Το πρόγραμμα το 'φερε έτσι που μέσα σε τρεις διαδοχικές εβδομάδες, ο Παναθηναϊκός καλείται να δώσει τρεις "τελικούς" με πρόσωπα που αγαπήθηκαν όσο κανείς.

Πρώτα με τον Ομπράντοβιτς, μετά με τον Ιτούδη και τώρα με τον "Σάρας" σ' ένα παιχνίδι που πλέον έχει τη βαθμολογική σημασία και των δύο προηγούμενων με τη Φενέρ και την ΤΣΣΚΑ. Αν οι "πράσινοι" είχαν νικήσει στην Πόλη ή το ΟΑΚΑ, θα ήταν σαφώς πιο ήσυχοι αυτή την εβδομάδα, αλλά τα δύο αρνητικά αποτελέσματα καθιστούν μονόδρομο τη νίκη επί της Ζάλγκιρις.

Ηδη ο Παναθηναϊκός έχει χάσει πολύτιμο έδαφος για την είσοδο στην 4άδα, η Ρεάλ μοιάζει να τρέχει σαν άλογο κούρσας τον τελευταίο μήνα και κάθε αρνητικό αποτέλεσμα εντός έδρας μετράει διπλά. Σαφέστατα ο Παναθηναϊκός από 'δω και πέρα έχει να διαχειριστεί το άγχος και την πίεση. Απομένουν 11 αγωνιστικές στην κανονική περίοδο, έχει τη δυνατότητα να τερματίσει στην πρώτη τετράδα και βασιζόμενος στην έδρα του να διεκδικήσει με περισσότερες πιθανότητες ό,τι δεν κατάφερε να πετύχει πέρυσι.

Η Ζαλγκίρις θα ήταν μια απλή παραδοσιακή λιθουανική ομάδα, απ' αυτές που τρέχουν, σουτάρουν και βυθίζονται εκτός έδρας, αλλά δεν είναι, γιατί έχει στον πάγκο έχει τον πιο επιτυχημένο προπονητή της φετινής περιόδου. Ο Γιασικεβίτσιους είναι Λιθουανός, αλλά το μπάσκετ που παίζει δεν παραπέμπει στο μοντέλο που έχουμε στο μυαλό μας. Εχει εμφυσήσει την "σκληράδα", τη λογική και τη συνδυάζει άψογα με το ταλέντο και τον αυθορμητισμό των Λιθουανών.

Ο Παναθηναϊκός έχει από τη μία τη Ζάλγκιρις και από την άλλη τη δύσκολη διαχείριση μιας ευρωπαϊκής διαβολοβδομάδας που ολοκληρώθηκε με ένα ματς 50 λεπτών απέναντι στο Λαύριο . Η διαβολοβδομάδα στην Ευρωλίγκα είναι ό,τι πιο δύσκολο έχει να διαχειριστεί ένας προπονητής, εξαιρουμένων του φάιναλ φορ και τα πλέι οφ στη φάση των "8". Είναι πολύ δύσκολο να προετοιμάσεις δύο δύσκολα παιχνίδια σε 48 ώρες και να ακολουθούν ή να προηγούνται επικίνδυνοι αγώνες πρωταθλήματος.

Λένε οι προπονητές πως "μετά τα ευρωπαϊκά φάιναλ φορ οι ομάδες αδειάζουν" και πράγματι ισχύει. Ανάλογη είναι η πνευματική κατάσταση των ομάδων, μετά από διαβολοβδομάδα και μάλιστα με παιχνίδια σαν αυτά κόντρα στη Φενέρ και την ΤΣΣΚΑ. Ούτε ο απαιτούμενος χρόνος υπάρχει για να προετοιμάσεις παιχνίδι σαν αυτό απέναντι στο Λαύριο, ούτε η συγκέντρωση των παικτών μπορεί να είναι στο μάξιμουμ, όταν έχει προηγηθεί μία... 48ωρη κόλαση. Και προφανώς αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Παναθηναϊκό, ισχύει για όλες τις ομάδες που συμμετέχουν στην Ευρωλίγκα και η μόνη διαφοροποίηση έχει να κάνει με το πόσο δυνατοί είναι οι αντίπαλοι που έχουν να αντιμετωπίσουν.

Θα πει κάποιος "μα χρειάζεται προετοιμασία και συγκέντρωση για να νικήσει ο Παναθηναϊκός το Λαύριο;". "Ναι, φυσικά" είναι η απάντηση γιατί το μπάσκετ απαιτεί τόσο συγκέντρωση και προετοιμασία όση είναι και η δυναμικότητα του αντιπάλου. Το Λαύριο είναι μια ομάδα ιδανική για να σου κάνει ζημιά μετά από διαβολοβδομάδα. "Διψάει" για εκπλήξεις, έχει εξαιρετικούς ξένους, άψογη καθοδήγηση από τον πάγκο και δεν φοβάται τον απέναντι. Δεν τρέμει στο όνομα του αντιπάλου, αλλά μπαίνει στο γήπεδο να παίξει το μπάσκετ που θέλει κι αν της κάτσει μπορεί να συμβεί το χθεσινό...