Η Ευρωλίγκα ταιριάζει στους Ελληνες. Στους προπονητοφάγους και «σκληρούς» οπαδούς που βγάζουν συμπεράσματα με βάση την συναισθηματική τους κατάσταση μετά το τέλος των αγώνων. Είναι τόσο δύσκολη η διοργάνωση που από μέρα σε μέρα μπορεί να εκθέσει τον οποιονδήποτε πιστεύει ότι τα ξέρει όλα.

Τη μία εβδομάδα είναι οι Ολυμπιακοί αυτοί που "βράζουν" με τον προπονητή τους, την άλλη εβδομάδα είναι οι Παναθηναϊκοί που "βράζουν" με την εικόνα της ομάδας τους και το συναίσθημα κρατάει μέχρι την επόμενη Πέμπτη, όταν θα ξαναπαίζει ο "αιώνιος" αντίπαλος και θα πάθει το ίδιο κάζο που έπαθε η δική τους ομάδας 5-6 ημέρες πριν.

Η κατάταξη, τα αποτελέσματα, ο MVP και το πρόγραμμα της EuroLeague

Η Ευρωλίγκα είναι μια διοργάνωση που "τιμωρεί" τα συναισθήματα των ομάδων, δεν επιτρέπει χαλάρωση, δεν αφουγκράζεται την κούραση. Ολες έχουν δει το σκληρό πρόσωπο της Ευρωλίγκας. Από την ΤΣΣΚΑ, τη Ρεάλ μέχρι τη Φενέρ του Ομπράντοβιτς που προ ημερών διαλύθηκε στο ΣΕΦ κι έμοιαζε με ομάδα της σειράς. Ο Παναθηναϊκός δεν αποτελεί εξαίρεση. Το αντίθετο. Ο χρόνος που έχεις δεν σου επιτρέπει να στέκεσαι στη νίκη επί του Ολυμπιακού, ούτε σου δίνει το δικαίωμα να χρησιμοποιείς δικαιολογίες τύπου «φταίει η κούραση».

Οι "πράσινοι" είναι σαφές και το έχουν επιβεβαιώσει πολλές φορές πως είναι άλλη ομάδα στο ΟΑΚΑ και άλλη ομάδα εκτός έδρας. Δυστυχώς γι αυτούς, στα περισσότερα παιχνίδια μακριά από το ΟΑΚΑ, αυτό που τους κάνει να διαφέρουν από τον αντίπαλο είναι μόνο οι πράσινες φανέλες με τα έξι αστέρια. Ούτε η διαφορά ποιότητας των παικτών αντανακλάται στο παρκέ, ούτε η προσωπικότητα που πρέπει να διαθέτουν ξεχωρίζει, ούτε βεβαίως ο αντίπαλος φοβάται αυτό που θα του συμβεί.

Κακά τα ψέματα, ο Παναθηναϊκός όταν φεύγει από το ΟΑΚΑ δεν ξεκινάει ως φαβορί σε κανένα παιχνίδι της Ευρωλίγκας. Ξεκινάει είτε ως αουτσάιντερ είτε ως ομάδα που έχει τις ίδιες πιθανότητες με τον αντίπαλο. Και μπορεί αυτό να μην ακούγεται καλά στους Παναθηναϊκούς, αλλά ύστερα από 21 αγωνιστικές θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας τα πράγματα με βάση αυτό που βλέπουμε κι όχι με βάση αυτό που θα έπρεπε να βάλουμε βάσει του ρόστερ.

Το παράδειγμα της Μπάμπεργκ προστίθεται στον μακρύ κατάλογο των αγώνων στους οποίους ο Παναθηναϊκός δεν παρουσίασε το πρόσωπο του ΟΑΚΑ. Με εξαίρεση τον εκπληκτικό Καλάθη, ουδείς άλλος ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του παιχνιδιού. Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώθηκαν πράγματα που λίγο - πολύ γνωρίζαμε:

1. Οσο ο Γκιστ διανύει περίοδο ντεφορμαρίσματος τόσο ο Παναθηναϊκός θα δεινοπαθεί. Ο Αμερικανός έχει 1.000 δίκια, καθώς κλήθηκε φέτος να παίξει για δύο, από την αρχή της χρονιάς καλύπτει σταθερά μια θέση που δεν είναι η φυσική του με αποτέλεσμα να τρώει το διπλάσιο ξύλο απ΄αυτό που του αναλογεί. Η κούρασή του, η έλλειψη φρεσκάδας είναι φυσιολογική, αλλά είναι και κομβικής σημασίας.

2. Η χρονιά είναι μεγάλη, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται και τους 12 παίκτες, αλλά 12 παίκτες μία έχει και μία δεν έχει. Για μια ακόμη φορά οι Ογκαστ, Ντένμον δεν πρόσφεραν, ο Λοτζέσκι δεν είναι έτοιμος, μοιραία το ρόστερ μειώνεται κατά τρεις. Σε μια χρονιά με τόσα παιχνίδια δεν μπορούν οι ίδιοι και οι ίδιοι να... τραβάνε το λούκι. Χρειάζονται περισσότεροι παίκτες, περισσότερες βοήθειες από τον πάγκο και ο Παναθηναϊκός σε πολλά εκτός έδρας ματς δεν το έχει.

Πολλοί θα επαναλάβουν τη γνωστή καραμέλα πως η ομάδα χρειάζεται ψηλό. Η απάντηση είναι πως προφανώς χρειάζεται ψηλός, το αναγνωρίζουν πλέον όλοι, αλλά όποιος κι αν αποκτηθεί δεν πρόκειται να λύσει όλα τα προβλήματα. Ο διπρόσωπος Παναθηναϊκός δεν θα αλλάξει με την προσθήκη ενός παίκτη. Αν ήταν να λύνονται έτσι πάντα τα προβλήματα, τότε όλοι θα αποκτούσαν έναν παίκτη μεσούσης της περιόδου και θα έφταναν στο φάιναλ φορ.

Ο ψηλός που θα αποκτηθεί μπορεί να είναι μέρος της λύσης ή μέρος του προβλήματος, ανάλογα με το πώς θα ανταποκριθεί το σύνολο. Με μια προσθήκη ο Παναθηναϊκός αυξάνει κατά 10% τις λύσεις του, αλλά δεν σημαίνει πως λύνει και όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που έχει.

Το πρόγραμμα Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού έως το τέλος της regular season

Ανέκαθεν πίστευα ότι τα εντός έδρας παιχνίδια δεν αρκούν για να οδηγήσουν μια ομάδα στο φάιναλ φορ. Το Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός είναι κομβικό, αλλά θεωρώ πως και πάλι οι "πράσινοι" θα χρειαστούν νίκες μακριά από το ΟΑΚΑ για να κατακτήσουν μία εκ των θέσεων που δίνουν πλεονέκτημα. Ακόμη κι αν τα καταφέρουν, πάλι δεν μπορούν να στηρίξουν τα πάντα στο ΟΑΚΑ, γιατί όπως αποδείχτηκε και πέρυσι η έδρα δεν είναι το παν στα πλέι οφ.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να σκληραγωγηθεί μακριά από το ΟΑΚΑ, θα πρέπει να δείξει χαρακτήρα, θα πρέπει ο αντίπαλος να τον νιώθει και να τον αντιμετωπίζει ως φαβορί και όχι ως ομάδα που μπορεί να χάσει από οποιονδήποτε. Αν δεν αλλάξει αυτό, ακόμη και το πλεονέκτημα έδρας πιθανότατα δεν θα αρκεί στον φετινό Παναθηναϊκό...

Photo Credits: Eurokinissi