για τους "κόκκινους διαβόλους" είναι πως επέστρεψε ο Μάικλ Κάρικ και πως έχουν βρει μία πολύ σημαντική λύση στα πλάγια με τον Αντνάν Γιανουζάι. Σύντομα αναμένεται να επιστρέψει ο Ρόμπιν φαν Πέρσι, ο οποίος με τα γκολ του μπορεί να δώσει σημαντικές νίκες. Ο ρεαλιστικός στόχος πρέπει να είναι η τετράδα, ενώ θα χαρακτήριζα ανησυχητικές τις πρόσφατες δηλώσεις του Ντέιβιντ Μόγιες, ο οποίος άφησε να εννοηθεί πως ενδέχεται να μην προχωρήσει σε μεταγραφές, καθώς η ομάδα χρειάζεται άμεσα ενίσχυση.

Μάντσεστερ Σίτι

Αναγνωριστικοί μοιάζουν οι πρώτοι μήνες για τον Μανουέλ Πελεγκρίνι και την ομάδα που έχει δημιουργήσει. Ο Χιλιανός τεχνικός έπαθε και έμαθε στα εκτός έδρας παιχνίδια με τις συνεχόμενες ήττες να έρχονται κυρίως λόγω της χαλαρότητας που επέδειξαν οι παίκτες του χωρίς ο ίδιος να είναι άμοιρος ευθυνών. Η Σίτι εντός έδρας δείχνει τουλάχιστον ένα κλικ καλύτερη από κάθε άλλη ομάδα, πιάνει εξωφρενικό ρυθμό και δεν αποκλείεται να τελειώσει μόνο με νίκες. Ωστόσο, χρειάζεται να παίζει πιο προσεκτικά και κυνικά στα εκτός έδρας ματς της.

Όσον αφορά τους παίκτες, Γιαγια Τουρέ, Βινσέν Κομπανί και Σέρχιο Αγουέρο ξεχωρίζουν για μία ακόμη χρονιά και δείχνουν πως είναι υπερπολύτιμοι. Χωρίς τον Κομπανί το πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας είναι τεράστιο με τον Τζόλεον Λέσκον να είναι μέτριος και τον Μάρτιν Ντεμιτσέλις μία κακή μεταγραφική επιλογή. Πολύ θετική εντύπωση μου έχει κάνει ο εξαιρετικός Άλβαρο Νεγρέδο, ενώ αρκετά βελτιωμένος είναι ο Σαμίρ Νασρί. Τέλος, αν η Σίτι αποκτήσει τη σταθερότητα που πρέπει στα εκτός, είναι αρκετά πιθανό να στεφθεί πρωταθλήτρια.

Νιούκαστλ

Από τη στιγμή που ο Άλαν Πάρντιου αποφάσισε να κάνει τριάδα με τους Σεΐκ Τιοτέ, Γιοάν Καμπάιγ και Μούσα Σισοκό η Νιούκαστλ έγινε άκρως ανταγωνιστική. Έκοψε βαθμούς από τη Λίβερπουλ, νίκησε Τσέλσι και Μάντσεστερ Γιουναϊτεντ, πάλεψε μέχρι τέλους με την Άρσεναλ και βρίσκεται μόλις τέσσερις βαθμούς από την τετράδα. Στην όλη προσπάθεια μεγάλο μερίδιο έχει και ο Λοΐκ Ρεμί των 10 γκολ σε 17 συμμετοχές.

Επιπλέον, η Νιούκαστλ έχει δύο εξαιρετικούς "εργάτες", από τους οποίους έχει πάρει πολύ σημαντικές βοήθειες. Ο λόγος για τους Γιοάν Γκουφράν και Ματιέ Ντεμπισί. Στον Πάρντιου, μάλιστα, πρέπει να πιστωθεί ότι χρησιμοποιεί πλέον αρκετά έξυπνα και τον Ατέμ Μπεν Αρφά, τον οποίο δεν ξεκινάει βασικό στα δύσκολα παιχνίδια, στην προσπάθειά του να έχει παίκτες που πρεσάρουν και μαρκάρουν. Με όλους όσους ανέφερα και μεγάλο όπλο την τριάδα του κέντρου η Νιούκαστλ θα παλέψει μέχρι τέλους για το πλασάρισμα στην επτάδα, αλλά δεν ξέρω αν θα έχει την απαιτούμενη διάρκεια.

