Μια κόντρα 16 ετών έφτασε στην κορύφωσή της. Ηταν το 2002, το πρωί της ημέρας που ο Παναθηναϊκός σήκωνε την κούπα στην Μπολόνια, όταν ο Παύλος και ο Θανάσης "μπούκαραν" στη συνέντευξη Τύπου του Πορτέλα και φώναζαν "κλέφτες" στους ανθρώπους της διοργάνωσης.

Ήταν το 2009, στο Βερολίνο, όταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς... ορμούσε στη γραμματεία μετά το τέλος του τελικού, την στιγμή που ο Θανάσης Γιαννακόπουλος πετούσε μερικές εκατοντάδες ευρώ στα πόδια του Ισπανού διαιτητή Αρτεάγκα, ο οποίος έκτοτε εξαφανίστηκε από το προσκήνιο και δεν έπαιξε ποτέ ξανά σε ευρωπαϊκό παιχνίδι του Παναθηναϊκού.

Η κόντρα που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και την EuroLeague εξελίσσεται σε προσωπική , αλλά δεν είναι... Οι ενστάσεις του Παναθηναϊκού για τη διοργάνωση δεν είναι τωρινές. Είναι ενστάσεις που έχουν κατατεθεί αρμοδίως δεκάδες φορές με πολλούς τρόπους, ακόμη και με διαφορετικούς συμμάχους.

Ενστάσεις που έχουν βάση, θέσεις με τις οποίες συμφωνεί η μισή Ευρώπη, αλλά ουδείς τολμάει να κάνει το βήμα παραπέρα μην έχοντας εναλλακτική λύση.

Ο Γιαννακόπουλος έχει πολλά δίκια στον τρόπο που η EuroLeague διαχειρίζεται τα μέλη της, στο θολό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί, στον έμμεσο εκβιασμό που κάνει στις ομάδες γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, στον τρόπο διαχείρισης των οικονομικών και σε πολλά ακόμη θέματα.

Γιατί ναι, ο Γιαννακόπουλος έχει δίκιο που διερωτάται πού πηγαίνουν τα χρήματα από τις τηλεοπτικές συμφωνίες . Έχει δίκιο που αναρωτιέται αν η κατανομή των χρημάτων είναι δίκαιη. Έχει δίκιο που θέτει το ερώτημα αν τα πειθαρχικά όργανα είναι πράγματι ανεξάρτητα.

Όταν τα ερωτήματα και τις απορίες αυτές τις έχει αυτός που είναι μέλος του συνεταιρισμού από το 2002, φανταστείτε πόσες τέτοιες απορίες για τον τρόπο που λειτουργεί η ΕuroLeague έχει ο απλός φίλαθλος. Κι αυτά δεν είναι ζητήματα που τα θέτει για πρώτη φορά ο Δ. Γιαννακόπουλος, τα είχε θέσει 16 χρόνια πριν ο πατέρας του και ο θείος του, απόδειξη πως τίποτα δεν έχει αλλάξει από το 2002.

Το πρώτο ζητούμενο είναι να αντιληφθεί κανείς ότι η EuroLeague δεν είναι Ομοσπονδία, είναι ένας συνεταιρισμός ομάδων που έχει φτάσει στο σημείο να λειτουργεί περισσότερο ηγεμονικά από οποιαδήποτε άλλη αναγνωρισμένη Ομοσπονδία.

Στην υπόθεση με τον "ισχυρό άνδρα" των "πράσινων" η EuroLeague έχει κάνει αντιαθλητικό φάουλ. Ακόμη κι αν δεχτώ πως ο συνεταιρισμός έχει το δικαίωμα να τιμωρεί για αναρτήσεις στα social media, δεν μπορώ να φανταστώ πώς γίνεται να τιμωρεί έναν παράγοντα ή έναν αθλητή με 12μηνο αποκλεισμό για φραστική διαμάχη με οπαδούς.

Αν δηλαδή γινόταν το αντίστοιχο περιστατικό σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, θα επέβαλλε ποινή αποκλεισμού 12 μηνών στον παράγοντα ή τον αθλητή που θα έκανε το αντίστοιχο πειθαρχικό παράπτωμα; Θα πει κάποιος " του τα είχαν μαζεμένα" και για προηγούμενα περιστατικά, αλλά κι αυτό το επιχείρημα δείχνει μια εκδικητική τάση για ένα περιστατικό που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα τιμωρούνταν μάξιμουμ με πρόστιμο.

Η εκδικητική στάση και η διάθεση της EuroLeague φαίνεται και από κάτι ακόμη. Από την απόρριψη της αίτησης για την προσωρινή αναστολή μέχρι να ανακοινωθεί η απόφαση του δευτεροβάθμιου οργάνου.

Η Eurolague δεν εξαντλεί απλά την αυστηρότητα, αλλά αντιμετωπίζει τον Γιαννακόπουλο σαν να είναι αφεντικό μιας ομάδας που δεν αγωνίζεται στη διοργάνωση. Θα μπορούσε κάλλιστα σε μια κίνηση καλής θέλησης να επιτρέψει την παρουσία του στο παιχνίδι με την Μπασκόνια, όχι βεβαίως για να τον δικαιώσει, αλλά για να μην επιβεβαιώσει τις εκδικητικές τάσεις που φαίνεται ότι έχει.

ΧΑΜΕΝΟΙ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ "ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ"

Ανεξάρτητα τι θα γίνει από 'δω και πέρα στο δευτεροβάθμιο όργανο, η σχέση του Παναθηναϊκού με την EuroLegue θα βαδίσει σε τεντωμένο σχοινί. Το "διαζύγιο" δεν συμφέρει κανέναν . Ούτε τον Παναθηναϊκό που θα πρέπει να καταβάλει τη ρήτρα των 10 εκατομμυρίων, ούτε βεβαίως την EuroLeague που θα χάσει την πιο εμπορική ομάδα της διοργάνωσης. Ακόμη κι αν το ποσό μειωθεί ύστερα από δικαστικό αγώνα η οικονομική ζημιά για τον Παναθηναϊκό θα είναι πολύπλευρη.

Οι χορηγοί θα μειώσουν το αντίτιμο, άλλοι ενδεχομένως να αποχωρήσουν, το ενδιαφέρον του απλού φιλάθλου θα "παγώσει" και μοιραία το κόστος μιας τέτοια απόφασης θα ξεπεράσει κατά πολύ τα 10-15 εκατομμύρια ευρώ. Από την άλλη η EuroLeague θα υποστεί μια τεράστια ήττα που θα σηματοδοτήσει εξελίξεις στο άμεσο μέλλον. Θα χάσει ένα πολύ δυνατό "χαρτί" που είναι ικανό να πείσει κι άλλα μεγάλα κλαμπ να το ακολουθήσουν.

Όσο για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο κάνει ένα λάθος: Δεν συγκρατείται και εκφράζεται με άκομψο τρόπο. Εννοείται πως ο πρόεδρος μιας μεγάλης ομάδας δεν έχει δουλειά να τσακώνεται με κάφρους στα social media, όπως κι ένας παίκτης δεν δικαιολογείται να απαντά στους κάφρους της εξέδρας στη διάρκεια ενός αγώνα.

Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, η αρένα του παρκέ είναι παρόμοια με την αρένα των social media. Ανώνυμοι οι μεν, ανώνυμοι πολλές φορές οι δε. Άπαντες κρύβονται πίσω από τον όχλο και την ανωνυμία και μοιραία ποτέ δεν βγαίνεις κερδισμένος, όταν ανοίγεις κουβέντα με τον ανώνυμο κάφρο.