Σίνγκλετον is back!

Είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο ενός αγώνα και στο πρώτο πεντάλεπτο αναρωτιέσαι « μα καλά τι του είπαν στα αποδυτήρια;». Ο Σίνγκλετον του β' ημιχρόνου ήταν αυτός ο Σίνγκλετον που ο Γιαννακόπουλος αρνήθηκε να παραχωρήσει το περασμένο καλοκαίρι, ο παίκτης που έκανε τη διαφορά, ο άνθρωπος πάνω στον οποίο ο Παναθηναϊκός έχει βασίσει ένα μεγάλο μέρος της ελπίδας του για να φτάσει στο τέλος της φετινής ευρωπαϊκής διαδρομής.

Αυτός ο Σίνγκλετον δεν είχε σχέση μ αυτόν που είδαμε στα πρώτα φετινά παιχνίδια του Παναθηναϊκού, ούτε σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε επίπεδο διάθεσης. Ο Πασκουάλ δικαιούται να έχει ένα πλατύ χαμόγελο, ξαναβρήκε τον παίκτη που είχε χάσει στο ξεκίνημα της σεζόν, ξαναβρήκε την κολώνα του, τον άνθρωπο που μαζί με τον Καλάθη και τον Ρίβερς θα πάρουν τον Παναθηναϊκό στις πλάτες τους. Γενικότερα οι πρωταθλητές Ελλάδας ήταν καλοί, καλύτεροι από κάθε άλλη φορά φέτος. Με πολυφωνία και ισορροπία στην επίθεση, αντοχή στην άμυνα για όσο χρειαζόταν, με πολλές λύσεις από τον πάγκο και με διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης του αντιπάλου στη διάρκεια του ματς.

Η (ευχάριστη) έκπληξη με τα δύο πόιντ γκαρντ

Αν κάποιος είχε να επιλέξει ανάμεσα στα πολλά δίδυμα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο Πασκουάλ στην περιφέρεια, πιθανότατα δεν θα επέλεγε σ' αυτά τον Καλάθη με τον Λεκαβίτσιους. Η λογική λέει πως όταν μπαίνει ο ένας θα βγαίνει ο άλλος, αλλά να που ο Πασκουάλ είχε κάτι έξτρα στο μυαλό του. Το δίδυμο Καλάθης - Λεκαβίτσιους στις θέσεις «1» - «2» ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά στο πρώτο ημίχρονο. Μεμονωμένα ήταν εξαιρετικοί κόντρα στη Μπάμπεργκ, αλλά και σαν δίδυμο έκανε την ουσιαστική διαφορά. Αλλαξαν το ρυθμό, απειλούσαν με δύο διαφορετικούς τρόπους, δημιούργησαν διαδρόμους και ήταν στο παρκέ παράλληλα στο χρονικό σημείο που ο Παναθηναϊκός «καθάρισε» το παιχνίδι...

Η σταθερότητα στον αριθμό των λαθών

Είναι σπάνιο για μια νέα ομάδα να τελειώνει ένα παιχνίδι της Ευρωλίγκας με μονοψήφιο αριθμό λαθών. Ο Παναθηναϊκός είχε μόλις 2 λάθη στο πρώτο ημίχρονο, αριθμός... όνειρο για κάθε ομάδα σε τέτοιο επίπεδο. Γενικότερα το ξεκίνημα των «πράσινων» είναι πολύ ελπιδοφόρο στο συγκεκριμένο κομμάτι, καθώς σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια (επίσημα και φιλικά) ο αριθμός των λαθών είναι λιγότερα αναλογικά του χρόνου που έχει ο Πασκουάλ για να «δέσει» τη χημεία της ομάδας του.

Το αστείο με τις βολές

Ο Παναθηναϊκός είχε ένα σωρό θετικά, αλλά το αστείο με τις βολές θα πρέπει να σταματήσει. Από την αρχή της σεζόν υπάρχει πρόβλημα και στο πρώτο ημίχρονο το ποσοστό έφτασε σε επίπεδα... παιδικού πρωταθλήματος. Δεν επιτρέπεται για μια ομάδα που στοχεύει να πάει σε φάιναλ φορ να σουτάρει με 31% στις ελεύθερες βολές. Δεν έχει σημασία αν κόστισε στον συγκεκριμένο αγώνα, ούτε αν το ποσοστό στο τρίποντο άγγιξε το 50%. Σημασία έχει πως κάθε ομάδα που βάζει ψηλά τον πήχη οφείλει να έχει λύσει τέτοιου είδους προβλήματα. Οταν θα 'ρθουν τα δύσκολα και τα πάντα θα κρίνονται σε δύο ή τρεις βολές, δεν θα μπορεί ο Παναθηναϊκός να παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα από τη γραμμή της φιλανθρωπίας.

Σημάδια ζωής από τους «ψηλούς»

Ο Σίνγκλετον ηταν το ένα ζητούμενο, το άλλο ήταν η παρέμβαση που έχουν γενικότερα οι ψηλοί του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι. Προφανώς και ο Πασκουάλ δεν μπορεί να είναι απόλυτα ικανοποιημένος, αλλά είδε... σημάδια ζωής από Βουγιούκα και Ογκαστ. Στον πρώτο ταίριαζε το παιχνίδι, ταίριαζαν οι αντίπαλοι ψηλοί, πρόσφερε 11 γρήγορους πόντους και το βασικότερο όλων εκμεταλλεύτηκε σχεδόν όλες τις φορές που βρέθηκε στη γραμμή των βολών. Ο Ογκαστ δεν πρόσφερε τόσο επιθετικά, αλλά ήταν μέρος του σχήματος με το οποίο ο Παναθηναϊκός «έχτισε» τη διαφορά. Λιγότερο επιπόλαιος, πιο κοντά στην ευρωπαϊκή λογική, έδωσε και κέρδισε πολλές μάχες στη ρακέτα.