Στους "Παναθηναϊκάρες" ανήκει η ντροπή
Ο Άρης Λαούδης γράφει για το 102-29 στο γυναικείο "ντέρμπι" και εξηγεί γιατί η ντροπή πρέπει πρώτα να αναζητηθεί στο εσωτερικό και μετά στον "εχθρό".
Τελικά, ποιος πρέπει να ντρέπεται περισσότερο για την εικόνα στον αγώνα γυναικών ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό; Αυτοί που έβαλαν τους 102 ή αυτοί που διέλυσαν μια ομάδα που έβαλε μόλις 29 ;
Η "ντροπή" ανήκει πρώτα στους λεγόμενους "Παναθηναϊκάρες", αυτούς που διέλυσαν τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό, τον άφησαν στην τύχη του κι επέλεξαν να κατεβάσουν στο πρωτάθλημα κορίτσια 15-16 ετών, μαθήτριες Λυκείου, μόνο και μόνο για να μην κατηγορηθούν ότι βάζουν λουκέτο στο τμήμα.
Οι "Παναθηναϊκάρες", και δεν μιλάω για τον απλό φίλαθλο, αλλά γι αυτούς που θα μπορούσαν να αλλάξουν τη μοίρα, δεν δικαιούνται να μοιρολογούν για το 102-29 από τον Ολυμπιακό, ούτε να κατηγορούν τον "αιώνιο" αντίπαλο για τη θέρμη με την οποία αντιμετώπισε το ματς.
Το ήξεραν, το γνώριζαν, το επέλεξαν με τη στάση τους όλο αυτό το διάστημα, κι αν θέλουν να αναζητήσουν τους υπευθύνους της κατάντιας δεν έχουν παρά να κοιτάξουν τον καθρέφτη τους.
O Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός τελεί υπό διάλυση εδώ και μήνες. Χωρίς διοίκηση, χωρίς αθλητές, με χρέη μέχρι το λαιμό και κάποιους (λιγοστούς) ανθρώπους που τρέχουν και δεν φτάνουν, σαν τα ερασιτεχνικά σωματεία της γειτονιάς που βασίζονται στον κυρ-Θόδωρο και τον κυρ-Γιάννη για κανένα φαγητό στους αθλητές, μετά το παιχνίδι.
Ο απλός φίλαθλος του Παναθηναϊκού, προτού κοιτάξει αν τον σεβάστηκε ο αιώνιος αντίπαλος, ας κοιτάξει αν τον σεβάστηκαν οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις και δεν τις έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια. Το ότι ο Παναθηναϊκός είναι σ' αυτό το σημείο δεν φταίνε οι 102 πόντοι του Ολυμπιακού, αλλά η αδιαφορία αυτών που θα έπρεπε να νοιάζονται.
Ο Ολυμπιακός και ο Μίσσας πάτησαν στη λογική " ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό". Θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη συμπάθεια τη διάλυση του Παναθηναϊκού, θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν με λιγότερη κυνικότητα το γεγονός ότι απέναντί τους δεν είχαν έναν κανονικό Παναθηναϊκό, αλλά κάτι κοριτσάκια της Β' και Γ' Λυκείου που έτυχε να φορούν τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος.
Δεν χρειαζόταν να βάλουν 102 για να ικανοποιήσουν το κοινό τους, μπορούσαν και με λιγότερα. Στο κάτω – κάτω δεν έγινε και τίποτα, αν δεν ικανοποιηθεί το ... φιλοθέαμον κοινό που μεγάλωσε με γυναικείο μπάσκετ σε μια παρτίδα απέναντι σε παιδάκια... Οι μόνοι κερδισμένοι απο την ιστορία είναι τα μικρά κορίτσια του Παναθηναϊκού. Εφαγαν τα μούτρα τους έστω και νωρίτερα απ' ό,τι συνηθίζεται, δοκίμασαν τις αντοχές τους, δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς για την προσπάθεια και θα έπρεπε να αποχωρήσουν από το γήπεδο με ψηλά το κεφάλι, σα να είχαν κερδίσει τη δική τους μάχη...