Νόριτς

Τρεις μεγάλες νίκες έχει κάνει η Νόριτς τους τελευταίους δύο μήνες (κόντρα σε Γουέστ Χαμ, Κρίσταλ Πάλας, Γουέστ Μπρομ) και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Γενικά η εικόνα που βγάζει είναι ιδιαίτερα προβληματική και για μένα ανήκει στις αρνητικές εκπλήξεις της σεζόν αφού την περίμενα καλύτερη. Το πρόβλημά της αμυντικά ήταν γνωστό και μου προξενεί εντύπωση ότι δεν κινήθηκε το καλοκαίρι για στόπερ.

Συν τοις άλλοις, ο Άντονι Πίλκιγκτον ταλαιπωρείται και φέτος από τραυματισμούς, ενώ ο Ρόμπερ Σνόντγκρας δεν είναι τόσο καλός όσο πέρυσι. Σε αυτά προσθέστε και ότι ο Ρίκι φαν Βόλφσβινκελ, που έχει να σκοράρει από την πρεμιέρα, είναι άφαντος. Δεδομένου ότι ο Κρις Χιούτον είναι ένας προπονητής που δεν εστιάζει στην άμυνα, βελτίωση σε αυτό το κομμάτι δε θα υπάρξει. Επομένως, θα πρέπει οι προαναφερθέντες μέσοι και επιθετικοί να ανεβάσουν την απόδοσή τους, αφού ο Γκάρι Χούπερ δεν αρκεί. Τέλος, δυσκολεύομαι να καταλάβω την εμμονή του Χιούτον στο 4-4-2, το οποίο επέμεινε να παίζει αντί να κάνει τριάδα στο κέντρο ακόμα και όταν ο Χούπερ ήταν τραυματίας.

Σάντερλαντ

Όταν έχεις κάνει πάνω από 10 μεταγραφές το καλοκαίρι και έχεις διώξει αρκετούς παίκτες τότε είναι επόμενο τους πρώτους μήνες να μην παρουσιάζεις ένα ομοιογενές σύνολο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις σχέσεις που είχε ο Πάολο Ντι Κάνιο με αρκετούς ποδοσφαιριστές του οδήγησαν τις "μαυρόγατες" στη μία ήττα μετά την άλλη. Η επιλογή του Γκας Πογιέτ ήταν ίσως η καλύτερη δυνατή, όμως, ο Ουρουγουανός ακόμα δεν έχει καταφέρει να κάνει ομάδα το σύνολο των παικτών που βρήκε. Τον τελευταίο καιρό υπάρχει βελτίωση, όμως, θα χρειαστεί ακόμα μεγαλύτερη για να εξασφαλιστεί η παραμονή.

Από εκεί και πέρα, το ρόστερ της Σάντερλαντ δεν είναι τέτοιο που να δικαιολογεί τον πιθανό υποβιβασμό, αλλά στην αμυντική γραμμή υπάρχουν τρανταχτές αδυναμίες. Ως τώρα στις "μαυρόγατες" έχει κοστίσει η αφλογιστία του Στίβεν Φλέτσερ, αλλά και η αδυναμία του -μέτριου και δυσκίνητου- Τζοσμέρ Άλτιντορ να τελειώσει φάσεις. Τέλος, θα πρέπει η Σάντερλαντ να πάρει περισσότερα από τον Εμανουέλε Τζακερίνι, ενώ το θετικό είναι ότι έχει ανεβεί ο Κι, ίσως ο καλύτερος μέσος που διαθέτει.

