Λίγες ώρες απομένουν για το μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού των τεσσάρων κορυφαίων ομάδων της γηραιάς ηπείρου. Φενέρμπαχτσε, Λοκομοτίβ, Λαμποράλ Κούτσα και ΤΣΚΚΑ Μόσχας θα κονταροχτυπηθούν με έπαθλο το βαρύτιμο τρόπαιο της Euroleague σε μια πόλη που μόνο ευχάριστες θύμισες έχει για τα ελληνικά χρώματα! Όπως όλοι θυμόμαστε πριν από ακριβώς 7 χρόνια, ο Παναθηναϊκός νίκησε τη "ρωσική αρκούδα" και έραψε ένα ακόμα αστέρι στη φανέλα του.

* Γράφει ο Βασίλης Φραγκιάς

Μπορεί φέτος ο ένας εκ των δυο μονομάχων να απουσιάζει από το ραντεβού αφού οι πράσινοι έμειναν εκτός του τουρνουά αλλά το σίγουρο είναι ότι ελληνικά χέρια θα σηκώσουν τη κούπα και σε αυτό το final four. Αυτή τη φορά μπορεί σε συλλογικό επίπεδο να μη μας εκπροσωπεί κάποια ομάδα όπως έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια αφού Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έμειναν έξω αλλά πώς θα γινόταν final four χωρίς Έλληνες;

Μπαρτζώκας, Ιτούδης, οι συνεργάτες τους Πιστιόλης, Χατζηχρήστος, Παππάς, Μποζίκας, Βαβέτσης, Σλούκας και Μπουρούσης θα είναι στη γερμανική πόλη χωρισμένοι σε αντίπαλα στρατόπεδα διεκδικώντας ο καθένας τον τίτλο για την ομάδα του. Άπαντες θα θυμίσουν σε όλους ότι ένα από τα λίγα, δυστυχώς, πράγματα που μπορούμε να υπερηφανευόμαστε στη σύγχρονη Ελλάδα είναι το μπάσκετ. Φυσικά στο Βερολίνο θα βρίσκεται και ο Χρήστος Χριστοδούλου, ο οποίος θα δώσει ελληνικό χρώμα και στη διαιτησία!

Το φετινό final four ίσως είναι από τα πιο περίεργα των τελευταίων ετών, αφού έχουμε 4 ομάδες που παίζουν διαφορετικό μπάσκετ. Στα χαρτιά, υπάρχουν δύο φαβορί και δύο αουτσάιντερ. Η Φενέρμπαχτσε του Ζοτς και η ΤΣΚΚΑ, του επί χρόνια συνεργάτη του στον Παναθηναϊκό, Ιτούδη είναι οι δυο ομάδες που μπορεί κάποιος να τις χρήσει ως φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Στην αντίπερα όχθη ποιος μπορεί να σταματήσει τις Κούτσα και "Λοκο" να ονειρεύονται ότι μπορούν αυτές να βρίσκονται στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου το βράδυ της 15ης Μαΐου;

Ας ρίξουμε μια μάτια στις τέσσερις ομάδες που συμμετέχουν και στους δυο ημιτελικούς για να δούμε τα συν και τα πλην των τεσσάρων μονομάχων.

Πλέον έχει σφραγίδα... Ομπράντοβιτς

Η Φενερ για πρώτη φορά από τη στιγμή που την ανέλαβε ο Ομπράντοβιτς δείχνει ότι είναι η ομάδα του προπονητή της. Η πίεση των τελευταίων ετών και η απαίτηση για έναν ευρωπαϊκό τίτλο ίσως είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος αυτή τη στιγμή για τους Τούρκους. Τα τελευταία χρόνια ξοδεύτηκαν πολλά εκατομμύρια ευρώ για την δημιουργία μιας πολύ ισχυρής ομάδας χωρίς αποτέλεσμα και φέτος μάλλον ήρθε η ώρα να προσπαθήσουν να κάνουν απόσβεση. Ο "άρχοντας των δαχτυλιδιών" φιλοδοξεί να μεγαλώσει τη συλλογή του και σίγουρα ξέρει τον τρόπο να ξεπεράσει τα οποία εμπόδια συναντήσει. Η φιλοσοφία του Σέρβου εμφανίζεται στο παρκέ φέτος θυμίζοντας τις παλιές καλές εποχές του Παναθηναϊκού που έπαιζε με σκληρή άμυνα. Με μεγάλα μεγέθη παικτών σε όλες τις θέσεις, εκτός του Ντίξον και του Σλούκα, πράγμα που του επιτρέπει να παίζει αλλαγές στην άμυνα σχεδόν σε όλες τις θέσεις και με συγκεκριμένες επιθετικές τακτικές θυμίζει αυτό που είναι ο Ζοτς. Η Φενερ θέλει να έχει τον έλεγχο του αγώνα, προσπαθεί να χαλάσει το παιχνίδι της αντίπαλης ομάδας και με την επιστροφή του τραυματισμένου Βέσελι αποκτά πάλι μεγάλη δύναμη στη front-line. Ο Βέσελι μαζί με τον Ουντό και τον Άντιτς αλλοιώνουν πολλές επιθέσεις της αντίπαλης ομάδας αναγκάζοντας τους αντιπάλους της να επιλέγουν να σουτάρουν παρά να πλησιάσουν κοντά στο καλάθι.

