Έχει "πολεμιστή" και μετά προπονητή!

Σε περιπτώσεις σαν του Αρη το πρώτο ζητούμενο δεν είναι η προπονητική αξία του προπονητή. Μικρότερη σημασία έχουν τα συστήματα, οι τακτικές, οι αλχημείες και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτεί ένας άνθρωπος που έχει λυμένα τα υπόλοιπα προβλήματα στην ομάδα, σε σχέση με την περίπτωση του Αρη που έχει να αντιμετωπίσει πολύ πιο σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.

Σε περιπτώσεις σαν του Άρη προτού πάρεις προπονητή χρειάζεσαι τον άνθρωπο με τα... γερά πνευμόνια. Τον "πολεμιστή" που πρώτα θα βάλει την καρδιά, τη ψυχή, το πάθος και την έμπνευση και μετά θα ασχοληθεί με όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του συνόλου. Ο Άρης βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη καμπή, σε μια οικονομική κατάσταση που προκαλεί αβεβαιότητα για το μέλλον και σε τέτοιες περιπτώσεις πρώτα χρειάζεσαι τον... συσπειρωτή και μετά τον προπονητή.

Μέσα στα τόσα προβλήματα, ο Άρης έχει την τύχη να διαθέτει στον πάγκο τον κατάλληλο άνθρωπο, την κατάλληλη στιγμή. Ο Γιαννάκης είναι για τα δύσκολα, δεν είναι για τα εύκολα. Είναι ο άνθρωπος των "ειδικών αποστολών", αυτός δεν θα σκεφτεί πόσο δύσκολο είναι το "αύριο", αλλά το πόσο βαθιά θα μπούμε στο σήμερα για να πετύχουμε τον στόχο.

Ο Γιαννάκης έχει το μοναδικό προνόμιο να συσπειρώνει όσο κανείς, έχει τη μοναδική ικανότητα να εμπνέει και να σε κάνει να πιστεύεις πως οι ομάδες του θα δώσουν κάτι παραπάνω από το 100%. Ξέρεις ότι το υλικό που έχει στα χέρια του δεν είναι για πρωταθλητισμό, αλλά επίσης ξέρεις ότι το υλικό αυτό θα παίξει παραπάνω από το ταβάνι της, απλά και μόνο γιατί ο άνθρωπος που ηγείται έχει τον τρόπο να συσπειρώνει τους πάντες.

Ο Αρης δεν έκανε κάτι μαγικό στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ . Εκμεταλλεύτηκε τις απουσίες του "Δικεφάλου", αλλά αν υπήρχε κάτι που τον έκανε να ξεχωρίζει ήταν το πνεύμα Γιαννάκη, η λογική ότι πατάμε στο παρκέ για να... φάμε σίδερα και από 'κει και πέρα ό,τι βγει. Αυτό έκαναν οι "κίτρινοι" στον αγώνα Κυπέλλου, αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν στην εποχή Γιαννάκη και μπορεί να μην έχουν το ταλέντο για την υπέρβαση, αλλά ξέρουν ότι αυτό που θα παρουσιάσουν στο γήπεδο θα είναι το καλύτερο που μπορούν.

Η πρόκριση στο Κύπελλο βεβαίως στέλνει κι ένα σαφές μήνυμα στους ανθρώπους που βρίσκονται στο περιβάλλον του Λάσκαρη. Ο Γιαννάκης και οι παίκτες του έδειξαν αποφασισμένοι να κάνουν το καθήκον τους, ο κόσμος του Αρη το ίδιο, όπως το έκανε πάντα άλλωστε, το ζήτημα είναι να το κάνουν κι αυτοί που έχουν την τύχη της ομάδας στα χέρια τους. Να αφήσουν τα λόγια και τις υποσχέσεις και να περάσουν στις πράξεις. Αυτό που έκανε ο Γιαννάκης και οι παίκτες του τους "υποχρεώνει" να αναλάβουν τις ευθύνες τους...

Οσον αφορά στον ΠΑΟΚ, έχει πολλές και σοβαρές δικαιολογίες για την εικόνα που παρουσίασε. Το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό και οι πραγματικές του δυνατότητες θα φανούν, όταν μπει στο παρκέ ο Χαραλαμπόπουλος και ο Κόνιαρης. Θα πει κάποιος " μπορούν να κάνουν τη διαφορά σ' αυτό το επίπεδο;". Προσωπικά θεωρώ ότι ο ΠΑΟΚ θα είναι καλύτερος κατά 30%, όταν οι δύο νεαροί πατήσουν στο παρκέ και βρουν τη "χημεία" με τους υπόλοιπους.

Από 'κει και πέρα, στα του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, η εικόνα των δύο "αιωνίων" ήταν σαφώς καλύτερη συγκριτικά με τα τελευταία φιλικά, ανεξάρτητα αν η δυναμικότητα των αντιπάλων δεν ήταν αντίστοιχη με των φιλικών. Είναι σαφές πως και οι δύο δεν είναι έτοιμοι για το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς, όπως επίσης είναι βέβαιο πως κανείς από τους δύο προπονητές δεν μπορεί να κάνει μαγικά πράγματα στην τακτική, δεδομένου ότι οι δύο ομάδες δεν έχουν σχέση με τα περσινά ρόστερ.

Σ' αυτά τα παιχνίδια δεν υπάρχουν φαβορί, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τζάμπολ την 1η κιόλας αγωνιστική με τον Ολυμπιακό να έχει αλλάξει όλους τους ξένους πλην του Μιλουτίνοφ και τον Παναθηναϊκό να προσπαθεί να παίξει κάτι εντελώς διαφορετικό απ΄ αυτό που έπαιξε πέρυσι. Όποιος κι αν νικήσει, αυτό που θα δούμε δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία σε σχέση μ' αυτά που θα ακολουθήσουν.

Σε δύο μήνες τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός θα παρουσιάσουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα, μια εικόνα που θα είναι η... μέρα με τη νύχτα σε σχέση μ αυτό που θα δούμε την Κυριακή.