Devotion στα... σενάρια

Τα κομπιουτεράκια βγήκαν, οι προπονητές σιγά-σιγά σκέφτονται «καλούς» και «κακούς» αντιπάλους, αλλά για μια ακόμη φορά η τελευταία αγωνιστική της Ευρωλίγκας κινδυνεύει να εξελιχθεί σε παρωδία με όργιο φημών και σεναρίων να κατακλύζουν την εβδομάδα, ανεξάρτητα, αν επιβεβαιώνονται ή όχι και σε ποιο βαθμό.

Η Ευρωλίγκα θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει αυτή την αστειότητα με την τελευταία αγωνιστική. Είναι αδιανόητο ύστερα από τόσες και τόσες κανονικές περιόδους να επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος και να δίνει το δικαίωμα στις μισές ομάδες να διαλέξουν αντίπαλος εις βάρος των υπολοίπων που τυγχάνει να αγωνίζονται μία ημέρα νωρίτερα.

Δεν υπάρχει πιο απλό και πιο δίκαιο πράγμα από το αυτονόητο. Αυτό που κάνει ακόμη και η Super league,αυτό που κάνουν όλα τα σοβαρά πρωταθλήματα της Ευρώπης, όταν κρίνονται προκρίσεις, αντίπαλοι και πλεονεκτήματα έδρας: Να διεξάγονται δηλαδή όλοι οι αγώνες, τουλάχιστον τις δύο τελευταίες αγωνιστικές, τις ίδιες ημέρες και ώρες προκειμένου να αποφεύγονται επιλογές αντιπάλου και περίεργα αποτελέσματα.

Παρά τα τόσα παθήματα, η Ευρωλίγκα δείχνει να επιμένει και φέτος στη λογική του παραλόγου. Μια ματιά στο πρόγραμμα της Μεγάλης Εβδομάδας (5 και 6 Απριλίου), όπως έχει αναρτηθεί στο επίσημο σάιτ της διοργάνωσης, επιβεβαιώνει πως σ' αυτή τη φάση δεν είναι διατεθειμένη να αλλάξει σκεπτικό. Παραδείγματα; Ιδού το πιο απλό: Ο Ολυμπιακός και η Φενέρ, δύο ομάδες που κατά πάσα πιθανότητα θα διεκδικήσουν την ίδια θέση (2η), θα αγωνιστούν σε διαφορετικές ημέρες την τελευταία αγωνιστική!

Η μεν Φενέρ έχει προγραμματιστεί να παίξει με τη Μάλαγα στις 5 Απριλίου, ο δε Ολυμπιακός θα παίξει στις 6 του μήνα με την Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ. Το αντίστοχο ισχύει για τη Ζαλγκίρις, τη Χίμκι, τον Παναθηναϊκό και τη Μακάμπι που θεωρητικά την τελευταία αγωνιστική μπορούν να αγωνίζονται για τον ίδιο στόχο. Ο Παναθηναϊκός πάει στο Μιλάνο στις 5 του μήνα, η Χίμκι την ίδια ημέρα παίζει στη Βαρκελώνη, ενώ η Μακάμπι και η Ζαλγκίρις αγωνίζονται μια ημέρα αργότερα, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα δύο εκ των βασικών αντιπάλων τους. Τι σημαίνει όλο αυτό; Πολύ απλά, ότι οι μισές ομάδες, αυτές που θα αγωνιστούν τελευταίες, θα έχουν θεωρητικά δυνατότητα επιλογής αντιπάλου. Αυτός που μπορεί να τερματίσει 2ος ή 3ος, θα ξέρει τι αντίπαλοι θα υπάρχουν απέναντί του, ενώ αυτή που θα αγωνίζονται Πέμπτη δεν θα ξέρουν τι θέλουν αυτοί που θα αγωνιστούν Παρασκευή!

Η Ευρωλίγκα θα πρέπει επιτέλους να δώσει τέλος σ' αυτή τη διαδικασία που απειλεί κάθε χρόνο να τινάξει στον αέρα την αξιπιστία του πρωταθλήματος. Δεν έχει παρά να κάνει το απλό: Να ορίσει όλους τους αγώνες την ίδια ημέρα και ώρα προκειμένου να αποφευχθούν όλα τα παραπάνω. Ιδανικά, αυτό οφείλει να το κάνει και στις δύο τελευταίες αγωνιστικές, αλλά έστω, ας κάνει την αρχή με την τελευταία.

Προφανώς και σ' αυτό το επίπεδο, άπαντες οφείλουν να μπαίνουν στο γήπεδο και να νικάνε, ανεξαρτήτως ημέρας και ώρας. Οποιος δεν το κάνει συνήθως το βρίσκει μπροστά του.Yπάρχουν άλλωστε πολλά παραδείγματα στο παρελθόν, που αυτός που διάλεξε «τιμωρήθηκε» στην πορεία της σεζόν. Από την άλλη όμως, ποιος μπορεί να κατηγορήσει μια ομάδα, όταν η ίδια η διοργάνωση νομιμοποιεί το δικαίωμα της επιλογής; Γιατί να αισθάνεται η ομάδα άβολα απέναντι στη διοργάνωση και όχι η διοργάνωση απέναντι στο προϊόν της;

Photo credits: eurokinissi.gr