Τι άλλο θέλετε από τον Μπουρούση;

Απέναντι της η Φενέρ θα βρει τη Λαμποράλ του Περάσοβιτς, η οποία χαρακτηρίζεται από τον γρήγορο ρυθμό και την ταχύτητα που βγάζει στις δυο πλευρές του γηπέδου με κύριους εκφραστές τους Άνταμς, Τζέιμς και Χάνγκα. Η Κούτσα αρέσκεται στο παιχνίδι ανοικτού γηπέδου, στο μακρινό σουτ αλλά και στο ένας εναντίον ενός, ενώ διαθέτει άρτια αμυντική λειτουργία βγάζοντας παρά πολύ ενέργεια, ειδικά όταν παίζει στο γήπεδο της. Καλούνται, λοιπόν, οι Ισπανοί να απαντήσουν στο ερώτημα αν είναι ομάδα έδρας. Πάντως, λίγες βδομάδες πριν, έδειξαν ότι μπορούν και μακριά από το γήπεδο τους.

Άφησα τελευταίο τον Γιάννη Μπουρούση, τον παίκτη που κατά τη γνώμη μου έδωσε άλλη προσωπικότητα και ανέβασε τον πήχη ψηλά στις προσδοκίες της ισπανικής ομάδας. Γράψαμε και σε παλαιότερα άρθρα ότι ο Γιάννης κάνει την κορυφαία σεζόν της καριέρας του και είναι ο ακρογωνιαίος λίθος σε άμυνα κι επίθεση. Τι κάνει ο Μπουρούσης στο παρκέ; Τα πάντα! Σκοράρει,δημιουργεί, παίζει άμυνα, δίνει ενέργεια στους συμπαίκτες του, εμπειρία, τι άλλο θέλετε από τον κορυφαίο κατά τη γνώμη μου σέντερ της φετινής Eurolegue;

Βαρόμετρο η επίθεση

Μετά από τους τόσους εμφυλίους που έχουμε δει σε ημιτελικά final four θα δούμε και ένα ρωσοελληνικό! ΤΣΚΚΑ εναντίον Λοκομοτίβ και Ιτούδης εναντίον Μπαρτζώκα. Η ΤΣΚΚΑ με πλούσιο επιθετικό ταλέντο, με ένα από τα κορυφαία δίδυμα κοντών στην ιστορία της Euroleague (προφανώς αναφέρομαι στους Τεόντοσιτς και Ντεκολό) φαντάζει το φαβορί απέναντι στην Κουμπαν. Η ΤΣΣΚΑ, όπως προαναφέραμε, βασίζεται στο επιθετικό της παιχνίδι όπου συνήθως φτάνει τους 90 πόντους με καταπληκτικό passing game, με καλές αποστάσεις, με σουτέρ αλλά και με χτυπητές αδυναμίες στην άμυνά της. Παρ' όλο που ο Χάινς αναδείχθηκε καλύτερος αμυντικός της χρονιάς, οι Μοσχοβίτες δεν πείθουν για την αμυντική τους προσήλωση, το οποίο δημιουργεί έκπληξη ξέροντας ότι ο Ιτούδης είναι λάτρης της άμυνας.

Μην την ξεγράφετε ακόμα

Η Λοκομοτίβ είναι αποκλειστικά έργο του Γιώργου Μπαρτζωκα, ο οποίος βρήκε την Ιθάκη του στη ρωσική ομάδα και πλέον φαντάζει ικανή για τα πάντα. Με καλή αμυντική λειτουργία, με ψηλούς που έχουν γρήγορα πόδια χωρίς καθαρό σέντερ, θα πάει να παίξει το μπάσκετ της ελπίζοντας ότι το ταξίδι θα έχει έναν ακόμα σταθμό. Η παρουσία των Κλαβέρ, Σίνγκλεντον, Ράντολφ, Μπρόκχοφ μαζί με τον σπουδαίο Ντιλέινι, δίνουν πλουραλισμό στο σκοράρισμα έχοντας κατεξοχήν kick out παιχνίδι, το οποίο συνδυάζεται με την ικανότητα των ψηλών να παίζουν με πρόσωπο στο καλάθι αλλά και με τη μπάλα στο παρκέ. Αυτά δίνουν αρκετά πλεονεκτήματα στην Λοκομοτίβ έναντι της ΤΣΚΚΑ. Στην άμυνα, οι πολλές αλλαγές λόγω των σωματότυπων των παικτών προβληματίζουν κάθε αντίπαλη ομάδα κι αν η Κουμπάν σταματήσει το up tempo παιχνίδι των Μοσχοβιτών τότε θα έχει τύχη να είναι στον τελικό. Έτσι και αλλιώς, το ταξίδι της μόνο επιτυχημένο μπορεί να χαρακτηριστεί και αν έχει μία στάση επιπλέον το βράδυ της Κυριακής στην " Mercedes Benz arena" θα είναι το τέλειο.

Εν κατακλείδι, η προϊστορία των final four έχει δείξει ότι το τρόπαιο το κατακτά η ομάδα που έχει δύο καλές βραδιές. Αυτή που έχει μία φτάνει στον τελικό, όποτε αναμένουμε ένα από τα καλύτερα ραντεβού μπάσκετ στην ευρωπαϊκή ιστορία, έστω κι αν αυτήν τη φορά δεν υπάρχει ελληνική ομάδα. Θα υπάρχουν, όμως, εκπρόσωποι του ελληνικού μπάσκετ, πράγμα που μόνο περηφάνια μπορεί να μας γεμίζει.

Καλή μας απόλαυση!

* Ο Βασίλης Φραγκιάς είναι προπονητής της Εθνικής ομάδας του Κατάρ και το καλοκαίρι κατέκτησε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το χρυσό στους Αραβικούς αγώνες