Τσέλσι, Σίτι και οι άλλοι

Όπως σε κάθε σεζόν ένα καλό σίριαλ τελειώνει δυναμικά και αφήνει απορίες έτσι και με την Premier League. Η αγωνιστική που ολοκληρώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα είχε πολλές ενδιαφέρουσες αναμετρήσεις, τις οποίες παρακολουθήσατε ζωντανά και αποκλειστικά σε HD από τον OTE TV. Υπάρχει αγωνία για τη συνέχεια αλλά και πολλή συζήτηση για το τι μπορεί να αλλάξει στην πορεία.

Έχουμε πάρει μία γεύση για το πώς είναι οι φετινές ομάδες, χωρίς βέβαια αυτό να είναι αρκετό. Η Σαουθάμπτον σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζονταν πολλοί παρουσιάζεται και φέτος άκρως ανταγωνιστική, η Γουέστ Χαμ έχει ξεκινήσει καλά και πιστεύω ότι θα συνεχίσει δεδομένου του ρόστερ της, ενώ εφιαλτική είναι η εκκίνηση της Νιούκαστλ. Ωστόσο, εμείς θα ασχοληθούμε μόνο με τα προβλήματα των μεγάλων της Premier League, ήτοι αυτών που τερμάτισαν πέρυσι στην πρώτη επτάδα και που λογικά θα μπουν και φέτος.

Δεν έχω αλλάξει άποψη από το καλοκαίρι, όταν πίστευα ότι είναι ένα πρωτάθλημα θα παιχτεί ανάμεσα σε Τσέλσι και Σίτι, ότι Άρσεναλ, Λίβερπουλ και Γιουνάιτεντ θα δώσουν μάχη για την τετράδα και ότι θα ακολουθήσουν Τότεναμ και Έβερτον. Γι' αυτό ας ρίξουμε μία ματιά σε αυτές τις επτά και τα όσα μας έχουν δείξει ως τώρα.

Ένα βήμα πιο μπροστά

Από το καλοκαίρι οι περισσότεροι έβλεπαν την Τσέλσι ως πρωταθλήτρια. Φυσικά και είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε για δικαίωση, αλλά οι "μπλε" ως τώρα είναι ξεκάθαρα ένα κλικ καλύτεροι από οποιονδήποτε άλλο. Τη διαφορά ως τώρα κάνει το δίδυμο Ντιέγκο Κόστα - Σεσκ Φάμπρεγκας σε συνδυασμό με τις γνωστές σταθερές που υπήρχαν από πριν. Ποιες είναι αυτές; Ο Έντεν Αζάρ και η εξαιρετική αμυντική τετράδα, η οποία δύσκολα κάνει λάθη. Ο Νεμάνια Μάτιτς πιάνεται επίσης ως μεταγραφή, αφού έχει πλέον προσαρμοστεί και έχει ταιριάξει με τον Φάμπρεγκας δίνοντας τη δυνατότητα και στον Ισπανό να έχει ελευθερία κινήσεων και να φτιάχνει το παιχνίδι.

Από εκεί και πέρα, μία είναι η σημαντική αλλαγή στο παιχνίδι της Τσελσι. Ο Ζοζέ Μουρίνιο γνωρίζει πως η ομάδα του έχει το εύκολο γκολ πλέον και παράλληλα και το περιθώριο κάποιου λάθους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ομάδα του παίζει πιο ανοιχτά. Δέχτηκε δύο γκολ από την Σουόνσι εντός, τρία από την Έβερτον, ένα από την Μπέρνλι και κλασικές ευκαιρίες από τη Λέστερ σε ένα παιχνίδι που χρειάστηκε να δείξει την κλάση του ο Τιμπό Κουρτουά. Εξαίρεση αποτέλεσαν τα δύο μεγάλα παιχνίδια με Σίτι και Άρσεναλ, στα οποία έπαιξε πιο κλειστά.

Όσο για τη συνέχεια, οι Λονδρέζοι έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των υπόλοιπων ομάδων. Μπορούν να υπηρετήσουν με την ίδια ευκολία δύο διαφορετικά στυλ παιχνιδιού. Έχουν την ικανότητα πλέον να παίξουν ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας κόντρα στους μικρούς, αλλά παράλληλα μπορούν να αμυνθούν και να περιμένουν, όπως έκαναν στο δεύτερο ημίχρονο με την Άρσεναλ. Εννοείται πως δεν γίνεται να πάνε τρένο μέχρι τέλους, αλλά με τον Μουρίνιο στον πάγκο η λογική λέει πως θα διαχειριστούν σωστά και τις όποιες κρίσεις υπάρξουν μέσα στη σεζόν.