Σαουθάμπτον

Αν δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή η Έβερτον, τότε το πιο πιθανό είναι να υποκλίνονταν όλοι στη Σαουθάμπτον. Τις τελευταίες αγωνιστικές έκανε μία κοιλιά, κάτι απόλυτα φυσιολογικό, όμως, συνολικά έχει παρουσιάσει ένα εξαιρετικό σύνολο. Ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο έχει περάσει στους παίκτες του τη φιλοσοφία του και οι "Άγιοι" προσπαθούν, όπου κι αν παίζουν, να κυκλοφορούν την μπάλα και να κάνουν το παιχνίδι τους.

Η γρανιτένια άμυνα των πρώτων αγωνιστικών δεν είναι ίδια πια, όμως, υπάρχουν εξηγήσεις. Ναθάνιελ Κλάιν, Ζοζέ Φόντε και Ντέγιαν Λόβρεν έχασαν παιχνίδια, ενώ σημαντική απώλεια είναι ο Βίκτορ Ουανιάμα, ο οποίος βοηθούσε πολύ στη συνολική αμυντική λειτουργία της ομάδας. Σε αυτούς προστίθεται και ο τραυματισμός του τερματοφύλακα Άρτουρ Μπόρουτ. Όσον αφορά το μεσοεπιθετικό κομμάτι ο Πάμπλο Οσβάλντο θα πρέπει να δώσει περισσότερα, όπως και ο Γκαστόν Ραμίρες σε περίπτωση που παραμείνει. Ρίκι Λάμπερτ και Τζέι Ροντρίγκεθ είναι πολύ καλοί, ο Άνταμ Λαλάνα κάνει τη διαφορά, ο Μοργκάν Σναϊντερλέν είναι πολύ σταθερός και ο Τζέιμς Γουόρντ Πράουζ φαίνεται πως αποτελεί το νέο δημιούργημα των ακαδημιών της Σαουθάμπτον μετά από τον πάρα πολύ καλό Λουκ Σο.

Σουόνσι

Είναι πολύ καλή και δουλεμένη ομάδα, αλλά παρουσιάζει προβλήματα φέτος, αφού δεν είναι εύκολο για μία ομάδα να παίζει Πέμπτη - Κυριακή και να μην το έχει ξανακάνει. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί η έλλειψη βάθους που έχει η Σουόνσι. Γνωρίζοντας πως φέτος θα δίνει δύο παιχνίδια την εβδομάδα η ουαλική ομάδα έκανε μεταγραφές προκειμένου να έχει επιλογές ο Μίκαελ Λάουντρουπ, αλλά δεν έχει πάρει απ' όλους όσα θα περίμενε.

Ο Άλβαρο Βάθκεθ μοιάζει λίγος, ενώ ο Γουίλφριντ Μπονί δεν έχει προσαρμοστεί πλήρως. Ο Αλεχάντρο Ποθουέλο έχει δείξει καλά στοιχεία, αλλά θα πρέπει να προσθέσει στο ρεπερτόριό του και το γκολ, ενώ Κάνιας και Τζόντζο Σέλβεϊ αποτελούν ένα πολύ καλό δίδυμο στο κέντρο. Όταν, όμως, ο Λέον Μπρίτον δεν αντικαθιστά έναν εκ των δυο τους η εικόνα των "κύκνων" δεν είναι ίδια, κάτι που ισχύει και όταν ο μετριότατος Ρολάντ Λαμά παίρνει φανέλα βασικού. Τέλος, οι τραυματισμοί των Μίτσου και Πάμπλο Ερνάντεθ στοίχισαν πολύ, ενώ αξίζει να σταθεί κανείς και φέτος στους Τζόναθαν ντε Γκουζμάν και Μπεν Ντέιβις.

Στόουκ

Μεταβατική είναι η φετινή σεζόν για τη Στόουκ, η οποία προσπαθεί -όσο μπορεί με το ρόστερ που έχει- να παίξει και ποδόσφαιρο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παραμένει μία σκληρή ομάδα. Τον τελευταίο καιρό οι τραυματισμοί είναι τόσοι που έφτασε να παίζει στόπερ -με παταγώδη αποτυχία- ο Μαρκ Γουίλσον. Απόρροια αυτού είναι να δέχεται πιο εύκολα γκολ. Φέτος η εστία της έχει παραβιαστεί 29 φορές, ενώ πέρυσι δέχτηκε συνολικά 45 γκολ. Το μόνο θετικό ότι υπάρχει πλέον κανονικό αριστερό μπακ, έστω κι αν ο Έρικ Πίτερς κάνει κάποιες φορές εύκολα λάθη.

