Το λάθος του Παππά

Δεν με πειράζει που ο Παππάς τα βάζει με τους δημοσιογράφους. Ουδείς άλλωστε είναι υπεράνω κριτικής. Οι κρίνοντες κρίνονται και υπό αυτή την έννοια ο Παππάς και ο κάθε Παππάς έχει κάθε δικαίωμα να εκφράζει τις αντιρρήσεις του. Δύο πράγματα με ενοχλούν: Η γενίκευση και ο τρόπος του.

Η γενίκευση ήταν ανέκαθεν αρχή του φασισμού. Είναι εύκολο σε μια κοινωνία που βράζει να της λες αυτό που θέλει να ακούσει. Είναι εύκολο σε μια κοινωνία που στοχοποιεί να πεις την μπαρούφα σου για να γίνεις αρεστός. Το ίδιο ισχύει όταν λες "ο ι αθλητές είναι αγράμματοι και κακομαθημένοι", όταν λες " οι 300 της Βουλής είναι απατεώνες", όταν γενικώς αφορίζεις.

Αν ο Παππάς έχει πρόβλημα με όλους τότε θα πρέπει να το κοιτάξει, αν έχει πρόβλημα με συγκεκριμένους δεν έχει παρά να βγει δημόσια και να εκφράσει τα παράπονά του. Να πει με ποιους τα έχει, γιατί τα έχει και με νορμάλ επιχειρήματα να ζητήσει τις απαντήσεις του. Το δεύτερο βεβαίως αφορά στον τρόπο που συνήθως κολλάει μ' αυτούς που εκφράζονται με γενικεύσεις.

Υβρεις και γενικεύσεις πάνε συνήθως πακέτο, είναι αυτό που πάλι ταιριάζει σ' αυτούς που δεν θέλουν να κρίνουν κατόπιν σκέψης, δεν θέλουν να παιδέψουν το μυαλό τους, θέλουν απλά να στοχοποιήσουν. Προφανώς και ο Παππάς μπορεί να έχει τα δίκια του, να αισθάνεται αδικημένος, ενοχλημένος, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το εκφράζει σταματά την οποιαδήποτε σκέψη για συζήτηση. Ο τρόπος άλλωστε που επιλέγει να αντιπαρατεθεί ο Παππάς δεν προσφέρεται για οποιαδήποτε συζήτηση...

Ανέκαθεν η άποψή μου ήταν πως υπάρχουν δύο γενιές Παναθηναϊκών. Οι... παλαιοπαθηναϊκοί και οι... νεοπαναθηναϊκοί, αυτοί που έμαθαν από την δεκαετία του '90 να αγαπούν το μπάσκετ κι αυτοί που πρόσφατα έμαθαν μόνο να νικούν. Η αυτοκρατορία του Παναθηναϊκού δεν χτίστηκε πρώτα από τα τρόπαια και τις νίκες, χτίστηκε από τη γενικότερη φιλοσοφία του συλλόγου. Αν είσαι στην πρώτη κατηγορία έχεις μάθει με την εξυπνάδα του Ομπράντοβιτς, τον σεβασμό στον αντίπαλο, τον αλτρουισμό του Διαμαντίδη και το όνειρο να πας σε φάιναλ φορ.

Αν είσαι στη δεύτερη κατηγορία, θεωρείς την ομάδα σου απόλυτα επιτυχημένη, όταν νικάει τον Ολυμπιακό, λες "μπράβο" σε ψευτοτσαμπουκάδες, ψάχνεις αφορμή να διαμαρτυρηθείς για τη διαιτησία, επιβραβεύεις εμπρηστικές τοποθετήσεις και στο τέλος της ημέρας σε ενδιαφέρει μόνο να νικάς. Υπό αυτή την έννοια, ο καθένας βλέπει τα πράγματα όπως του ταιριάζουν. Αν είσαι στην πρώτη κατηγορία δύσκολα θα αποδεχτείς την συμπεριφορά του Παππά. Αν είσαι στη δεύτερη πιθανώς σου αρέσει γιατί "βγάζει τσαμπουκά" και είναι αυτό που εσύ πιστεύεις ότι εκφράζει τον σύλλογο που λέγεται Παναθηναϊκός...