Πιο ψιλιασμένος από πέρυσι

Μπορεί πέρυσι να πήρε το πρωτάθλημα, αλλά αυτό που δεν μου άρεσε στον Μανουέλ Πελεγκρίνι είναι ότι σε μεγάλο μέρος της σεζόν έπαιζε με αφέλεια απόρροια του οποίου ήταν να χάνει βαθμούς σε παιχνίδια που δεν έπρεπε. Από το καλοκαίρι ο Χιλιανός φάνηκε συνειδητοποιημένος προσθέτοντας στο ρόστερ του δύο παίκτες που ήταν απαραίτητοι, έναν στόπερ κι έναν αμυντικό μέσο. Έχω ξαναπεί πως το δίδυμο Γιαγιά Τουρέ - Φερναντίνιο είναι πολύ soft. Αυτό το πρόβλημα προσπάθησε να λύσει δίνοντας φανέλα βασικού στον Φερνάντο.

Το τρικ που έκανε στη συνέχεια για να μην δέχεται εύκολα φάσεις η ομάδα του, από τη στιγμή που ο Φερνάντο τραυματίστηκε, ήταν να έχει βασικό τον Τζέιμς Μίλνερ. Ο Άγγλος έχει αποδειχτεί πολύτιμος ως τώρα, αφού γίνεται τρίτος μέσος και δίνει τη δυνατότητα στον Νταβίντ Σίλβα να παίζει σε ελεύθερο ρόλο. Όσο για το δίδυμο των στόπερ όλα δείχνουν ότι Βενσάν Κομπανί και Ελακίμ Μανγκαλά θα ταιριάξουν. Μπορεί ο Γάλλος κόντρα στη Χαλ να θύμισε στόπερ ερασιτεχνικού πρωταθλήματος, αλλά έχει ποιότητα και θα βοηθηθεί έχοντας δίπλα και τον Κομπανί, ο οποίος είναι σε πολύ καλή κατάσταση.

Το μεγάλο πρόβλημα ως τώρα ήταν ότι ο Τουρέ βρισκόταν μακριά από τον καλό του εαυτό. Το κενό καλύφθηκε με τα γκολ του Φρανκ Λάμπαρντ, ενώ ο Ιβοριανός έδειξε κόντρα στην Άστον Βίλα ότι επανέρχεται. Ωστόσο, η συνέχεια δεν θα είναι εύκολη. Κατά πάσα πιθανότητα η Ακτή Ελεφαντοστού θα προκριθεί στο Africa Nations Cup και ο Τουρέ θα λείψει για περίπου έναν μήνα, σε μία περίοδο που θα έχει -λογικά- αποχωρήσει και ο Λάμπαρντ. Αντιλαμβάνεστε ότι οι επιλογές που θα απομείνουν θα είναι ελάχιστες. Κλείνοντας είναι σημαντικό ότι έδειξε χαρακτήρα στα παιχνίδια με Άρσεναλ και Τσέλσι. Επίσης, σε σχέση με πέρυσι έχει άλλο ένα όπλο, τον Στέφαν Γιόβετιτς, ο οποίος λογικά θα προσφέρει περισσότερα απ' όσα ο Άλβαρο Νεγρέδο τη σεζόν που μας πέρασε, ενώ ο Σέρχιο Αγουέρο είναι σε εντυπωσιακή κατάσταση.

Πεντάμορφη μπροστά, τέρας πίσω

Αν είσαι ουδέτερος, τότε τα παιχνίδια της δεν χάνονται. Βροχή από γκολ, αγωνία μέχρι τέλους για την έκβαση του αποτελέσματος και ωραίος ρυθμός. Είναι πασιφανές πως με τους Ρανταμέλ Φαλκάο και Άνχελ Ντι Μαρία έχει αποκτήσει εντυπωσιακή ποιότητα επιθετικά. Ο Αργεντινός είναι εξωπραγματικός και ελλείψει Γουέιν Ρούνεί πιστοποίησε πως μπορεί να πάρει την ομάδα από το χέρι. Ο Κολομβιανός θα βρει τα πατήματά του και αυτοί που χρειάζεται να ανεβούν είναι οι Χουάν Μάτα και Ρόμπιν φαν Πέρσι. Κανένας εκ των δύο δεν έχει ξεκινήσει καλά ως τώρα, όπως θα έχετε διαπιστώσει, παρακολουθώντας τα ματς της Man Utd αποκλειστικά σε HD από τον OTE TV.

Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα είναι η συνολική αμυντική λειτουργία. Τα πρόσωπα στην άμυνα αλλάζουν από παιχνίδι σε παιχνίδι με τους κεντρικούς αμυντικούς να τραυματίζονται ο ένας μετά τον άλλο. Δεν υπάρχει παίκτης με προσωπικότητα και κλάση στη συγκεκριμένη θέση και αυτό φαίνεται. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο εμφανές για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι ο Ντάλεϊ Μπλιντ, ο οποίος παίζει μπροστά από την άμυνα, δεν κόβει και ο δεύτερος πως αρκετοί παίκτες της Γιουνάιτεντ έχουν την τάση να ανεβαίνουν πολύ με αποτέλεσμα να δίνουν απίστευτους χώρους για αντεπιθέσεις. Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από την αναμέτρηση με τη Λέστερ.

Οι "κόκκινοι διάβολοι" δέχονται φάσεις από κάθε ομάδα που παίζουν και ως τώρα οι αντίπαλοι δεν ήταν και ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου. Η Έβερτον ήταν το πρώτο πραγματικό τεστ και μπορεί το αποτέλεσμα να ήταν επιτυχημένο, αλλά η εικόνα ήταν αρκετά προβληματική. Άξιο αναφοράς ως τώρα είναι ότι και ο Λουίς φαν Χάαλ αρκετές φορές δεν έχει βοηθήσει με τις αλλαγές του. Πρέπει, όμως, να μην ξεχνάμε πως η Γιουνάιτεντ είναι μία νέα ομάδα και συνεχώς θα βελτιώνεται. Αν, όμως, τον Ιανουάριο δεν κάνει κάποια προσθήκη μεσοαμυντικά τότε πολύ δύσκολα θα αλλάξει η εικόνα στα μετόπισθεν. Και δεν γίνεται να κερδίζεις συνεχώς με την επίθεσή σου.

Τα στοιχήματα του Ποτσετίνο

"Έφτασα πριν τρεις μήνες εδώ. Είναι δύσκολο να περάσω τη φιλοσοφία μου σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα" είπε ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο μετά τη νίκη επί της Σαουθάμπτον και έχει απόλυτο δίκιο. Τα "σπιρούνια" προσπαθούν ν' αλλάξουν και αυτός είναι ο λόγος που έχουν τέτοια σκαμπανεβάσματα. Τα πήγαν πολύ καλά με τις ομάδες του Λονδίνου, εμφανίστηκαν άκρως ανταγωνιστικά στο Emirates για πρώτη φορά μετά το 2-3 του 2010, αλλά ήταν απογοητευτικά με Γουέστ Μπρομ και Λίβερπουλ.

Προς το παρόν ο Ποτσετίνο έχει πάρει πάρα πολλά από τον Νασέρ Σαντλί (4 γκολ / 1 ασίστ), έναν παίκτη που δεν πίστευα καθόλου, εμφανώς βελτιωμένος παρουσιάζεται ο Ερίκ Λαμέλα, ενώ ανεβασμένος είναι και ο Ουγκό Λορίς. Το μεγάλο στοίχημα του Αργεντινού τεχνικού είναι ότι έκανε αρχηγό τον Γιουνές Καμπούλ. Ο Γάλλος τα πηγαίνει πολύ καλά ως τώρα, αλλά πέρα από επιρρεπής στους τραυματισμούς έχει και τη γκέλα στο αίμα του. Για πόσο ακόμα θα μένει στον πάγκο Φεντερίκο Φάσιο; Επιπλέον, μου φαίνεται περίεργο που δεν έχει πάρει ως τώρα φανέλα βασικού τόσο ο Μπεντζαμίν Σταμπουλί όσο και ο Μπεν Ντείβις στο πρωτάθλημα.

Ένα ακόμη στοίχημα του Ποτσετίνο είναι να βάλει περισσότερο στην ομάδα τον Ρομπέρτο Σολδάδο και να πάρει από τον 29χρονο κάποια γκολ. Τα γκολ, άλλωστε, δεν έχουν έρθει από τον Εμανουέλ Αντεμπαγιόρ ως τώρα, ενώ είναι δεδομένο ότι ο Ισπανός φορ θα χρειαστεί κάποια στιγμή. Γενικά για να μπορέσει η Τότεναμ να κάνει την δική της υπέρβαση θα πρέπει ο Ποτσετίνο να πάρει πράγματα και από παίκτες που δεν περιμένουμε, αφού το συγκεκριμένο ρόστερ με όσα έχουμε δει δεν είναι ικανό να μπει στην πεντάδα.

