Με τους παίκτες του Ολυμπιακού δεν διαφωνώ επί της ουσίας. Είναι οι τελευταίοι που θα έπρεπε να κληθούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και είναι πραγματικά γελοίο να βγαίνουν μπροστά οι διεθνείς αθλητές και όχι οι παράγοντες που έφεραν τα πράγματα σ' αυτό το σημείο.

Ουδείς μπορεί να τους κατηγορήσει για τίποτα, από την στιγμή που κανείς δεν τους εξασφαλίζει και τίποτα. Από τη μία η Ευρωλίγκα, μαζί με τις ομάδες που «πατάνε» πάνω στα συμβόλαια, από την άλλη η FIBA που προσπαθεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, αλλά δεν έχει εξασφαλισμένο τρόπο για να το κάνει.

Αν κάτι μ' ενοχλεί στην ανακοίνωση, δεν είναι η απόφαση, είναι η αδυναμία ακόμη και των Ελλήνων διεθνών να κρατήσουν μια κοινή στάση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αν υπάρχει μια «απάντηση» σ' αυτή την κατάσταση, αυτή δεν είναι η ανακοίνωση των παικτών ανά ομάδα, αλλά μια κοινή ανακοίνωση όλων των παικτών που θα ξεκαθαρίζουν την κατάσταση και θα θέτουν τους παράγοντες προ των ευθυνών τους. Προσωπικά, θα περίμενα μια επίσημη δήλωση είτε μέσω του ΠΣΑΚ είτε σε συνεννόηση μεταξύ τους, στην οποία οι διεθνείς του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού θα κρατούσαν μια κοινή, ενιαία στάση στο ζήτημα.

Οι παίκτες θα πρέπει να καταλάβουν κάποια στιγμή πως είναι οι πρωταγωνιστές του αθλήματος, δεν είναι απλοί υπάλληλοι των διοικήσεων που καλοπληρώνονται. Θα πρέπει κάποια στιγμή, σε σοβαρά ζητήματα που αφορούν στο άθλημα και κατ' επέκταση τη δουλειά τους, να διατηρούν μια ενιαία στάση, ακόμη κι αν αυτή δεν είναι πάντα σύμφωνη με την άποψη των ιδιοκτητών.

Κοινή στάση θα ήθελα να δω σε επεισόδια σε ντέρμπι «αιωνίων» και, ναι, θα είχα την απαίτηση κάποια στιγμή με πρωτοβουλία των μεν ή των δε να αποχωρήσουν από το γήπεδο, παίρνοντας οριστικά την κατάσταση στα χέρια τους. Το ίδιο είχα την απαίτηση να συμβεί και τώρα...

Τι πιο λογικό για τους Ελληνες διεθνείς των δύο ομάδων, να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, να αποφασίσουν από κοινού, να εκδώσουν μια ωραιότατη ανακοίνωση, να βάλουν κάθε παράγοντα στη θέση του και ταυτόχρονα να αποδείξουν πως οι πρωταγωνιστές παραμένουν ένα, ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει σε όλους τους υπόλοιπους τομείς του ευρωπαϊκού μπάσκετ...

Κατά τα άλλα, η απόφαση των παικτών του Ολυμπιακού είναι ταυτόσημη με τη θέση που είχε εκφράσει προ 15θημέρου και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Παραμένει άγνωστο τι θα πράξουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού, αν και τα περιθώρια είναι πολύ στενά και γι αυτούς. Από την στιγμή που οι αγωνιστικές υποχρεώσεις στην Ευρωλίγκα παραμένουν ως έχουν και από την στιγμή που οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν το δρόμο, το πιθανότερο είναι πως και οι «πράσινοι» θα ακολουθήσουν την ίδια διαδρομή...

Η όλη κατάσταση επιβεβαιώνει πως το μπάσκετ βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Η απαξίωση των εθνικών ομάδων, μέσω αυτής της διαδικασίας μοιάζει ολοένα και πιο κοντά. Δεν είναι μόνο ότι το θέαμα που θα παρακολουθήσουμε, είναι κατά βάση το δεδικασμένο που δημιουργείται... Η μη επιβολή πειθαρχικών ποινών στους παίκτες που αρνούνται την συμμετοχή, ανοίγει ορθάνοιχτα το δρόμο για την πλήρη απαξίωση των μεγάλων διοργανώσεων.

Ποιος θα νομιμοποιείται να επιβάλλει τιμωρία σε παίκτη που αρνείται να παίξει σε Ευρωμπάσκετ, Παγκόσμιο ή Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν δεν έχουν επιβληθεί ποινές για τις κλήσεις στα «παράθυρα»; Ποιος νόμος ή κανονισμός μπορεί να εφαρμόζεται κατά περίπτωση και κατά... σημαντικότητας διοργάνωσης, όταν αυτό δεν προβλέπεται από το πουθενά; Με λίγα λόγια, οι εθνικές ομάδες θα βασιστούν και με τη βούλα στην ελεύθερη βούληση των παικτών, κάτι που σημαίνει ότι κάθε καλοκαίρι θα μετράμε απουσίες, απώλειες και... μετάλλια να χάνονται.

Από την άλλη, αν υποθέσουμε ότι εφαρμόζεται ο αθλητικός νόμος και τηρούνται πιστά τα όσα αναφέρονται, υπάρχει παίκτης που θα νιώθει «δικιά του» την εθνική ομάδα; Πώς θα αισθανθούν άραγε οι παίκτες που τα καλοκαίρια τα δίνουν όλα για την εθνική, όταν θα ακούσουν την «καμπάνα», επειδή η Ευρωλίγκα και η FIBA τους πετάνε το μπαλάκι; Με λίγα λόγια... μύλος!