Ο Παππάς ήταν ένα σπάνιο ταλέντο του ελληνικού μπάσκετ, ο μοναδικός κατά την ταπεινή μου άποψη πως θα μπορούσε να μπει στα παπούτσια του Βασίλη Σπανούλη. Παρόμοια χαρακτηριστικά παιχνιδιού, δύναμη στα πόδια, εκπληκτικό τελείωμα των φάσεων και ηγετική προσωπικότητα που αν μπορούσε να ελεγχθεί θα ήταν... ταμάμ με τον Σπανούλη. Ο Παππάς έδωσε προσωπικό ρεσιτάλ την Παρασκευή στο ΟΑΚΑ, πήρε τον Παναθηναϊκό από το χεράκι και τον οδήγησε σε μια μεγάλη νίκη - ανάσα που την είχε πραγματικά ανάγκη.

Ο τρόπος που το αντιμετώπισε αδικεί αυτό που ο ίδιος πέτυχε. Αντί να συζητάμε για το γεγονός ότι ίσως είναι ο πρώτος παίκτης που βάζει buzzer beater στον Ομπράντοβιτς, αντί να συζητάμε για το γεγονός ότι είχε το ένστικτο και το θράσος να εκτελέσει από μακριά, αντί να συζητάμε για όλα όσα έκανε στο τελευταίο δίλεπτο, ο ίδιος επέλεξε με την κίνησή του να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα σε κάτι που δεν αξίζει συγκριτικά μ' αυτό που πέτυχε.

Από 'κει και πέρα, ο Παναθηναϊκός πέτυχε μια μεγάλη νίκη - ανάσα, αλλά δεν μας έκανε σοφότερους. Παρουσίασε μια σημαντική βελτίωση με την άμυνα του β' ημιχρόνου, αλλά ο Πασκουάλ αναγκάστηκε να κλείσει πολύ το rotation για να βρει τρόπο να απαντήσει στις πολλές επιλογές της Φενέρ. Ουσιαστικά οι "πράσινοι" έπαιξαν με 7 παίκτες στο δεύτερο ημίχρονο, με τον Ισπανό να αφήνει στον πάγκο όλους αυτούς που δεν έχουν προσαρμοστεί (Ντένμον, Βουγιούκας, Ογκουστ).

Ο Παναθηναϊκός "χτίστηκε" φέτος με τη λογική της πληρότητας και της ποσότητας, αλλά ο Πασκουάλ δεν είχε άλλη επιλογή σε ένα ματς που ήταν απαραίτητο να νικήσει. Κερδίζει χρόνο προκειμένου να τους βάλει σε ρυθμό, ευελπιστώντας ότι όλοι ή κάποιοι εξ αυτών θα ανταποκριθούν. Το πρόβλημα θα γιγαντωθεί, αν ο καιρός περνάει, οι νέοι δεν ανταποκρίνονται και ο τεχνικός του Παναθηναϊκού αναγκαστεί να κλείσει το rotation και μάλιστα από τόσο νωρίς.

Πέραν του εκπληκτικού Παππά, ο Πασκουάλ θα πρέπει να αναθεωρήσει την άποψή του για τον Θανάση Αντετοκούνμπο. Τόσο στη Μόσχα, αλλά κυρίως στο ΟΑΚΑ η διαφορά στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού ήταν εμφανής, όσο ο Ελληνας φόργουορντ ήταν στο παρκέ. Η φρεσκάδα, η ενέργεια που προσδίδει, βοηθάει στην αλλαγή του ρυθμού και μάλλον ο Ισπανός θα πρέπει να ρισκάρει με την περίπτωσή του πολύ νωρίτερα από το 25' και το 27'.

Αυτό που μ' άρεσε στον Πασκουάλ ήταν η απάντησή του στη συγκεκριμένη ερώτηση στην συνέντευξη Τύπου, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως δεν είναι εμμονικός προπονητής που πάντα έχει το σωστό στο μυαλό του. Δεν προσπάθησε να υπεραμυνθεί της απόφασής του, δεν επιχείρησε να απαξιώσει τη βοήθεια που του πρόσφερε ο Αντετοκούνμπο. Το αντίθετο. Κι αυτό δείχνει ότι έχει το ανοικτό μυαλό για να επανεξετάσει τη σκέψη του.