Η σκέψη – εφιάλτης του « ένα βήμα μπροστά, δύο βήματα πίσω» κυριεύει τον Παναθηναϊκό ύστερα από κάθε εκτός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι.

Οταν στην καλύτερη περίοδο της σεζόν, μετά το «5Χ5» που συνοδεύεται με πολύ καλές εμφανίσεις, βλέπεις τους «πράσινους» να καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος, τότε μοιραία αναρωτιέσαι ξανά και ξανά για το ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της ομάδας.

Οχι, ο Παναθηναϊκός δεν πήρε αυτό που του άξιζε . Πήρε περισσότερα από αυτά που του άξιζε με βάση με την εικόνα που παρουσίασε. Ακόμη και στην επιστροφή του από το -17 στην τελευταία περίοδο, το μπάσκετ που έπαιζε ήταν μπάσκετ ενστίκτου κι όχι ρεαλισμού και γι αυτό άλλωστε δεν μπορούσε να πάει πολύ μακριά.

Ακόμη και στο σημείο που ο Παππάς έβαζε τα τρίποντα το ένα μετά το άλλο, ένιωθες πως η Ζαλγκίρις έπαιζε με το μυαλό της και ο Παναθηναϊκός με το έντσικτό του.

Το να χάνεις προφανώς δεν είναι κακό, αλλά η εικόνα της γ' περιόδου δεν ήταν τιμητική για την ομάδα του Πασκουάλ. Δέχτηκε 33 πόντους σε μια περίοδο, αστόχησε σε διαδοχικές βολές σα να βλέπαμε ομάδα παιδικού πρωταθλήματος, έχανε το ένα αμυντικό ριμπάουντ μετά το άλλο και το κυριότερο όλων δεν είχε καμία διάθεση για να σταματήσει την κατηφόρα.

Ο Παναθηναϊκός επιβεβαιώνει πως είναι ομάδα με βαρόμετρο τη γνωστή δυάδα. Οσο ο Καλάθης με τον Γκιστ τα κάνουν όλα και συμφέρουν, τότε τα πράγματα απλοποιούνται. Οταν αυτοί οι δύο δεν είναι στην καλύτερή τους μέρα τότε το καράβι μπάζει νερά. Ο μεν Γκιστ φορτώθηκε με φάουλ, αναγκάστηκε να μείνει για ώρα στον πάγκο με αποτέλεσμα η άμυνα του Παναθηναϊκού να μοιάζει με ελβετικό τυρί, ενώ ο Καλάθης δεν είχε την ίδια φρεσκάδα, τις ίδιες εμπνεύσεις στην επίθεση, αποτέλεσμα βέβαια και της προσαρμογής του Γιασικεβίτσιους.

Το ξέσπασμα του Παππά στην τέταρτη περίοδο, οι αναλαμπές του Ρίβερς και του Σίνγκλέτον δεν θα μπορούσαν να είναι αρκετές για μια ομάδα που τελειώνει εκτός έδρας παιχνίδι με 56,7% στις βολές (!), 13 λιγότερα ριμπάουντ, 16 χαμένα αμυντικά (!) και μόλις 44% στα δίποντα!

Από την άλλη βέβαια είναι εντελώς παράλογο να «ψάχνουμε» τις αιτίες σ' αυτούς που έχουν τραβήξει το κουπί κι όχι σ' αυτούς που παραμένουν εκτόςrotationμε δική τους ευθύνη.

Για μια ακόμη φορά ο Πασκουάλ έδωσε την ευκαιρία, αλλά δεν πήρε απολύτως τίποτα από Ντένμον, Ογκαστ και Βουγιούκα. Είναι σαφές πως ο Ισπανός προσπαθεί, όσο μπορεί, να κερδίσει πολύτιμο χρόνο και το καταφέρνει όσο η ομάδα μαζεύει τα ροζ φύλλα, αλλά τα προβλήματα αποκαλύπνται με τον πιο δυνατό τρόπο σε περιπτώσεις σαν αυτές, όταν διαπιστώνει ότι το κέρδος από τον 7ο έως τον 12ο παίκτη είναι μόλις... 9 πόντοι!

Η εμφάνιση του Παναθηναϊκού «πονάει» περισσότερο από την ήττα, με δεδομένο ότι ήταν σε καλό φεγγάρι και άπαντες περίμεναν αυτό το εκτός έδρας κρας τεστ για να βγάλουν ένα πιο ασφαλές συμπέρασμα.

Βαθμολογικά δεν αλλάζει πολλά σε σχέση με τον στόχο, αλλά επαναφέρει τα γνωστά ερωτηματικά για το πώς ανταποκρίνεται η ομάδα σε καθεστώς πίεσης στα εκτός έδρας παιχνίδια...