Δέσμια των εμμονών του Βενγκέρ

Ίσως είχε το πιο δύσκολο πρόγραμμα ως τώρα και πρέπει να τονιστεί αυτό. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημά της δεν είναι η συγκομιδή αλλά η εικόνα της. Έχει δύο νίκες και εύκολα ήρθε μόνο αυτή με την Άστον Βίλα σε ένα παιχνίδι που ναι μεν έπαιξε καλά, αλλά της βγήκαν κι όλα μέσα σε ένα εξάλεπτο. Τόσο τα αρνητικά όσο και τα θετικά που παρουσιάζει είναι γνωστά και αναμενόμενα.

Το ένα σημαντικό λάθος αφορά το κομμάτι των μεταγραφών. Δεν αποκτήθηκε αμυντικός μέσος και οι Ματιέ Φλαμινί και Μίκελ Αρτέτα είναι κατώτεροι των προσδοκιών. Επομένως, όποια τριάδα και αν σχηματιστεί δεν είναι ικανή για να παρέχει ασφάλεια στην αμυντική τετράδα. Συν τοις άλλοις, η επιλογή επιθετικού έγινε τελευταία στιγμή και με πανικό λόγω του τραυματισμού του Ολιβιέ Ζιρού. Ο Ντάνι Γουέλμπεκ δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο τη στιγμή που οι "κανονιέρηδες" είχαν ούτως ή άλλως ανάγκη έναν φορ κλάσης που θα κάνει τη διαφορά. Όσο για τα κουκιά στην άμυνα μετά βίας βγαίνουν λόγω των τραυματισμών αλλά και της απόφασης του Αλσατού να μην πάρει τέταρτο στόπερ.

Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και οι επιλογές του Βενγκέρ στον καταρτισμό της ενδεκάδας και τη διαχείριση της αναμέτρησης. Ο Μεσούτ Εζίλ, ο οποίος θα χάσει το υπόλοιπο του 2014, τον εξέθετε με τις ως τώρα εμφανίσεις του, αλλά ο 64χρονος όχι μόνο επέμενε να του δίνει φανέλα βασικού, αλλά να μην τον βγάζει κιόλας. Ο Σάντι Καθόρλα από την άλλη δεν παίζει όσο θα έπρεπε, αλλά λογικά θα έχει σημαντικότερο ρόλο δεδομένης της απουσίας του Εζίλ. Από εκεί και πέρα, το πρόγραμμα των επόμενων τεσσάρων αγωνιστικών είναι βατό και δίνεται η ευκολία στους Λονδρέζους να ρολάρουν και να διορθώσουν ατέλειες με πρώτη την αμυντική τους συμπεριφορά στα στημένα. Όσο για τα μεγάλα παιχνίδια, η Άρσεναλ κόντρα στην Τσέλσι έπαιξε μετά από καιρό λίγο ξύλο, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί.

Ο Μπαλοτέλι και η άμυνα

Έχοντας τρεις ήττες σε επτά αναμετρήσεις μόνο προβληματική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εκκίνηση της Λίβερπουλ στη σεζόν. Ελλείψει του Λουίς Σουάρες ήταν δεδομένο ότι το γκολ δεν θα έρχεται τόσο εύκολα και ο τραυματισμός του Ντάνιελ Στάριτζ δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Επομένως, η αμυντική λειτουργία όφειλε να βελτιωθεί σημαντικά. Κάτι τέτοιο ως τώρα δεν έχει γίνει. Οι "κόκκινοι" δέχονται γκολ με κάθε τρόπο και από οποιονδήποτε αντίπαλο. Τα ατομικά λάθη είναι πολλά αν και το μέγιστο πρόβλημα αντιμετωπίζεται στις στημένες φάσεις.

