Μία φήμη αρκεί για να δημιουργήσει παροξυσμό στις τάξεις των φιλάθλων του Άρη. Η δίψα είναι τόσο μεγάλη, που η φλόγα της ελπίδας είναι…ταχείας ανάφλεξης. Όπως ήταν λογικό, η είδηση για το επικείμενο ενδιαφέρον του Ομίλου Doyen έδωσε το έναυσμα για υπερβολικές αντιδράσεις.

Προτείνω να προσεγγίσουμε ψύχραιμα την κατάσταση, ξεκινώντας από τη σκιαγράφηση του κλίματος.

Αριανομάχοι...

είναι όσοι αντιμετωπίζουν τον Άρη ως «ιδέα» και το ποδόσφαιρο ως «τρόπο ζωής». Πρόκειται για ρομαντικούς ανθρώπους αηδίαζαν με τα σενάρια «αλλαγής ΑΦΜ» και συμμετέχουν στα κοινά, ξοδεύοντας ατελείωτες ώρες με την ψευδαίσθηση ότι επηρεάζουν τις εξελίξεις.

Σε αυτή την κατηγορία θα βρεις αθεράπευτα συναισθηματικούς «φίλαθλους-οπαδούς» που ακολουθούν πιστά την ομάδα, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Συνήθως αγοράζουν διαρκείας πριν τον Ιούλιο γιατί θεωρούν «υποχρέωση» την οικονομική στήριξη, ακόμα κι όταν διαφωνούν με την πολιτική των διοικήσεων.

Για τους αριανομάχους, ο Άρης είναι «το πιο σημαντικό δευτερεύον πράγμα στη ζωή». Μοιραία, λοιπόν, η απαξίωση του συλλόγου επηρεάζει την καθημερινότητά τους. Φυσικά, γνωρίζουν πως το ποδόσφαιρο είναι μία «βρώμικη» μάχη μεταξύ εταιριών αλλά προτιμούν να απέχει η ομάδα τους από τα«περίεργα» κέντρα. Θυσιάζουν, δηλαδή, την επιτυχία στον βωμό της συνειδησιακής καθαρότητας.

Αριανολάτρες...

είναι όσοι αντιμετωπίζουν τον Άρη ως «Ανώνυμη Εταιρία» και το ποδόσφαιρο ως «προϊόν». Αγαπούν την ομάδα, αλλά δε θα σπάσουν και το κεφάλι τους για τα προβλήματά της. Πρόκειται για «φίλαθλους-πελάτες» που όταν ο Άρης αποδίδει ελκυστικό ποδόσφαιρο συρρέουν μαζικά στο γήπεδο (πχ. εποχή Μπάγεβιτς – Κούπερ) και τρέχουν στα αεροδρόμια (πχ. Αμορόζο-Αμπρέου). Εάν διαπιστώσουν περιορισμένες δυνατότητες, τότε αποστασιοποιούνται και απέχουν.

Για τους αριανολάτρες, σημασία έχει μόνο η αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Δεν τους ενδιαφέρει αν πίσω από τις επιτυχίες κρύβεται οικονομική απάτη. Αρκούνται στο «φαίνεσθε» και πανηγυρίζουν χωρίς να σκέφτονται το αύριο. Σε τελική ανάλυση, ο Άρης είναι γι΄ αυτούς ένα χόμπι που πρέπει να χαρίζει στιγμές χαράς. Αν απαξιωθεί, τότε θα επιλέξουν κάποιο άλλο χόμπι. Σιγά το δύσκολο...

Η εποχή του modern football

Το ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί και, ως συνήθως, η Ελλάδα δεν έχει πάρει χαμπάρι. Πλέον, τα διοικητικά μοντέλα έχουν εκσυγχρονιστεί και το πετυχημένο management σχετίζεται με εξωαγωνιστικές παραμέτρους που δεν υπήρχαν το…1992.

Πανευρωπαϊκά, έχουν συσταθεί «εταιρίες εκπροσώπησης ποδοσφαιριστών» που έχουν κάνει επιστήμη το modern football. Παρέχουν συμβουλές σε ομάδες, συμβάλλουν στην προώθηση παικτών / προπονητών, εξειδικεύονται στη βελτίωση της εικόνας του προϊόντος και διαχειρίζονται αποτελεσματικά τις παράπλευρες μεταβλητές.

Η Doyen Sports…

διαθέτει τεχνογνωσία και διευρυμένο δίκτυο γνωριμιών ανά την υφήλιο. Πρόκειται για «εταιρία-βουνό» στο χώρο της, που μπορεί να μετατρέψει οποιαδήποτε ελληνική ομάδα σε…«μικρή Μπαρτσελόνα». Εκπροσωπεί ποδοσφαιριστές όπως οι Νεϊμάρ, Φαλκάο, Ρέγες και προσφέρει δικαίωμα στο όνειρο για τους αριανολάτρες.