Το μεγάλο πρόβλημα ήταν και παραμένει στη δημιουργία φάσεων. Ο Τσάρλι Άνταμ για ομάδες τέτοιου επιπέδου είναι καλός, αλλά δεν έχει συμπαραστάτες. Αυτός που έχει ανεβεί τελευταία και δείχνει ότι μπορεί να προσφέρει είναι ο Ουσάμα Ασαϊντί, ενώ εκείνος που έχει ποιότητα και πρέπει να δώσει περισσότερα είναι ο Μάρκο Αρναούτοβιτς. Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος θα παλέψει μέχρι τέλους και πιστεύω πως θα βρει και πάλι τον τρόπο να σωθεί.

Τότεναμ

Μπορεί να είμαι και ο μόνος, όμως, θεωρώ πως η απόλυση του Αντρέ Βίλας Μπόας ήταν λανθασμένη. Σαφέστατα και ο Πορτογάλος έχει μερίδιο ευθύνης στην κακή εικόνα που έβγαζε η Τότεναμ και στην αδυναμία να σκοράρει, όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν οι μεταγραφές του καλοκαιριού, οι περισσότερες εκ των οποίων δεν ήταν προσωπικές του επιλογές. Ο Γκάρεθ Μπέιλ έφυγε και οι Λονδρέζοι καλούνταν να βρουν από αλλού τα 21 γκολ του. Κανένας από τους μέσους που αποκτήθηκε δε σκοράρει, κανένας από τους εξτρέμ δεν έχει το γκολ και ο Ρομπέρτο Σολδάδο απογοητεύει. Επομένως, ήταν αναμενόμενο να μην μπαίνει γκολ ούτε... με αίτηση.

Ο Μπόας φταίει κυρίως γιατί δε στήριξε κάποιους παίκτες που πήγαιναν καλά και άρχισε να ανακατεύει την ομάδα χωρίς λόγο. Ο Άντρος Τάουνσεντ ήταν δραστήριος σε κάθε παιχνίδι, ο Γκίλφι Σίγκουρντσον ήταν από τους λίγους που είχαν το γκολ, όμως, αμφότεροι έχασαν τη θέση τους σταδιακά. Το μεγάλο στοίχημα του Τιμ Σέργουντ είναι ο Έρικ Λαμέλα, ενώ από τα καλοκαιρινά αποκτήματα πολύ καλός ως τώρα είναι ο Παουλίνιο. Τέλος, τίποτα δεν έχει χαθεί από τη στιγμή που οι Λονδρέζοι, οι οποίοι πάντως δεν πείθουν, είναι στο -3 από την τετράδα.

Τσέλσι

Το καλοκαίρι κάνοντας την παρουσίαση της Premier League έγραψα πως μαζί με τη Σίτι θα μονομαχήσει για το πρωτάθλημα και πως τη βλέπω στα σημεία να το παίρνει. Μπορεί να γίνει, όμως, η εικόνα της είναι προβληματική. Αν βγάλουμε το πρώτο ημίχρονο με τη Λίβερπουλ, στο οποίο ήταν εντυπωσιακή, και το ξέσπασμά της στο δεύτερο ημίχρονο με την Τότεναμ, δεν έχουμε δει κάτι αξιόλογο από την Τσέλσι. Προσπαθεί να νικάει σβηστά, έχει πολλά κενά διαστήματα και αδυνατεί να κλειδώσει τα παιχνίδια.

