Οι... 10 κομάντο του Πασκουάλ!
Ο Αρης Λαούδης γράφει για τον Ντένμον που σε δύο ματς έχει βάλει όσα δεν έχει βάλει μισό χρόνο, τον Γκιστ που κάνει υπέρβαση και τον Παναθηναϊκό που για πρώτη φορά είχε 10 παίκτες με σημαντική παρέμβαση στο ματς!
Η νίκη ήταν από τις λεγόμενες «επαγγελματικές». Ο Παναθηναϊκός έκανε ό,τι ακριβώς όφειλε να κάνει για να φύγει με το «διπλό» από το Βελιγράδι . Κατέβασε τον ρυθμό, πήγε το ματς στους 65-70 πόντους και για πρώτη φορά ο Πασκουάλ είχε τόσο μεγάλη βοήθεια από τους παίκτες του πάγκου.
Δεν θυμάμαι άλλο φετινό παιχνίδι που οι 10 από τους 11 παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν να είχαν τόση παρέμβαση στο ματς. Και δεν αναφέρομαι στα «κλειδιά», τον καταπληκτικό Γκιστ, τον πολύ καλό Λοτζέσκι ή τον κατ' ανάγκη βασικό πόιντ γκαρντ (Λεκαβίτσιους), αλλά τους «παγκίτες», τον Ντένμον, τον Βουγιούκα, τον Αντετοκούνμπο, τον Γκάμπριελ που είχαν μεγάλη συμμετοχή στη νίκη του Παναθηναϊκού.
Κι αν υπάρχει κάποιος εξ αυτών που αξίζει την παραπάνω αναφορά, αυτός αναμφισβήτητα είναι ο Ντένμον που επιβεβαιώνει αυτό που γνωρίζαμε. Οτι για να κριθεί θα πρέπει πρώτα να καταλάβει πού βρίσκεται και να προσαρμόσει τη ψυχολογία του σε επίπεδο Ευρωλίγκας. Ο Αμερικανός είναι κλασικός Αμερικανός με μηδαμινή θητεία σε υψηλό επίπεδο που η απόδοσή του καθορίζεται από το πρώτο, δεύτερο σουτ.
Αν το βάλει... έχει ο Θεός, αν το χάσει τότε μοιραία θα επιστρεψει στον πάγκο. Ο Ντένμον πρόσφερε 16 πόντους απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, άλλους 14 απέναντι στη Μακάμπι, που σημαίνει ότι ξέρει να βάζει τη μπάλα στο καλάθι, αλλά θα πρέπει να διαχειριστεί καλύτερα τα συναισθήματά του. Να διαχειριστεί καλύτερα τη ψυχολογία του και το κάθε επόμενο σουτ να μην εξαρτάται από το επόμενο.
Είναι βεβαίως δεδομένο ότι ο Ντένμον, όπως και οι Παππάς, Λεκαβίτσιους, έχουν αναβαθμισμένο ρόλο μετά τον τραυματισμό του Καλάθη. Ειδικά ο πρώτος και ο τρίτος παίζουν αναγκαστικά περισσότερο και μοιραία έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Ο Αμερικανός πήρε 10 προσπάθειες στο Βελιγράδι, έπαιξε σχεδόν 23 λεπτά και η προσφορά του ήταν πολύ σημαντική στην περιφέρεια του Παναθηναϊκού.
Διαβάστε εδώ την κριτική των παικτών του Τσάβι Πασκουάλ
Ο MVP ωστόσο της ελληνικής ομάδας δεν ήταν άλλος από τον μόνιμο MVP του τελευταίου ένα μήνα, τον Τζέιμς Γκιστ. Αυτές οι 30-40 ημέρες του Αμερικανού μου θυμίζουν εκείνες τις εκπληκτικές εμφανίσεις του σε τελικούς με τον Ολυμπιακό, στην πρώτη του χρονιά στην Ελλάδα. Τότε που μαζί με τον Λάσμε «κλείδωσαν» τον Σπανούλη και οδήγησαν τον Παναθηναϊκό στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ποια η διαφορά; Οτι αυτή τη φορά ο Γκιστ είναι εκπληκτικός και στις δύο πλευρές του παρκέ.
Παίζει για... τρεις στην άμυνα, καλύπτοντας κάθε περιστροφή, πηδάει στον... Θεό σαν να είναι 25 ετών και στην επίθεση όχι μόνο τελειώνει φάσεις, αλλά πλέον δεν διστάζει να σουτάρει αξιόπιστα από την περιφέρεια. Αυτό που κάνει φέτος ο Γκιστ είναι κάτι περισσότερο από υπέρβαση. Υπέρβαση γιατί δεν παίζει μόνο για τον εαυτό του, αλλά για την συνολικά προβληματική φροντ λάιν του Παναθηναϊκού. Σε κάθε ματς τα βάζει με τρεις και τέσσερις αντιπάλους, υποχρεώνεται να παίξει για ώρα στη θέση «5», τρώει και ρίχνει «ξύλο» που θα έπρεπε να το μοιράζονταν περισσότεροι και σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Πέραν βεβαίως της προσωπικής απόδοσης, το «κλειδί» για τη δεύτερη σερί νίκη του Παναθηναϊκού, χωρίς τον Καλάθη στο ρόστερ, ήταν η διαβασμένη άμυνα και ο έλεγχος του ρυθμού από τον Πασκουάλ. Οταν δέχεσαι μόλις 11 πόντους στη γ' περίοδο και 14 στην τελευταία, δεν γίνεται να χάσεις όσο κακός κι αν είσαι. Ο Παναθηναϊκός φρόντισε να «κλειδώσει» την άμυνά του, άντεξε με τις αλλαγές στα πολλά φάουλ που του σφυρίχτηκαν στο πρώτο ημίχρονο και ήταν καλύτερος σε όλες σχεδόν τις στατιστικές κατηγορίες.
Επίσης, σημαντικότατος παράγοντας αποτελεί η βελτίωση του από τη γραμμή των ελευθέρων βολών, στοιχείο που είναι υπεραπαραίτητο σε τέτοιου είδους ματς. Τόσο στο ματς με τη Μακάμπι, όσο και στο Βελιγράδι, οι «πράσινοι» σούταραν με πολύ καλύτερα ποσοστά από το μέσο όρο τους κι αυτό αποτελεί «σημάδι» βελτίωσης.
Τι γίνεται από 'δω και πέρα; Ποιος να του το 'λεγε του Πασκουάλ πριν μία εβδομάδα πως θα έβγαζε νικηφόρα δύο πολύ δύσκολα παιχνίδια, χωρίς τον Καλάθη. Ακολουθεί η Βαλένθια στην Ισπανία, ματς που θεωρητικά είναι στα μέτρα του Παναθηναϊκού. Είναι σαφές πως η ελληνική ομάδα βάζει τα θεμέλια για να θεωρηθεί φαβορί για μια από τις τέσσερις πρώτες θέσεις που δίνουν πλεονέκτημα στα πλέι οφ, αρκεί βεβαίως να παρουσιάσει την ίδια αξιοπιστία που δείχνουν το τελευταίο διάστημα.
Αν μάλιστα ο Παναθηναϊκός καταφέρει χωρίς Καλάθη να κάνει το 3/3 και παράλληλα να αναδείξει τους Ντένμον και Λεκαβίτσιους, τότε δεν θα μιλάμε απλά για θρίαμβο, αλλά θα είναι η πρώτη φορά που μια ομάδα βγαίνει κερδισμένη από έναν τραυματισμό!