Το -45 "πονάει" περισσότερο
Ο Αρης Λαούδης γράφει για το -45 του Παναθηναϊκού μακριά από το ΟΑΚΑ, τις αδυναμίες που είναι οι ίδιες και οι ίδιες σε κάθε παιχνίδι και το μεγάλο ερωτηματικό για τον Αντετοκούνμπο.
Η Μόσχα έγινε... Βαρκελώνη, ο Παναθηναϊκός γυρίζει στην Αθήνα με -18 στις αποσκευές του και ο προβληματισμός για την εικόνα μακριά από το ΟΑΚΑ είναι έντονος. Είναι σαφές πως οι "πράσινοι" παρουσιάζονται ανέτοιμοι και μη ανταγωνιστικοί στο ξεκίνημα της Ευρωλίγκας και οι λόγοι είναι περισσότεροι από ένας. Αν άλλωστε ήταν ένας θα ήταν εύκολο για τον Πασκουάλ να τον εντοπίσει, να τον λύσει και να πάει στο επόμενο...
Προφανώς και δεν είναι η βασική αιτία που χάθηκε το παιχνίδι στη Μόσχα, αλλά είναι ένα αντικείμενο συζήτησης ο τρόπος που ο Ισπανός διαχειρίστηκε το υλικό του. Ο Παναθηναϊκός έμοιαζε με ανοικτή διάβαση στα πρώτα 17 λεπτά του παιχνιδιού και δεν μπορώ να σκεφτώ έναν λόγο για τον οποίο ο Πασκουαλ δεν δοκίμασε να συμμαζέψει την άμυνά του με την παρουσία του Αντετοκούνμπο στο παρκέ. Αν δεχτούμε πως για να νικήσεις στη Μόσχα πρέπει να πας το παιχνίδι στους 70-75 πόντους (μάξιμουμ), τότε η παρουσία του Θανάση κρίνεται απαραίτητη, ανεξαρτήτως θέσης και ικανότητας στην επίθεση.
Απέναντι σε μια ομάδα που προσπαθεί να περάσει την μπάλα στο καλάθι, απέναντι σε έναν αντίπαλο που ψάχνει κάθε μις ματς, η παρουσία του Αντετοκούνμπο που μπορεί να μαρκάρει από το "1" έως το "4" κρίνεται απαραίτητη ώστε να κατεβάσεις το ρυθμό, το σκορ και να ενισχύσεις την ομάδα σου ψηλά στο καλάθι. Το λάθος με τον Ελληνα φόργουορντ φάνηκε περισσότερο, όταν τελικά ο Πασκουάλ αποφάσισε να δοκιμάσει αυτή την επιλογή.
Ο Παναθηναϊκός διατήρησε τη διαφορά σε νορμάλ επίπεδο μόνο όσο ο Αντετοκούνμπο βρισκόταν στο παρκέ κι έχανε τον αντίπαλο από τα μάτια του κάθε φορά που καθόταν στον πάγκο. Προφανώς κι αν έπαιζε ο Αντετοκούνμπο, οι "πράσινοι" δεν θα νικούσαν το παιχνίδι, αλλά σίγουρα μπορεί να είχαν μετριάσει τις εντυπώσεις, αν ο Ισπανός εμπιστευόταν νωρίτερα την αμυντική ικανότητα και τα προσόντα του Ελληνα φόργουορντ.
Η ήττα στη Μόσχα από μόνη της δεν λέει τίποτα, δεν ήταν άλλωστε στα "κερδισμένα" παιχνίδια. Αυτό όμως που "λέει" αρκετά είναι το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχει πάει σε δύο δυνατές έδρες, με δύο ομάδες που έχουν βλέψεις για φάιναλ φορ κι έχει χάσει το μέτρημα. Το -45, καταδεικνύει τον τρόπο που παραδίνεται ο Παναθηναϊκός και μπορεί να έχει ακόμη δικαιολογίες, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να θέτει τον πήχη του στόχου στην ίδια θέση που τον θέτουν οι ομάδες που πραγματικά έχουν βλέψεις για φάιναλ φορ.