Επιβεβαιώνεται αυτό που γνωρίζαμε εξ αρχής, ότι οι "μπλε" δεν παίρνουν γκολ από τους επιθετικούς. Για μένα ο Φερνάντο Τόρες μπορεί να προσφέρει περισσότερα από τον Σαμουέλ Ετό (εννοείται πως είναι διαφορετικού στυλ παίκτες), αλλά ο Ισπανός ήταν άτυχος γιατί τραυματίστηκε τη στιγμή που είχε ανέβει. Επιπλέον, σταδιακά πιστεύω ότι θα αρχίσει να προσφέρει περισσότερα ο Ουίλιαν, ενώ κάπως θα πρέπει να εκμεταλλευτεί ο Ζοζέ Μουρίνιο τους Νταβίντ Λουίζ και Χουάν Μάτα. Αυτά που πιστώνω στον Πορτογάλο είναι πως σταμάτησε να βάζει τον Άσλεϊ Κόουλ και πως δεν έχει χάσει σε μεγάλο παιχνίδι.

Φούλαμ

Το ξεκίνημα ήταν τραγικό για τη Φούλαμ, η οποία με τον Μάρτιν Γιολ στον πάγκο θα έπεφτε ασυζητητί. Δεν παρουσιαζόταν ανταγωνιστική, δεχόταν πολύ εύκολα φάσεις και για να νικήσει έπρεπε να φτύσει αίμα. Ο αντικαταστάτης του 57χρονου, Ρενέ Μόιλεστεν, έχει κάνει κάποιες απαραίτητες διορθώσεις και με εξαίρεση την εξάρα από τη Χαλ, η εικόνα της Φούλαμ είναι αρκετά καλή. Με την Τότεναμ πάλεψε μέχρι τέλους, το 4-1 από την Έβερτον είναι μαγική εικόνα, όπως και η ήττα από τη Μάντσεστερ Σίτι, σε ένα παιχνίδι που ήταν καλύτερη στο μεγαλύτερο διάστημα.

Το μυστικό της επιτυχίας είναι το εξής απλό: Ο Μόιλεστεν, ο οποίος ενεργοποίησε και τον ξεχασμένο Τζον Άρνε Ρίισε, κατάλαβε πως δε γίνεται να παίζει με δύο μέσους, έφτιαξε τριάδα στο κέντρο και άφησε μπροστά μόνο έναν εκ των Αντέλ Τααράμπτ ή Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ. Κόντρα στις "τίγρεις" που η τριάδα του κέντρου χάλασε, ήρθε ο διασυρμός. Πολύ καλός ο Γιώργος Καραγκούνης ως τώρα, έξυπνο το τρικ με τον Τααράμπτ στην κορυφή (το έκανε και στην ΚΠΡ κάποιες φορές), πολύ μέτρια σεζόν για τον Μπράιαν Ρουίς.

Χαλ

Προσωπικά δεν την περίμενα τόσο καλή. Χωρίς να διαθέτει πολύ καλό ρόστερ ο Στιβ Μπρος έχει κάνει ένα αξιόμαχο σύνολο, το οποίο είναι ιδιαίτερα υπολογίσιμο στο γήπεδό του. Εκτός έδρας το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο, αφού οι "τίγρεις" έχουν τη χειρότερη συγκομιδή μαζί με τη Στόουκ, όμως, το "KC Stadium" έχει μετατραπεί σε φρούριο. Η Λίβερπουλ ηττήθηκε, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πέρασε δια πυρός και σιδήρου, ενώ γενικά η Χαλ προσπαθεί να πηγαίνει τα παιχνίδια της στο 1-0.

Με τη σοβαρότητα που δείχνει ως τώρα οι πιθανότητες για την παραμονή είναι υπέρ της. Μόνη μου ένσταση ο κακός δεύτερος γύρος που συνηθίζουν να κάνουν οι ομάδες του Μπρους στην Premier League. Τζέικ Λίβερμορ, Τομ Χάντλστοουν και Ρόμπερτ Μπρέιντ είναι αξιόλογοι, ενώ το μεγάλο πρόβλημα είναι η γραμμή κρούσης με τους Ντάνι Γκρέιαμ και Γιακίν Σαγκμπό να έχουν συνολικά τρία γκολ. Γι' αυτό και η απόκτηση επιθετικού είναι ειλημμένη απόφαση.

Όποιος έχει κουράγιο για ερωτήσεις, παρατηρήσεις, διαφωνίες ή διάλογο μπορεί να με βρει στο Twitter: @antonis_tsir