Αντίστοιχη εταιρία είναι και η πορτογαλική «GESTIFUTE», ενώ υπάρχει πληθώρα συναφών επιχειρήσεων στην Ευρώπη. Φαντάζεστε να υπήρχε κάποιος που θα «έψηνε» μία εταιρία «τύπου Doyen Sports ή GESTIFUTE» να αναλάβει τον Άρη και να απογειώσει το λογιστικό budget;

Το προξενιό μοιάζει δύσκολη υπόθεση αλλά μπορεί να επιτευχθεί αν το αναλάβουν άνθρωποι με διαπραγματευτική δεινότητα και προσβάσεις στο διεθνές ποδόσφαιρο. Υπάρχουν, όμως, τέτοιο άνθρωποι στον Άρη;

Ο Κόντης...

είναι ο μοναδικός που είχε τοποθετηθεί δημόσια σε ραδιοφωνικό σταθμό στις 23/04/2013: «στον Άρη, πάντως, δε νιώθω αποδεκτός. Ξέρω ότι υπάρχει εταιρεία από το εξωτερικό που ενδιαφέρεται να εμπλακεί και αυτό είναι γνωστό και στην Αθήνα. Πιστεύω ότι υπάρχει δυνατότητα να υπάρξει ενδιαφερόμενος μέσω της Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου. Κυριακή κοντή γιορτή. Προσωπικά, δεν πρόκειται να βγω μπροστά. Θεωρώ όμως ότι αν ανοίξει η αύξηση του Μ.Κ. θα υπάρξει επενδυτής που θα διαθέσει 7 εκ ευρώ για να πάρει όχι μόνο το 50%, αλλά το 67% και να έχει απόλυτη αυτονομία κινήσεων και αποφάσεων»

Οι δηλώσεις του μοιάζουν με χρησμό, μετά τις σημερινές φήμες. Μήπως γνώριζε εκ των προτέρων το θεωρητικό ενδιαφέρον του Ομίλου Doyen; Θεωρώ ότι οφείλει εκ νέου να τοποθετηθεί δημόσια προκειμένου να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να διώξει τα σύννεφα που έχουν μαζευτεί πάνω από τον κίτρινο ουρανό. Έχει ηθική υποχρέωση να θέσει τέλος στις κακοπροαίρετες φήμες και να τοποθετήσει το θέμα στην πραγματική βάση.

Εκτός εάν οι δηλώσεις έγιναν τυχαία και ο άνθρωπος δε γνωρίζει τίποτα, οπότε πάω πάσο…

Εμπόδιο...

στο «εγχείρημα Doyen» ενδέχεται να αποτελέσουν οι αριανομάχοι. Αυτοί που αποτάσσονται την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και υποστηρίζουν ότι κανένα πρόσωπο που συμμετείχε στα κοινά από το 2004 έως το 2013 δεν πρέπει να ξαναασχοληθεί με τον Άρη. Τώρα θα μου πείτε ότι δεν υπάρχει κανένας εμπλεκόμενος στο νέο project…άντε, όμως, να το αποδείξεις στους κολλημένους που βλέπουν παντού φαντάσματα.

Εικάζω ότι οι αριανομάχοι θα αντιτίθονταν σε ένα νέο «μετεγγραφικό πάρτι», καθώς θα τους έφερνε στη μνήμη τις καραβιές και την κακοδιαχείριση του παρελθόντος. Δεν πιστεύω ότι θα ψηνόταν από τη μετάλλαξη του Άρη σε... «βιτρίνα ποδοσφαιριστών» .

Μοιάζει απίστευτο, αλλά δεν τους ενδιαφέρει η προοπτική να κερδίσει ο Άρης και πάλι την Ατλέτικο Μαδρίτης διότι φοβούνται ότι την επόμενη εβδομάδα μπορεί να χάσει από την Ξάνθη. Διαδίδουν ότι δεν έχουν όρεξη να ξαναζήσουν τη μαγεία του ποδοσφαίρου προτιμούν να σηκώσουν μόνοι τους τον βωμό του μαρτυρίου.

Οι opinion makers…

θα αναλάβουν, για ακόμα μία φορά, τη δύσκολη δουλειά. Θα προπαγανδίσουν το νέο project, θα δημιουργήσουν φρούδες ελπίδες, θα μοιράσουν καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, θα σπιλώσουν συνειδήσεις, θα απαξιώσουν τους αντιφρονούντες και θα ανοίξουν το δρόμο της μοντερνοποίησης.

Τα ανήθικα εκβιαστικά διλλήματα θα προλειάνουν το έδαφος και η σοφιστεία θα διαπρέψει. Το ίδιο έργο σε remake, προς τέρψιν των αριανολατρών…Φυσικά, όλα αυτά γίνονται για το περιβόητο «καλό του Άρη»…

Ο Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.gr και αρθρογραφεί στο overlap.gr