Από εκεί και πέρα, τα φώτα έχουν πέσει στον Μάριο Μπαλοτέλι, στον οποίο ασκείται δριμύτατη κριτική. Πρόσφατα μπήκε και ο Μπρένταν Ρότζερς στον χορό ζητώντας του να βελτιώσει τη σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα. Αλήθεια, δεν ήξεραν ποιον παίκτη έπαιρναν; Ο Μπαλοτέλι δεν ταιριάζει στο στυλ της Λίβερπουλ και αυτό είναι το μεγαλύτερο μείον. Δεν πιέζει, δεν κάνει κίνηση, δεν μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό που θέλουν να έχουν στο παιχνίδι τους οι Μέρσεϊσαϊντερς. Προσπαθεί πολύ στα τελευταία παιχνίδια με εξαίρεση αυτό στην Ελβετία, αλλά υπάρχουν πράγματα που απλώς δεν μπορεί να τα κάνει.

Ο πονοκέφαλος για τον Ρότζερς είναι μεγαλύτερος από τη στιγμή που ο Ρίκι Λάμπερτ δεν έχει βρει ακόμη τα πατήματά του και δεν έχει προσαρμοστεί ούτε ο Λάζαρ Μάρκοβιτς, ο οποίος τραυματίστηκε με τη Σερβία. Ο Φελίπε Κοουτίνιο είναι ασταθής, ο Εμρέ Τσαν λόγω και του τραυματισμού δεν έχει βοηθήσει και έτσι οι λύσεις είναι λίγες. Ο Άνταμ Λαλάνα ανεβαίνει συνεχώς και μαζί με τον Τζόρνταν Χέντερσον αναμένεται να έχουν κομβικό ρόλο. Τα επόμενα τέσσερα παιχνίδια, τα οποία θα μπορέσετε να παρακολουθήσετε ζωντανά και αποκλειστικά σε HD από τον OTE TV, είναι του "χεριού" της Λίβερπουλ και θα είναι σημαντικό να τα πάρει κυρίως για ψυχολογικούς λόγους.

Προβλήματα υπάρχουν, λύσεις;

Πολύ κακή εικόνα έχει παρουσιάσει ως τώρα η φετινή Έβερτον. Μπορεί μέσα σε επτά αγωνιστικές να κλήθηκε να αντιμετωπίσει Άρσεναλ, Τσέλσι, Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως, απώλειες δεν υπήρχαν μόνο εκεί. Με μόλις μία νίκη και έξι βαθμούς βρίσκεται στη 17η θέση. Είναι εύλογο να αναρωτιέται κανείς πώς έχει αλλάξει τόσο η ομάδα του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, ειδικά από τη στιγμή που δεν έχασε κανέναν παίκτη με εξαίρεση τον Ζεράρ Ντεουλοφέου, του οποίου ο δανεισμός τελείωσε.

Η Ευρώπη έχει φέρει προβλήματα σ' ένα μικρό ρόστερ, ενώ δεν βοηθούν και οι τραυματισμοί. Η απουσία του Ρος Μπάρκλεϊ είναι πασιφανής, πρόσφατα προστέθηκαν και οι Κέβιν Μιραλάς και Τζον Στόουνς στο απουσιολόγιο, ενώ ο Μαρτίνεθ δεν μπορούσε να υπολογίζει στα τελευταία τρία παιχνίδια και τον Σίμους Κόουλμαν. Όλα αυτά, όμως, δεν εξηγούν την απώλεια του μεγαλύτερου όπλου της Έβερτον. Τα "ζαχαρωτά" πέρυσι τελείωσαν έχοντας την τρίτη καλύτερη άμυνα (39) πίσω από Μάντσεστερ Σίτι και Τσέλσι. Φέτος η εστία τους έχει παραβιαστεί ήδη 16 (!) φορές, περισσότερες από κάθε άλλης ομάδας.

Ο Γκάρεθ Μπάρι, ο οποίος πέρυσι βοήθησε αρκετά, είναι αρνητικός ως τώρα, όπως και ο Σιλβέν Ντιστέν. Ο Τιμ Χάουαρντ, που ήταν ίσως ο τερματοφύλακας της σεζόν πέρυσι, είναι πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό, ο Στίβεν Πίενααρ απογοητεύει, ενώ ο Μουχαμέντ Μπέσιτς δεν έχει δώσει λύσεις. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να πάει χειρότερα η Έβερτον, επομένως, η βελτίωση είναι αναπόφευκτη. Ωστόσο, θα πρέπει να επιστρέψει η αμυντική ισορροπία, να ανεβεί ο Ρομελού Λουκακού και να βρουν γκολ οι μέσοι γιατί ως τώρα ο Στίβεν Νέισμιθ μοιάζει να παλεύει μόνος του.

Όποιος έχει κουράγιο για ερωτήσεις, διαφωνίες ή διάλογο μπορεί να με βρει στο Twitter: @antonis_tsir