Για να φτάσεις στην κορυφή τα βήματα γίνονται σταδιακά. Όποιος τα ψάχνει στο μια κι έξω, 9 φορές στις 10 τρώει τα μούτρα του. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν έχασε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά έκανε ένα βήμα μπροστά.

Πήγε ένα βηματάκι παραπάνω, έκανε κάτι που δεν συνήθιζε τα τελευταία χρόνια εκτός έδρας. Έδειξε χαρακτήρα, πλάνο και ικανότητα απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αυτή τη φορά στον Παναθηναϊκό δεν έλειπε κάτι μεγάλο για να κάνει την υπέρβαση, έλειπε κάτι μικρότερο, αυτό που πιθανώς να το βρει σύντομα, όσο ο Πασκουάλ κρατάει την μπαγκέτα και δίνει χαρακτήρα σ' αυτή την ομάδα.

Ο Παναθηναϊκός πήγε στην Πόλη για να νικήσει με την άμυνα του. Και πολύ καλά έκανε. Μόνο έτσι νικάς τις ομάδες του Ομπράντοβιτς, ακόμη κι αν αυτές δεν είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, ακόμη κι αν έχουν σημαντικές απουσίες. Οι «πράσινοι» παρέδωσαν μαθήματα στην τακτική, ο Πασκουάλ έδωσε ρεσιτάλ με τον τρόπο που χειρίστηκε το παιχνίδι, αλλά κι αυτός πιθανότατα δεν περίμενε πως θα κρατούσε τη Φενέρ στους 67 πόντους και τελικά θα έβαζε ακόμη λιγότερους.

Ο Παναθηναϊκός είχε δύο μεγάλες αδυναμίες κι αυτές πλήρωσε. Η πρώτη ήταν η «τρύπα» κοντά στο καλάθι, κατά βάση στο πρώτο ημίχρονο. Μια «τρύπα» που «πόνεσε» τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Στο πρώτο κομμάτι του παρκέ, ο Τόμπσον έκανε πάρτι κάθε φορά που έπιανε τη μπάλα στα χέρια του, στο δεύτερο δεν υπήρχε τρόπος για τον Παναθηναϊκό να απειλήσει περισσότερο μέσα στη ρακέτα.

Όσο ο Πασκουάλ πήγαινε να πάρει το παιχνίδι με την άμυνα, τόσο ο Ομπράντοβιτς πήγαινε στη λογική... δύναμη στη δύναμη. Αποτέλεσμα; Η Φενέρ έκλεισε κάθε διάδρομο προς το τουρκικό καλάθι, έδωσε τα σουτ στον Παναθηναϊκό και φτάσαμε στο σημείο οι «πράσινοι» να έχουν τριπλάσια σουτ τριών πόντων σε σχέση με τα δίποντα.

Το δεύτερο πρόβλημα ήταν σε συνάρτηση του πρώτου. Όταν σου δίνεται η ευκαιρία σε εκτός έδρας παιχνίδι να πάρεις 28 προσπάθειες για τρίποντο, τότε θα πρέπει να έχεις ποσοστό κοντά στο 40% αν θες να έχεις τύχη απέναντι στη Φενέρ. Ο Παναθηναϊκός τελείωσε με 32,1% που μπορεί μεν να είναι μεγαλύτερο απ' αυτό των Τούρκων (26,3%), αλλά δεν είναι αρκετό, όταν δεν έχεις καμία άλλη επιλογή για να φτάσεις στο αντίπαλο καλάθι.

Ο κανόνας που λέει ότι ο Παναθηναϊκός χάνει όταν ο Γκιστ δεν παίζει καλά επιβεβαιώθηκε κι αυτή τη φορά, έστω κι αν ο Σίνγκλετον έπαιξε για... δύο στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Έλειψαν οι συνεργασίες του Καλάθη με τον Αμερικανό, φυσιολογικό απέναντι σε άμυνες Ομπράντοβιτς, δεν υπήρχαν τρόποι για να απειλήσει ο Γκιστ και μοιραία «κόλλησε» στους 2 πόντους.

Με τον Γκιστ τόσο χαμηλά και μόλις δύο παίκτες σε διψήφιο αριθμό πόντων ήταν σχεδόν αδύνατον ο Παναθηναϊκός να πετύχει περισσότερους από 62 πόντους. Αυτό βεβαίως συνδυάζεται απόλυτα και με τον αριθμό των ασίστ (13) που είχαν οι «πράσινοι» και που συνήθως είναι το στοιχείο που κάνει τη διαφορά.

Η ήττα στην Κωνσταντινούπολη ήταν μέσα στο πρόγραμμα, αφήνει βεβαίως πικρή γεύση πάλι, δεν αλλάζει το στόχο, δεν διαφοροποιεί τα δεδομένα. Απλά κάνει πιο αναγκαία τη νίκη απέναντι στην ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ, προκειμένου η διαβολοβδομάδα να τελειώσει με 50% ποσοστό επιτυχίας. Κι όπως έχει αποδειχτεί η έδρα είναι πάντα το βασικό «όπλο» του Παναθηναϊκού στο δρόμο για το φάιναλ φορ...