" Είναι πολύ νωρίς" θα απαντήσει κάποιος και θα συμφωνήσω απόλυτα, αλλά αν ο Παναθηναϊκός θέλει να πιστεύει πως μπορεί να είναι ανταγωνιστικός θα πρέπει να πάψει να παραδίνεται με αυτό τον τρόπο. Οσο νωρίς κι αν είναι, όσες δικαιολογίες κι αν υπάρχουν, η μη αντίδραση είναι χειρότερη από την ήττα και οι "πράσινοι" δείχνουν να μην έχουν σφυγμό στα δυο ματς που έχουν δώσει. Η Ευρωλίγκα μέχρι τώρα δείχνει πως κανείς δεν είναι έτοιμος, όλοι χάνουν απ' όλους, αλλά το ζητούμενο για τους "πράσινους" είναι να διορθώνουν αδυναμίες και να μην παρουσιάζουν την ίδια εικόνα σε κάθε δύσκολο ματς.
Δεύτερη αδυναμία που μπορεί να μην κόστισε στη Μόσχα, αλλά θα κοστίσει στο μέλλον, το απαράδεκτο ποσοστό του Παναθηναϊκού από τη γραμμή των βολών. Η ελληνική ομάδα είχε 50%, μόλις 7% περισσότερο απ' ό,τι στα τρίποντα και 6% συγκριτικά με τα δίποντα! Είναι μακράν η χειρότερη από τις 16 που συμμετέχουν στη διοργάνωση (59.2% έναντι 62% του προτελευταίου και 85.7% του πρώτου) και το απλό ερώτημα είναι πώς μπορεί μια ομάδα να θέτει στόχο το φάιναλ φορ με ποσοστό που έχει το 5 μπροστά από τη γραμμή της φιλανθρωπίας...
Τρίτον και σημαντικότερο το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχει ποντάρει τα λεφτά του στη δυναμική της περιφέρειάς του, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχει η απαραίτητη συνοχή. Προφανώς και υπάρχουν πολλά ελαφρυντικά (νέα πρόσωπα, τραυματισμός Λεκαβίτσιους), αλλά με το στοίχημα να μη βγαίνει και τη φροντ λάιν να έχει προβλήματα, ο Παναθηναϊκός θα δεινοπαθήσει μέχρι να στρώσει το πράγμα.
Ο Ντένμον είναι παίκτης ρυθμού, αλλά δεν επιτρέπεται σε επίπεδο Ευρωλίγκας να βρίσκεσαι στο ένας εναντίον ενός με τον Βοροντσέβιτς κι αντί να προσπαθείς να τον "χτυπήσεις" στα πόδια να τραβιέσαι έξω και να ψάχνεις την πάσα μέσα στο καλάθι. Ο Λοτζέσκι πρέπει να πάρει τα σουτ από τις γωνιές, αλλά τέτοιες πάσες και τέτοια σουτ δεν έχουν προκύψει και ο Ρίβερς είναι ο μοναδικός αξιόπιστος μέχρι αυτή την ώρα...
Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός έχει "θέματα" να λύσει, "θέματα" τα οποία είναι ίδια σε όλες τις μέχρι τώρα εμφανίσεις του. Ο Πασκουάλ προτού φτάσει στη λογική των αλλαγών, οφείλει να το παλέψει. Αλλωστε δικές του ήταν οι εισηγήσεις, δικό του το ρίσκο και προφανώς για να αποφασίσει όπως αποφάσισε κάποιο σχέδιο είχε στο μυαλό του. Μένει να δούμε αν θα το κάνει πράξη σύντομα στο παρκέ ή θα χρειαστεί να εισηγηθεί διορθωτικές κινήσεις.